Άβα Μπουλούμπαση
«Τα Βαλκάνια ονομάστηκαν «πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης». Και οι Ευρωπαίοι (σ.σ. και όχι μόνο) αυτή τη στιγμή δίνουν περισσότερη σημασία στην πυρίτιδα που υπάρχει εδώ, παρά στο όνομα της πυριτιδαποθήκης. Τα ονόματα δεν κάνουν ζημιά παρά μόνο σε αυτούς που τα χάνουν και δεν έχουν να εμπορευθούν τίποτα άλλο εκτός από ονόματα» έγραφε πριν αρκετά χρόνια ο Βασίλης Ραφαηλίδης.
Αύριο μπαίνει η υπογραφή Έλληνα πρωθυπουργού σε μια συμφωνία επαίσχυντη και ταπεινωτική, που δεν εκχωρεί «μόνο» ένα όνομα, αλλά και εθνικότητα και ιθαγένεια και γλώσσα στο γειτονικό κρατίδιο που δημιουργήθηκε μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Ζητήματα που, υπό κανονικές συνθήκες, θα έπρεπε να επιλυθούν με τρόπο που να εξασφαλίζει την ακύρωση κάθε δυνατότητας αξιοποίησης του αλυτρωτισμού και του εθνικισμού. Μια τέτοια στάση που θα ήταν σύμφωνη όχι μόνο με την ιστορία και τη θέληση του ελληνικού λαού, αλλά και θα υπηρετούσε, στο βαθμό που αναλογεί στη χώρα μας, και την υπόθεση της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή.
Μια συμφωνία που ετοιμάζεται να υπογραφεί λίγα 24ωρα μετά την υπογραφή της διαρκούς επιτήρησης της ελληνικής οικονομίας, την παραχώρηση και των τελευταίων ψηγμάτων πολιτικής και οικονομικής κυριαρχίας, οδηγώντας τη χώρα και τους πολίτες της σε ακόμη μεγαλύτερη οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση.
Αποφάσεις και οι δύο που χαρακτηρίζονται από βαθιά περιφρόνηση της θέλησης του λαού και από ένα τεράστιο έλλειμμα δημοκρατίας. Η σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία δεσμεύει τη χώρα με μέτρα και αποφάσεις για χρονικό διάστημα πολύ μεγαλύτερο από την περίοδο εντολής που έχει πάρει. Στην περίπτωση της συμφωνίας Τσίπρα – Ζάεφ, καταστρατηγείται ακόμη και αυτό το δικαίωμα της βουλής να αποφασίσει έγκαιρα για το περιεχόμενο της συμφωνίας. Είναι ένα κανονικό συνταγματικό πραξικόπημα, για το οποίο σιωπά προκλητικά το πολιτικό προσωπικό, που, στην πλειοψηφία του, επιδίδεται σε σκιαμαχίες στη βουλή, ενόψει των επερχόμενων εκλογών, αδιαφορώντας ουσιαστικά για τις τύχες της χώρας.
Ο κόσμος καταπονημένος από οκτώ χρόνια μνημονίων και λιτότητας, αφημένος μόνος να αναμετρηθεί με τα προβλήματά του, πασχίζει να μαζέψει τα κομμάτια του και να αντιδράσει όπως μπορεί. Όμως πλανάται πάνω από το κεφάλι του η σπάθη του «εθνολαϊκισμού», του «εθνικισμού», ακόμη και του «φασισμού», με την οποία αφειδώς χαρακτηρίζεται κάθε απόπειρα αντίδρασης και αμφισβήτησης των κυρίαρχων αφηγημάτων.
Τα συλλαλητήρια που διοργανώθηκαν ανά την Ελλάδα δυσφημίστηκαν συλλήβδην σαν ακροδεξιά, αν και ο κόσμος που συμμετείχε, στη συντριπτική του πλειονότητα, το μόνο που διεκδικούσε ήταν η μη εκχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας και η υπεράσπιση της εθνικής μας κυριαρχίας και των συνόρων μας.
Η συστηματική υπονόμευση τέτοιων πρωτοβουλιών το μόνο που κάνει είναι να ανοίγει το δρόμο στην εθνική μειοδοσία. Ο λαός έχει όχι μόνο το δικαίωμα, αλλά και το καθήκον, να πάρει την υπόθεση στα χέρια του. Μια κίνηση πλατιά, δημοκρατική, ακηδεμόνευτη, λαϊκή και χειραφετητική ενάντια στους κάθε λογής πραγματισμούς που θεωρούν πρόοδο τη ρευστοποίηση των εθνών-κρατών στο όνομα της παγκοσμιοποίησης, κίνηση που θα αντιστέκεται στο διχασμό και την ένταση, που θα αγωνίζεται για την εθνική και λαϊκή ενότητα, και θα διεκδικεί την εθνική και λαϊκή κυριαρχία, είναι παραπάνω από αναγκαία.
Καμιά συμφωνία χωρίς να μιλήσει ο λαός. Δημοψήφισμα τώρα!
Πηγή: laconialive.gr
Άβα Μπουλούμπαση : Σχετικά με τον Συντάκτη
«Τα Βαλκάνια ονομάστηκαν «πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης». Και οι Ευρωπαίοι (σ.σ. και όχι μόνο) αυτή τη στιγμή δίνουν περισσότερη σημασία στην πυρίτιδα που υπάρχει εδώ, παρά στο όνομα της πυριτιδαποθήκης. Τα ονόματα δεν κάνουν ζημιά παρά μόνο σε αυτούς που τα χάνουν και δεν έχουν να εμπορευθούν τίποτα άλλο εκτός από ονόματα» έγραφε πριν αρκετά χρόνια ο Βασίλης Ραφαηλίδης.
Αύριο μπαίνει η υπογραφή Έλληνα πρωθυπουργού σε μια συμφωνία επαίσχυντη και ταπεινωτική, που δεν εκχωρεί «μόνο» ένα όνομα, αλλά και εθνικότητα και ιθαγένεια και γλώσσα στο γειτονικό κρατίδιο που δημιουργήθηκε μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Ζητήματα που, υπό κανονικές συνθήκες, θα έπρεπε να επιλυθούν με τρόπο που να εξασφαλίζει την ακύρωση κάθε δυνατότητας αξιοποίησης του αλυτρωτισμού και του εθνικισμού. Μια τέτοια στάση που θα ήταν σύμφωνη όχι μόνο με την ιστορία και τη θέληση του ελληνικού λαού, αλλά και θα υπηρετούσε, στο βαθμό που αναλογεί στη χώρα μας, και την υπόθεση της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή.
Μια συμφωνία που ετοιμάζεται να υπογραφεί λίγα 24ωρα μετά την υπογραφή της διαρκούς επιτήρησης της ελληνικής οικονομίας, την παραχώρηση και των τελευταίων ψηγμάτων πολιτικής και οικονομικής κυριαρχίας, οδηγώντας τη χώρα και τους πολίτες της σε ακόμη μεγαλύτερη οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση.
Αποφάσεις και οι δύο που χαρακτηρίζονται από βαθιά περιφρόνηση της θέλησης του λαού και από ένα τεράστιο έλλειμμα δημοκρατίας. Η σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία δεσμεύει τη χώρα με μέτρα και αποφάσεις για χρονικό διάστημα πολύ μεγαλύτερο από την περίοδο εντολής που έχει πάρει. Στην περίπτωση της συμφωνίας Τσίπρα – Ζάεφ, καταστρατηγείται ακόμη και αυτό το δικαίωμα της βουλής να αποφασίσει έγκαιρα για το περιεχόμενο της συμφωνίας. Είναι ένα κανονικό συνταγματικό πραξικόπημα, για το οποίο σιωπά προκλητικά το πολιτικό προσωπικό, που, στην πλειοψηφία του, επιδίδεται σε σκιαμαχίες στη βουλή, ενόψει των επερχόμενων εκλογών, αδιαφορώντας ουσιαστικά για τις τύχες της χώρας.
Ο κόσμος καταπονημένος από οκτώ χρόνια μνημονίων και λιτότητας, αφημένος μόνος να αναμετρηθεί με τα προβλήματά του, πασχίζει να μαζέψει τα κομμάτια του και να αντιδράσει όπως μπορεί. Όμως πλανάται πάνω από το κεφάλι του η σπάθη του «εθνολαϊκισμού», του «εθνικισμού», ακόμη και του «φασισμού», με την οποία αφειδώς χαρακτηρίζεται κάθε απόπειρα αντίδρασης και αμφισβήτησης των κυρίαρχων αφηγημάτων.
Τα συλλαλητήρια που διοργανώθηκαν ανά την Ελλάδα δυσφημίστηκαν συλλήβδην σαν ακροδεξιά, αν και ο κόσμος που συμμετείχε, στη συντριπτική του πλειονότητα, το μόνο που διεκδικούσε ήταν η μη εκχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας και η υπεράσπιση της εθνικής μας κυριαρχίας και των συνόρων μας.
Η συστηματική υπονόμευση τέτοιων πρωτοβουλιών το μόνο που κάνει είναι να ανοίγει το δρόμο στην εθνική μειοδοσία. Ο λαός έχει όχι μόνο το δικαίωμα, αλλά και το καθήκον, να πάρει την υπόθεση στα χέρια του. Μια κίνηση πλατιά, δημοκρατική, ακηδεμόνευτη, λαϊκή και χειραφετητική ενάντια στους κάθε λογής πραγματισμούς που θεωρούν πρόοδο τη ρευστοποίηση των εθνών-κρατών στο όνομα της παγκοσμιοποίησης, κίνηση που θα αντιστέκεται στο διχασμό και την ένταση, που θα αγωνίζεται για την εθνική και λαϊκή ενότητα, και θα διεκδικεί την εθνική και λαϊκή κυριαρχία, είναι παραπάνω από αναγκαία.
Καμιά συμφωνία χωρίς να μιλήσει ο λαός. Δημοψήφισμα τώρα!
Πηγή: laconialive.gr
Άβα Μπουλούμπαση : Σχετικά με τον Συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου