Βασίλης Μακρίδης
► Διαβάζω στις διαδικτυακές ειδήσεις, ότι οι αρχές της Αυστρίας (της χώρας που έχει βγάλει έναν Μότσαρτ κι έναν Σούμπερτ, αλλά κι έναν Κουρτ Βάλντχάιμ και - προσφάτως - το ναζίδιο ονόματι Ζεμπάστιαν Κουρτς) απέρριψαν τις τελευταίες μέρες δύο αιτήματα χορήγησης ασύλου, ενός 18χρονου Αφγανού κι ενός 28χρονου Ιρακινού, που είχαν δηλώσει ομοφυλόφιλοι, άρα διωκόμενοι στις χώρες τους λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού.
► Αυτό που εξοργίζει περισσότερο και από την ίδια την απόρριψη των αιτημάτων (με δεδομένο ότι στις δύο αυτές χώρες η ομοφυλοφιλία δεν διώκεται απλώς, αλλά τιμωρείται με θανατική ποινή), είναι το σκεπτικό των δύο αποφάσεων.
► Στην περίπτωση του 18χρονου Αφγανού το σκεπτικό αναφέρει ότι: «Ούτε η συμπεριφορά του, ούτε το περπάτημά του, ούτε τα ρούχα του δείχνουν με κάποιο τρόπο ότι μπορεί να είναι ομοφυλόφιλος».
► Και παρακάτω: «Αναφέρουν ότι συχνά μπλέκει σε καυγάδες με τους συγκατοίκους του. Ξεκάθαρα έχει τη δυνατότητα να είναι επιθετικός, κάτι που δεν αναμένεται σε έναν ομοφυλόφιλο». (!!!)
► Στην περίπτωση, όμως, του 28χρονου Ιρακινού, τα κριτήρια αλλάζουν άρδην: Σύμφωνα με δηλώσεις αξιωματούχων της υπηρεσίας ασύλου σε αυστριακά μέσα, ο αιτών άσυλο συμπεριφερόταν «σαν κορίτσι» και ο σεξουαλικός του προσανατολισμός «δεν έγινε πιστευτός». (!!!)
► Δηλαδή ένας γκέι άντρας δεν δικαιούται, κατά τις αυστριακές αρχές, ούτε να είναι επιθετικός (δηλαδή, κατά την αντίληψή τους, να φαίνεται και να φέρεται πολύ... «αντρουά»!), ούτε όμως και να έχει θηλυπρεπή συμπεριφορά!!! «Με λένε Ρίζο κι όπως θέλω τα γυρίζω», κατά τη γνωστή παροιμία...
► Και μέχρι, βεβαίως, ν' αποφασίσουν οι αυστριακές αρχές πώς πρέπει να 'ναι... «ο γκέι ο σωστός», κάποιες εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες άνθρωποι που προέρχονται από χώρες με ακραία συντηρητικά καθεστώτα ή/και κοινωνικές ηθικές αρχές και νομοθεσίες, κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να βρεθούν «στο στόμα του λύκου» και η «πολιτισμένη Ευρώπη» αντί ν' αποτελέσει γι' αυτούς «σανίδα σωτηρίας», γίνεται η θηλιά στο λαιμό που τους στέλνει στον θάνατο μια ώρα αρχύτερα...
► Αφιερωμένο, βεβαίως, σε όλους/-ες αυτούς/-ές που πιστεύουν (ακόμη;) ότι υπάρχουν σε αυτήν την ήπειρο άλλες «κοινές ευρωπαϊκές αξίες», εκτός από αυτές της, αλήστου μνήμης, Ιεράς Εξέτασης...
Βασίλης Μακρίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
► Διαβάζω στις διαδικτυακές ειδήσεις, ότι οι αρχές της Αυστρίας (της χώρας που έχει βγάλει έναν Μότσαρτ κι έναν Σούμπερτ, αλλά κι έναν Κουρτ Βάλντχάιμ και - προσφάτως - το ναζίδιο ονόματι Ζεμπάστιαν Κουρτς) απέρριψαν τις τελευταίες μέρες δύο αιτήματα χορήγησης ασύλου, ενός 18χρονου Αφγανού κι ενός 28χρονου Ιρακινού, που είχαν δηλώσει ομοφυλόφιλοι, άρα διωκόμενοι στις χώρες τους λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού.
► Αυτό που εξοργίζει περισσότερο και από την ίδια την απόρριψη των αιτημάτων (με δεδομένο ότι στις δύο αυτές χώρες η ομοφυλοφιλία δεν διώκεται απλώς, αλλά τιμωρείται με θανατική ποινή), είναι το σκεπτικό των δύο αποφάσεων.
► Στην περίπτωση του 18χρονου Αφγανού το σκεπτικό αναφέρει ότι: «Ούτε η συμπεριφορά του, ούτε το περπάτημά του, ούτε τα ρούχα του δείχνουν με κάποιο τρόπο ότι μπορεί να είναι ομοφυλόφιλος».
► Και παρακάτω: «Αναφέρουν ότι συχνά μπλέκει σε καυγάδες με τους συγκατοίκους του. Ξεκάθαρα έχει τη δυνατότητα να είναι επιθετικός, κάτι που δεν αναμένεται σε έναν ομοφυλόφιλο». (!!!)
► Στην περίπτωση, όμως, του 28χρονου Ιρακινού, τα κριτήρια αλλάζουν άρδην: Σύμφωνα με δηλώσεις αξιωματούχων της υπηρεσίας ασύλου σε αυστριακά μέσα, ο αιτών άσυλο συμπεριφερόταν «σαν κορίτσι» και ο σεξουαλικός του προσανατολισμός «δεν έγινε πιστευτός». (!!!)
► Δηλαδή ένας γκέι άντρας δεν δικαιούται, κατά τις αυστριακές αρχές, ούτε να είναι επιθετικός (δηλαδή, κατά την αντίληψή τους, να φαίνεται και να φέρεται πολύ... «αντρουά»!), ούτε όμως και να έχει θηλυπρεπή συμπεριφορά!!! «Με λένε Ρίζο κι όπως θέλω τα γυρίζω», κατά τη γνωστή παροιμία...
► Και μέχρι, βεβαίως, ν' αποφασίσουν οι αυστριακές αρχές πώς πρέπει να 'ναι... «ο γκέι ο σωστός», κάποιες εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες άνθρωποι που προέρχονται από χώρες με ακραία συντηρητικά καθεστώτα ή/και κοινωνικές ηθικές αρχές και νομοθεσίες, κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να βρεθούν «στο στόμα του λύκου» και η «πολιτισμένη Ευρώπη» αντί ν' αποτελέσει γι' αυτούς «σανίδα σωτηρίας», γίνεται η θηλιά στο λαιμό που τους στέλνει στον θάνατο μια ώρα αρχύτερα...
► Αφιερωμένο, βεβαίως, σε όλους/-ες αυτούς/-ές που πιστεύουν (ακόμη;) ότι υπάρχουν σε αυτήν την ήπειρο άλλες «κοινές ευρωπαϊκές αξίες», εκτός από αυτές της, αλήστου μνήμης, Ιεράς Εξέτασης...
Βασίλης Μακρίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου