Γιώργος Α. Λεονταρίτης
Η αποικιοκρατία των παλαιών εποχών, αντικαταστάθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι αποικιοκράτες που εκμεταλλεύονταν αγρίως λαούς, τώρα κάνουν τη δουλειά τους με πιο… «έξυπνο» τρόπο. Δεν καταπιέζουν με τα όπλα, αλλά με οικονομικά μέτρα, και με το νόμισμα –το «ευρώ»– που οι ίδιοι ελέγχουν. Οι δυνάστες κατόρθωσαν να περάσουν την αντίληψη ότι δεν είναι δυνατόν να μην υπακούουν άπαντες αδιαμαρτύρητα στα τραπεζικά κέντρα των Βρυξελλών. Τέτοιους αντιρρησίες τους λοιδορούν και τους μάχονται υπογείως. Κρατούν τα «κέντρα» αυτά, υπό την άμεση επιρροή τους, «Αριστερούς», «Δεξιούς» και «Κεντρώους». Όλους αυτούς, που κάτω από ψευδεπίγραφες «ιδεολογικές» ταμπέλες –χάριν προσωπικών συμφερόντων– κοροϊδεύουν τους πολίτες. Ο μεγάλος «αιρετικός» του γιουγκοσλαβικού Κομμουνισμού, ο Μίλοβαν Τζίλας, από πολύ νωρίς έκανε λόγο για το «λυκόφως των ιδεολογιών». Αυτό υλοποιήθηκε στις μέρες μας εξαιτίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΑΥΤΗ Η ΚΟΛΑΣΗ που βιώνουμε σαν μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (και… καμαρώνουμε κιόλας γι’ αυτό) πρέπει να καταλάβουν οι πολίτες τι σημαίνει αυτό το «γκέτο» των Βρυξελλών. Πώς και γιατί επανέφεραν τον εργασιακό Μεσαίωνα. Οι αξιωματούχοι της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, αποτελούν τη χειρότερη και πιο ύπουλη δικτατορία που μηχανεύθηκαν διεστραμμένοι εγκέφαλοι. Το ΔΝΤ επεξεργάσθηκε για πρώτη φορά ένα πλήρες πρόγραμμα «διαρθρωτικής προσαρμογής» το 1983. Τις επόμενες δύο δεκαετίες, κάθε χώρα που απευθυνόταν σ’ αυτό το «Ταμείο» για ένα σημαντικό δάνειο, επληροφορείτο ότι έπρεπε να «ανασυγκροτήσει» εκ βάθρων την οικονομία της. Ο Ντέιβισον Μπαντού, ο σατανικός υψηλόβαθμος οικονομολόγος του ΔΝΤ, που καθ’ όλη τη διάρκεια του 1980 σχεδίαζε τα προγράμματα διαρθρωτικής προσαρμογής για τη Λατινική Αμερική και την Αφρική, παραδέχθηκε αργότερα ότι: «Όλα όσα κάναμε από το 1983 και μετά, βασίζονταν σε μια αίσθηση ότι έπρεπε να εκπληρώσουμε μια αποστολή: Ο Νότος έπρεπε ή να ιδιωτικοποιηθεί ή να πεθάνει. Για τον λόγο αυτόν, προκαλέσαμε αδιάντροπα ένα οικονομικό χάος στη Λατινική Αμερική και στην Αφρική από το 1983 μέχρι το 1988».
Κι ο Ντάνι Ρόντρικ, «διάσημος» οικονομολόγος του Πανεπιστημίου της Κολούμπια, που εργάσθηκε για πολλά χρόνια στην Παγκόσμια Τράπεζα, περιέγραψε ολόκληρο το οικοδόμημα της «διαρθρωτικής προσαρμογής» ως μία ιδιοφυή στρατηγική μάρκετινγκ. Κυνικά δήλωσε: «Πρέπει να αποδώσουμε στην Παγκόσμια Τράπεζα τα εύσημα»! Και αυτοί οι τραπεζίτες πέρασαν στους λαούς την απάτη ότι: «Η διαρθρωτική προσαρμογή, προωθείται ως η διαδικασία που χρειάζεται να υποστούν οι χώρες, προκειμένου να σώσουν την οικονομία τους από την κρίση που εμείς δημιουργήσαμε»! Και χρησιμοποίησαν για τους στόχους των αργυρώνητους πολιτικούς διαφόρων «χρωμάτων», φυσικά με το «αζημίωτο»! Στην Ελλάδα τέτοιοι πολιτικοί αφθονούν. Από τον Σημίτη και το ΠΑΣΟΚ, τη Νέα Δημοκρατία, όπως και τον ΣΥΡΙΖΑ, που ανέλαβε να φέρει εις πέρας όλες τις βρώμικες δουλειές, ως… «Αριστερός»! Μάλιστα, το κόμμα του Τσίπρα, εξυπηρετούσε καλύτερα τα σχέδια των τραπεζιτών, διότι ως ψευδοαριστερά, θα περιόριζε σε σημαντικό βαθμό τις λαϊκές αντιδράσεις. Γι’ αυτό και η μαντάμ Μέρκελ του έδινε αφειδώς «εύσημα».
Σε μια τέτοια «μοντέρνα» δικτατορία, σαν αυτή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπλο εναντίον των λαών είναι η φτώχεια που μεθοδεύεται από τους τραπεζίτες. Ο μεγάλος Ουαλλός Εργατικός ηγέτης, ο Ανιούριν Μπέβαν, επεσήμαινε ότι: «Ένας ελεύθερος λαός, θ’ αρνιέται πάντα να ανεχτεί την αδικαιολόγητη φτώχεια. Για να σωθεί, για ν’ απλωθεί η ελευθερία, η φτώχεια πρέπει να λείψει». Αλλά, αυτό ακριβώς είναι που δεν θέλουν οι Βρυξέλλες ώστε να κρατούν τα ηνία, και να εξαλείψουν την εθνική κυριαρχία. Ο Τζωρτζ Φρίντμαν, στο βιβλίο του «Η επόμενη δεκαετία», γράφει: «Η οικονομική κρίση του 2008, έκανε τον κόσμο να συνειδητοποιήσει τη σημασία της εθνικής κυριαρχίας. Μια χώρα που δεν ελέγχει το χρηματοπιστωτικό της σύστημα, ή το νόμισμά της, είναι βαθιά ευάλωτη στις πράξεις των άλλων χωρών. Ένα έθνος που δεν ελέγχει το χρηματοπιστωτικό του σύστημα έχει χάσει την κυριαρχία του».
ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ είναι μόνον ο σοσιαλισμός. Ο γνήσιος όμως και όχι ο κάλπικος. Σοσιαλισμός μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν νοείται. Όσοι καπηλεύονται αυτήν την ιδεολογία και λειτουργούν μέσα στο γκέτο του ευρωπαϊκού καπιταλισμού, απλά είναι πολιτικοί απατεώνες. Η δημοσιογράφος του γαλλικού περιοδικού «Εξπρές», η Φρανσουάζ Ζιρού, στις 10/5/1957, προφητικά μιλούσε για ένα «ηθικό γκέτο» στο οποίο ρίχνεται κάθε άνθρωπος που τολμά να έχει αντίθετη γνώμη, προς τις αντιδραστικές δυνάμεις. Σ’ αυτό το «γκέτο» ρίχνουν τώρα οι αντιδραστικές δυνάμεις όσους αμφισβητούν την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία σημαίνει άρνηση του σοσιαλισμού. Και για να παραπλανήσουν τον κόσμο, έχουν την ψευτο-«σοσιαλιστική» Διεθνή στα χέρια τους, ακριβώς για να σκορπίσουν την απογοήτευση τους καταπιεσμένους, ότι δεν υπάρχει φως από πουθενά.
Οι ευρώδουλοι κάνουν λάθος αν νομίζουν ότι ο σοσιαλισμός είναι μια υπόθεση παλιά, «ξεπερασμένη». Αντιθέτως! Είναι υπόθεση ξανά νέα, που της ανήκει το μέλλον. Θα ζήσει, όμως, αν πάψει να είναι υπόθεση διακηρύξεων και θεωριών, και να γίνει υπόθεση καθημερινού αγώνα, αφετηρία μεγάλων και μικρών αντιστάσεων προς την ευρωπαϊκή συμμορία. Ο Λασάλ, Γερμανός σοσιαλιστής ιδεολόγος του μικροαστικού σοσιαλισμού, από τους πρώτους ιδρυτές της γερμανικής σοσιαλιστικής κίνησης, έλεγε το 1863 ότι: «Το προλεταριάτο είναι ο βράχος πάνω στον οποίο θα σπάζουν οι δυνάμεις της αντίδρασης». Συνέβη το αντίθετο.
Τη λύση στην Κατοχή που βιώνουμε μας την επεσήμανε ο Ρώσος ακαδημαϊκός και σύμβουλος του Πούτιν, ο Σεγκέι Γκλάζιεφ, από το 2015: «Ο μόνος τρόπος για να ξεφύγετε από τον χρηματοπιστωτικό ζυγό, είναι να δημιουργήσετε ένα δικό σας χρηματοπιστωτικό σύστημα. Κάτι που είναι αδύνατο χωρίς εθνικό νόμισμα. Όσο μένετε στο ευρώ, παραμένετε στην περιφέρεια του δυτικού χρηματοπιστωτικού συστήματος, ο πυρήνας του οποίου είναι η ομοσπονδιακή τράπεζα των ΗΠΑ, μαζί με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Πρέπει να φύγετε από εκεί, αν θέλετε να ξεφύγετε από το χρηματοπιστωτικό αποικιακό καθεστώς».
Οι δικοί μας πολιτικάντηδες όλων των «χρωμάτων» έκαναν ότι δεν άκουσαν επειδή είναι οσφυοκάμπτες-Χατζηαβάτηδες απέναντι σε Αμερικανούς και Γερμανούς. Από τα βάθη του χρόνου, έρχεται η φωνή του Άρη Βελουχιώτη, που μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, σε μια πρότασή του προς την Κ.Ε. του ΚΚΕ, για «Μέτωπο Εθνικής Ανεξαρτησίας», τόνιζε: «Ακέραια, ελεύθερη, και ανεξάρτητη διαβίωση ενός Έθνους, δεν μπορεί ποτέ να εννοηθεί κάτω από –οποιασδήποτε μορφής κι αν είναι– Κατοχή, εχθρική ή δήθεν φιλική. Η Κατοχή παραλύει τα έθνη, μεταβάλλοντάς τα σε εξαρτήματα του κατέχοντος». Ο Ζωρές στον τελευταίο λόγο του σε μεγάλη λαϊκή συγκέντρωση μέσα στα σύννεφα του άγριου πολέμου που φαίνονται στον ορίζοντα, έλεγε: «Οι άνθρωποι όταν συνέλθουν από τη δοκιμασία αυτού του μακελειού, θα στραφούν προς τους Γερμανούς, Γάλλους, Ιταλούς ιθύνοντες, και θα ρωτήσουν, ποια δικαιολογία μπορούν να δώσουν για όλα αυτά τα πτώματα. Και η Επανάσταση θυμωμένη, θα τους πει: “Πηγαίνετε και ζητήστε συγνώμη απ’ τον Θεό και από τους ανθρώπους”».
ΟΙ ΙΘΥΝΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ, δεν πρόκειται να ζητήσουν καμία συγνώμη για τα «πτώματα» των ανθρώπων κάτω από τη βάρβαρη ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική. Οι «ιθύνοντες» της συμφοράς στις Βρυξέλλες, θα καταλάβουν τι κάνουν μόνο αν βρουν μπροστά τους δυναμική σοσιαλιστική αντίσταση, που θα είναι διατεθειμένη να δώσει ολομέτωπες μάχες. Γι’ αυτό, οι στόχοι των κοινωνικών αγώνων απέβλεπαν για τον Ζωρές στη ριζική μεταβολή του οικονομικού συστήματος. Η «συνταγή» επομένως είναι ίδια από παλιά. Χρειάζονται απλά, αυτοί που θα την κάνουν πράξη.
Το «φάρμακο» για να καταπολεμηθεί ο άκρατος-απάνθρωπος καπιταλισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ο σοσιαλισμός που πρέπει να βρίσκεται σε χαράκωμα, έξω από το γκέτο των Βρυξελλών. Διότι ο αληθινός σοσιαλισμός, δεν μπορεί να είναι ούτε μόδα που παρασέρνει χωρίς πεποίθηση, ούτε μάσκα για να κρύβει τα συμφέροντα των διεθνών τραπεζιτών. Στα πλαίσια τα σοσιαλιστικά, πρέπει να μπουν εκείνοι που έχουν συνειδητοποιήσει την ανάγκη διάλυσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θυμάμαι τον φίλο μου, τον μεγάλο εκείνο «γραφέα», τον Τάσο Βουρνά, που στη δύση της ζωής του, βλέποντας να καταρρέει ο «Ανατολικός κόσμος», μου έλεγε: «Ο σοσιαλισμός είτε έτσι, είτε αλλιώς, θα ισορροπήσει στο άμεσο μέλλον, και θα δημιουργήσει τον δικό του περιβάλλοντα χώρο». Αυτή την «ισορρόπηση» περιμένουμε ακόμα…
Πηγή: e-dromos.gr
Δρόμος της Αριστεράς: Επιλογές
Η αποικιοκρατία των παλαιών εποχών, αντικαταστάθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι αποικιοκράτες που εκμεταλλεύονταν αγρίως λαούς, τώρα κάνουν τη δουλειά τους με πιο… «έξυπνο» τρόπο. Δεν καταπιέζουν με τα όπλα, αλλά με οικονομικά μέτρα, και με το νόμισμα –το «ευρώ»– που οι ίδιοι ελέγχουν. Οι δυνάστες κατόρθωσαν να περάσουν την αντίληψη ότι δεν είναι δυνατόν να μην υπακούουν άπαντες αδιαμαρτύρητα στα τραπεζικά κέντρα των Βρυξελλών. Τέτοιους αντιρρησίες τους λοιδορούν και τους μάχονται υπογείως. Κρατούν τα «κέντρα» αυτά, υπό την άμεση επιρροή τους, «Αριστερούς», «Δεξιούς» και «Κεντρώους». Όλους αυτούς, που κάτω από ψευδεπίγραφες «ιδεολογικές» ταμπέλες –χάριν προσωπικών συμφερόντων– κοροϊδεύουν τους πολίτες. Ο μεγάλος «αιρετικός» του γιουγκοσλαβικού Κομμουνισμού, ο Μίλοβαν Τζίλας, από πολύ νωρίς έκανε λόγο για το «λυκόφως των ιδεολογιών». Αυτό υλοποιήθηκε στις μέρες μας εξαιτίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΑΥΤΗ Η ΚΟΛΑΣΗ που βιώνουμε σαν μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (και… καμαρώνουμε κιόλας γι’ αυτό) πρέπει να καταλάβουν οι πολίτες τι σημαίνει αυτό το «γκέτο» των Βρυξελλών. Πώς και γιατί επανέφεραν τον εργασιακό Μεσαίωνα. Οι αξιωματούχοι της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, αποτελούν τη χειρότερη και πιο ύπουλη δικτατορία που μηχανεύθηκαν διεστραμμένοι εγκέφαλοι. Το ΔΝΤ επεξεργάσθηκε για πρώτη φορά ένα πλήρες πρόγραμμα «διαρθρωτικής προσαρμογής» το 1983. Τις επόμενες δύο δεκαετίες, κάθε χώρα που απευθυνόταν σ’ αυτό το «Ταμείο» για ένα σημαντικό δάνειο, επληροφορείτο ότι έπρεπε να «ανασυγκροτήσει» εκ βάθρων την οικονομία της. Ο Ντέιβισον Μπαντού, ο σατανικός υψηλόβαθμος οικονομολόγος του ΔΝΤ, που καθ’ όλη τη διάρκεια του 1980 σχεδίαζε τα προγράμματα διαρθρωτικής προσαρμογής για τη Λατινική Αμερική και την Αφρική, παραδέχθηκε αργότερα ότι: «Όλα όσα κάναμε από το 1983 και μετά, βασίζονταν σε μια αίσθηση ότι έπρεπε να εκπληρώσουμε μια αποστολή: Ο Νότος έπρεπε ή να ιδιωτικοποιηθεί ή να πεθάνει. Για τον λόγο αυτόν, προκαλέσαμε αδιάντροπα ένα οικονομικό χάος στη Λατινική Αμερική και στην Αφρική από το 1983 μέχρι το 1988».
Κι ο Ντάνι Ρόντρικ, «διάσημος» οικονομολόγος του Πανεπιστημίου της Κολούμπια, που εργάσθηκε για πολλά χρόνια στην Παγκόσμια Τράπεζα, περιέγραψε ολόκληρο το οικοδόμημα της «διαρθρωτικής προσαρμογής» ως μία ιδιοφυή στρατηγική μάρκετινγκ. Κυνικά δήλωσε: «Πρέπει να αποδώσουμε στην Παγκόσμια Τράπεζα τα εύσημα»! Και αυτοί οι τραπεζίτες πέρασαν στους λαούς την απάτη ότι: «Η διαρθρωτική προσαρμογή, προωθείται ως η διαδικασία που χρειάζεται να υποστούν οι χώρες, προκειμένου να σώσουν την οικονομία τους από την κρίση που εμείς δημιουργήσαμε»! Και χρησιμοποίησαν για τους στόχους των αργυρώνητους πολιτικούς διαφόρων «χρωμάτων», φυσικά με το «αζημίωτο»! Στην Ελλάδα τέτοιοι πολιτικοί αφθονούν. Από τον Σημίτη και το ΠΑΣΟΚ, τη Νέα Δημοκρατία, όπως και τον ΣΥΡΙΖΑ, που ανέλαβε να φέρει εις πέρας όλες τις βρώμικες δουλειές, ως… «Αριστερός»! Μάλιστα, το κόμμα του Τσίπρα, εξυπηρετούσε καλύτερα τα σχέδια των τραπεζιτών, διότι ως ψευδοαριστερά, θα περιόριζε σε σημαντικό βαθμό τις λαϊκές αντιδράσεις. Γι’ αυτό και η μαντάμ Μέρκελ του έδινε αφειδώς «εύσημα».
Σε μια τέτοια «μοντέρνα» δικτατορία, σαν αυτή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπλο εναντίον των λαών είναι η φτώχεια που μεθοδεύεται από τους τραπεζίτες. Ο μεγάλος Ουαλλός Εργατικός ηγέτης, ο Ανιούριν Μπέβαν, επεσήμαινε ότι: «Ένας ελεύθερος λαός, θ’ αρνιέται πάντα να ανεχτεί την αδικαιολόγητη φτώχεια. Για να σωθεί, για ν’ απλωθεί η ελευθερία, η φτώχεια πρέπει να λείψει». Αλλά, αυτό ακριβώς είναι που δεν θέλουν οι Βρυξέλλες ώστε να κρατούν τα ηνία, και να εξαλείψουν την εθνική κυριαρχία. Ο Τζωρτζ Φρίντμαν, στο βιβλίο του «Η επόμενη δεκαετία», γράφει: «Η οικονομική κρίση του 2008, έκανε τον κόσμο να συνειδητοποιήσει τη σημασία της εθνικής κυριαρχίας. Μια χώρα που δεν ελέγχει το χρηματοπιστωτικό της σύστημα, ή το νόμισμά της, είναι βαθιά ευάλωτη στις πράξεις των άλλων χωρών. Ένα έθνος που δεν ελέγχει το χρηματοπιστωτικό του σύστημα έχει χάσει την κυριαρχία του».
ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ είναι μόνον ο σοσιαλισμός. Ο γνήσιος όμως και όχι ο κάλπικος. Σοσιαλισμός μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν νοείται. Όσοι καπηλεύονται αυτήν την ιδεολογία και λειτουργούν μέσα στο γκέτο του ευρωπαϊκού καπιταλισμού, απλά είναι πολιτικοί απατεώνες. Η δημοσιογράφος του γαλλικού περιοδικού «Εξπρές», η Φρανσουάζ Ζιρού, στις 10/5/1957, προφητικά μιλούσε για ένα «ηθικό γκέτο» στο οποίο ρίχνεται κάθε άνθρωπος που τολμά να έχει αντίθετη γνώμη, προς τις αντιδραστικές δυνάμεις. Σ’ αυτό το «γκέτο» ρίχνουν τώρα οι αντιδραστικές δυνάμεις όσους αμφισβητούν την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία σημαίνει άρνηση του σοσιαλισμού. Και για να παραπλανήσουν τον κόσμο, έχουν την ψευτο-«σοσιαλιστική» Διεθνή στα χέρια τους, ακριβώς για να σκορπίσουν την απογοήτευση τους καταπιεσμένους, ότι δεν υπάρχει φως από πουθενά.
Οι ευρώδουλοι κάνουν λάθος αν νομίζουν ότι ο σοσιαλισμός είναι μια υπόθεση παλιά, «ξεπερασμένη». Αντιθέτως! Είναι υπόθεση ξανά νέα, που της ανήκει το μέλλον. Θα ζήσει, όμως, αν πάψει να είναι υπόθεση διακηρύξεων και θεωριών, και να γίνει υπόθεση καθημερινού αγώνα, αφετηρία μεγάλων και μικρών αντιστάσεων προς την ευρωπαϊκή συμμορία. Ο Λασάλ, Γερμανός σοσιαλιστής ιδεολόγος του μικροαστικού σοσιαλισμού, από τους πρώτους ιδρυτές της γερμανικής σοσιαλιστικής κίνησης, έλεγε το 1863 ότι: «Το προλεταριάτο είναι ο βράχος πάνω στον οποίο θα σπάζουν οι δυνάμεις της αντίδρασης». Συνέβη το αντίθετο.
Τη λύση στην Κατοχή που βιώνουμε μας την επεσήμανε ο Ρώσος ακαδημαϊκός και σύμβουλος του Πούτιν, ο Σεγκέι Γκλάζιεφ, από το 2015: «Ο μόνος τρόπος για να ξεφύγετε από τον χρηματοπιστωτικό ζυγό, είναι να δημιουργήσετε ένα δικό σας χρηματοπιστωτικό σύστημα. Κάτι που είναι αδύνατο χωρίς εθνικό νόμισμα. Όσο μένετε στο ευρώ, παραμένετε στην περιφέρεια του δυτικού χρηματοπιστωτικού συστήματος, ο πυρήνας του οποίου είναι η ομοσπονδιακή τράπεζα των ΗΠΑ, μαζί με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Πρέπει να φύγετε από εκεί, αν θέλετε να ξεφύγετε από το χρηματοπιστωτικό αποικιακό καθεστώς».
Οι δικοί μας πολιτικάντηδες όλων των «χρωμάτων» έκαναν ότι δεν άκουσαν επειδή είναι οσφυοκάμπτες-Χατζηαβάτηδες απέναντι σε Αμερικανούς και Γερμανούς. Από τα βάθη του χρόνου, έρχεται η φωνή του Άρη Βελουχιώτη, που μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, σε μια πρότασή του προς την Κ.Ε. του ΚΚΕ, για «Μέτωπο Εθνικής Ανεξαρτησίας», τόνιζε: «Ακέραια, ελεύθερη, και ανεξάρτητη διαβίωση ενός Έθνους, δεν μπορεί ποτέ να εννοηθεί κάτω από –οποιασδήποτε μορφής κι αν είναι– Κατοχή, εχθρική ή δήθεν φιλική. Η Κατοχή παραλύει τα έθνη, μεταβάλλοντάς τα σε εξαρτήματα του κατέχοντος». Ο Ζωρές στον τελευταίο λόγο του σε μεγάλη λαϊκή συγκέντρωση μέσα στα σύννεφα του άγριου πολέμου που φαίνονται στον ορίζοντα, έλεγε: «Οι άνθρωποι όταν συνέλθουν από τη δοκιμασία αυτού του μακελειού, θα στραφούν προς τους Γερμανούς, Γάλλους, Ιταλούς ιθύνοντες, και θα ρωτήσουν, ποια δικαιολογία μπορούν να δώσουν για όλα αυτά τα πτώματα. Και η Επανάσταση θυμωμένη, θα τους πει: “Πηγαίνετε και ζητήστε συγνώμη απ’ τον Θεό και από τους ανθρώπους”».
ΟΙ ΙΘΥΝΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ, δεν πρόκειται να ζητήσουν καμία συγνώμη για τα «πτώματα» των ανθρώπων κάτω από τη βάρβαρη ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική. Οι «ιθύνοντες» της συμφοράς στις Βρυξέλλες, θα καταλάβουν τι κάνουν μόνο αν βρουν μπροστά τους δυναμική σοσιαλιστική αντίσταση, που θα είναι διατεθειμένη να δώσει ολομέτωπες μάχες. Γι’ αυτό, οι στόχοι των κοινωνικών αγώνων απέβλεπαν για τον Ζωρές στη ριζική μεταβολή του οικονομικού συστήματος. Η «συνταγή» επομένως είναι ίδια από παλιά. Χρειάζονται απλά, αυτοί που θα την κάνουν πράξη.
Το «φάρμακο» για να καταπολεμηθεί ο άκρατος-απάνθρωπος καπιταλισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ο σοσιαλισμός που πρέπει να βρίσκεται σε χαράκωμα, έξω από το γκέτο των Βρυξελλών. Διότι ο αληθινός σοσιαλισμός, δεν μπορεί να είναι ούτε μόδα που παρασέρνει χωρίς πεποίθηση, ούτε μάσκα για να κρύβει τα συμφέροντα των διεθνών τραπεζιτών. Στα πλαίσια τα σοσιαλιστικά, πρέπει να μπουν εκείνοι που έχουν συνειδητοποιήσει την ανάγκη διάλυσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θυμάμαι τον φίλο μου, τον μεγάλο εκείνο «γραφέα», τον Τάσο Βουρνά, που στη δύση της ζωής του, βλέποντας να καταρρέει ο «Ανατολικός κόσμος», μου έλεγε: «Ο σοσιαλισμός είτε έτσι, είτε αλλιώς, θα ισορροπήσει στο άμεσο μέλλον, και θα δημιουργήσει τον δικό του περιβάλλοντα χώρο». Αυτή την «ισορρόπηση» περιμένουμε ακόμα…
Πηγή: e-dromos.gr
Δρόμος της Αριστεράς: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου