Βασίλης Μακρίδης
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι κάλπες στη γειτονική ΠΓΔΜ έχουν κλείσει πριν από μερικές ώρες και τα πρώτα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος μόλις έχουν γίνει γνωστά.
Ωστόσο από την αρχή υπήρξαν κάποια στοιχεία, τα οποία πιστοποιούσαν ότι το δημοψήφισμα αυτό, που έγινε ουσιαστικά για να «νομιμοποιηθεί» η ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, μετατράπηκε σε φιάσκο για τους εμπνευστές και τους διοργανωτές του!
Το ακριβές ερώτημα στο οποίο κλήθηκαν να απαντήσουν οι ψηφοφόροι της γείτονος χώρας ήταν:
«Είστε υπέρ της ένταξης της χώρας σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, αποδεχόμενοι τη συμφωνία ανάμεσα στη Δημοκρατία της «Μακεδονίας» και την Ελληνική Δημοκρατία;».
Ερώτημα-παγίδα, επί της ουσίας, αφού οι εμπνευστές του δημοψηφίσματος, δηλαδή η κυβέρνηση Ζάεφ και οι δυτικοί της «επίτροποι» (ΝΑΤΟ και ΕΕ, ΗΠΑ και μεγάλες δυτικοευρωπαϊκές χώρες) προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν ως «όχημα» την ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ για να περάσουν την Συμφωνία των Πρεσπών.
Λογάριασαν, ωστόσο, χωρίς τον ξενοδόχο… Ο οποίος στην προκειμένη περίπτωση λέγεται «ψηφοφόρος»… Το τεράστιο ποσοστό αποχής που άγγιξε το 66% (34,09% το τελικό ποσοστό συμμετοχής), αλλά και οι πολίτες που τελικά επέλεξαν το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, αποτελούν μία τεράστια πλειοψηφία, που αρνείται, βεβαίως, από τη μία τη συγκεκριμένη «λύση» που προτείνεται για το ονοματολογικό (πολλές φορές με διαμετρικά αντίθετες αιτιολογήσεις), ωστόσο, αυτό που, εκ των πραγμάτων, αρνείται κατά κάποιον τρόπο είναι το βασικό ερώτημα του δημοψηφίσματος: δηλαδή την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, αλλά και τις πρακτικές που ακολουθούν οι ιμπεριαλιστικοί αυτοί οργανισμοί με τις ωμές παρεμβάσεις τους στα εσωτερικά κυρίαρχων κρατών.
Και αυτό δεν αναιρείται από το ότι από τους πολίτες της χώρας που προσήλθαν, τελικά, στις κάλπες, περίπου το 91% (με καταμετρημένο το 20% του συνόλου των ψηφισάντων) στήριξε το ΝΑΙ. Γιατί, απλούστατα, από τα 1,8 εκατομμύρια πολίτες της ΠΓΔΜ που έχουν δικαίωμα ψήφου, τα 1,2 εκατομμύρια επέλεξαν να μην προσέλθουν καν στις κάλπες! Επιπλέον, ακόμη και αν το ποσοστό αυτών που ψήφισαν ΟΧΙ κυμανθεί σε χαμηλά επίπεδα, το αντίστοιχο ποσοστό όσων επέλεξαν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να μην πουν ΝΑΙ στο ερώτημα του δημοψηφίσματος είναι τεράστιο και «ξεγυμνώνει» τόσο την κυβέρνηση Ζάεφ και τον ίδιο τον πρωθυπουργό της χώρας, που έπαιξε τα πολιτικά του «ρέστα» σε αυτό το δημοψήφισμα. Και η επιλογή αυτή του εκλογικού σώματος ήταν, κατά τα φαινόμενα, συνειδητή…
«Ξεγυμνώνει» επίσης τις ηγεσίες των Αλβανών, τόσο της μειονότητας εντός της ΠΓΔΜ, όσο και της «μητέρας» χώρας, οι οποίοι πλεονάζουν σταθερά σε φιλοΝΑΤΟϊσμό και σε πρόσδεση του αλβανικού στοιχείου στο άρμα του δυτικού ιμπεριαλισμού, σε σημείο να φτάσουν να αποκαλούν «προδότη του αλβανικού έθνους» όποιον πολίτη αλβανικής καταγωγής της ΠΓΔΜ δεν προσέλθει για να ψηφίσει ΝΑΙ (βλ. δηλώσεις Έ. Ράμα).
Το μεγαλύτερο «ξεγύμνωμα», βεβαίως, ήταν αυτό που υπέστησαν οι δυτικοί ιμπεριαλιστές, που έβαλαν λυτούς και δεμένους, ώστε το συγκεκριμένο δημοψήφισμα να αποκτήσει χαρακτήρα «νομιμοποίησης» της ένταξης της χώρας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ και έστειλαν, ειδικά το τελευταίο χρονικό διάστημα, δεκάδες υπαλλήλους τους στο γειτονικό μας κράτος, προκειμένου να πείσουν τους ντόπιους ψηφοφόρους να ψηφίσουν «σωστά».
Φυσικά, η κατάσταση που προκύπτει μετά από αυτό το «φιάσκο» είναι πολύπλοκη και δεν αποκλείεται να οδηγήσει σε νέο κύκλο κρίσης, τόσο εντός, όσο και εκτός ΠΓΔΜ, στην ευρύτερη περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων. Δεν είναι μόνο το πολιτικό μέλλον του Ζόραν Ζάεφ που παίζεται «κορώνα-γράμματα». Η μη αποδοχή, επί της ουσίας, της Συμφωνίας των Πρεσπών από τον λαό της ΠΓΔΜ δημιουργεί εξίσου τεράστια προβλήματα και στην «δική μας» κυβέρνηση Τσίπρα-Κοτζιά-Καμμένου κλπ. και, πολύ πιθανόν, υποσκάπτει τα θεμέλια της ύπαρξής της συντομότερα απ’ ό,τι, πιθανόν, προσδοκούσε η ίδια. Το σενάριο των εκλογών και στις δύο χώρες ενισχύεται πλέον αποφασιστικά.
Από την άλλη πλευρά, ο κυνισμός που διακρίνει τις κυβερνήσεις και των δύο χωρών, αλλά και των «γερακιών» του ΝΑΤΟ και του ευρωιερατείου είναι δεδομένος. Ήδη, πριν καλά-καλά βγουν τα πρώτα αποτελέσματα, μιλούν για «συμβουλευτικό» και «όχι δεσμευτικό» χαρακτήρα του δημοψηφίσματος. Ερμηνεία, δηλαδή, κατά το δοκούν και συμφέρον του συστήματος και πλήρης απαξίωση των δημοκρατικών θεσμών και του δικαιώματος κάθε λαού να ορίζει από μόνος του τις μοίρες του. Κάτι θυμίζει, βεβαίως, αυτό το τελευταίο σ’ εμάς τους Έλληνες πολίτες, που ζήσαμε την μνημειώδη (και μνημονιακή) «kolotoumba» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αμέσως μετά το μεγαλειώδες 61,3% του ΟΧΙ στο ελληνικό δημοψήφισμα της 5/6/2015.
Φυσικά, οι εξελίξεις που θα ακολουθήσουν αναμένεται παρουσιάσουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Υποσχόμαστε να τις παρακολουθήσουμε και να επανέλθουμε σύντομα με νεότερο σημείωμα.
Πηγή: iskra.gr
Βασίλης Μακρίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι κάλπες στη γειτονική ΠΓΔΜ έχουν κλείσει πριν από μερικές ώρες και τα πρώτα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος μόλις έχουν γίνει γνωστά.
Ωστόσο από την αρχή υπήρξαν κάποια στοιχεία, τα οποία πιστοποιούσαν ότι το δημοψήφισμα αυτό, που έγινε ουσιαστικά για να «νομιμοποιηθεί» η ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, μετατράπηκε σε φιάσκο για τους εμπνευστές και τους διοργανωτές του!
Το ακριβές ερώτημα στο οποίο κλήθηκαν να απαντήσουν οι ψηφοφόροι της γείτονος χώρας ήταν:
«Είστε υπέρ της ένταξης της χώρας σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, αποδεχόμενοι τη συμφωνία ανάμεσα στη Δημοκρατία της «Μακεδονίας» και την Ελληνική Δημοκρατία;».
Ερώτημα-παγίδα, επί της ουσίας, αφού οι εμπνευστές του δημοψηφίσματος, δηλαδή η κυβέρνηση Ζάεφ και οι δυτικοί της «επίτροποι» (ΝΑΤΟ και ΕΕ, ΗΠΑ και μεγάλες δυτικοευρωπαϊκές χώρες) προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν ως «όχημα» την ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ για να περάσουν την Συμφωνία των Πρεσπών.
Λογάριασαν, ωστόσο, χωρίς τον ξενοδόχο… Ο οποίος στην προκειμένη περίπτωση λέγεται «ψηφοφόρος»… Το τεράστιο ποσοστό αποχής που άγγιξε το 66% (34,09% το τελικό ποσοστό συμμετοχής), αλλά και οι πολίτες που τελικά επέλεξαν το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, αποτελούν μία τεράστια πλειοψηφία, που αρνείται, βεβαίως, από τη μία τη συγκεκριμένη «λύση» που προτείνεται για το ονοματολογικό (πολλές φορές με διαμετρικά αντίθετες αιτιολογήσεις), ωστόσο, αυτό που, εκ των πραγμάτων, αρνείται κατά κάποιον τρόπο είναι το βασικό ερώτημα του δημοψηφίσματος: δηλαδή την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, αλλά και τις πρακτικές που ακολουθούν οι ιμπεριαλιστικοί αυτοί οργανισμοί με τις ωμές παρεμβάσεις τους στα εσωτερικά κυρίαρχων κρατών.
Και αυτό δεν αναιρείται από το ότι από τους πολίτες της χώρας που προσήλθαν, τελικά, στις κάλπες, περίπου το 91% (με καταμετρημένο το 20% του συνόλου των ψηφισάντων) στήριξε το ΝΑΙ. Γιατί, απλούστατα, από τα 1,8 εκατομμύρια πολίτες της ΠΓΔΜ που έχουν δικαίωμα ψήφου, τα 1,2 εκατομμύρια επέλεξαν να μην προσέλθουν καν στις κάλπες! Επιπλέον, ακόμη και αν το ποσοστό αυτών που ψήφισαν ΟΧΙ κυμανθεί σε χαμηλά επίπεδα, το αντίστοιχο ποσοστό όσων επέλεξαν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να μην πουν ΝΑΙ στο ερώτημα του δημοψηφίσματος είναι τεράστιο και «ξεγυμνώνει» τόσο την κυβέρνηση Ζάεφ και τον ίδιο τον πρωθυπουργό της χώρας, που έπαιξε τα πολιτικά του «ρέστα» σε αυτό το δημοψήφισμα. Και η επιλογή αυτή του εκλογικού σώματος ήταν, κατά τα φαινόμενα, συνειδητή…
«Ξεγυμνώνει» επίσης τις ηγεσίες των Αλβανών, τόσο της μειονότητας εντός της ΠΓΔΜ, όσο και της «μητέρας» χώρας, οι οποίοι πλεονάζουν σταθερά σε φιλοΝΑΤΟϊσμό και σε πρόσδεση του αλβανικού στοιχείου στο άρμα του δυτικού ιμπεριαλισμού, σε σημείο να φτάσουν να αποκαλούν «προδότη του αλβανικού έθνους» όποιον πολίτη αλβανικής καταγωγής της ΠΓΔΜ δεν προσέλθει για να ψηφίσει ΝΑΙ (βλ. δηλώσεις Έ. Ράμα).
Το μεγαλύτερο «ξεγύμνωμα», βεβαίως, ήταν αυτό που υπέστησαν οι δυτικοί ιμπεριαλιστές, που έβαλαν λυτούς και δεμένους, ώστε το συγκεκριμένο δημοψήφισμα να αποκτήσει χαρακτήρα «νομιμοποίησης» της ένταξης της χώρας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ και έστειλαν, ειδικά το τελευταίο χρονικό διάστημα, δεκάδες υπαλλήλους τους στο γειτονικό μας κράτος, προκειμένου να πείσουν τους ντόπιους ψηφοφόρους να ψηφίσουν «σωστά».
Φυσικά, η κατάσταση που προκύπτει μετά από αυτό το «φιάσκο» είναι πολύπλοκη και δεν αποκλείεται να οδηγήσει σε νέο κύκλο κρίσης, τόσο εντός, όσο και εκτός ΠΓΔΜ, στην ευρύτερη περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων. Δεν είναι μόνο το πολιτικό μέλλον του Ζόραν Ζάεφ που παίζεται «κορώνα-γράμματα». Η μη αποδοχή, επί της ουσίας, της Συμφωνίας των Πρεσπών από τον λαό της ΠΓΔΜ δημιουργεί εξίσου τεράστια προβλήματα και στην «δική μας» κυβέρνηση Τσίπρα-Κοτζιά-Καμμένου κλπ. και, πολύ πιθανόν, υποσκάπτει τα θεμέλια της ύπαρξής της συντομότερα απ’ ό,τι, πιθανόν, προσδοκούσε η ίδια. Το σενάριο των εκλογών και στις δύο χώρες ενισχύεται πλέον αποφασιστικά.
Από την άλλη πλευρά, ο κυνισμός που διακρίνει τις κυβερνήσεις και των δύο χωρών, αλλά και των «γερακιών» του ΝΑΤΟ και του ευρωιερατείου είναι δεδομένος. Ήδη, πριν καλά-καλά βγουν τα πρώτα αποτελέσματα, μιλούν για «συμβουλευτικό» και «όχι δεσμευτικό» χαρακτήρα του δημοψηφίσματος. Ερμηνεία, δηλαδή, κατά το δοκούν και συμφέρον του συστήματος και πλήρης απαξίωση των δημοκρατικών θεσμών και του δικαιώματος κάθε λαού να ορίζει από μόνος του τις μοίρες του. Κάτι θυμίζει, βεβαίως, αυτό το τελευταίο σ’ εμάς τους Έλληνες πολίτες, που ζήσαμε την μνημειώδη (και μνημονιακή) «kolotoumba» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αμέσως μετά το μεγαλειώδες 61,3% του ΟΧΙ στο ελληνικό δημοψήφισμα της 5/6/2015.
Φυσικά, οι εξελίξεις που θα ακολουθήσουν αναμένεται παρουσιάσουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Υποσχόμαστε να τις παρακολουθήσουμε και να επανέλθουμε σύντομα με νεότερο σημείωμα.
Πηγή: iskra.gr
Βασίλης Μακρίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου