Ευαγγελία Τυμπλαλέξη
Δεν θα ξαναγράψω στους ξένους τοίχους…
Δεν θα ξαναγράψω στους ξένους τοίχους…
Δεν θα ξαναγράψω στους ξένους τοίχους…
Έγραφε συχνά τιμωρίες!
Δεν έπρεπε να σέρνει την καρέκλα, επειδή θα γρατζούνιζε το παρκέ.
Έσπερνε ηδονιστικές προκλήσεις.
Τη φύση φανέρωνε του Πειρασμού.
Κι απαγορευμένες ασκούσε δραστηριότητες.
Έγραφε συχνά τιμωρίες!
Η Γυναίκα του Κενού.
Έτσι ανέτοιμη στο Σκοτάδι κι οι Νομείς της Εξουσίας να νουθετούν.
Ο Κόσμος ήταν άλλωστε Τυφλός. Γι’ αυτό εντυπωσιαζόταν απ’ τις λεπτομερείς περιγραφές κι είχε για αιώνες το απαραίτητο βιβλίο αναφοράς.
Δεν θα ξαναγράψω στους ξένους τοίχους…
Δεν θα ξαναγράψω στους ξένους τοίχους…
Έγραφε συχνά τιμωρίες!
Δεν έπρεπε να τραβά τον καναπέ, επειδή θα έκανε εγκοπές τον τοίχο.
Έπρεπε το κομό με βρεγμένο να γυαλίζει πανί μα τα μάτια να μην φέρνει στ’ αντικαθρέφτισμα.
Φορούσε τ’ αποκριάτικα κοστούμια της χωρίς να έχει ανοίξει το Τριώδιο.
Πλοίο δεμένο που ρυμουλκούσε όλα τα Κρίματα.
Ριχνόταν στις εστίες της φωτιάς δίχως να θέλει να τις σβήσει.
Και πετούσε έναρθρες σερπαντίνες.
Έγραφε συχνά τιμωρίες!
Η Γυναίκα του Κενού.
Έτσι προετοιμασμένη στο Πέλαγος, κι οι Χρήστες της Αδείας να σωφρονίζουν.
Ο Κόσμος ήταν άλλωστε μια Φυλακή. Γι’ αυτό η σχετική αντίληψη των ενοίκων τραύλιζαν οργασμούς Ελευθερίας.
Δεν θα ξαναγράψω στους ξένους τοίχους…
Έγραφε συχνά τιμωρίες!
Δεν έπρεπε ν’ αντιμιλά, επειδή θα έγδερνε τα Ζώα πριν τη Σφαγή.
Πουριτανή παρθένα μ’ αυστηρές αρχές.
Οι καστανάδες χάραζαν τα κάστανα πριν τα ψήσουν.
Γύρευε σκύλους η προσωπική Αγωνία να τη γλείφουν.
Οι χείμαρροι αυλάκωναν τις πλαγιές των βουνών.
Ψάχναν απεγνωσμένα πόρνες οι μαστροποί να έλκουν το έλκηθρό τους.
Έγραφε συχνά τιμωρίες!
Έπρεπε ανακωχή να κάμει με μια συμπεριφορά αποδεκτή.
Πόρνη απελευθερωμένη υπό χαλαρή αστυνόμευση.
Οι ανήσυχες σκιές χαράκωναν τ’ αυτοκίνητα με κλειδιά.
Οι Αρνητές της Πίστης είχαν φορέσει την αντίρρηση της Συνειδήσεως.
Τρελοί φέραν στο πέτο των Αιρέσεων τα διακριτικά.
Κι οι Μάγισσες. Ω! Οι Μάγισσες.
Εφηύραν ό,τι δεν υπήρχε μ’ απλοϊκότητα πρωτόγονη.
Και κατασκεύαζαν εντάσεις προς εκτόνωση.
Ο Ουρανός κι οι Κτήτορες της χρησικτησίας του.
Δεν θα ξαναγράψω στους ξένους τοίχους…
Δεν θα ξαναγράψω στους ξένους τοίχους…
Έγραφε συχνά τιμωρίες!
Έπρεπε να κουράζεται στον Ανήφορο της σαρκικής παγίδας,
Να μην ακούει ερωτικές σειρήνες έπρεπε∙
Αλήθειες να ‘χει πολλές κι όχι Μία κι Ολοκληρωμένη.
Οι ατμομηχανές ήθελαν τα βαγόνια τους και τ’ άλογα το χαλινό τους∙
Θρονιάζει η χειραγώγηση προς την Ανοησία.
Ξεριζώνεται το Ανθρώπινο στοιχείο του ανθρώπου.
Ξεχορταριάζεται το θηλυκό στοιχείο απ’ τη Γυναίκα.
Οι μπόγιες μιλούσαν για χαρές,
Στην αγκαλιά της Πλατυτέρας επαφίονταν οι βασανιστές∙
Πως να διαφυλάξεις τα επίγεια αγαθά,
Αν δεν αναγνωρίσεις στον Ακαδημαϊσμό το αδιαμφισβήτητό του∙
Αν δεν συναινέσεις στου Τυχοδιωκτισμού τις συμβιβασμένες άμυνες.
Έγραφε συχνά τιμωρίες!
Ανέτοιμη μα προετοιμασμένη,
Μ’ όλες τις επεκτάσεις απρογραμμάτιστες να καταλάβουν τα Υψώματα.
Συνηθισμένη σε ό,τι προκαλούσε αμυχές.
Α! Κι όταν οι Δήμιοι,
Όταν οι Δήμιοι απομακρύνονταν, λουζόταν στον Ορίζοντα.
Κι Εκείνος την αντίκρυζε μες στις ηδονικές προκλήσεις.
Τη διέκρινε να έρχεται από μακρυά, ήταν σίγουρη!
Λίλιθ!
Γυμνή κι αχόρταγη να ρουφά τα χρώματά του,
Στα βάραθρα του κορμιού της να τον γκρεμίζει∙
Μες τους απύθμενους να τον ναυαγεί βυθούς της.
Ν’ αυτοδιευθύνει τις εξεγέρσεις της σε απαλές αχτίδες,
Σπόρους Ερωτισμού ανείπωτους ν’ αυτοθεσμίζει∙
Τα Ποιήματά της ν’ αφήνει οβολό.
Εύα!
«Θιγμένη» ν’ αποχωρεί και «θυμωμένη»,
Με μίση αποκεφαλισμένα να καταφάσκουν την επαναφορά της Τάξης∙
Με λογικά μυριάδες να μαρτυρούν ανορθώσεις κι ανατάξεις.
Η Εύα να σημαδεύει το πρόσωπο με ξυράφι,
Με λεπίδες ν’ ακονίζει τα παράδοξα η Λίλιθ∙
Αντιθέσεις αγεφύρωτες και,
Πως να συμβιβαστούν οι Δυο τους με τ’ άστρα π’ αναλογούσαν.
Ένας Αδάμ ο Ορίζοντας,
Τις αντιστάσεις του να ενδίδει στης Λίλιθ τους ερεθισμούς∙
Τ’ ακηλίδωτά του να ηρεμεί στην προστασία μιας Εύας.
Τρέχαν τα μακάβρια Οράματα Όλων,
Να προσβάλλουν την απειλητική παράσταση∙
Τον Εχθρό να επινοήσουν της συνοχής του Κόσμου.
Δεν θα ξαναγράψω σε ξένες Συνειδήσεις…
Δεν θα ξαναγράψω σε ξένες Συνειδήσεις…
Δεν θα ξαναγράψω σε ξένες Συνειδήσεις…
Ευαγγελία Τυμπλαλέξη: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν θα ξαναγράψω στους ξένους τοίχους…
Δεν θα ξαναγράψω στους ξένους τοίχους…
Δεν θα ξαναγράψω στους ξένους τοίχους…
Έγραφε συχνά τιμωρίες!
Δεν έπρεπε να σέρνει την καρέκλα, επειδή θα γρατζούνιζε το παρκέ.
Έσπερνε ηδονιστικές προκλήσεις.
Τη φύση φανέρωνε του Πειρασμού.
Κι απαγορευμένες ασκούσε δραστηριότητες.
Έγραφε συχνά τιμωρίες!
Η Γυναίκα του Κενού.
Έτσι ανέτοιμη στο Σκοτάδι κι οι Νομείς της Εξουσίας να νουθετούν.
Ο Κόσμος ήταν άλλωστε Τυφλός. Γι’ αυτό εντυπωσιαζόταν απ’ τις λεπτομερείς περιγραφές κι είχε για αιώνες το απαραίτητο βιβλίο αναφοράς.
Δεν θα ξαναγράψω στους ξένους τοίχους…
Δεν θα ξαναγράψω στους ξένους τοίχους…
Έγραφε συχνά τιμωρίες!
Δεν έπρεπε να τραβά τον καναπέ, επειδή θα έκανε εγκοπές τον τοίχο.
Έπρεπε το κομό με βρεγμένο να γυαλίζει πανί μα τα μάτια να μην φέρνει στ’ αντικαθρέφτισμα.
Φορούσε τ’ αποκριάτικα κοστούμια της χωρίς να έχει ανοίξει το Τριώδιο.
Πλοίο δεμένο που ρυμουλκούσε όλα τα Κρίματα.
Ριχνόταν στις εστίες της φωτιάς δίχως να θέλει να τις σβήσει.
Και πετούσε έναρθρες σερπαντίνες.
Έγραφε συχνά τιμωρίες!
Η Γυναίκα του Κενού.
Έτσι προετοιμασμένη στο Πέλαγος, κι οι Χρήστες της Αδείας να σωφρονίζουν.
Ο Κόσμος ήταν άλλωστε μια Φυλακή. Γι’ αυτό η σχετική αντίληψη των ενοίκων τραύλιζαν οργασμούς Ελευθερίας.
Δεν θα ξαναγράψω στους ξένους τοίχους…
Έγραφε συχνά τιμωρίες!
Δεν έπρεπε ν’ αντιμιλά, επειδή θα έγδερνε τα Ζώα πριν τη Σφαγή.
Πουριτανή παρθένα μ’ αυστηρές αρχές.
Οι καστανάδες χάραζαν τα κάστανα πριν τα ψήσουν.
Γύρευε σκύλους η προσωπική Αγωνία να τη γλείφουν.
Οι χείμαρροι αυλάκωναν τις πλαγιές των βουνών.
Ψάχναν απεγνωσμένα πόρνες οι μαστροποί να έλκουν το έλκηθρό τους.
Έγραφε συχνά τιμωρίες!
Έπρεπε ανακωχή να κάμει με μια συμπεριφορά αποδεκτή.
Πόρνη απελευθερωμένη υπό χαλαρή αστυνόμευση.
Οι ανήσυχες σκιές χαράκωναν τ’ αυτοκίνητα με κλειδιά.
Οι Αρνητές της Πίστης είχαν φορέσει την αντίρρηση της Συνειδήσεως.
Τρελοί φέραν στο πέτο των Αιρέσεων τα διακριτικά.
Κι οι Μάγισσες. Ω! Οι Μάγισσες.
Εφηύραν ό,τι δεν υπήρχε μ’ απλοϊκότητα πρωτόγονη.
Και κατασκεύαζαν εντάσεις προς εκτόνωση.
Ο Ουρανός κι οι Κτήτορες της χρησικτησίας του.
Δεν θα ξαναγράψω στους ξένους τοίχους…
Δεν θα ξαναγράψω στους ξένους τοίχους…
Έγραφε συχνά τιμωρίες!
Έπρεπε να κουράζεται στον Ανήφορο της σαρκικής παγίδας,
Να μην ακούει ερωτικές σειρήνες έπρεπε∙
Αλήθειες να ‘χει πολλές κι όχι Μία κι Ολοκληρωμένη.
Οι ατμομηχανές ήθελαν τα βαγόνια τους και τ’ άλογα το χαλινό τους∙
Θρονιάζει η χειραγώγηση προς την Ανοησία.
Ξεριζώνεται το Ανθρώπινο στοιχείο του ανθρώπου.
Ξεχορταριάζεται το θηλυκό στοιχείο απ’ τη Γυναίκα.
Οι μπόγιες μιλούσαν για χαρές,
Στην αγκαλιά της Πλατυτέρας επαφίονταν οι βασανιστές∙
Πως να διαφυλάξεις τα επίγεια αγαθά,
Αν δεν αναγνωρίσεις στον Ακαδημαϊσμό το αδιαμφισβήτητό του∙
Αν δεν συναινέσεις στου Τυχοδιωκτισμού τις συμβιβασμένες άμυνες.
Έγραφε συχνά τιμωρίες!
Ανέτοιμη μα προετοιμασμένη,
Μ’ όλες τις επεκτάσεις απρογραμμάτιστες να καταλάβουν τα Υψώματα.
Συνηθισμένη σε ό,τι προκαλούσε αμυχές.
Α! Κι όταν οι Δήμιοι,
Όταν οι Δήμιοι απομακρύνονταν, λουζόταν στον Ορίζοντα.
Κι Εκείνος την αντίκρυζε μες στις ηδονικές προκλήσεις.
Τη διέκρινε να έρχεται από μακρυά, ήταν σίγουρη!
Λίλιθ!
Γυμνή κι αχόρταγη να ρουφά τα χρώματά του,
Στα βάραθρα του κορμιού της να τον γκρεμίζει∙
Μες τους απύθμενους να τον ναυαγεί βυθούς της.
Ν’ αυτοδιευθύνει τις εξεγέρσεις της σε απαλές αχτίδες,
Σπόρους Ερωτισμού ανείπωτους ν’ αυτοθεσμίζει∙
Τα Ποιήματά της ν’ αφήνει οβολό.
Εύα!
«Θιγμένη» ν’ αποχωρεί και «θυμωμένη»,
Με μίση αποκεφαλισμένα να καταφάσκουν την επαναφορά της Τάξης∙
Με λογικά μυριάδες να μαρτυρούν ανορθώσεις κι ανατάξεις.
Η Εύα να σημαδεύει το πρόσωπο με ξυράφι,
Με λεπίδες ν’ ακονίζει τα παράδοξα η Λίλιθ∙
Αντιθέσεις αγεφύρωτες και,
Πως να συμβιβαστούν οι Δυο τους με τ’ άστρα π’ αναλογούσαν.
Ένας Αδάμ ο Ορίζοντας,
Τις αντιστάσεις του να ενδίδει στης Λίλιθ τους ερεθισμούς∙
Τ’ ακηλίδωτά του να ηρεμεί στην προστασία μιας Εύας.
Τρέχαν τα μακάβρια Οράματα Όλων,
Να προσβάλλουν την απειλητική παράσταση∙
Τον Εχθρό να επινοήσουν της συνοχής του Κόσμου.
Δεν θα ξαναγράψω σε ξένες Συνειδήσεις…
Δεν θα ξαναγράψω σε ξένες Συνειδήσεις…
Δεν θα ξαναγράψω σε ξένες Συνειδήσεις…
Ευαγγελία Τυμπλαλέξη: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου