Λίλα Μήτσουρα
Όσο αντέχουν οι ρίζες του δέντρου μη το φοβάσαι, θα ξαναβγάλει φύλλα, διαβάζω κάπου τυχαία.
Και τότε θυμήθηκα εκείνη τη μουριά στην παλιά μου γειτονιά.
Που σαν πήγα είδα τον κορμό της να στέκει κομμένος λίγους πόντους από το έδαφος.
Σοκ! Έμεινα να την κοιτάζω άλαλη. Σαν κάποιος να είχε πεθάνει και τα λόγια περίσσευαν.
Γιατί ρώτησα μονάχα, γιατί?
Κουνιόταν μου είπαν, πέρα δώθε και φοβήθηκαν μήπως κάποιος αέρας την ξεριζώσει και κάνει ζημιές που θα μπορούσαν να ήταν ανεπανόρθωτες.
Και έτσι ένα συνεργείο του δήμου ήρθε και την έκοψε. Κάτω είχαν αρχίσει ήδη να ξεραίνονται τα κομμένα κλαδιά της.
Και ο κορμός εκεί.
Να θυμίζει σε όλους, παλιούς και νέους αυτό που υπήρξε, αλλά που δεν υπάρχει πια.
Θλίψη.
Να θυμίζει ότι η φυλλωσιά της έγινε άριστη κρυψώνα για μας που παίζαμε κρυφτό σαν παιδιά.
Δίπλα της ακριβώς η κολόνα της ΔΕΗ που τα φυλάγαμε. Πέντε, δέκα, δεκαπέντε… φτου και βγαίνω! Μέχρι το φτου είχα ήδη σκαρφαλώσει επάνω και περίμενα τη στιγμή που θα απομακρυνθεί όποιος τα φύλαγε για να πηδήξω κάτω!!!
Φτου ξελεφτερία!!!
Μούρα δεν έκανε. Μόνο πυκνή φυλλωσιά είχε, άριστη κρυψώνα σου λέω.
Φράσεις γραμμένες στον αόριστο πλέον.
Γιατί μουριά δεν υπάρχει.
Μόνο ο κορμός της μουριάς στέκει εκεί γυμνός μικρός, νεκρός.
Οι ρίζες της είπαν δεν την κρατούσαν.Δεν ήταν γερές.
Και ότι αναμνήσεις και στιγμές έκρυβαν τα κλαδιά της χάθηκαν. Ότι απόμεινε στο δικό σου μυαλό.
Ό,τι θυμάσαι εσύ μόνο.
Οι ρίζες που ξέχασες όμως δεν συγχωρούν.
Νεκρές πια σου στέρησαν την εικόνα, την μνήμη, τη ζωή που υπήρξε.
Μισός κορμός στέκει εκεί επιβλητικός να σου θυμίζει πως ότι δεν φροντίζεις πεθαίνει.
Μόνο στη μνήμη σου πια κρύβεται το δέντρο το κάποτε ζωντανό, το θρόισμα των φύλλων του, τα γέλια και τα χάχανα τα ψιθυριστά, η σκιά του.
Μόνο στη μνήμη θα υπάρχει πάντα ζωντανό.
Και κάθε φορά που θα γυρνάς εκεί πίσω στη παλιά σου γειτονιά, η απουσία του, η μισή θωριά του, θα σου θυμίζει να μη λησμονάς τις ρίζες σου.
Άσε με μόνο να ονειρεύομαι, έτσι ως άλλοθι στις τύψεις μου, τη μουριά των παιδικών μου χρόνων, ελεύθερη πια να φωνάζει: Φτου ξελεφτερία!!!
Λίλα Μήτσουρα: Σχετικά με τον συντάκτη
Όσο αντέχουν οι ρίζες του δέντρου μη το φοβάσαι, θα ξαναβγάλει φύλλα, διαβάζω κάπου τυχαία.
Και τότε θυμήθηκα εκείνη τη μουριά στην παλιά μου γειτονιά.
Που σαν πήγα είδα τον κορμό της να στέκει κομμένος λίγους πόντους από το έδαφος.
Σοκ! Έμεινα να την κοιτάζω άλαλη. Σαν κάποιος να είχε πεθάνει και τα λόγια περίσσευαν.
Γιατί ρώτησα μονάχα, γιατί?
Κουνιόταν μου είπαν, πέρα δώθε και φοβήθηκαν μήπως κάποιος αέρας την ξεριζώσει και κάνει ζημιές που θα μπορούσαν να ήταν ανεπανόρθωτες.
Και έτσι ένα συνεργείο του δήμου ήρθε και την έκοψε. Κάτω είχαν αρχίσει ήδη να ξεραίνονται τα κομμένα κλαδιά της.
Και ο κορμός εκεί.
Να θυμίζει σε όλους, παλιούς και νέους αυτό που υπήρξε, αλλά που δεν υπάρχει πια.
Θλίψη.
Να θυμίζει ότι η φυλλωσιά της έγινε άριστη κρυψώνα για μας που παίζαμε κρυφτό σαν παιδιά.
Δίπλα της ακριβώς η κολόνα της ΔΕΗ που τα φυλάγαμε. Πέντε, δέκα, δεκαπέντε… φτου και βγαίνω! Μέχρι το φτου είχα ήδη σκαρφαλώσει επάνω και περίμενα τη στιγμή που θα απομακρυνθεί όποιος τα φύλαγε για να πηδήξω κάτω!!!
Φτου ξελεφτερία!!!
Μούρα δεν έκανε. Μόνο πυκνή φυλλωσιά είχε, άριστη κρυψώνα σου λέω.
Φράσεις γραμμένες στον αόριστο πλέον.
Γιατί μουριά δεν υπάρχει.
Μόνο ο κορμός της μουριάς στέκει εκεί γυμνός μικρός, νεκρός.
Οι ρίζες της είπαν δεν την κρατούσαν.Δεν ήταν γερές.
Και ότι αναμνήσεις και στιγμές έκρυβαν τα κλαδιά της χάθηκαν. Ότι απόμεινε στο δικό σου μυαλό.
Ό,τι θυμάσαι εσύ μόνο.
Οι ρίζες που ξέχασες όμως δεν συγχωρούν.
Νεκρές πια σου στέρησαν την εικόνα, την μνήμη, τη ζωή που υπήρξε.
Μισός κορμός στέκει εκεί επιβλητικός να σου θυμίζει πως ότι δεν φροντίζεις πεθαίνει.
Μόνο στη μνήμη σου πια κρύβεται το δέντρο το κάποτε ζωντανό, το θρόισμα των φύλλων του, τα γέλια και τα χάχανα τα ψιθυριστά, η σκιά του.
Μόνο στη μνήμη θα υπάρχει πάντα ζωντανό.
Και κάθε φορά που θα γυρνάς εκεί πίσω στη παλιά σου γειτονιά, η απουσία του, η μισή θωριά του, θα σου θυμίζει να μη λησμονάς τις ρίζες σου.
Άσε με μόνο να ονειρεύομαι, έτσι ως άλλοθι στις τύψεις μου, τη μουριά των παιδικών μου χρόνων, ελεύθερη πια να φωνάζει: Φτου ξελεφτερία!!!
Λίλα Μήτσουρα: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου