Δημήτρης Χριστόπουλος
Της έλεγαν για το βουνό των θεών. Όποιος το κατοικεί ημίθεος είναι. Κι αν είναι γυναίκα, σχεδόν θεά. Κι αυτή, που δεν είχε ξεμυτίσει από τον υδάτινο τόπο της, το ψέμα γι’ αλήθεια πίστεψε. H θεά με τους θεούς. Χρόνια και χρόνια στου πέλαγου τα βάθη βαρέθηκε τα πλάσματα της θάλασσας. Ώσπου μια μέρα ένας ναυτικός γάμο της έταξε και στα μέρη μας την ξεμπάρκαρε. Κανονική γυναίκα πια. Νέκταρ κι αμβροσία να κερνά τους στρατοκόπους και τους κυνηγημένους. Και λεφτά να μην ζητά από τους λιποτάκτες. Μα το κορίτσι ρίζωσε για τα καλά, αμάθητο όπως ήταν. Κι ο ναυτικός μαύρη πέτρα έριξε και δεν ξαναφάνηκε.
Διακόσια χρόνια πέρασαν από τότε. Ή μπορεί και δυο χιλιάδες. Σ’ αυτόν τον τόπο ο χρόνος κυλά σαν τους κόκκους της άμμου.
Αν τύχει κι ο δρόμος σου σε φέρει κατά δω. Μη διστάσεις. Άνοιξε και μπες. Καθαρά ποτά θα πιεις. Σε καθαρά σεντόνια θα πλαγιάσεις. Μονάχα, τα χέρια σου πισθάγκωνα δέσε και το στόμα σου με σακοράφα ράψε. Κι αν είσαι τυχερός, το πρωί τη μάνα σου θα ξανανταμώσεις, και η κυρά που σφάχτηκε στη γέννα και τα παιδιά που στο πηγάδι σού ρίξανε, πάλι στην αγκαλιά σου θα κουρνιάσουν.
Και την στράτα με το άτι σου κατά το μούχρωμα άμα πάρεις, τον νου σου! Στη γέφυρα του Τιταρήσιου, κάτω μην κοιτάξεις. Μια γοργόνα, λένε, τους άντρες ξελογιάζει και τη μιλιά τούς κλέβει. Λήθη τη λένε. Σχεδόν θεά.
Πηγή: artinews.gr
Δημήτρης Χριστόπουλος: Σχετικά με τον Συντάκτη
Της έλεγαν για το βουνό των θεών. Όποιος το κατοικεί ημίθεος είναι. Κι αν είναι γυναίκα, σχεδόν θεά. Κι αυτή, που δεν είχε ξεμυτίσει από τον υδάτινο τόπο της, το ψέμα γι’ αλήθεια πίστεψε. H θεά με τους θεούς. Χρόνια και χρόνια στου πέλαγου τα βάθη βαρέθηκε τα πλάσματα της θάλασσας. Ώσπου μια μέρα ένας ναυτικός γάμο της έταξε και στα μέρη μας την ξεμπάρκαρε. Κανονική γυναίκα πια. Νέκταρ κι αμβροσία να κερνά τους στρατοκόπους και τους κυνηγημένους. Και λεφτά να μην ζητά από τους λιποτάκτες. Μα το κορίτσι ρίζωσε για τα καλά, αμάθητο όπως ήταν. Κι ο ναυτικός μαύρη πέτρα έριξε και δεν ξαναφάνηκε.
Διακόσια χρόνια πέρασαν από τότε. Ή μπορεί και δυο χιλιάδες. Σ’ αυτόν τον τόπο ο χρόνος κυλά σαν τους κόκκους της άμμου.
Αν τύχει κι ο δρόμος σου σε φέρει κατά δω. Μη διστάσεις. Άνοιξε και μπες. Καθαρά ποτά θα πιεις. Σε καθαρά σεντόνια θα πλαγιάσεις. Μονάχα, τα χέρια σου πισθάγκωνα δέσε και το στόμα σου με σακοράφα ράψε. Κι αν είσαι τυχερός, το πρωί τη μάνα σου θα ξανανταμώσεις, και η κυρά που σφάχτηκε στη γέννα και τα παιδιά που στο πηγάδι σού ρίξανε, πάλι στην αγκαλιά σου θα κουρνιάσουν.
Και την στράτα με το άτι σου κατά το μούχρωμα άμα πάρεις, τον νου σου! Στη γέφυρα του Τιταρήσιου, κάτω μην κοιτάξεις. Μια γοργόνα, λένε, τους άντρες ξελογιάζει και τη μιλιά τούς κλέβει. Λήθη τη λένε. Σχεδόν θεά.
Πηγή: artinews.gr
Δημήτρης Χριστόπουλος: Σχετικά με τον Συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου