Του Σταύρου Χριστακόπουλου
Η ελληνική κυβέρνηση προφανώς επιθυμεί η πολιτική ατζέντα αυτήν την περίοδο να περιστραφεί γύρω από την έξοδο από τα μνημόνια και τα «αναδιανεμητικά» αποτελέσματα που παράγει – «με επιλογή της κυβέρνησης», όπως δεν παραλείπουν να τονίζουν ο πρωθυπουργός και τα κυβερνητικά στελέχη.
Ωστόσο η πραγματικότητα στα διπλωματικά μέτωπα της χώρας παραμένει... ξεροκέφαλη και διαρκώς επανέρχεται στο προσκήνιο τονίζοντας εκκρεμή προβλήματα και προκαλώντας διαρκώς πονοκεφάλους όχι μόνο στους κυβερνώντες, αλλά και στους επίδοξους διαδόχους τους.
Κατ’ αρχάς το σουλάτσο του τουρκικού ερευνητικού πλοίου Barbaros και της συνοδείας του γύρω από το ύψιστης στρατηγικής Καστελλόριζο (αναλυτικά στη σελίδα 6) δείχνει την πρόθεση της Τουρκίας να υπενθυμίζει, με συνεχείς αυξομειώσεις της έντασης, ότι κανείς δεν μπορεί να κάνει συμφωνίες στη γειτονιά της χωρίς τη δική της συμμετοχή.
Διόλου τυχαία, βεβαίως, αυτή η κίνηση γίνεται τις ημέρες που στις ΗΠΑ διεξάγονται συζητήσεις (σήμερα και αύριο) σε επίπεδο υπουργείων Εξωτερικών, Άμυνας, Προστασίας του Πολίτη κ.λπ., στο πλαίσιο του ελληνοαμερικανικού «στρατηγικού διαλόγου» με στόχο τη διεύρυνσή του.
Η Τουρκία προειδοποιεί συστηματικά Ελλάδα και Κύπρο ότι πρέπει η θέλησή της να λαμβάνεται υπ’ όψιν στο σύνολο των σχεδιασμών. Επομένως επανέρχεται το ενδεχόμενο να θέσει το επόμενο διάστημα τη χώρα μας ενώπιον πολύ δύσκολων διλημμάτων, δεδομένου μάλιστα ότι έχει καταρρεύσει προ πολλού η φαντασίωση πως ο κατευνασμός του «θηρίου» κόβει την όρεξή του.
Στην ΠΓΔΜ προχωράει κατά τα προβλεπόμενα η διαδικασία κύρωσης της συμφωνίας των Πρεσπών, ωστόσο ο Ζόραν Ζάεφ εξακολουθεί να δίνει σκληρή μάχη στο εσωτερικό της χώρας του, στο πλαίσιο της οποίας επικαλείται τη συμφωνία προκειμένου να πείσει ότι «μακεδονική» γλώσσα και εθνικότητα κατοχυρώνονται μέσω αυτής.
Προφανώς η επιχειρηματολογία του Ζάεφ δεν είναι συγκυριακή ούτε οφείλεται μόνο σε εσκεμμένες «παρερμηνείες», όπως ισχυρίζεται χαμηλοφώνως η ελληνική κυβέρνηση. Αντιθέτως πρόκειται για μια ρητορική σύμφυτη με τον χαρακτήρα του γειτονικού κράτους, του οποίου ο «μακεδονισμός» αποτελεί ιδρυτικό στοιχείο, όσα κι αν επικαλούνται οι δικοί μας για να απομειώσουν το βάρος των ισχυρισμών του Ζάεφ.
Μάλιστα είναι αυτονόητο ότι στο μέλλον οποιαδήποτε ηγεσία στη γειτονική μας χώρα ελάχιστες δυσκολίες θα έχει να επανέλθει στον «μακεδονισμό», όπως και αν ερμηνεύουμε εμείς το περιεχόμενο της συμφωνίας των Πρεσπών. Κι αυτό δεν αφορά μόνο τη νυν ή την επόμενη κυβέρνηση, αλλά τη χώρα.
Σε ό,τι αφορά το εσωτερικό μέτωπο, η κίνηση του Αλέξη Τσίπρα να μιλήσει σε ανοιχτή εκδήλωση στο Παλαί ντε Σπορ της Θεσσαλονίκης, με στόχο να απαντήσει στο κλίμα «εθνικισμού και διχασμού», καταδεικνύει απλώς ότι το κλίμα στη βόρεια Ελλάδα είναι όντως βαρύ για τη συμφωνία των Πρεσπών και δεν αποκλείεται να βαρύνει περισσότερο αν οι εσωτερικές πολιτικές ανάγκες του Ζάεφ το επόμενο διάστημα τον υποχρεώνουν κάθε τρεις και λίγο να εγκαταλείπει τα προσχήματα και, συνεπώς, να δυναμιτίζει το πολιτικό κλίμα στην Ελλάδα.
Στο αλβανικό «μέτωπο», μετά την εκτέλεση του Κατσίφα από τις αλβανικές αρχές, νέα ένταση – με την οποία ενδεχομένως διερευνώνται τα όρια των αντοχών των ελληνοαλβανικών σχέσεων – προκαλεί η απόφαση της κυβέρνησης των Τιράνων και του πρωθυπουργού Έντι Ράμα να υφαρπάξει τις περιουσίες Ελλήνων μειονοτικών και να τις παραχωρήσει για τουριστική εκμετάλλευση.
Η γη που έχει βάλει στο μάτι το αλβανικό κράτος αποτελεί επενδυτικό φιλέτο το οποίο βρίσκεται στο στόχαστρο του ενδιαφέροντος διάφορων επιχειρηματιών από την εποχή του Σαλί Μπερίσα. Το σχέδιο για την υφαρπαγή επανήλθε πρόσφατα στο προσκήνιο με απόφαση του αλβανικού υπουργικού συμβουλίου στο τέλος του περασμένου μήνα.
Με βάση αυτήν την απόφαση δρομολογείται η κατάργηση του Νόμου 7501/1991, με τον οποίο είχε γίνει η διανομή της γης μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος. Ο εν λόγω νόμος αποτελεί το «κλειδί» με το οποίο οι ομογενείς διεκδίκησαν και πήραν τίτλους ιδιοκτησίας για τις πατρογονικές περιουσίες τους. Με αυτόν τον νόμο, ο οποίος τώρα τίθεται υπό αμφισβήτηση, οι Έλληνες μειονοτικοί είχαν προστατευθεί μέχρι τώρα από συντονισμένες προσπάθειες αρπαγής της γης τους.
«Η απόφαση αυτή είναι αντίθετη στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, αλλά και σε αλβανικές δικαστικές αποφάσεις. Τόσο αυτή όσο και το δρομολογούμενο προς ψήφιση συναφές νομοσχέδιο οδηγούν σε κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας της ελληνικής γηγενούς μειονότητας στην Αλβανία.
Παρόμοιες ενέργειες δεν συνάδουν με τις διακηρυγμένες ευρωπαϊκές φιλοδοξίες της Αλβανίας και είναι αντίθετες στις σχετικές υποχρεώσεις της. Καλούμε την αλβανική κυβέρνηση να ανακαλέσει τη συγκεκριμένη απόφαση και να επανεξετάσει τον νόμο μεριμνώντας ώστε να αποδοθούν άμεσα τίτλοι ιδιοκτησίας σε όλους ανεξαιρέτως τους νόμιμους ιδιοκτήτες».
Σύμφωνα με ανακοίνωση του μειονοτικού κόμματος Ομόνοια «όλα τα τεμάχια που κρατικοποιούνται ανήκουν σε νόμιμους ιδιοκτήτες σύμφωνα με πιστοποιητικά από τα Αρχεία του Αλβανικού Κράτους και τίτλους που εδόθησαν τη δεκαετία του 1990, αλλά και τίτλους που εδόθησαν προς άγραν ψήφων Χιμαριωτών κατά τα τελευταία πέντε χρόνια της διακυβέρνησης Ράμα».
Συμπέρασμα: Τα ανοιχτά μέτωπα στα εθνικά θέματα, τα οποία ούτως ή άλλως αποτελούν καυτές πατάτες στα χέρια των πολιτικών μας ηγεσιών, δεν αποκλείεται να αποτελέσουν μια ακόμη θρυαλλίδα πόλωσης στην πορεία προς τις κάλπες, ιδίως σε περίπτωση που η αντιπολίτευση επιλέξει να τα εντάξει στην προεκλογική της ατζέντα.
Πηγή: topontiki.gr
Σταύρος Χριστακόπουλος: Σχετικά με το Συντάκτη
Η ελληνική κυβέρνηση προφανώς επιθυμεί η πολιτική ατζέντα αυτήν την περίοδο να περιστραφεί γύρω από την έξοδο από τα μνημόνια και τα «αναδιανεμητικά» αποτελέσματα που παράγει – «με επιλογή της κυβέρνησης», όπως δεν παραλείπουν να τονίζουν ο πρωθυπουργός και τα κυβερνητικά στελέχη.
Ωστόσο η πραγματικότητα στα διπλωματικά μέτωπα της χώρας παραμένει... ξεροκέφαλη και διαρκώς επανέρχεται στο προσκήνιο τονίζοντας εκκρεμή προβλήματα και προκαλώντας διαρκώς πονοκεφάλους όχι μόνο στους κυβερνώντες, αλλά και στους επίδοξους διαδόχους τους.
Κατ’ αρχάς το σουλάτσο του τουρκικού ερευνητικού πλοίου Barbaros και της συνοδείας του γύρω από το ύψιστης στρατηγικής Καστελλόριζο (αναλυτικά στη σελίδα 6) δείχνει την πρόθεση της Τουρκίας να υπενθυμίζει, με συνεχείς αυξομειώσεις της έντασης, ότι κανείς δεν μπορεί να κάνει συμφωνίες στη γειτονιά της χωρίς τη δική της συμμετοχή.
Διόλου τυχαία, βεβαίως, αυτή η κίνηση γίνεται τις ημέρες που στις ΗΠΑ διεξάγονται συζητήσεις (σήμερα και αύριο) σε επίπεδο υπουργείων Εξωτερικών, Άμυνας, Προστασίας του Πολίτη κ.λπ., στο πλαίσιο του ελληνοαμερικανικού «στρατηγικού διαλόγου» με στόχο τη διεύρυνσή του.
Η Τουρκία προειδοποιεί συστηματικά Ελλάδα και Κύπρο ότι πρέπει η θέλησή της να λαμβάνεται υπ’ όψιν στο σύνολο των σχεδιασμών. Επομένως επανέρχεται το ενδεχόμενο να θέσει το επόμενο διάστημα τη χώρα μας ενώπιον πολύ δύσκολων διλημμάτων, δεδομένου μάλιστα ότι έχει καταρρεύσει προ πολλού η φαντασίωση πως ο κατευνασμός του «θηρίου» κόβει την όρεξή του.
Ξεσαλώνει και ο Ζάεφ
Στην ΠΓΔΜ προχωράει κατά τα προβλεπόμενα η διαδικασία κύρωσης της συμφωνίας των Πρεσπών, ωστόσο ο Ζόραν Ζάεφ εξακολουθεί να δίνει σκληρή μάχη στο εσωτερικό της χώρας του, στο πλαίσιο της οποίας επικαλείται τη συμφωνία προκειμένου να πείσει ότι «μακεδονική» γλώσσα και εθνικότητα κατοχυρώνονται μέσω αυτής.
Προφανώς η επιχειρηματολογία του Ζάεφ δεν είναι συγκυριακή ούτε οφείλεται μόνο σε εσκεμμένες «παρερμηνείες», όπως ισχυρίζεται χαμηλοφώνως η ελληνική κυβέρνηση. Αντιθέτως πρόκειται για μια ρητορική σύμφυτη με τον χαρακτήρα του γειτονικού κράτους, του οποίου ο «μακεδονισμός» αποτελεί ιδρυτικό στοιχείο, όσα κι αν επικαλούνται οι δικοί μας για να απομειώσουν το βάρος των ισχυρισμών του Ζάεφ.
Μάλιστα είναι αυτονόητο ότι στο μέλλον οποιαδήποτε ηγεσία στη γειτονική μας χώρα ελάχιστες δυσκολίες θα έχει να επανέλθει στον «μακεδονισμό», όπως και αν ερμηνεύουμε εμείς το περιεχόμενο της συμφωνίας των Πρεσπών. Κι αυτό δεν αφορά μόνο τη νυν ή την επόμενη κυβέρνηση, αλλά τη χώρα.
Σε ό,τι αφορά το εσωτερικό μέτωπο, η κίνηση του Αλέξη Τσίπρα να μιλήσει σε ανοιχτή εκδήλωση στο Παλαί ντε Σπορ της Θεσσαλονίκης, με στόχο να απαντήσει στο κλίμα «εθνικισμού και διχασμού», καταδεικνύει απλώς ότι το κλίμα στη βόρεια Ελλάδα είναι όντως βαρύ για τη συμφωνία των Πρεσπών και δεν αποκλείεται να βαρύνει περισσότερο αν οι εσωτερικές πολιτικές ανάγκες του Ζάεφ το επόμενο διάστημα τον υποχρεώνουν κάθε τρεις και λίγο να εγκαταλείπει τα προσχήματα και, συνεπώς, να δυναμιτίζει το πολιτικό κλίμα στην Ελλάδα.
Αλβανικές αυθαιρεσίες
Στο αλβανικό «μέτωπο», μετά την εκτέλεση του Κατσίφα από τις αλβανικές αρχές, νέα ένταση – με την οποία ενδεχομένως διερευνώνται τα όρια των αντοχών των ελληνοαλβανικών σχέσεων – προκαλεί η απόφαση της κυβέρνησης των Τιράνων και του πρωθυπουργού Έντι Ράμα να υφαρπάξει τις περιουσίες Ελλήνων μειονοτικών και να τις παραχωρήσει για τουριστική εκμετάλλευση.
Η γη που έχει βάλει στο μάτι το αλβανικό κράτος αποτελεί επενδυτικό φιλέτο το οποίο βρίσκεται στο στόχαστρο του ενδιαφέροντος διάφορων επιχειρηματιών από την εποχή του Σαλί Μπερίσα. Το σχέδιο για την υφαρπαγή επανήλθε πρόσφατα στο προσκήνιο με απόφαση του αλβανικού υπουργικού συμβουλίου στο τέλος του περασμένου μήνα.
Με βάση αυτήν την απόφαση δρομολογείται η κατάργηση του Νόμου 7501/1991, με τον οποίο είχε γίνει η διανομή της γης μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος. Ο εν λόγω νόμος αποτελεί το «κλειδί» με το οποίο οι ομογενείς διεκδίκησαν και πήραν τίτλους ιδιοκτησίας για τις πατρογονικές περιουσίες τους. Με αυτόν τον νόμο, ο οποίος τώρα τίθεται υπό αμφισβήτηση, οι Έλληνες μειονοτικοί είχαν προστατευθεί μέχρι τώρα από συντονισμένες προσπάθειες αρπαγής της γης τους.
Το ελληνικό ΥΠΕΞ αντέδρασε αμέσως:
«Η απόφαση αυτή είναι αντίθετη στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, αλλά και σε αλβανικές δικαστικές αποφάσεις. Τόσο αυτή όσο και το δρομολογούμενο προς ψήφιση συναφές νομοσχέδιο οδηγούν σε κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας της ελληνικής γηγενούς μειονότητας στην Αλβανία.
Παρόμοιες ενέργειες δεν συνάδουν με τις διακηρυγμένες ευρωπαϊκές φιλοδοξίες της Αλβανίας και είναι αντίθετες στις σχετικές υποχρεώσεις της. Καλούμε την αλβανική κυβέρνηση να ανακαλέσει τη συγκεκριμένη απόφαση και να επανεξετάσει τον νόμο μεριμνώντας ώστε να αποδοθούν άμεσα τίτλοι ιδιοκτησίας σε όλους ανεξαιρέτως τους νόμιμους ιδιοκτήτες».
Σύμφωνα με ανακοίνωση του μειονοτικού κόμματος Ομόνοια «όλα τα τεμάχια που κρατικοποιούνται ανήκουν σε νόμιμους ιδιοκτήτες σύμφωνα με πιστοποιητικά από τα Αρχεία του Αλβανικού Κράτους και τίτλους που εδόθησαν τη δεκαετία του 1990, αλλά και τίτλους που εδόθησαν προς άγραν ψήφων Χιμαριωτών κατά τα τελευταία πέντε χρόνια της διακυβέρνησης Ράμα».
Συμπέρασμα: Τα ανοιχτά μέτωπα στα εθνικά θέματα, τα οποία ούτως ή άλλως αποτελούν καυτές πατάτες στα χέρια των πολιτικών μας ηγεσιών, δεν αποκλείεται να αποτελέσουν μια ακόμη θρυαλλίδα πόλωσης στην πορεία προς τις κάλπες, ιδίως σε περίπτωση που η αντιπολίτευση επιλέξει να τα εντάξει στην προεκλογική της ατζέντα.
Πηγή: topontiki.gr
Σταύρος Χριστακόπουλος: Σχετικά με το Συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου