Κόσμος
Την παρακάτω είδηση αλιεύσαμε στον ιστότοπο «Ανεβαίνοντας στα βουνά του κόσμου»: «Πριν μερικές δεκαετίες το Everest ήταν ένα θρύλος, όπου λίγοι και αποφασισμένοι άντρες και γυναίκες δημιουργούσαν τους θρύλους του σήμερα. Σήμερα η τουριστική βιομηχανία το μετατρέπει σε σκουπιδότοπο. Πάνω του βρίσκεται ο ψηλότερος σκουπιδότοπος του πλανήτη, το camp 4 στα 8.000 μ., και μόνο τη φετινή ανοιξιάτικη σεζόν, πάνω από 600 άνθρωποι πάτησαν την κορυφή περνώντας και από εκεί. Άφησαν πίσω τους δεκάδες σκηνές με το χαρακτηριστικό κίτρινο χρώμα, σχοινιά, μπουκάλες οξυγόνου, αναρριχητικά υλικά και βέβαια τα περιττώματά τους. Κι όλα αυτά προστέθηκαν σε ότι έχει αφεθεί τις τελευταίες δεκαετίες και που με τη μείωση των παγετώνων βγαίνει στην επιφάνεια.
“Είναι πλέον αηδιαστικό, το βουνό έχει κατακλυστεί από τόνους αποβλήτων”, δήλωσε στο AFP, ο Pemba Dorje Sherpa που μετρά 18 αναβάσεις στο Everest.
Φέτος, sherpas (τοπική εθνοτική ομάδα των Ιμαλαΐων) κάτω από τις οδηγίες και με παρότρυνση του Sagarmatha Pollution Control Committee (SPCC) – Επιτροπή ελέγχου της μόλυνσης του Sagarmatha (Sagarmatha είναι η ονομασία του Everest στα Νεπαλέζικα), κατέβασαν από το Base Camp στo Gorak Shep, λίγο χαμηλότερα, πάνω από 12 τόνους ανθρώπινων περιττωμάτων. Φυσικά δεν υπάρχει κάποιος τρόπος αυτά να στεγανοποιηθούν, με κίνδυνο να μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα.
Για να μειώσουν το πρόβλημα, οι αρχές του Νεπάλ θέσπισαν πριν 5 χρόνια μια επιβάρυνση 4.000 δολάρια ανά ομάδα. Αν οι ορειβάτες κατέβαζαν πίσω 8 κιλά ανά άτομο, το ποσό θα επιστρεφόταν. Από τη μεριά της Κίνας εφάρμοσαν τον κανόνα 100 δολάρια πρόστιμο για κάθε κιλό (από τα 8 ανά ορειβάτη) που δεν θα κατέβαινε. Μη φανταστείτε ότι όλα αυτά έφεραν σπουδαία αποτελέσματα. Ο Pemba Dorje, εξηγεί: “τοπικοί αξιωματούχοι κλείνουν τα μάτια για μερικά δολάρια από τις εταιρείες, δεν υπάρχει σωστή παρακολούθηση για το τι γίνεται πάνω από το Base Camp και στην πραγματικότητα κανένας δε ενδιαφέρεται πραγματικά γι’ αυτό”. Αν κάποιος έχει πληρώσει 20 με 100.000 δολάρια για να ζήσει το όνειρο του, δε θα “κολλήσει” για μερικά κατοστάρικα επιπλέον. Οπότε και σύμφωνα με την SPCC, μόνο πέρσι προστέθηκαν 25 τόνοι σκουπιδιών και 15 τόνοι περιττωμάτων.
Και το πρόβλημα επιδεινώνεται, γιατί οι εταιρείες μπροστά στο κυνήγι του χρήματος προσπαθούν να διευρύνουν την πελατεία τους, έτσι που κάθε χρόνο, ολοένα και λιγότερο έμπειροι πελάτες-ορειβάτες, προσπαθούν να αναρριχηθούν στο Everest. Και αν πριν μερικά χρόνια, οι πελάτες τους κουβαλούσαν κάποιο προσωπικό εξοπλισμό, όπως έναν υπνόσακο, κάποια τρόφιμα, αναρριχητικά υλικά ή μια μπουκάλα οξυγόνου, σήμερα οι εταιρείες τους διαβεβαιώνουν ότι αυτό δε χρειάζεται. Θα το αναλάβουν οι sherpas. “Μόνο που έτσι δε μένει και πολύ χώρος για να κατέβουν τα σκουπίδια”, σημειώνει ο βετεράνος του Everest Damian Benegas.
Μια λύση που προωθεί η SPCC, είναι η κατασκευή ενός σταθμού παραγωγής μεθανίου και λιπάσματος, από τα περιττώματα και τα σκουπίδια. Όμως αυτά, θα πρέπει να είναι σίγουρο ότι δε θα μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα δημιουργώντας νέους πονοκεφάλους, κάτι όχι και τόσο απλό, ενώ και οι θερμοκρασίες που είναι χαμηλές και δε διευκολύνουν τη διαδικασία της διάσπασης, ανεβάζουν υπέρμετρα το κόστος.
Μια άλλη λύση, πολύ πιο απλή προτείνει ο Ang Tsering Sherpa, πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ορειβασίας του Νεπάλ: το κατέβασμα των σκουπιδιών. Η κυβέρνηση του Νεπάλ έχει χρηματοδοτήσει την εταιρεία του (Asian Trekking), για να κατεβάσει την τελευταία δεκαετία πάνω από 18 τόνους σκουπιδιών, πέρα από την οκτάκιλη ποσόστωση. Αλλά και η Κίνα φέτος χρηματοδότησε μια γερή αποστολή 30 ορειβατών, που κατέβασαν 8,5 τόνους από τη βόρεια διαδρομή.
Όπως καταλαβαίνουμε, όλοι κόπτονται για το πρόβλημα, όλοι προσπαθούν για τη λύση του, αλλά από κανενός το μυαλό δεν περνά το απλό: να μειωθεί η εμπορική εκμετάλλευση του βουνού. Σκατοκατάσταση.»
Πηγή: e-dromos.gr
Η Σφήκα: Επιλογές
Την παρακάτω είδηση αλιεύσαμε στον ιστότοπο «Ανεβαίνοντας στα βουνά του κόσμου»: «Πριν μερικές δεκαετίες το Everest ήταν ένα θρύλος, όπου λίγοι και αποφασισμένοι άντρες και γυναίκες δημιουργούσαν τους θρύλους του σήμερα. Σήμερα η τουριστική βιομηχανία το μετατρέπει σε σκουπιδότοπο. Πάνω του βρίσκεται ο ψηλότερος σκουπιδότοπος του πλανήτη, το camp 4 στα 8.000 μ., και μόνο τη φετινή ανοιξιάτικη σεζόν, πάνω από 600 άνθρωποι πάτησαν την κορυφή περνώντας και από εκεί. Άφησαν πίσω τους δεκάδες σκηνές με το χαρακτηριστικό κίτρινο χρώμα, σχοινιά, μπουκάλες οξυγόνου, αναρριχητικά υλικά και βέβαια τα περιττώματά τους. Κι όλα αυτά προστέθηκαν σε ότι έχει αφεθεί τις τελευταίες δεκαετίες και που με τη μείωση των παγετώνων βγαίνει στην επιφάνεια.
“Είναι πλέον αηδιαστικό, το βουνό έχει κατακλυστεί από τόνους αποβλήτων”, δήλωσε στο AFP, ο Pemba Dorje Sherpa που μετρά 18 αναβάσεις στο Everest.
Φέτος, sherpas (τοπική εθνοτική ομάδα των Ιμαλαΐων) κάτω από τις οδηγίες και με παρότρυνση του Sagarmatha Pollution Control Committee (SPCC) – Επιτροπή ελέγχου της μόλυνσης του Sagarmatha (Sagarmatha είναι η ονομασία του Everest στα Νεπαλέζικα), κατέβασαν από το Base Camp στo Gorak Shep, λίγο χαμηλότερα, πάνω από 12 τόνους ανθρώπινων περιττωμάτων. Φυσικά δεν υπάρχει κάποιος τρόπος αυτά να στεγανοποιηθούν, με κίνδυνο να μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα.
Για να μειώσουν το πρόβλημα, οι αρχές του Νεπάλ θέσπισαν πριν 5 χρόνια μια επιβάρυνση 4.000 δολάρια ανά ομάδα. Αν οι ορειβάτες κατέβαζαν πίσω 8 κιλά ανά άτομο, το ποσό θα επιστρεφόταν. Από τη μεριά της Κίνας εφάρμοσαν τον κανόνα 100 δολάρια πρόστιμο για κάθε κιλό (από τα 8 ανά ορειβάτη) που δεν θα κατέβαινε. Μη φανταστείτε ότι όλα αυτά έφεραν σπουδαία αποτελέσματα. Ο Pemba Dorje, εξηγεί: “τοπικοί αξιωματούχοι κλείνουν τα μάτια για μερικά δολάρια από τις εταιρείες, δεν υπάρχει σωστή παρακολούθηση για το τι γίνεται πάνω από το Base Camp και στην πραγματικότητα κανένας δε ενδιαφέρεται πραγματικά γι’ αυτό”. Αν κάποιος έχει πληρώσει 20 με 100.000 δολάρια για να ζήσει το όνειρο του, δε θα “κολλήσει” για μερικά κατοστάρικα επιπλέον. Οπότε και σύμφωνα με την SPCC, μόνο πέρσι προστέθηκαν 25 τόνοι σκουπιδιών και 15 τόνοι περιττωμάτων.
Και το πρόβλημα επιδεινώνεται, γιατί οι εταιρείες μπροστά στο κυνήγι του χρήματος προσπαθούν να διευρύνουν την πελατεία τους, έτσι που κάθε χρόνο, ολοένα και λιγότερο έμπειροι πελάτες-ορειβάτες, προσπαθούν να αναρριχηθούν στο Everest. Και αν πριν μερικά χρόνια, οι πελάτες τους κουβαλούσαν κάποιο προσωπικό εξοπλισμό, όπως έναν υπνόσακο, κάποια τρόφιμα, αναρριχητικά υλικά ή μια μπουκάλα οξυγόνου, σήμερα οι εταιρείες τους διαβεβαιώνουν ότι αυτό δε χρειάζεται. Θα το αναλάβουν οι sherpas. “Μόνο που έτσι δε μένει και πολύ χώρος για να κατέβουν τα σκουπίδια”, σημειώνει ο βετεράνος του Everest Damian Benegas.
Μια λύση που προωθεί η SPCC, είναι η κατασκευή ενός σταθμού παραγωγής μεθανίου και λιπάσματος, από τα περιττώματα και τα σκουπίδια. Όμως αυτά, θα πρέπει να είναι σίγουρο ότι δε θα μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα δημιουργώντας νέους πονοκεφάλους, κάτι όχι και τόσο απλό, ενώ και οι θερμοκρασίες που είναι χαμηλές και δε διευκολύνουν τη διαδικασία της διάσπασης, ανεβάζουν υπέρμετρα το κόστος.
Μια άλλη λύση, πολύ πιο απλή προτείνει ο Ang Tsering Sherpa, πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ορειβασίας του Νεπάλ: το κατέβασμα των σκουπιδιών. Η κυβέρνηση του Νεπάλ έχει χρηματοδοτήσει την εταιρεία του (Asian Trekking), για να κατεβάσει την τελευταία δεκαετία πάνω από 18 τόνους σκουπιδιών, πέρα από την οκτάκιλη ποσόστωση. Αλλά και η Κίνα φέτος χρηματοδότησε μια γερή αποστολή 30 ορειβατών, που κατέβασαν 8,5 τόνους από τη βόρεια διαδρομή.
Όπως καταλαβαίνουμε, όλοι κόπτονται για το πρόβλημα, όλοι προσπαθούν για τη λύση του, αλλά από κανενός το μυαλό δεν περνά το απλό: να μειωθεί η εμπορική εκμετάλλευση του βουνού. Σκατοκατάσταση.»
Πηγή: e-dromos.gr
Η Σφήκα: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου