Κώστας Γκιώνης
Ο φοβερός και τρομερός Ζορμπάς έφυγε φουριόζικος όπως ακριβώς ήλθε, το καλοκαίρι κρυμμένο κάτω από το γαλαζοπράσινο σεντόνι πού μας περιβάλει, ξεπροβάλλει πεισματικά αν και Οκτώμβρης, να ζεστάνει τη παγωμένη μας μνημονιακή πατρίδα.
Παρασκευή βράδυ, Αργοστόλι Κεφαλονιά, τα τσαμπιά με τα παιδιά ροβολάνε τη λεωφόρο Ριζοσπαστών, αυτή με τους ψηλούς φοίνικες για να καταλήξουν στη κεντρική πλατεία (Βαλλιάνου) και να συνεχίσουν στο πεζόδρομο (οδός Λιθόστρωτου)-(νυφοπάζαρο), με τις πολλές καφετέριες, εστιατόρια, μπαράκια και μαγαζιά με τουριστικά είδη.
Το δωμάτιο πού μένω 4 σκαλάκια από το δρόμο, η μπαλκονόπορτα μισάνοιχτη να υποδεχθεί το δροσερό αεράκι από τον καταπράσινο και επιβλητικό Αίνο, χωρίς να το θέλω ακούω τα τιτιβίσματα των παιδιών που περνάνε χαρούμενα, σχεδόν ουρλιάζοντας, το λεξιλόγιο φτωχό, σαν τη παιδεία πού διδάσκονται, μέσα από το σωρό αυτό διακρίνω επαναλαμβανόμενο μονότονα, ανά δευτερόλεπτο μία λέξη- προσφώνηση, αν ήμουν ξένος θα νόμιζα ότι το Ελληνικό λεξιλόγιο, έχει απειροελάχιστες λέξεις, με ένα βασιλιά η πασπαρτού για όλες τις προτάσεις, κάτι σαν το che στην Λατινική Αμερική, τη λέξη ΜΑΛΑΚΑΣ!
Αφού σου λέω ρε μαλάκα, μαλακίες λες ρε μαλάκα, αφού τελικά είσαι μαλάκας ρε μαλάκα, είσαστε μαλακισμένα ρε μαλάκες, δεν στο είχα πει ρε μαλάκα αλλά πού να καταλάβεις αφού είσαι ένας μαλάκας και μισός, αλλά και ταυτοχρόνως να δέχονται την απάντηση, άσε με ρε μαλάκα, όλα τα ξέρεις ρε μαλάκα, είσαι τελείως μαλάκας, η μαλακία σου δεν έχει όρια ρε μαλάκα, μαλάκας εγεννήθηκες μαλάκας θα πεθάνεις!
Από την άλλη το σίγουρο είναι ότι τα παιδιά όσο ωμά και να φέρονται, λένε την αλήθεια, σίγουρα απέναντι τους βλέπουν ένα μαλάκα, αυτό είναι αλήθεια και γι' αυτό το λένε, εκεί βέβαια πού τυφλώνονται είναι μπροστά στο καθρέπτη τους, διακρίνουν και κρίνουν όλους τους άλλους εκτός από τους εαυτούς τους.
Κι όλοι αυτοί μεγαλώνουν και γίνονται μεγάλοι μαλάκες και αρχίζουν και ψηφίζουν άλλους μαλάκες, πού κάνουν όλο μαλακίες και αναρωτιούνται οι μαλάκες πως φτάσαμε ως εδώ και γεννούν τα παιδιά τους και τα κάνουν και αυτά μαλάκες σαν αυτούς και παραπονιούνται γιατί βγήκαν τόσο μαλακισμένα και δεν μοιάσανε σε αυτούς! Όλο αυτό θα μπορούσες κάλλιστα να το χαρακτηρίσεις ως το φαύλο κύκλο της μαλακίας, ένα μαλακισμένο καθοδικό σπιράλ, ανάλογο με το θανατηφόρο οικονομικό σπιράλ πού μας έχουν επιβάλει οι δανειστές μας εδώ και οκτώ χρόνια και μας το επέβαλαν, όχι γιατί είναι τόσο πολύ ισχυροί αλλά γιατί έχουν πλήρη γνώση το πόσο μαλάκες είμαστε και τη μαλακία μας βαράει, ώστε να είμαστε καθηλωμένοι, φοβισμένοι, προσκυνημένοι μπροστά από την οθόνη της προπαγάνδας τους, αυνανιζόμενοι με το ένδοξο παρελθόν μας, πού ποτέ δεν ανοίξαμε κανένα βιβλίο να το μάθουμε γιατί η πολύ μαλακία μας έχει κουρκουτιάνει τελείως!
Κώστας Γκιώνης: Σχετικά με τον συντάκτη
Ο φοβερός και τρομερός Ζορμπάς έφυγε φουριόζικος όπως ακριβώς ήλθε, το καλοκαίρι κρυμμένο κάτω από το γαλαζοπράσινο σεντόνι πού μας περιβάλει, ξεπροβάλλει πεισματικά αν και Οκτώμβρης, να ζεστάνει τη παγωμένη μας μνημονιακή πατρίδα.
Παρασκευή βράδυ, Αργοστόλι Κεφαλονιά, τα τσαμπιά με τα παιδιά ροβολάνε τη λεωφόρο Ριζοσπαστών, αυτή με τους ψηλούς φοίνικες για να καταλήξουν στη κεντρική πλατεία (Βαλλιάνου) και να συνεχίσουν στο πεζόδρομο (οδός Λιθόστρωτου)-(νυφοπάζαρο), με τις πολλές καφετέριες, εστιατόρια, μπαράκια και μαγαζιά με τουριστικά είδη.
Το δωμάτιο πού μένω 4 σκαλάκια από το δρόμο, η μπαλκονόπορτα μισάνοιχτη να υποδεχθεί το δροσερό αεράκι από τον καταπράσινο και επιβλητικό Αίνο, χωρίς να το θέλω ακούω τα τιτιβίσματα των παιδιών που περνάνε χαρούμενα, σχεδόν ουρλιάζοντας, το λεξιλόγιο φτωχό, σαν τη παιδεία πού διδάσκονται, μέσα από το σωρό αυτό διακρίνω επαναλαμβανόμενο μονότονα, ανά δευτερόλεπτο μία λέξη- προσφώνηση, αν ήμουν ξένος θα νόμιζα ότι το Ελληνικό λεξιλόγιο, έχει απειροελάχιστες λέξεις, με ένα βασιλιά η πασπαρτού για όλες τις προτάσεις, κάτι σαν το che στην Λατινική Αμερική, τη λέξη ΜΑΛΑΚΑΣ!
Αφού σου λέω ρε μαλάκα, μαλακίες λες ρε μαλάκα, αφού τελικά είσαι μαλάκας ρε μαλάκα, είσαστε μαλακισμένα ρε μαλάκες, δεν στο είχα πει ρε μαλάκα αλλά πού να καταλάβεις αφού είσαι ένας μαλάκας και μισός, αλλά και ταυτοχρόνως να δέχονται την απάντηση, άσε με ρε μαλάκα, όλα τα ξέρεις ρε μαλάκα, είσαι τελείως μαλάκας, η μαλακία σου δεν έχει όρια ρε μαλάκα, μαλάκας εγεννήθηκες μαλάκας θα πεθάνεις!
Από την άλλη το σίγουρο είναι ότι τα παιδιά όσο ωμά και να φέρονται, λένε την αλήθεια, σίγουρα απέναντι τους βλέπουν ένα μαλάκα, αυτό είναι αλήθεια και γι' αυτό το λένε, εκεί βέβαια πού τυφλώνονται είναι μπροστά στο καθρέπτη τους, διακρίνουν και κρίνουν όλους τους άλλους εκτός από τους εαυτούς τους.
Κι όλοι αυτοί μεγαλώνουν και γίνονται μεγάλοι μαλάκες και αρχίζουν και ψηφίζουν άλλους μαλάκες, πού κάνουν όλο μαλακίες και αναρωτιούνται οι μαλάκες πως φτάσαμε ως εδώ και γεννούν τα παιδιά τους και τα κάνουν και αυτά μαλάκες σαν αυτούς και παραπονιούνται γιατί βγήκαν τόσο μαλακισμένα και δεν μοιάσανε σε αυτούς! Όλο αυτό θα μπορούσες κάλλιστα να το χαρακτηρίσεις ως το φαύλο κύκλο της μαλακίας, ένα μαλακισμένο καθοδικό σπιράλ, ανάλογο με το θανατηφόρο οικονομικό σπιράλ πού μας έχουν επιβάλει οι δανειστές μας εδώ και οκτώ χρόνια και μας το επέβαλαν, όχι γιατί είναι τόσο πολύ ισχυροί αλλά γιατί έχουν πλήρη γνώση το πόσο μαλάκες είμαστε και τη μαλακία μας βαράει, ώστε να είμαστε καθηλωμένοι, φοβισμένοι, προσκυνημένοι μπροστά από την οθόνη της προπαγάνδας τους, αυνανιζόμενοι με το ένδοξο παρελθόν μας, πού ποτέ δεν ανοίξαμε κανένα βιβλίο να το μάθουμε γιατί η πολύ μαλακία μας έχει κουρκουτιάνει τελείως!
Κώστας Γκιώνης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου