Κώστας Γκιώνης
Διαβάζοντας στο διαδίκτυο, έπεσα σε μία είδηση η οποία έλεγε, ότι η νέα πιάτσα με τα μαγαζιά διασκέδασης είναι πλέον η οδός Πετράκη, ένας μικρός πεζόδρομος μεταξύ Ερμού και Μητροπόλεως.
Τα τελευταία χρόνια θυμάμαι διάφορες τέτοιες μετατοπίσεις, όπως στου Ψυρρή, στο Γκάζι, στη Τρούμπα, στην Αιόλου (Αγ. Ειρήνης) και αλλού, μετατοπίσεις πού το κοπάδι των εύθυμων γιδοπροβάτων αντιλαμβάνεται ως νέα τάση της μόδας, άλλοι ως ανάπτυξη και άλλοι ως ένα παιχνίδι εύκολου πλουτισμού.
Αυτοί οι τελευταίοι είναι πού επιβάλουν τη νέα τάση για δικό τους όφελος, βρίσκουν μια περιοχή η ένα δρόμο υποβαθμισμένο, ρίχνουν χρήματα νοικιάζοντας η αγοράζοντας σε εξευτελιστικές τιμές, αρκετά από τα πιο ενδιαφέροντα καταστήματα, ανοίγουν την πρώτη επιχείρηση, πληρώνουν μερικούς τζιτζιφιόγκους δημοσιολιγούρηδες να γράφουν πόσο in είναι το μέρος, πού μέχρι και η Μπέμπα Μπούλα μετά το κυνοτροφείο πού γαυγίζει απαραιτήτως περνάει από εκεί για ένα spirit και όταν ξημερώσει για ένα brunch, η χρησιμοποίηση αγγλόφωνων λέξεων δεν είναι καθόλου τυχαία, χτυπάει καμπανάκι στα αυτιά του κάθε τυρόγαλου, πού νομίζει ότι έτσι ανεβαίνει κάποιους πόντους και με το τρόπο αυτό μπορεί να την γλυτώσει λίγο ακόμα πριν βυθιστεί για πάντα στα σκατά όπου ζει.
Βλέπουν το χόρτο τα πρώτα γιδοπρόβατα και τρέχουν αλαφιασμένα να βοσκήσουν, ανοίγουν κι άλλα μαγαζιά, μαζεύονται χιλιάδες γιδοπρόβατα γίνετε το αδιαχώρητο, οι μάγκες ξεπουλάνε τις επιχειρήσεις τους και τα μαγαζιά πού έχουν αγοράσει τσάμπα για μιά περιουσία, σε νέους ευκολόπιστους επιχειρηματίες πού πιστεύουν ότι ανακάλυψαν το νέο Eldorado της διασκέδασης και τα κοράκια την πέφτουν στην επόμενη περιοχή πού θα την αναδείξουν σε βασίλισσα της νύχτας, για να συνεχιστεί ο αέναος κύκλος της κονόμας.
Όλα αυτά τα trendy μαγαζιά, είτε πρόκειται για minimal θεματικές νεοταβέρνες, η για φαραωνικά μπαρόκλαμπα, η καφεδοαλυσίδες, η για εξευγενισμένες σουβλακερί, είναι η επιτομή της κενότητας, της δηθενιάς, ότι πιο εκχυδαϊσμένο έχει να επιδείξει ο σύγχρονος τρόπος διασκέδασης, πού έχει αναγάγει το τίποτα, είτε αυτό αφορά το τρόπο διασκέδασης, το πολιτισμό, την ενημέρωση, την πολιτική, σε βασιλιά καρνάβαλο.
Ο Νικόλας ο Άσιμος σε ένα στιχάκι του το είχε περιγράψει με εξαιρετική ευστοχία όλο αυτό πού περιγράφω, «πως γίνετε στον κάθε παλαβιάρη, κουτόχορτο χιλιάδες να βοσκάνε», απ' ότι η ζωή μας διδάσκει είναι ίσως το πιο εύκολο πράγμα και είναι πολύ δύσκολο αυτό να αλλάξει, γιατί βασίζεται σε φυτεμένες επιθυμίες, ο μόνος τρόπος για να γίνει κάτι διαφορετικό είναι αυτό πού λέει ο Tomas Ibanez στο τελευταίο του βιβλίο με τίτλο (Αναρχισμός σε κίνηση), «Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τις επιθυμίες μας, αν δεν αλλάξουμε και τη μορφή ζωής πού τις παράγει»!
Κώστας Γκιώνης: Σχετικά με τον συντάκτη
Διαβάζοντας στο διαδίκτυο, έπεσα σε μία είδηση η οποία έλεγε, ότι η νέα πιάτσα με τα μαγαζιά διασκέδασης είναι πλέον η οδός Πετράκη, ένας μικρός πεζόδρομος μεταξύ Ερμού και Μητροπόλεως.
Τα τελευταία χρόνια θυμάμαι διάφορες τέτοιες μετατοπίσεις, όπως στου Ψυρρή, στο Γκάζι, στη Τρούμπα, στην Αιόλου (Αγ. Ειρήνης) και αλλού, μετατοπίσεις πού το κοπάδι των εύθυμων γιδοπροβάτων αντιλαμβάνεται ως νέα τάση της μόδας, άλλοι ως ανάπτυξη και άλλοι ως ένα παιχνίδι εύκολου πλουτισμού.
Αυτοί οι τελευταίοι είναι πού επιβάλουν τη νέα τάση για δικό τους όφελος, βρίσκουν μια περιοχή η ένα δρόμο υποβαθμισμένο, ρίχνουν χρήματα νοικιάζοντας η αγοράζοντας σε εξευτελιστικές τιμές, αρκετά από τα πιο ενδιαφέροντα καταστήματα, ανοίγουν την πρώτη επιχείρηση, πληρώνουν μερικούς τζιτζιφιόγκους δημοσιολιγούρηδες να γράφουν πόσο in είναι το μέρος, πού μέχρι και η Μπέμπα Μπούλα μετά το κυνοτροφείο πού γαυγίζει απαραιτήτως περνάει από εκεί για ένα spirit και όταν ξημερώσει για ένα brunch, η χρησιμοποίηση αγγλόφωνων λέξεων δεν είναι καθόλου τυχαία, χτυπάει καμπανάκι στα αυτιά του κάθε τυρόγαλου, πού νομίζει ότι έτσι ανεβαίνει κάποιους πόντους και με το τρόπο αυτό μπορεί να την γλυτώσει λίγο ακόμα πριν βυθιστεί για πάντα στα σκατά όπου ζει.
Βλέπουν το χόρτο τα πρώτα γιδοπρόβατα και τρέχουν αλαφιασμένα να βοσκήσουν, ανοίγουν κι άλλα μαγαζιά, μαζεύονται χιλιάδες γιδοπρόβατα γίνετε το αδιαχώρητο, οι μάγκες ξεπουλάνε τις επιχειρήσεις τους και τα μαγαζιά πού έχουν αγοράσει τσάμπα για μιά περιουσία, σε νέους ευκολόπιστους επιχειρηματίες πού πιστεύουν ότι ανακάλυψαν το νέο Eldorado της διασκέδασης και τα κοράκια την πέφτουν στην επόμενη περιοχή πού θα την αναδείξουν σε βασίλισσα της νύχτας, για να συνεχιστεί ο αέναος κύκλος της κονόμας.
Όλα αυτά τα trendy μαγαζιά, είτε πρόκειται για minimal θεματικές νεοταβέρνες, η για φαραωνικά μπαρόκλαμπα, η καφεδοαλυσίδες, η για εξευγενισμένες σουβλακερί, είναι η επιτομή της κενότητας, της δηθενιάς, ότι πιο εκχυδαϊσμένο έχει να επιδείξει ο σύγχρονος τρόπος διασκέδασης, πού έχει αναγάγει το τίποτα, είτε αυτό αφορά το τρόπο διασκέδασης, το πολιτισμό, την ενημέρωση, την πολιτική, σε βασιλιά καρνάβαλο.
Ο Νικόλας ο Άσιμος σε ένα στιχάκι του το είχε περιγράψει με εξαιρετική ευστοχία όλο αυτό πού περιγράφω, «πως γίνετε στον κάθε παλαβιάρη, κουτόχορτο χιλιάδες να βοσκάνε», απ' ότι η ζωή μας διδάσκει είναι ίσως το πιο εύκολο πράγμα και είναι πολύ δύσκολο αυτό να αλλάξει, γιατί βασίζεται σε φυτεμένες επιθυμίες, ο μόνος τρόπος για να γίνει κάτι διαφορετικό είναι αυτό πού λέει ο Tomas Ibanez στο τελευταίο του βιβλίο με τίτλο (Αναρχισμός σε κίνηση), «Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τις επιθυμίες μας, αν δεν αλλάξουμε και τη μορφή ζωής πού τις παράγει»!
Κώστας Γκιώνης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου