Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης
Δεν ξέρω αν είχε υπόψη τον στίχο του Σέξπιρ, για τους ανοιχτούς τάφους, που πιστά ο καθρέφτης θα του δείχνει στις ρυτίδες. Κι ούτε εντόπισα ποτέ κάποια ένδειξη για να μπορώ να υποθέσω ενδιαφέροντα κι αγωνίες πέρα από τα πολύ άμεσα και τα χειροπιαστά.
Ποια ενδεκάδα θα κατεβάσει ο ΠΑΟΚ, τι καιρό θα κάνει αύριο, αν η τοπική βουλευτίνα θα τηρήσει την υπόσχεση που έδωσε για τον γιο του. Το πιο ενοχλητικό με τους περισσότερους ανθρώπους, ανάμεσα στους οποίους συμπεριλαμβάνω χωρίς καμιά δόση υποκριτικής μετριοφροσύνης και μένα τον ίδιο, είναι η μη αφηγησιμότητά τους.
Όχι μόνο με την έννοια ενός ενδιαφέροντος περιστατικού από τη βιογραφία τους που θα μπορούσε να αποτελέσει πρώτη ύλη της πλοκής, ακόμη και για την πιο μικρή φόρμα όπως αυτή εδώ, αλλά και η πλήρης αδυναμία τους να εμπνεύσουν μια φανταστική αφήγηση δανείζοντας κάποια τουλάχιστον γνωρίσματά τους σε ένα από τα πρόσωπά της.
Εν πάση περιπτώσει, έλεγα γι’ αυτόν τον γνωστό μου που προφανώς δεν είχε ποτέ διαβάσει κάποιο από τα έργα του Σέξπιρ κι ούτε καν θα είχε υπόψη τον παραπάνω στίχο από το Σονέτο 77. Κι όμως όταν πλησίασε τα εβδομήντα του, πήγε κι έσκασε όλο το εφάπαξ για να προαγοράσει έναν τάφο στο νεκροταφείο του χωριού.
Φάτσα κάρτα στην είσοδό του, πρώτο τραπέζι πίστα που λένε για τις καλύτερες θέσεις στα σκυλάδικα.
Έστειλε μετά έναν τεχνίτη για να καλλωπίσει το μνήμα του, να το ντύσει με το πιο ακριβό μάρμαρο της τοπικής αγοράς, έτσι που να ξεχωρίζει ανάμεσα σε όλα τα άλλα. Πέντε-έξι χρόνια έχασκε το μνήμα χωρίς την αποπάνω πλάκα, σαν τους ανοιχτούς τάφους που λέει ο Σέξπιρ, περιμένοντας τον προνομιούχο ένοικό του.
Αλλά αυτός ο αθεόφοβος πήγε μία μέρα, που μάλλον τα ’χε τσούξει για τα καλά, περιέλουσε τον εαυτό του με βενζίνα κι έγινε παρανάλωμα του πυρός μαζί με όλο του το σπίτι του. Ούτε τις στάχτες του δεν βρήκαν. Κάνα κόκκαλο με τίποτα αποκαΐδια από τα ξύλα της σκεπής πιστεύω ότι παράχωσαν, τελικά, στον τάφο του. Καλή του ώρα, εκεί που είναι.
Πηγή: artinews.gr
Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν ξέρω αν είχε υπόψη τον στίχο του Σέξπιρ, για τους ανοιχτούς τάφους, που πιστά ο καθρέφτης θα του δείχνει στις ρυτίδες. Κι ούτε εντόπισα ποτέ κάποια ένδειξη για να μπορώ να υποθέσω ενδιαφέροντα κι αγωνίες πέρα από τα πολύ άμεσα και τα χειροπιαστά.
Ποια ενδεκάδα θα κατεβάσει ο ΠΑΟΚ, τι καιρό θα κάνει αύριο, αν η τοπική βουλευτίνα θα τηρήσει την υπόσχεση που έδωσε για τον γιο του. Το πιο ενοχλητικό με τους περισσότερους ανθρώπους, ανάμεσα στους οποίους συμπεριλαμβάνω χωρίς καμιά δόση υποκριτικής μετριοφροσύνης και μένα τον ίδιο, είναι η μη αφηγησιμότητά τους.
Όχι μόνο με την έννοια ενός ενδιαφέροντος περιστατικού από τη βιογραφία τους που θα μπορούσε να αποτελέσει πρώτη ύλη της πλοκής, ακόμη και για την πιο μικρή φόρμα όπως αυτή εδώ, αλλά και η πλήρης αδυναμία τους να εμπνεύσουν μια φανταστική αφήγηση δανείζοντας κάποια τουλάχιστον γνωρίσματά τους σε ένα από τα πρόσωπά της.
Εν πάση περιπτώσει, έλεγα γι’ αυτόν τον γνωστό μου που προφανώς δεν είχε ποτέ διαβάσει κάποιο από τα έργα του Σέξπιρ κι ούτε καν θα είχε υπόψη τον παραπάνω στίχο από το Σονέτο 77. Κι όμως όταν πλησίασε τα εβδομήντα του, πήγε κι έσκασε όλο το εφάπαξ για να προαγοράσει έναν τάφο στο νεκροταφείο του χωριού.
Φάτσα κάρτα στην είσοδό του, πρώτο τραπέζι πίστα που λένε για τις καλύτερες θέσεις στα σκυλάδικα.
Έστειλε μετά έναν τεχνίτη για να καλλωπίσει το μνήμα του, να το ντύσει με το πιο ακριβό μάρμαρο της τοπικής αγοράς, έτσι που να ξεχωρίζει ανάμεσα σε όλα τα άλλα. Πέντε-έξι χρόνια έχασκε το μνήμα χωρίς την αποπάνω πλάκα, σαν τους ανοιχτούς τάφους που λέει ο Σέξπιρ, περιμένοντας τον προνομιούχο ένοικό του.
Αλλά αυτός ο αθεόφοβος πήγε μία μέρα, που μάλλον τα ’χε τσούξει για τα καλά, περιέλουσε τον εαυτό του με βενζίνα κι έγινε παρανάλωμα του πυρός μαζί με όλο του το σπίτι του. Ούτε τις στάχτες του δεν βρήκαν. Κάνα κόκκαλο με τίποτα αποκαΐδια από τα ξύλα της σκεπής πιστεύω ότι παράχωσαν, τελικά, στον τάφο του. Καλή του ώρα, εκεί που είναι.
Πηγή: artinews.gr
Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου