Του Γ.Α.Λυγκουνάκη
Αυτό το άρθρο έρχεται ως συνέχεια προηγούμενου άρθρου μου (Αυτοάμυνα: Εμπόρευμα ή Λαϊκό Δικαίωμα;). Σκοπός του είναι να αντιμετωπίσει το θέμα από μια πιο πολιτική σκοπιά αφήνοντας ωστόσο τα συμπεράσματα ανοιχτά.
Η μαζική ενασχόληση με την αυτοπροστασία σε «επαγγελματικό» επίπεδο ξεκίνησε από τη δεκαετία του ’90. Πιο πριν η ενασχόληση με τις πολεμικές τέχνες είχε έναν σχεδόν αποκλειστικά ψυχαγωγικό χαρακτήρα.
Εκείνη την εποχή, όπως φαίνεται από το υλικό αρχείου που έχει φτάσει ως τις μέρες μας διασωσμένο σε βιντεοκασέτες, η αντίληψη για την αυτοπροστασία περιστρεφόταν γύρω από το πια παραδοσιακή ή «μοντέρνα» πολεμική τέχνη ήταν πιο αποδοτική σε σύγκριση με τις άλλες. Σε μια εποχή όπου ο φιλελευθερισμός με την κατάρρευση του «αντίπαλου δέους» επαγγελλόταν το τέλος της ιστορίας και αέναη ανάπτυξη, η συζήτηση είχε έναν κατά κάποιο τρόπο ρομαντικό χαρακτήρα προσκόλλησης σε ανθρώπινες παραδόσεις με έναν ελαφρά φολκλόρ τρόπο.
Το ενδιαφέρον από το οπτικοακουστικό υλικό εκείνης της εποχής είναι ότι μπορείς να βρεις τεχνικές εκτελεσμένες με έναν «καθαρό» τρόπο και επεξηγημένες με μια σχολαστικότητα την οποία πολύ δύσκολα βλέπεις σε νεώτερες παραγωγές. Σε αυτό φυσικά βοηθάει και το μονοκάμερο σύστημα λήψης εικόνας και ήχου.
Λίγο μετά το γύρισμα της χιλιετίας το σκηνικό έχει αλλάξει. Πλέον τα DVD έχουν πετάξει τις βιντεοταινίες στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Η καθαρότητα της ποιότητας εικόνας και ήχου έχει απογειωθεί και η χρήση πολλαπλών καμερών έχει γίνει τέχνη.
Παράλληλα η αντίληψη περί πρωταθλητισμού σταδιακά σκεπάζει τα πάντα. Ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός αντιμετωπίζει και το ανθρώπινο κορμί ως εμπόρευμα και ως εκ τούτου το απανθρωποποιεί με χημικά αλλά και αφύσικες μεθόδους προπόνησης.
Στις πολεμικές τέχνες η μείξη διαφορετικών συστημάτων οδηγεί σε «υβριδικά συστήματα» φτιαγμένα ειδικά για την αρένα προς τέρψιν του φιλοθεάμονος κοινού. Η έμφαση λοιπόν δίνεται στα «υπερφυσικά» αθλητικά χαρακτηριστικά και όχι στην τεχνική ή στη φιλοσοφία. Το οπτικοακουστικό υλικό αυτής της εποχής, αντανακλά αυτή την κοσμοεικόνα και είναι κατά κανόνα το πιο φτωχό.
Η κατάσταση αλλάζει ξανά με τον ερχομό της κρίσης, το όνειρό ξεφουσκώνει. Οι κοινωνίες παρακμάζουν, σαπίζουν οικονομικά, πολιτικά και ηθικά. Ο δυτικός κόσμος επίσης θυμάται βίαια τι σημαίνει πόλεμος και λόγω των εμπλοκών όπου τον σέρνει το πολιτικοοικονομικό του κατεστημένο χωρίς την έγκριση του και λόγω της αύξησης της εγκληματικότητας και της «τρομοκρατίας» που οι πράξεις των ιμπεριαλιστών έχουν ως αποτέλεσμα.
Το διαδίκτυο έχει πλέον ανοίξει εντελώς νέες δυνατότητες επικοινωνίας. Πλέον η πληροφορία μεταφέρεται όχι μόνο με μεγάλα συνεκτικά έργα τηλεεκπαίδευσης, αλλά και με μικρά εκπαιδευτικά βιντεάκια λίγων λεπτών τα οποία επικεντρώνονται σε συγκεκριμένες τεχνικές αποκομμένες από το μαχητικό σύστημα στου οποίου την ύλη ανήκουν.
Με μεγάλο μπουμ μπαίνουν στο προσκήνιο τα στρατιωτικά «υβριδικά» συστήματα. Η έμφαση δίνεται πλέον στο πως θα αντιμετωπίσεις τον «εχθρό» που θέλει τη ζωή σου και ό,τι άλλο έχεις και όχι στο πως θα βελτιωθείς εσύ ως άνθρωπος, έστω και αν αυτό οριζόταν στην προηγούμενη φάση ως το πώς θα αναπτύξεις τα ποντίκια σου. Ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός πλέον χρειάζεται το ολοκληρωτικό κράτος για να αντιμετωπίσει τον εσωτερικό εχθρό-λαό και η άνοδος του μιλιταρισμού διαπερνά όλα τα επίπεδα.
Και φτάνουμε στο τώρα, τα τελευταία δύο τρία-χρόνια. Ο καπιταλισμός πλέον ως παγκόσμιο σύστημα πνέει τα λοίσθια και το ερώτημα είναι αν θα πάρει την ανθρωπότητα μαζί του. Τα πάντα διαλύονται, χώρες, δομές, ζωές.
Η νέα μόδα στον τομέα της αυτοπροστασίας είναι τα «συστήματα δρόμου». Άνθρωποι που έχουν μπει στο διαφημιστικό χορό είναι πορτιέρηδες, πρώην κατάδικοι και λοιποί «σκληροί» τύποι «της διπλανής πόρτας». Οι άνθρωποι πλέον δεν αναζητούν ούτε την επιστροφή στη ρομαντική εποχή της παράδοσης, ούτε να γίνουν ανταγωνιστικοί αθλητές και να κάνουν καριέρα, ούτε να μιμηθούν τους πεζοναύτες από τις ταινίες. Απλά κάνουν μόνοι τους ό,τι καλύτερο μπορούν σε έναν χαοτικό κόσμο.
Η ενασχόληση μου με την ανθρώπινη κινησιολογία είναι αγάπη ζωής. Ελπίζω να επανέλθω στο θέμα κάποια στιγμή με νεώτερο άρθρο. Η ειρήνη μαζί σας.
Γ.Α.Λυγκουνάκης: Σχετικά με τον συντάκτη
Αυτό το άρθρο έρχεται ως συνέχεια προηγούμενου άρθρου μου (Αυτοάμυνα: Εμπόρευμα ή Λαϊκό Δικαίωμα;). Σκοπός του είναι να αντιμετωπίσει το θέμα από μια πιο πολιτική σκοπιά αφήνοντας ωστόσο τα συμπεράσματα ανοιχτά.
Η μαζική ενασχόληση με την αυτοπροστασία σε «επαγγελματικό» επίπεδο ξεκίνησε από τη δεκαετία του ’90. Πιο πριν η ενασχόληση με τις πολεμικές τέχνες είχε έναν σχεδόν αποκλειστικά ψυχαγωγικό χαρακτήρα.
Εκείνη την εποχή, όπως φαίνεται από το υλικό αρχείου που έχει φτάσει ως τις μέρες μας διασωσμένο σε βιντεοκασέτες, η αντίληψη για την αυτοπροστασία περιστρεφόταν γύρω από το πια παραδοσιακή ή «μοντέρνα» πολεμική τέχνη ήταν πιο αποδοτική σε σύγκριση με τις άλλες. Σε μια εποχή όπου ο φιλελευθερισμός με την κατάρρευση του «αντίπαλου δέους» επαγγελλόταν το τέλος της ιστορίας και αέναη ανάπτυξη, η συζήτηση είχε έναν κατά κάποιο τρόπο ρομαντικό χαρακτήρα προσκόλλησης σε ανθρώπινες παραδόσεις με έναν ελαφρά φολκλόρ τρόπο.
Το ενδιαφέρον από το οπτικοακουστικό υλικό εκείνης της εποχής είναι ότι μπορείς να βρεις τεχνικές εκτελεσμένες με έναν «καθαρό» τρόπο και επεξηγημένες με μια σχολαστικότητα την οποία πολύ δύσκολα βλέπεις σε νεώτερες παραγωγές. Σε αυτό φυσικά βοηθάει και το μονοκάμερο σύστημα λήψης εικόνας και ήχου.
Λίγο μετά το γύρισμα της χιλιετίας το σκηνικό έχει αλλάξει. Πλέον τα DVD έχουν πετάξει τις βιντεοταινίες στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Η καθαρότητα της ποιότητας εικόνας και ήχου έχει απογειωθεί και η χρήση πολλαπλών καμερών έχει γίνει τέχνη.
Παράλληλα η αντίληψη περί πρωταθλητισμού σταδιακά σκεπάζει τα πάντα. Ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός αντιμετωπίζει και το ανθρώπινο κορμί ως εμπόρευμα και ως εκ τούτου το απανθρωποποιεί με χημικά αλλά και αφύσικες μεθόδους προπόνησης.
Στις πολεμικές τέχνες η μείξη διαφορετικών συστημάτων οδηγεί σε «υβριδικά συστήματα» φτιαγμένα ειδικά για την αρένα προς τέρψιν του φιλοθεάμονος κοινού. Η έμφαση λοιπόν δίνεται στα «υπερφυσικά» αθλητικά χαρακτηριστικά και όχι στην τεχνική ή στη φιλοσοφία. Το οπτικοακουστικό υλικό αυτής της εποχής, αντανακλά αυτή την κοσμοεικόνα και είναι κατά κανόνα το πιο φτωχό.
Η κατάσταση αλλάζει ξανά με τον ερχομό της κρίσης, το όνειρό ξεφουσκώνει. Οι κοινωνίες παρακμάζουν, σαπίζουν οικονομικά, πολιτικά και ηθικά. Ο δυτικός κόσμος επίσης θυμάται βίαια τι σημαίνει πόλεμος και λόγω των εμπλοκών όπου τον σέρνει το πολιτικοοικονομικό του κατεστημένο χωρίς την έγκριση του και λόγω της αύξησης της εγκληματικότητας και της «τρομοκρατίας» που οι πράξεις των ιμπεριαλιστών έχουν ως αποτέλεσμα.
Το διαδίκτυο έχει πλέον ανοίξει εντελώς νέες δυνατότητες επικοινωνίας. Πλέον η πληροφορία μεταφέρεται όχι μόνο με μεγάλα συνεκτικά έργα τηλεεκπαίδευσης, αλλά και με μικρά εκπαιδευτικά βιντεάκια λίγων λεπτών τα οποία επικεντρώνονται σε συγκεκριμένες τεχνικές αποκομμένες από το μαχητικό σύστημα στου οποίου την ύλη ανήκουν.
Με μεγάλο μπουμ μπαίνουν στο προσκήνιο τα στρατιωτικά «υβριδικά» συστήματα. Η έμφαση δίνεται πλέον στο πως θα αντιμετωπίσεις τον «εχθρό» που θέλει τη ζωή σου και ό,τι άλλο έχεις και όχι στο πως θα βελτιωθείς εσύ ως άνθρωπος, έστω και αν αυτό οριζόταν στην προηγούμενη φάση ως το πώς θα αναπτύξεις τα ποντίκια σου. Ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός πλέον χρειάζεται το ολοκληρωτικό κράτος για να αντιμετωπίσει τον εσωτερικό εχθρό-λαό και η άνοδος του μιλιταρισμού διαπερνά όλα τα επίπεδα.
Και φτάνουμε στο τώρα, τα τελευταία δύο τρία-χρόνια. Ο καπιταλισμός πλέον ως παγκόσμιο σύστημα πνέει τα λοίσθια και το ερώτημα είναι αν θα πάρει την ανθρωπότητα μαζί του. Τα πάντα διαλύονται, χώρες, δομές, ζωές.
Η νέα μόδα στον τομέα της αυτοπροστασίας είναι τα «συστήματα δρόμου». Άνθρωποι που έχουν μπει στο διαφημιστικό χορό είναι πορτιέρηδες, πρώην κατάδικοι και λοιποί «σκληροί» τύποι «της διπλανής πόρτας». Οι άνθρωποι πλέον δεν αναζητούν ούτε την επιστροφή στη ρομαντική εποχή της παράδοσης, ούτε να γίνουν ανταγωνιστικοί αθλητές και να κάνουν καριέρα, ούτε να μιμηθούν τους πεζοναύτες από τις ταινίες. Απλά κάνουν μόνοι τους ό,τι καλύτερο μπορούν σε έναν χαοτικό κόσμο.
Η ενασχόληση μου με την ανθρώπινη κινησιολογία είναι αγάπη ζωής. Ελπίζω να επανέλθω στο θέμα κάποια στιγμή με νεώτερο άρθρο. Η ειρήνη μαζί σας.
Γ.Α.Λυγκουνάκης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου