Δημήτρης Μηλάκας
Δεν χρειάζεται κολαούζο για να καταλάβει κανείς ότι ο συντάκτης της ΚΑΤΙΟΥΣΑ που ασχολήθηκε με το πρωτοσέλιδο του Ποντικιού και γενικότερα με το Ποντίκι, έχει χρόνια να πιάσει την εφημερίδα στα χέρια του, να διαβάσει το περιεχόμενό της ή έστω να την ξεφυλλίσει. Παρ' όλα αυτά, ακόμη και έτσι, έχει το σεβαστό και αναφαίρετο δικαίωμα να διατυπώνει την άποψή του για την εφημερίδα («το σημερινό “Ποντίκι” δεν έχει καμία σχέση -απλή συνωνυμία- με τη σατιρική εφημερίδα της πρώτης περιόδου της Μεταπολίτευσης»).
Όμως η εφημερίδα σε τελική ανάλυση είναι το αποτέλεσμα της συνάρτησης της δουλειάς μιας ομάδας ανθρώπων και των αντιλήψεων της ιδιοκτησίας της.
Αν, λοιπόν, ο συντάκτης που έκανε την τιμή στο Ποντίκι να ασχοληθεί μαζί του, το διάβαζε θα έβλεπε το προφανές: ότι, όπως λέει «οι νησίδες όπως τα εύστοχα σκίτσα του Πάνου Ζάχαρη που θυμίζουν τις παλιές δόξες» (προφανώς για την πετυχημένη σκληρή κριτική στην εκάστοτε κυβερνητική εξουσία) καταλαμβάνουν το συντριπτικά μεγαλύτερο τμήμα της εφημερίδας.
Τα σκίτσα του ποντικιού πλαισιωμένα από ανάλογου προσανατολισμού κείμενα αποδεικνύουν ότι η εφημερίδα, στην προκειμένη περίπτωση το Ποντίκι, είναι κάτι πολύ περισσότερο από την ιδιοκτησία του. Αυτό ακριβώς το «κάτι περισσότερο» επιτρέπει την ύπαρξη «νησίδων» όπου οι σκιτσογράφοι Σολούπ, Πάνος, Στάθης και οι υπόλοιποι συντάκτες του Ποντικιού μπορούν να εκφράσουν αυτό που βλέπουν και πιστεύουν έστω κι αν κάποιες πολλές ή λίγες φορές δεν συμφωνεί με τις γενικότερες αντιλήψεις της ιδιοκτησίας…
Αν και επί δεκαετία αρχισυντάκτης του ποντικιού δεν έχω υπόψη μου το «κοινό μυστικό» στο οποίο αναφέρεται ο συντάκτης της Κατιούσα σύμφωνα με το οποίο «με το καινούριο ιδιοκτησιακό καθεστώς, η εφημερίδα στήριξε το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ». Αυτό που γνωρίζω είναι τα πρωτοσέλιδα του Ποντικιού εκείνης της περιόδου. Μια ματιά (υπάρχουν στο διαδίκτυο) σ' αυτά και στα κείμενα εκείνης της εποχής αρκούν για να καταλάβει ακόμη και ο πιο κακοπροαίρετος (και δεν συγκαταλέγω τον συντάκτη της Κατιούσας σ' αυτήν την κατηγορία) το προφανές: Το ποντίκι υπήρξε το πρώτο «αστικό» Μέσο Ενημέρωσης που άσκησε δριμύτατη κριτική στις επιλογές ΓΑΠ προβλέποντας δυστυχώς εγκαίρως και με ακρίβεια όλα όσα ζήσαμε και ζούμε αυτά τα χρόνια.
Περί του επίμαχου πρωτοσέλιδου με τη μπατσίνα Γεροβασίλη το οποίο οδήγησε την Κατιούσα στο συμπέρασμα ότι το Ποντίκι «ξεπλένει» ΣΥΡΙΖΑ, ενδεχομένως να υπάρχει και άλλη ανάγνωση η οποία απαιτεί μια δυνατότητα αντίληψης του σαρκασμού, πράγμα για το οποίο έτσι κι αλλιώς δεν φημίζονται οι πούροι επαναστάτες (των λόγων)…
Κατά τα λοιπά, σ' αυτή τη δουλειά ο καθένας μπορεί να ψάχνει ότι επιθυμεί. Όμως κρίνεται με βάση τα γραπτά του, σύντροφοι…
Πηγή: topontiki.gr
Δημήτρης Μηλάκας: Σχετικά με το Συντάκτη
Δεν χρειάζεται κολαούζο για να καταλάβει κανείς ότι ο συντάκτης της ΚΑΤΙΟΥΣΑ που ασχολήθηκε με το πρωτοσέλιδο του Ποντικιού και γενικότερα με το Ποντίκι, έχει χρόνια να πιάσει την εφημερίδα στα χέρια του, να διαβάσει το περιεχόμενό της ή έστω να την ξεφυλλίσει. Παρ' όλα αυτά, ακόμη και έτσι, έχει το σεβαστό και αναφαίρετο δικαίωμα να διατυπώνει την άποψή του για την εφημερίδα («το σημερινό “Ποντίκι” δεν έχει καμία σχέση -απλή συνωνυμία- με τη σατιρική εφημερίδα της πρώτης περιόδου της Μεταπολίτευσης»).
Όμως η εφημερίδα σε τελική ανάλυση είναι το αποτέλεσμα της συνάρτησης της δουλειάς μιας ομάδας ανθρώπων και των αντιλήψεων της ιδιοκτησίας της.
Αν, λοιπόν, ο συντάκτης που έκανε την τιμή στο Ποντίκι να ασχοληθεί μαζί του, το διάβαζε θα έβλεπε το προφανές: ότι, όπως λέει «οι νησίδες όπως τα εύστοχα σκίτσα του Πάνου Ζάχαρη που θυμίζουν τις παλιές δόξες» (προφανώς για την πετυχημένη σκληρή κριτική στην εκάστοτε κυβερνητική εξουσία) καταλαμβάνουν το συντριπτικά μεγαλύτερο τμήμα της εφημερίδας.
Τα σκίτσα του ποντικιού πλαισιωμένα από ανάλογου προσανατολισμού κείμενα αποδεικνύουν ότι η εφημερίδα, στην προκειμένη περίπτωση το Ποντίκι, είναι κάτι πολύ περισσότερο από την ιδιοκτησία του. Αυτό ακριβώς το «κάτι περισσότερο» επιτρέπει την ύπαρξη «νησίδων» όπου οι σκιτσογράφοι Σολούπ, Πάνος, Στάθης και οι υπόλοιποι συντάκτες του Ποντικιού μπορούν να εκφράσουν αυτό που βλέπουν και πιστεύουν έστω κι αν κάποιες πολλές ή λίγες φορές δεν συμφωνεί με τις γενικότερες αντιλήψεις της ιδιοκτησίας…
Αν και επί δεκαετία αρχισυντάκτης του ποντικιού δεν έχω υπόψη μου το «κοινό μυστικό» στο οποίο αναφέρεται ο συντάκτης της Κατιούσα σύμφωνα με το οποίο «με το καινούριο ιδιοκτησιακό καθεστώς, η εφημερίδα στήριξε το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ». Αυτό που γνωρίζω είναι τα πρωτοσέλιδα του Ποντικιού εκείνης της περιόδου. Μια ματιά (υπάρχουν στο διαδίκτυο) σ' αυτά και στα κείμενα εκείνης της εποχής αρκούν για να καταλάβει ακόμη και ο πιο κακοπροαίρετος (και δεν συγκαταλέγω τον συντάκτη της Κατιούσας σ' αυτήν την κατηγορία) το προφανές: Το ποντίκι υπήρξε το πρώτο «αστικό» Μέσο Ενημέρωσης που άσκησε δριμύτατη κριτική στις επιλογές ΓΑΠ προβλέποντας δυστυχώς εγκαίρως και με ακρίβεια όλα όσα ζήσαμε και ζούμε αυτά τα χρόνια.
Περί του επίμαχου πρωτοσέλιδου με τη μπατσίνα Γεροβασίλη το οποίο οδήγησε την Κατιούσα στο συμπέρασμα ότι το Ποντίκι «ξεπλένει» ΣΥΡΙΖΑ, ενδεχομένως να υπάρχει και άλλη ανάγνωση η οποία απαιτεί μια δυνατότητα αντίληψης του σαρκασμού, πράγμα για το οποίο έτσι κι αλλιώς δεν φημίζονται οι πούροι επαναστάτες (των λόγων)…
Κατά τα λοιπά, σ' αυτή τη δουλειά ο καθένας μπορεί να ψάχνει ότι επιθυμεί. Όμως κρίνεται με βάση τα γραπτά του, σύντροφοι…
Πηγή: topontiki.gr
Δημήτρης Μηλάκας: Σχετικά με το Συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου