Νίκος Ταυρής
Από τα χείλη των εκπροσώπων της κυβέρνησης ακούγεται συχνά πυκνά η έκφραση περί «ατομικής ευθύνης». Ο κ. Χαρδαλιάς, ο νέος υφυπουργός της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αφού διαβεβαίωσε ότι «το κράτος είναι εδώ, η πολιτεία είναι εδώ», έκλεισε την ενημέρωσή του λέγοντας –για άλλη μια φορά– ότι «ο μόνος δρόμος αντιμετώπισης της πανδημίας είναι η ατομική ευθύνη».
Στην ουσία πρόκειται για ένα είδος ξεφορτώματος της πραγματικής έλλειψης ευθύνης από το πολιτικό προσωπικό και τις κυβερνήσεις προς τους πολίτες. Οι τελευταίοι καλούνται να δείξουν «ατομική ευθύνη» μένοντας στο σπίτι απομονωμένοι και με λειψή πληροφόρηση.
Η συλλογική ευθύνη, η ευθύνη της οργανωμένης πολιτείας, η ευθύνη όσων κυβερνούν και παίρνουν αποφάσεις δεν μπορούν να μεταπέσουν στο επίπεδο-πεδίο της προσωπικής ευθύνης, που ναι, είναι απαραίτητη ως στάση του συνειδητού πολίτη. Γιατί υπάρχει διαφορά ανάμεσα στα δύο αυτά επίπεδα.
Τα μέτρα αυτοπροστασίας για να μην διαδοθεί ο ιός είναι ένα θέμα, όπως και η σοβαρότητα στη στάση του πληθυσμού κατά τη διάρκεια της πανδημίας και είναι άλλη η ευθύνη να μην υπάρχει στοιχειώδης εξοπλισμός και υλικά, να υπάρχει καθυστέρηση για στοιχειώδη μέτρα, να λείπει στοιχειώδης συντονισμός, να μην γίνεται στοιχειώδης έλεγχος σε αεροδρόμια και λιμάνια, να μην υπάρχει δυνατότητα διάγνωσης…
Η επίκληση της «ατομικής ευθύνης» σαν την πραγματική έλλειψη που υπάρχει στην κοινωνία συγκαλύπτει πραγματικές ευθύνες.
Και πιο συγκεκριμένα. Για πάνω από 10 χρόνια όλες οι κυβερνήσεις, δηλαδή και όλος ο πολιτικός κόσμος, προχώρησαν σε τρομερές περικοπές των κοινωνικών δαπανών και ανατίναξαν στην κυριολεξία τον δημόσιο τομέα υγείας, εφαρμόζοντας τις μνημονιακές τιμωρητικές πολιτικές και ευνοώντας κραυγαλέα τον ιδιωτικό τομέα υγείας που έκανε χρυσές δουλειές.
Αλλά και πιο ειδικά στην τωρινή περίπτωση. Δεν υπήρξε καμία μέριμνα για αύξηση των ΜΕΘ και την ενίσχυσή τους ενόψει της πανδημίας. Δεν έγινε τίποτα για να έχουμε επάρκεια σε μάσκες, αναπνευστήρες, τεστ κ.λπ. Δεν υπήρξε κανένας έλεγχος σε όσους έρχονταν σε αεροδρόμια και λιμάνια. Μόνο πρόσφατα σταμάτησαν οι ακτοπλοϊκές γραμμές με Ιταλία.
Τα σχολεία έκλεισαν σχετικά αργά. Αφέθηκε μέχρι τώρα ο ιδιωτικός τομέας να αισχροκερδεί με 300 ευρώ το τεστ και άρνηση νοσηλείας όποιου το τεστ έβγαινε θετικό. Χάθηκε πολύτιμος χρόνος για μέτρα που θα μπορούσαν να έχουν παρθεί. Ήταν απαράδεκτη η «συζήτηση» με την επίσημη εκκλησία για το αν μεταδίδεται ή όχι ο ιός με τη μετάληψη.
Η έλλειψη των τεστ (στην Ελλάδα έχουν γίνει σε 1 μήνα 3.500, ενώ στη Γερμανία γίνονται 12.000 σε μία μέρα), η μη ύπαρξη κλινών ΜΕΘ, η μη επίταξη των ιδιωτικών νοσοκομείων, η κραυγαλέα έλλειψη μασκών και αναπνευστήρων, οδηγούν στα λόγια μεν να απορρίπτεται το βρετανικό μοντέλο της αγελαίας ανοσίας ενώ στην πράξη αφήνεται να εφαρμόζεται λόγω έλλειψης εξοπλισμού, προσωπικού, εφοδίων για κάτι που έχει ξεκινήσει από τον Ιανουάριο και παίρνει διαστάσεις επιδημίας-πανδημίας.
Πηγή: e-dromos.gr
Νίκος Ταυρής: Σχετικά με τον Συντάκτη
Από τα χείλη των εκπροσώπων της κυβέρνησης ακούγεται συχνά πυκνά η έκφραση περί «ατομικής ευθύνης». Ο κ. Χαρδαλιάς, ο νέος υφυπουργός της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αφού διαβεβαίωσε ότι «το κράτος είναι εδώ, η πολιτεία είναι εδώ», έκλεισε την ενημέρωσή του λέγοντας –για άλλη μια φορά– ότι «ο μόνος δρόμος αντιμετώπισης της πανδημίας είναι η ατομική ευθύνη».
Στην ουσία πρόκειται για ένα είδος ξεφορτώματος της πραγματικής έλλειψης ευθύνης από το πολιτικό προσωπικό και τις κυβερνήσεις προς τους πολίτες. Οι τελευταίοι καλούνται να δείξουν «ατομική ευθύνη» μένοντας στο σπίτι απομονωμένοι και με λειψή πληροφόρηση.
Η συλλογική ευθύνη, η ευθύνη της οργανωμένης πολιτείας, η ευθύνη όσων κυβερνούν και παίρνουν αποφάσεις δεν μπορούν να μεταπέσουν στο επίπεδο-πεδίο της προσωπικής ευθύνης, που ναι, είναι απαραίτητη ως στάση του συνειδητού πολίτη. Γιατί υπάρχει διαφορά ανάμεσα στα δύο αυτά επίπεδα.
Τα μέτρα αυτοπροστασίας για να μην διαδοθεί ο ιός είναι ένα θέμα, όπως και η σοβαρότητα στη στάση του πληθυσμού κατά τη διάρκεια της πανδημίας και είναι άλλη η ευθύνη να μην υπάρχει στοιχειώδης εξοπλισμός και υλικά, να υπάρχει καθυστέρηση για στοιχειώδη μέτρα, να λείπει στοιχειώδης συντονισμός, να μην γίνεται στοιχειώδης έλεγχος σε αεροδρόμια και λιμάνια, να μην υπάρχει δυνατότητα διάγνωσης…
Η επίκληση της «ατομικής ευθύνης» σαν την πραγματική έλλειψη που υπάρχει στην κοινωνία συγκαλύπτει πραγματικές ευθύνες.
Και πιο συγκεκριμένα. Για πάνω από 10 χρόνια όλες οι κυβερνήσεις, δηλαδή και όλος ο πολιτικός κόσμος, προχώρησαν σε τρομερές περικοπές των κοινωνικών δαπανών και ανατίναξαν στην κυριολεξία τον δημόσιο τομέα υγείας, εφαρμόζοντας τις μνημονιακές τιμωρητικές πολιτικές και ευνοώντας κραυγαλέα τον ιδιωτικό τομέα υγείας που έκανε χρυσές δουλειές.
Αλλά και πιο ειδικά στην τωρινή περίπτωση. Δεν υπήρξε καμία μέριμνα για αύξηση των ΜΕΘ και την ενίσχυσή τους ενόψει της πανδημίας. Δεν έγινε τίποτα για να έχουμε επάρκεια σε μάσκες, αναπνευστήρες, τεστ κ.λπ. Δεν υπήρξε κανένας έλεγχος σε όσους έρχονταν σε αεροδρόμια και λιμάνια. Μόνο πρόσφατα σταμάτησαν οι ακτοπλοϊκές γραμμές με Ιταλία.
Τα σχολεία έκλεισαν σχετικά αργά. Αφέθηκε μέχρι τώρα ο ιδιωτικός τομέας να αισχροκερδεί με 300 ευρώ το τεστ και άρνηση νοσηλείας όποιου το τεστ έβγαινε θετικό. Χάθηκε πολύτιμος χρόνος για μέτρα που θα μπορούσαν να έχουν παρθεί. Ήταν απαράδεκτη η «συζήτηση» με την επίσημη εκκλησία για το αν μεταδίδεται ή όχι ο ιός με τη μετάληψη.
Η έλλειψη των τεστ (στην Ελλάδα έχουν γίνει σε 1 μήνα 3.500, ενώ στη Γερμανία γίνονται 12.000 σε μία μέρα), η μη ύπαρξη κλινών ΜΕΘ, η μη επίταξη των ιδιωτικών νοσοκομείων, η κραυγαλέα έλλειψη μασκών και αναπνευστήρων, οδηγούν στα λόγια μεν να απορρίπτεται το βρετανικό μοντέλο της αγελαίας ανοσίας ενώ στην πράξη αφήνεται να εφαρμόζεται λόγω έλλειψης εξοπλισμού, προσωπικού, εφοδίων για κάτι που έχει ξεκινήσει από τον Ιανουάριο και παίρνει διαστάσεις επιδημίας-πανδημίας.
Πηγή: e-dromos.gr
Νίκος Ταυρής: Σχετικά με τον Συντάκτη
