Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης
Είναι κι αυτή η πίεση των πραγμάτων που δεν ξέρει από τους δικούς σου σχεδιασμούς, δεν σέβεται τις δικές σου ανάγκες, δεν ενδιαφέρεται για τις δικές σου σιωπές, για να σου υπενθυμίσει ξανά και ξανά –σε πείσμα της βολικής ουδετερότητας– εκείνη τη σοφή δήλωση του Θουκυδίδη για τους ιδιώτες, είτε είναι υδραυλικοί είτε αγρότες είτε εκπαιδευτικοί είτε λογοτέχνες.
Και να ’μαι λοιπόν να βγαίνω άρον άρον από τις πιο βολικές σιωπές μου, σερνάμενος σχεδόν δια της βίας από την πονηρή ερώτηση του μαθητή μου να ηχεί στα αυτιά μου:
«Τι μας λέτε, κύριε, να κάνουμε την Κυριακή;»
Όπου Κυριακή, το γνωστό συλλαλητήριο με τα γνωστά πάθη, με τη γνωστή ένταση και με τις γνωστές αντιπαραθέσεις –ειδικά σε αυτή την περιοχή. Αλλά είναι και αυτή η παιδαγωγική ευθύνη, παρελκόμενο του ρόλου μου ως εκπαιδευτικού, που δεν μου επιτρέπει από καθέδρας λογύδρια σε έτοιμα ακροατήρια και άκριτα αυτιά.
Ότι δεν έχω κανένα δικαίωμα να τους λέω τι θα κάνουν, απάντησα. Αλλά δικαιούμαι να πω τι θα κάνω εγώ ο ίδιος. Που ασφαλώς δεν θα πάω.
Δεν εξήγησα το γιατί, από φόβο μήπως δια της τεθλασμένης παραβίαζα την παραπάνω παιδαγωγική μου ευθύνη.
Αλλά εδώ που δεν ελλοχεύει αυτός ο κίνδυνος, λέω ότι ανάμεσα στους πολλούς-πολλούς άλλους λόγους για τους οποίους δεν θα πάω, ο πιο βασικός είναι ότι δεν θέλω με την παρουσία μου να νομιμοποιήσω μια αδιέξοδη πολιτική, ότι δεν θέλω με την παρουσία μου να υποστηρίξω την εθνικιστική παράκρουση που καλλιεργείται στα Βαλκάνια, ότι δεν θέλω με την παρουσία μου να αναπαραγάγω τις συμπεριφορές των εθνικιστών της άλλης πλευράς και ότι δεν θέλω με την παρουσία μου να αναγνωρίσω στο πιο οπισθοδρομικό κομμάτι της πολιτικής σκηνής τον ρόλο του θεματοφύλακα της ιστορίας του τόπου.
Πηγή: artinews.gr
Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης: Σχετικά με τον συντάκτη
Είναι κι αυτή η πίεση των πραγμάτων που δεν ξέρει από τους δικούς σου σχεδιασμούς, δεν σέβεται τις δικές σου ανάγκες, δεν ενδιαφέρεται για τις δικές σου σιωπές, για να σου υπενθυμίσει ξανά και ξανά –σε πείσμα της βολικής ουδετερότητας– εκείνη τη σοφή δήλωση του Θουκυδίδη για τους ιδιώτες, είτε είναι υδραυλικοί είτε αγρότες είτε εκπαιδευτικοί είτε λογοτέχνες.
Και να ’μαι λοιπόν να βγαίνω άρον άρον από τις πιο βολικές σιωπές μου, σερνάμενος σχεδόν δια της βίας από την πονηρή ερώτηση του μαθητή μου να ηχεί στα αυτιά μου:
«Τι μας λέτε, κύριε, να κάνουμε την Κυριακή;»
Όπου Κυριακή, το γνωστό συλλαλητήριο με τα γνωστά πάθη, με τη γνωστή ένταση και με τις γνωστές αντιπαραθέσεις –ειδικά σε αυτή την περιοχή. Αλλά είναι και αυτή η παιδαγωγική ευθύνη, παρελκόμενο του ρόλου μου ως εκπαιδευτικού, που δεν μου επιτρέπει από καθέδρας λογύδρια σε έτοιμα ακροατήρια και άκριτα αυτιά.
Ότι δεν έχω κανένα δικαίωμα να τους λέω τι θα κάνουν, απάντησα. Αλλά δικαιούμαι να πω τι θα κάνω εγώ ο ίδιος. Που ασφαλώς δεν θα πάω.
Δεν εξήγησα το γιατί, από φόβο μήπως δια της τεθλασμένης παραβίαζα την παραπάνω παιδαγωγική μου ευθύνη.
Αλλά εδώ που δεν ελλοχεύει αυτός ο κίνδυνος, λέω ότι ανάμεσα στους πολλούς-πολλούς άλλους λόγους για τους οποίους δεν θα πάω, ο πιο βασικός είναι ότι δεν θέλω με την παρουσία μου να νομιμοποιήσω μια αδιέξοδη πολιτική, ότι δεν θέλω με την παρουσία μου να υποστηρίξω την εθνικιστική παράκρουση που καλλιεργείται στα Βαλκάνια, ότι δεν θέλω με την παρουσία μου να αναπαραγάγω τις συμπεριφορές των εθνικιστών της άλλης πλευράς και ότι δεν θέλω με την παρουσία μου να αναγνωρίσω στο πιο οπισθοδρομικό κομμάτι της πολιτικής σκηνής τον ρόλο του θεματοφύλακα της ιστορίας του τόπου.
Πηγή: artinews.gr
Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου