Αλέξανδρος Κόντος*
Οι απορίες της επανάστασης από τις εκδόσεις ΑΤΤΙΚΟΣ είναι το καινούργιο βιβλίο της Λαμπιτώς (Γιώτας Μπλέτα). Πρόκειται για ένα πολύ αξιόλογο κείμενο με πλούσιο λεξιλόγιο και γενικά βαθυστόχαστο λόγο. Ήδη ο τίτλος του εμπεριέχει κάτι το προαναγγελτικό.
Γενικά το ύφος της προτάσσει πεζοτράγουδα με κοινωνιολογικές αποχρώσεις ή κοινωνιολογία με έντονα ποιητική έκφραση.
Το έντονο της προσωπικότητάς της το γράφει με μαύρα γράμματα σε κάθε κεφαλαιάκι που εκφράζει τη συμπυκνωμένη σκέψη της.
Ερεθίζει η κομψή εμφάνιση του βιβλίου, με την πρωτοτυπία των εξώφυλλών του και την ιδιότυπη σελιδοποίησή του σε πλήθος μικρών κεφαλαίων. Επιτυχημένη και η γραφή στο δεύτερο ενικό πρόσωπο.
Η συγγράφισσα θέλει να αποταθεί στον αναγνώστη της, να συζητήσει μαζί του. Αξίζει να δούμε κάποιες από τις σκέψεις της.
Στο κεφαλαιάκι 48, στη σελίδα 47 αποκορυφώνεται η επίτασή της τής χρήσης του δεύτερου προσώπου στην προσπάθειά της να συνεργασθεί με τον αναγνώστη της, τον απλό άνθρωπο, τον εργαζόμενο να τον αναδείξει σαν πρωταγωνιστή στο κοινωνιολογικό γίγνεσθαι με το δεύτερο πρόσωπο της προσωπικής αντωνυμίας: εσύ επονομάζεται το κεφάλαιο και αποδίδει στον αναγνώστη όλα τα εργασιακά επιτεύγματα και εξομολογείται πως ο αναγνώστης υποφέρει από ένα σωρό αδικίες που γίνονται σε βάρος του.
Στο κεφάλαιο 6 της σελίδας 11 αναφέρεται στα παιδιά και στην αγνότητά τους. Και ζητά από τον αναγνώστη της να καταφεύγει σ’ αυτά, στη σκέψη και στην αγνότητά τους κάθε φορά που ο κοινωνικός περίγυρος σαν κλοιός περισφίγγει τη ζωή. Ας το δούμε αυτούσιο το κεφαλαιάκι.
«Τα παιδιά περιφρουρούν την ποίηση. Ανοίγουν δρόμους, όπως ο αγέρας και η φωτιά. Δεν ακολουθούν τις πιθανότητες της ζωής, διεκδικούν την ίδια τη ζωή. Στη συνωμοσία της κατάθλιψης εκφράζουν τη δική τους αλήθεια. Φέρε τα στη μνήμη σου κάθε φορά που το τοπίο στερείται νοήματος. Στην απελπισία των δραμάτων μπορούν να προασπίσουν το δικαίωμα για ζωή.»
Ας δούμε κάποια από τα μαύρα της γράμματα. Στο πρώτο κεφάλαιο εισάγει το δεύτερο πρόσωπο με την προστακτική: απάντησέ μου. Στο κεφάλαιο Η πατρίδα (σελ. 11) γράφει: «Γέμισε τις φλέβες σου με πατρίδα…» Και μας θυμίζει τα λόγια άλλου ποιητή: «Βάλε στο νου σου την Ελλάδα…» «Ποια κοινωνικά κινήματα υπηρετείς, καημένε…» Κι αλλού (σελ. 20): «Είναι ο κοινωνικός κομφορμισμός η φυλακή της ανθρώπινης σκέψης.» Κι αλλού (σελ. 34 Ανάπτυξη): «Ποια είναι η ισότητα που υπηρετείς; Αυτή του ισότιμου σκλάβου, του ισότιμου πρόσφυγα, ή του ισότιμου ζητιάνου;» Και στο ίδιο: «Ποια είναι η ανάπτυξη που σε ψήλωσε περισσότερο από τη Δημοκρατία»
Αξίζει πραγματικά τον κόπο να εντρυφήσει κανείς στο πονημάτιο της Λαμπιτώς.
*Αλέξανδρος Κόντος – φιλόλογος, γλωσσολόγος, νομικός, διδάκτωρ κοινωνικής ιστορίας πανεπιστήμιο viii Παρίσι.
Η Σφήκα: Επιλογές
Οι απορίες της επανάστασης από τις εκδόσεις ΑΤΤΙΚΟΣ είναι το καινούργιο βιβλίο της Λαμπιτώς (Γιώτας Μπλέτα). Πρόκειται για ένα πολύ αξιόλογο κείμενο με πλούσιο λεξιλόγιο και γενικά βαθυστόχαστο λόγο. Ήδη ο τίτλος του εμπεριέχει κάτι το προαναγγελτικό.
Γενικά το ύφος της προτάσσει πεζοτράγουδα με κοινωνιολογικές αποχρώσεις ή κοινωνιολογία με έντονα ποιητική έκφραση.
Το έντονο της προσωπικότητάς της το γράφει με μαύρα γράμματα σε κάθε κεφαλαιάκι που εκφράζει τη συμπυκνωμένη σκέψη της.
Ερεθίζει η κομψή εμφάνιση του βιβλίου, με την πρωτοτυπία των εξώφυλλών του και την ιδιότυπη σελιδοποίησή του σε πλήθος μικρών κεφαλαίων. Επιτυχημένη και η γραφή στο δεύτερο ενικό πρόσωπο.Η συγγράφισσα θέλει να αποταθεί στον αναγνώστη της, να συζητήσει μαζί του. Αξίζει να δούμε κάποιες από τις σκέψεις της.
Στο κεφαλαιάκι 48, στη σελίδα 47 αποκορυφώνεται η επίτασή της τής χρήσης του δεύτερου προσώπου στην προσπάθειά της να συνεργασθεί με τον αναγνώστη της, τον απλό άνθρωπο, τον εργαζόμενο να τον αναδείξει σαν πρωταγωνιστή στο κοινωνιολογικό γίγνεσθαι με το δεύτερο πρόσωπο της προσωπικής αντωνυμίας: εσύ επονομάζεται το κεφάλαιο και αποδίδει στον αναγνώστη όλα τα εργασιακά επιτεύγματα και εξομολογείται πως ο αναγνώστης υποφέρει από ένα σωρό αδικίες που γίνονται σε βάρος του.
Στο κεφάλαιο 6 της σελίδας 11 αναφέρεται στα παιδιά και στην αγνότητά τους. Και ζητά από τον αναγνώστη της να καταφεύγει σ’ αυτά, στη σκέψη και στην αγνότητά τους κάθε φορά που ο κοινωνικός περίγυρος σαν κλοιός περισφίγγει τη ζωή. Ας το δούμε αυτούσιο το κεφαλαιάκι.
«Τα παιδιά περιφρουρούν την ποίηση. Ανοίγουν δρόμους, όπως ο αγέρας και η φωτιά. Δεν ακολουθούν τις πιθανότητες της ζωής, διεκδικούν την ίδια τη ζωή. Στη συνωμοσία της κατάθλιψης εκφράζουν τη δική τους αλήθεια. Φέρε τα στη μνήμη σου κάθε φορά που το τοπίο στερείται νοήματος. Στην απελπισία των δραμάτων μπορούν να προασπίσουν το δικαίωμα για ζωή.»
Ας δούμε κάποια από τα μαύρα της γράμματα. Στο πρώτο κεφάλαιο εισάγει το δεύτερο πρόσωπο με την προστακτική: απάντησέ μου. Στο κεφάλαιο Η πατρίδα (σελ. 11) γράφει: «Γέμισε τις φλέβες σου με πατρίδα…» Και μας θυμίζει τα λόγια άλλου ποιητή: «Βάλε στο νου σου την Ελλάδα…» «Ποια κοινωνικά κινήματα υπηρετείς, καημένε…» Κι αλλού (σελ. 20): «Είναι ο κοινωνικός κομφορμισμός η φυλακή της ανθρώπινης σκέψης.» Κι αλλού (σελ. 34 Ανάπτυξη): «Ποια είναι η ισότητα που υπηρετείς; Αυτή του ισότιμου σκλάβου, του ισότιμου πρόσφυγα, ή του ισότιμου ζητιάνου;» Και στο ίδιο: «Ποια είναι η ανάπτυξη που σε ψήλωσε περισσότερο από τη Δημοκρατία»
Αξίζει πραγματικά τον κόπο να εντρυφήσει κανείς στο πονημάτιο της Λαμπιτώς.
*Αλέξανδρος Κόντος – φιλόλογος, γλωσσολόγος, νομικός, διδάκτωρ κοινωνικής ιστορίας πανεπιστήμιο viii Παρίσι.
Η Σφήκα: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου