Στέλιος Ελληνιάδης
«Περισσότερα από πεντακόσια είδη ζώων αναφέρονται στο έργο του «Περί τα ζώα ιστορίαι». […] Μάλιστα, ο Αριστοτέλης κατέταξε ιεραρχικά τα έμβια όντα ανάλογα με τη συμμετοχή τους σε διάφορα είδη ψυχής, το καθένα από τα οποία επιτελεί συγκεκριμένες λειτουργίες. Τα φυτά έχουν «θρεπτική ψυχή», η οποία τους επιτρέπει να τρέφονται, να αυξάνουν και να αναπαράγονται. Τα ζώα έχουν επιπλέον «αισθητική ψυχή», η οποία είναι υπεύθυνη για την αίσθηση και (εμμέσως) για την κίνηση. Τέλος, στην περίπτωση των ανθρώπων προστίθεται και η «έλλογη ψυχή», η οποία προσδίδει τις ανώτερες διανοητικές ικανότητες.» («Αριστοτέλης», Δρ. Αθανάσιος Ε. Τυρπένος)
Είναι θλιβερή η αμμορφωσιά και εξοργιστική η εγκληματική συμπεριφορά αυτών που κυβερνούν την Ελλάδα και αυτών που τους κινούν σαν μαριονέτες. Οι εξαιρέσεις σχεδόν ανύπαρκτες πλέον. Οι άνθρωποι αυτοί που αναρριχώνται στην εξουσία επενδύοντας στα εκφυλισμένα κόμματα του σάπιου πολιτικού συστήματος, πριμοδοτούμενοι με ανταλλάγματα απ’ τα ΜΜΕ και αποσπώντας τις ψήφους με ψευδείς υποσχέσεις ενώ διεγείρουν τα πιο καθυστερημένα ένστικτα των πολιτών, δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο, δεν έχουν ηθικές αναστολές, δεν έχουν γούστο και αισθητική, δεν έχουν καμία σχέση με τις λαμπρές πτυχές του εντόπιου πολιτισμού και δεν μπορούν να αντιληφθούν ούτε την αξία ούτε την αναγκαιότητα διατήρησης ακέραιης της χλωρίδας, της πανίδας, της γεωμορφολογίας και της φυσικής ομορφιάς του τόπου. Η «λογική» του οικονομικού οφέλους υπέρ των κεφαλαιούχων είναι κυρίαρχη και μοναδική. Αυτή είναι η μοναδική τους κουλτούρα. Μία κουλτούρα κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των «επενδυτών» που ενδιαφέρονται αποκλειστικά και μόνο για την αύξηση των κερδών τους και αδιαφορούν πλήρως για τα φυσικά οικοσυστήματα, για την πολιτιστική κληρονομιά και για την κλιματική αλλαγή. Γι’ αυτούς, ισοπεδωτικά, όλα τα μέρη είναι τυφλές εστίες πλουτισμού και οι άνθρωποι χειραγωγημένα εργαλεία με ψήφο.
Τα τελευταία χρόνια, στο πλαίσιο των «μνημονίων», έχει εξαπολυθεί εναντίον της χώρας ένα νέο κύμα λεηλασίας και καταστροφής. Ακτές, δάση, βουνοκορφές, βιότοποι και περιοχές εξαιρετικού φυσικού κάλλους, μέρη που έμειναν ανέγγιχτα επί χιλιετίες εκποιούνται, καταπατούνται, βιάζονται και καταστρέφονται με μοναδικό κίνητρο το κέρδος. Όλα αυτά που γίνονταν σεβαστά επειδή αυτονόητα θεωρούντο πολύτιμα και εκτός πεδίου οικονομικών συναλλαγών, χωρίς καν να χρήζουν εκ παραδόσεως προστασίας με ειδικές νομοθεσίες, αυτά που θεωρούντο ιερά, αυτά για τα οποία χυνόταν αίμα για την υπεράσπισή τους, εν ολίγοις αυτά που ήταν πίστη ότι αποτελούν την πατρίδα, δηλαδή η ύλη, ο συγκεκριμένος φυσικός κόσμος ο οποίος είναι αδιαχώριστος με τον συγκεκριμένο άυλο κόσμο των ιδεών, της κουλτούρας και του πολιτισμού, αυτό που είναι και αισθανόμαστε ότι είναι η Ελλάδα, υφίσταται μία ανελέητη επίθεση και κακοποίηση από χυδαίους και άπληστους ανθρώπους, χωρίς αιδώ και χωρίς όρια.
Το ό,τι όλες οι προηγούμενες «επενδύσεις», ιδιωτικοποιήσεις οργανισμών κοινής ωφέλειας (ΟΤΕ, ΔΕΗ, αεροδρόμια κ.λπ.) και λεηλασίες του φυσικού πλούτου, όχι μόνο δεν έφεραν την εξαγγελθείσα ευημερία, αλλά αντιθέτως οδήγησαν τη χώρα στη μεγαλύτερη και οδυνηρότερη χρεοκοπία από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, δεν πτοεί τους επενδυτές που εξασφαλίζουν τη λεία, ούτε τους πολιτικούς που τους υπηρετούν και στους οποίος εγγυώνται την ατιμωρησία για τη συνέργεια στο έγκλημα.
Σε μια ιστορική περίοδο που στην Ευρώπη, την Αμερική και τον Καναδά ανεβαίνει με επιτάχυνση σε ανώτερο επίπεδο η συνειδητοποίηση των συνεπειών της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής και οι νέοι που θα ζήσουν στον αυριανό κόσμο πρωτοστατούν στις μαζικότατες κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας απαιτώντας μια άλλη απολύτως φιλική προς το περιβάλλον πολιτική, οι κεφαλαιούχοι επενδυτές, αντιμετωπίζοντας ολοένα και μεγαλύτερα εμπόδια στην εφαρμογή αντιπεριβαλλοντικών και αντιπολιτισμικών επενδυτικών σχεδίων στις μητροπολιτικές χώρες, εντείνουν την επιθετικότητά τους εναντίον των χωρών της περιφέρειας που είναι πιο ευάλωτες, πιο εύκολος στόχος, επειδή τα τοπικά κινήματα είναι πιο ασθενή και οι πολιτικές κάστες που ασκούν την εξουσία πιο ενδοτικές, πιο καθυστερημένες, πιο απολίτιστες και πιο διεφθαρμένες.
Στη Γερμανία, την Αγγλία, τη Γαλλία κ.λπ., οι προσπάθειες των περασμένων ετών για επέκταση βιομηχανικών μονάδων, αεροδρομίων κ.λπ. σε βάρος της φύσης, προσέκρουσαν σε μεγάλες κοινωνικές αντιδράσεις με αποτέλεσμα τη ματαίωση ή έστω την αναβολή των «πρότζεκτ» και ως άμεσο επακόλουθο –σε συνδυασμό με το εκρηκτικό ζήτημα της κλιματικής αλλαγής- την αύξηση της ευαισθητοποίησης στο κοινωνικό σώμα, αναγκάζοντας και τους πολιτικούς να μπουν σε μια διαδικασία εκούσιας ή ακούσιας προσαρμογής για να μην υποστούν την κοινωνική αργή και αποδοκιμασία.
Αντιθέτως, στην Ελλάδα, έχουμε μια επιτάχυνση προς την αντίθετη κατεύθυνση. Μάλιστα, μετά την αναστροφή του ΣΥΡΙΖΑ από το 2015 που εξαργυρώθηκε με εγκατάλειψη αφενός των αγώνων για την προστασία της Χαλκιδικής από τις δραστηριότητες των Καναδών στις Σκουριές και αφετέρου της αποτροπής καζινοποίησης, τσιμεντοποίησης και εμπορευματοποίησης του Ελληνικού, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, με σύσσωμη την αντιπολίτευση ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ να συγκατανεύει ή να αδρανεί, έχει επιδοθεί σε ένα ανεξέλεγκτο υπό συνεχή επέκταση όργιο βιασμού και λεηλασίας της Ελλάδας.
Είναι σαν να βρίσκονται σε ένα ντελίριο καταστροφής και, σε ένα ρεσιτάλ μίσους για την Ελλάδα, να εκσφενδονίζουν βιτριόλι εναντίον κάθε μέρους, κάθε περιοχής, κάθε γωνιάς, κάθε τοπίου που ξεχωρίζει για την ομορφιά του και τη φυσική ευεργετική λειτουργικότητά του.
Στο ρεπορτάζ του Τάσου Τέλλογλου στον Αντένα για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η «επένδυση» στην Κασσιόπη, στην Κέρκυρα, απουσίαζαν οι περιβαλλοντολόγοι και οι φορείς τους, η κοινωνία των πολιτών, στην οποία αρέσκονται να αναφέρονται οι καθεστωτικοί δημοσιογράφοι όταν πρόκειται να κριτικάρουν χώρες που θεωρούν «μη-δημοκρατικές». Αντ’ αυτών, έδειξε ένα Γερμανό που έχει σπίτι το οποίο έχτισε νόμιμα έξω από την προστατευόμενη για το απαράμιλλο κάλλος της περιοχή, που η αντίθεσή του στο σχεδιαζόμενο κακούργημα χρησίμευσε στον υπουργό Ανάπτυξης Άδωνη Γεωργιάδη για να τον αντικρούσει λέγοντας ότι φωνάζει γιατί «θα του στερήσει τη θέα»! Το θεϊκό ελληνικό τοπίο, η απλησίαστη για τους σπουδαιότερους ζωγράφους ομορφιά, είναι απλά μια «θέα» για ένα πολιτικό που έκανε καριέρα πουλώντας βιβλία στους ιθαγενείς ακριβώς γι’ αυτή τη θέα που λέγεται Ελλάδα. Ένα ρεπορτάζ ούτε φιλελληνικό, ούτε φυσιολατρικό, ούτε οικολογικό, παρά μόνο φιλο-εργολαβικό! Ο Τέλλογλου δεν είδε σ’ αυτή τη «θέα» ούτε το οικοσύστημα, ούτε τα δέντρα, τα πουλιά και όλα τα ζωντανά που φωλιάζουν εκεί, ούτε τα παρθένα νερά, ούτε τα μαγευτικά χρώματα, ούτε του πέρασε από το μυαλό ότι η Ελλάδα είναι ξεχωριστή γιατί έχει αυτά τα μέρη που σε ζαλίζουν με την ομορφιά και την πληρότητά τους από ζωή και όχι γιατί έχει τσιμεντένια ξενοδοχειακά συγκροτήματα που πλουτίζουν τους «επενδυτές» μετατρέποντας ό,τι έχει απομείνει από τον επίγειο παράδεισό μας σε ρυπαρή για τη φύση, την ψυχή και το πνεύμα μας χωματερή σίδερου, πλαστικού, θορύβου και λυμάτων, για χάρη μερικών εύπορων καταναλωτών χωρίς ευαισθησίες, χωρίς αισθήματα, χωρίς ιστορία, χωρίς αγάπη για την ομορφιά και τη φυσική γαλήνη, αυτών που προτιμούν τις πισίνες δίπλα στη θάλασσα από την ίδια τη θάλασσα!
Ακόμα και οι εναλλακτικές μορφές ενέργειας μετατράπηκαν από τα ίδια αυτά τα ανθρωποειδή της απληστίας και της πνευματικής στείρωσης σε εφιαλτικές μορφές ενέργειας. Ανοίγουν άχρηστους δρόμους δεκάδων χιλιομέτρων στις πιο παρθένες και απάτητες περιοχές της Ελλάδας, από τα πιο μικρά νησιά ως τα πιο μεγάλα βουνά, φτιάχνουν πελώριες πλατφόρμες από χάλυβα και τσιμέντο αλλοιώνοντας και καταστρέφοντας ανεπιστρεπτί τις κορυφογραμμές σε όλη τη χώρα για να στήσουν ανεμογεννήτριες ύψους 150-200 μ.! Σαν να τις τοποθετούν σε νεκρό τοπίο, σαν να μην υπάρχει φύση, σαν να μην έχουν τα νησιά και τα βουνά χαρακτήρα, ιστορία, λειτουργικότητα, σαν να μην επιτελούν κάποιο σκοπό μέσα στην πλανητική και συμπαντική αρμονία και ισορροπία, σαν να μην έχουν καμία σχέση με τα φυσικά φαινόμενα, τη βροχόπτωση, τα αποδημητικά πτηνά κ.λπ., αλλά και σε σχέση με τη σύνδεση των ανθρώπων με το περιβάλλον, με την οπτική μας και το συναισθηματικό μας όφελος που αχρηστεύεται από τη μετατροπή του φυσικού τοπίου -που χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για να διαμορφωθεί- σε βιομηχανικό πάρκο!
Αντικαθιστούν το λιγνίτη με πετρέλαιο, μεγαλώνουν την εξάρτηση της Ελλάδας από τις πολυεθνικές στις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ν.Δ. έδωσαν άδεια να ψάχνουν για το βρώμικο πετρέλαιο σε ΟΛΗ την Ελλάδα, από τη Γαύδο στην Κρήτη μέχρι το Πωγώνι στην Ήπειρο! Μπουλντόζες, νταλίκες, τρυπάνια, τσιμέντα, σωλήνες, θόρυβοι, εκρήξεις, χημικά, ελικόπτερα στις πιο καθαρές, αγνές και θεσπέσιες περιοχές της Ελλάδας, με όλα τα ζωντανά που απειλούνται και εξαφανίζονται, με όλη την αντίληψη και την αίσθηση της πατρίδας μας που τσιμεντοποιείται, παραμορφώνεται και μεταμορφώνεται από θεά σε τέρας!
Δυστυχώς, πέρα από τη «λογική» των εργολάβων και των παρατρεχάμενών τους στις κυβερνήσεις και τα ΜΜΕ, υπάρχει και η μικρότερη κατά κεφαλήν ζημιά που κάνουν μεμονωμένα οι πολίτες και η οποία, όμως, πολλαπλασιαστικά και αθροιστικά επιφέρει όχι αμελητέες βλάβες στη φύση, το περιβάλλον και τον πολιτισμό. Για παράδειγμα, πολλοί κάτοικοι των πόλεων μισούν ή απλά δεν θέλουν τα δέντρα. Κι ας προέρχονται από την επαρχία, γιατί κι εκεί θεωρούσαν τα δέντρα εμπόδια για τη βόσκηση και την καλλιέργεια. Στη Βραζιλία, οι Μπολσονάροι, μικροί και μεγάλοι, κατακαίνε ολόκληρο τον Αμαζόνιο για να κάνουν βοσκοτόπια και φυτείες. Κατά την επικρατούσα άποψη, αν το δέντρο δεν αποφέρει συγκεκριμένο όφελος, καρπούς ή χρήματα, δεν είναι αγαθό που χρήζει προστασίας. Έχουν κοπεί αμέτρητα πλατάνια στην ελληνική επαρχία για να πλακοστρωθούν πλατείες και αυλές ή να διανοιχτούν δρόμοι για γιώτα χι και τουριστικά λεωφορεία. Στην Πατησίων, μάλωσα με κάποιους που έκοβαν νυχτιάτικα ένα δέντρο ολόκληρο για να φαίνεται από τα λεωφορεία η βιτρίνα του μαγαζιού τους. Και πολλοί κάτοικοι διαμερισμάτων γκρινιάζουν επειδή πέφτουν τα φύλλα στα μπαλκόνια τους. Πριν από χρόνια εμπόδισα κάποιον επιστήμονα να κόψει μερικά δέντρα στον κήπο του Χημείου επί της Σόλωνος γιατί του περιόριζαν το φως στο παράθυρο του γραφείου του!
Τα παιδιά μιμούμενα τους γονείς τους φοβούνται ακόμα και τα μυρμήγκια, τις αράχνες, τις κάμπιες και τις μελίγκρες, σαν να πρόκειται για δηλητηριώδεις ταραντούλες ή σκορπιούς, και κανένας γονιός δεν διδάσκει στο παιδί του ότι το κατσαριδοκτόνο ως εύκολη λύση προκαλεί μεγαλύτερη ζημιά στον άνθρωπο απ’ όση μπορούν να προκαλέσουν όλα τα μαμούνια της γειτονιάς μαζί, επειδή είναι καρκινογόνο. Οι δε υπάλληλοι του Δήμου που κλαδεύουν τα δέντρα, οι περισσότεροι απ’ αυτούς ανειδίκευτοι και αδιάφοροι, αλλά ικανοί χρήστες του ηλεκτρικού πριονιού, κάθε χρόνο πετσοκόβουν τα κλαδιά σε πάρα πολλά δέντρα αφήνοντας μόνο το βασικό κορμό, λιγοστεύοντας το οξυγόνο που παράγεται και ταυτόχρονα καταστρέφοντας το μικρό βιότοπο που αποτελεί κάθε δέντρο με τα κλαδιά και τις φυλλωσιές του όπου βρίσκουν τροφή, καταφύγιο και ζευγαρώνουν τα πουλιά που επιβιώνουν μέσα στις πολύβουες και μολυσμένες πόλεις. Και, βέβαια, δεν αναφέρομαι σε μια μειοψηφία υπαλλήλων που κόβουν δέντρα στα πεζοδρόμια και τις πλατείες με το πρόσχημα τάχα μου κάποιας ασθένειας του φυτού για να ικανοποιήσουν με το αζημίωτο κάποιον μαγαζάτορα ή να πουλήσουν τα ξύλα σε μάντρα για καυσόξυλα.
Είναι ανησυχητικό πόσο χαμηλά έχει πέσει η πολιτική κουλτούρα στην Ελλάδα. Ενώ τονίζεται και υπερτονίζεται ο κίνδυνος απώλειας κάποιας βραχονησίδας από την Τουρκία, ο κίνδυνος από την εσωτερική -με τη βαρύνουσα περίπτωση της ολικής και μόνιμης καταστροφής- απώλεια εδάφους υπέρ των ντόπιων και ξένων «επενδυτών» και με συντριπτικές βλάβες για το ελληνικό περιβάλλον, δεν αποτιμάται με τον ίδιο τρόπο και την ίδια σπουδαιότητα.
Οι κοινωνίες που δεν έχουν κριτήρια αξιολόγησης της καταστροφής του εσωτερικού φυσικού τους χώρου, χώρου διαβίωσης, ιστορίας και διαμόρφωσης της αισθητικής και του πολιτισμού τους, εύκολα περιορίζουν και επικεντρώνουν την οπτική τους σε ζητήματα όχι πάντα ασήμαντα, αλλά οπωσδήποτε πάντα μονόπλευρα. Τι ποιότητας πατριωτισμός είναι να σκιάζεσαι μόνο για την πιθανολογούμενη αρπαγή μιας βραχονησίδας από το τουρκικό κράτος και να αδιαφορείς, μερικοί χαίρονται κιόλας, για την πραγματοποιημένη αρπαγή και βεβήλωση ολόκληρης της ελληνικής επικράτειας, στεριανής και θαλάσσιας, με αποφάσεις των κυβερνήσεων και της Βουλής, από τις αμερικάνικες, αγγλικές, γαλλικές και ισπανικές εταιρίες πετρελαίου;
Επειδή, όμως, ουδέν κακόν αμιγές καλού, ο κορωνοϊός μπορεί να ξυπνήσει μερικά ζωντανά ακόμα μυαλά και να τα κινητοποιήσει στη σωστή κατεύθυνση, όπως, για παράδειγμα, κόντρα στο λεγόμενο τουριστικό μοντέλο «ανάπτυξης». Γιατί, αυτό το μοντέλο που εφαρμόζεται, αν δεν καταρρεύσει μακροπρόθεσμα ολοσχερώς, σίγουρα τσαλακώνεται άσχημα και δείχνει πόσο εύθραυστη είναι η εν είδει μονοκαλλιέργειας «ανάπτυξη».
Ένα τουριστικό μοντέλο σχεδιασμένο να είναι εξαιρετικά χαμηλής ποιότητας, συμβατό με χαμηλού επιπέδου χρήστες που δεν ενοχλούνται από κάθε είδους βιασμό της φυσικής ομορφιάς του τόπου και επιλέγουν να κολυμπούν στο χλωριωμένο νερό από τις υπέροχες αμμουδιές μας και το αλμυρό νερό που απλώνεται ελεύθερο μπροστά τους. Ένα τουριστικό μοντέλο που βρίσκεται στον αντίποδα ενός άλλου καλοσχεδιασμένου μοντέλου υψηλής αγωγής που αρμόζει στην Ελλάδα επειδή θα βασίζεται στη διατήρηση και ανάδειξη -με μεγάλο σεβασμό και θαυμασμό- της αμόλυντης ομορφιάς του τοπίου και του πολιτισμού, αρχαίου, βυζαντινού, νεότερου και σύγχρονου, και όχι στην αλλοίωση και κακοποίηση τους.
Αλλά αυτό το «άλλο» μοντέλο προϋποθέτει μια κοινωνία στην οποία επικρατεί μία πραγματική πατριωτική, οικουμενική, ποιοτική και περιβαλλοντικά ευαίσθητη συνείδηση…
Πηγή: e-dromos.gr
Στέλιος Ελληνιάδης: Σχετικά με τον Συντάκτη
«Περισσότερα από πεντακόσια είδη ζώων αναφέρονται στο έργο του «Περί τα ζώα ιστορίαι». […] Μάλιστα, ο Αριστοτέλης κατέταξε ιεραρχικά τα έμβια όντα ανάλογα με τη συμμετοχή τους σε διάφορα είδη ψυχής, το καθένα από τα οποία επιτελεί συγκεκριμένες λειτουργίες. Τα φυτά έχουν «θρεπτική ψυχή», η οποία τους επιτρέπει να τρέφονται, να αυξάνουν και να αναπαράγονται. Τα ζώα έχουν επιπλέον «αισθητική ψυχή», η οποία είναι υπεύθυνη για την αίσθηση και (εμμέσως) για την κίνηση. Τέλος, στην περίπτωση των ανθρώπων προστίθεται και η «έλλογη ψυχή», η οποία προσδίδει τις ανώτερες διανοητικές ικανότητες.» («Αριστοτέλης», Δρ. Αθανάσιος Ε. Τυρπένος)
Σήψη
Είναι θλιβερή η αμμορφωσιά και εξοργιστική η εγκληματική συμπεριφορά αυτών που κυβερνούν την Ελλάδα και αυτών που τους κινούν σαν μαριονέτες. Οι εξαιρέσεις σχεδόν ανύπαρκτες πλέον. Οι άνθρωποι αυτοί που αναρριχώνται στην εξουσία επενδύοντας στα εκφυλισμένα κόμματα του σάπιου πολιτικού συστήματος, πριμοδοτούμενοι με ανταλλάγματα απ’ τα ΜΜΕ και αποσπώντας τις ψήφους με ψευδείς υποσχέσεις ενώ διεγείρουν τα πιο καθυστερημένα ένστικτα των πολιτών, δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο, δεν έχουν ηθικές αναστολές, δεν έχουν γούστο και αισθητική, δεν έχουν καμία σχέση με τις λαμπρές πτυχές του εντόπιου πολιτισμού και δεν μπορούν να αντιληφθούν ούτε την αξία ούτε την αναγκαιότητα διατήρησης ακέραιης της χλωρίδας, της πανίδας, της γεωμορφολογίας και της φυσικής ομορφιάς του τόπου. Η «λογική» του οικονομικού οφέλους υπέρ των κεφαλαιούχων είναι κυρίαρχη και μοναδική. Αυτή είναι η μοναδική τους κουλτούρα. Μία κουλτούρα κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των «επενδυτών» που ενδιαφέρονται αποκλειστικά και μόνο για την αύξηση των κερδών τους και αδιαφορούν πλήρως για τα φυσικά οικοσυστήματα, για την πολιτιστική κληρονομιά και για την κλιματική αλλαγή. Γι’ αυτούς, ισοπεδωτικά, όλα τα μέρη είναι τυφλές εστίες πλουτισμού και οι άνθρωποι χειραγωγημένα εργαλεία με ψήφο.
Τα τελευταία χρόνια, στο πλαίσιο των «μνημονίων», έχει εξαπολυθεί εναντίον της χώρας ένα νέο κύμα λεηλασίας και καταστροφής. Ακτές, δάση, βουνοκορφές, βιότοποι και περιοχές εξαιρετικού φυσικού κάλλους, μέρη που έμειναν ανέγγιχτα επί χιλιετίες εκποιούνται, καταπατούνται, βιάζονται και καταστρέφονται με μοναδικό κίνητρο το κέρδος. Όλα αυτά που γίνονταν σεβαστά επειδή αυτονόητα θεωρούντο πολύτιμα και εκτός πεδίου οικονομικών συναλλαγών, χωρίς καν να χρήζουν εκ παραδόσεως προστασίας με ειδικές νομοθεσίες, αυτά που θεωρούντο ιερά, αυτά για τα οποία χυνόταν αίμα για την υπεράσπισή τους, εν ολίγοις αυτά που ήταν πίστη ότι αποτελούν την πατρίδα, δηλαδή η ύλη, ο συγκεκριμένος φυσικός κόσμος ο οποίος είναι αδιαχώριστος με τον συγκεκριμένο άυλο κόσμο των ιδεών, της κουλτούρας και του πολιτισμού, αυτό που είναι και αισθανόμαστε ότι είναι η Ελλάδα, υφίσταται μία ανελέητη επίθεση και κακοποίηση από χυδαίους και άπληστους ανθρώπους, χωρίς αιδώ και χωρίς όρια.
Το ό,τι όλες οι προηγούμενες «επενδύσεις», ιδιωτικοποιήσεις οργανισμών κοινής ωφέλειας (ΟΤΕ, ΔΕΗ, αεροδρόμια κ.λπ.) και λεηλασίες του φυσικού πλούτου, όχι μόνο δεν έφεραν την εξαγγελθείσα ευημερία, αλλά αντιθέτως οδήγησαν τη χώρα στη μεγαλύτερη και οδυνηρότερη χρεοκοπία από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, δεν πτοεί τους επενδυτές που εξασφαλίζουν τη λεία, ούτε τους πολιτικούς που τους υπηρετούν και στους οποίος εγγυώνται την ατιμωρησία για τη συνέργεια στο έγκλημα.
Ντελίριο
Σε μια ιστορική περίοδο που στην Ευρώπη, την Αμερική και τον Καναδά ανεβαίνει με επιτάχυνση σε ανώτερο επίπεδο η συνειδητοποίηση των συνεπειών της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής και οι νέοι που θα ζήσουν στον αυριανό κόσμο πρωτοστατούν στις μαζικότατες κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας απαιτώντας μια άλλη απολύτως φιλική προς το περιβάλλον πολιτική, οι κεφαλαιούχοι επενδυτές, αντιμετωπίζοντας ολοένα και μεγαλύτερα εμπόδια στην εφαρμογή αντιπεριβαλλοντικών και αντιπολιτισμικών επενδυτικών σχεδίων στις μητροπολιτικές χώρες, εντείνουν την επιθετικότητά τους εναντίον των χωρών της περιφέρειας που είναι πιο ευάλωτες, πιο εύκολος στόχος, επειδή τα τοπικά κινήματα είναι πιο ασθενή και οι πολιτικές κάστες που ασκούν την εξουσία πιο ενδοτικές, πιο καθυστερημένες, πιο απολίτιστες και πιο διεφθαρμένες.
Στη Γερμανία, την Αγγλία, τη Γαλλία κ.λπ., οι προσπάθειες των περασμένων ετών για επέκταση βιομηχανικών μονάδων, αεροδρομίων κ.λπ. σε βάρος της φύσης, προσέκρουσαν σε μεγάλες κοινωνικές αντιδράσεις με αποτέλεσμα τη ματαίωση ή έστω την αναβολή των «πρότζεκτ» και ως άμεσο επακόλουθο –σε συνδυασμό με το εκρηκτικό ζήτημα της κλιματικής αλλαγής- την αύξηση της ευαισθητοποίησης στο κοινωνικό σώμα, αναγκάζοντας και τους πολιτικούς να μπουν σε μια διαδικασία εκούσιας ή ακούσιας προσαρμογής για να μην υποστούν την κοινωνική αργή και αποδοκιμασία.
Αντιθέτως, στην Ελλάδα, έχουμε μια επιτάχυνση προς την αντίθετη κατεύθυνση. Μάλιστα, μετά την αναστροφή του ΣΥΡΙΖΑ από το 2015 που εξαργυρώθηκε με εγκατάλειψη αφενός των αγώνων για την προστασία της Χαλκιδικής από τις δραστηριότητες των Καναδών στις Σκουριές και αφετέρου της αποτροπής καζινοποίησης, τσιμεντοποίησης και εμπορευματοποίησης του Ελληνικού, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, με σύσσωμη την αντιπολίτευση ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ να συγκατανεύει ή να αδρανεί, έχει επιδοθεί σε ένα ανεξέλεγκτο υπό συνεχή επέκταση όργιο βιασμού και λεηλασίας της Ελλάδας.
Είναι σαν να βρίσκονται σε ένα ντελίριο καταστροφής και, σε ένα ρεσιτάλ μίσους για την Ελλάδα, να εκσφενδονίζουν βιτριόλι εναντίον κάθε μέρους, κάθε περιοχής, κάθε γωνιάς, κάθε τοπίου που ξεχωρίζει για την ομορφιά του και τη φυσική ευεργετική λειτουργικότητά του.
Ανθρωποειδή
 |
| «Υπάρχουν παντού λουλούδια… για όποιον θέλει να τα δει.» (Henri Matisse) Έργο του Τάσου Παυλόπουλου… |
Ακόμα και οι εναλλακτικές μορφές ενέργειας μετατράπηκαν από τα ίδια αυτά τα ανθρωποειδή της απληστίας και της πνευματικής στείρωσης σε εφιαλτικές μορφές ενέργειας. Ανοίγουν άχρηστους δρόμους δεκάδων χιλιομέτρων στις πιο παρθένες και απάτητες περιοχές της Ελλάδας, από τα πιο μικρά νησιά ως τα πιο μεγάλα βουνά, φτιάχνουν πελώριες πλατφόρμες από χάλυβα και τσιμέντο αλλοιώνοντας και καταστρέφοντας ανεπιστρεπτί τις κορυφογραμμές σε όλη τη χώρα για να στήσουν ανεμογεννήτριες ύψους 150-200 μ.! Σαν να τις τοποθετούν σε νεκρό τοπίο, σαν να μην υπάρχει φύση, σαν να μην έχουν τα νησιά και τα βουνά χαρακτήρα, ιστορία, λειτουργικότητα, σαν να μην επιτελούν κάποιο σκοπό μέσα στην πλανητική και συμπαντική αρμονία και ισορροπία, σαν να μην έχουν καμία σχέση με τα φυσικά φαινόμενα, τη βροχόπτωση, τα αποδημητικά πτηνά κ.λπ., αλλά και σε σχέση με τη σύνδεση των ανθρώπων με το περιβάλλον, με την οπτική μας και το συναισθηματικό μας όφελος που αχρηστεύεται από τη μετατροπή του φυσικού τοπίου -που χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για να διαμορφωθεί- σε βιομηχανικό πάρκο!
Αντικαθιστούν το λιγνίτη με πετρέλαιο, μεγαλώνουν την εξάρτηση της Ελλάδας από τις πολυεθνικές στις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ν.Δ. έδωσαν άδεια να ψάχνουν για το βρώμικο πετρέλαιο σε ΟΛΗ την Ελλάδα, από τη Γαύδο στην Κρήτη μέχρι το Πωγώνι στην Ήπειρο! Μπουλντόζες, νταλίκες, τρυπάνια, τσιμέντα, σωλήνες, θόρυβοι, εκρήξεις, χημικά, ελικόπτερα στις πιο καθαρές, αγνές και θεσπέσιες περιοχές της Ελλάδας, με όλα τα ζωντανά που απειλούνται και εξαφανίζονται, με όλη την αντίληψη και την αίσθηση της πατρίδας μας που τσιμεντοποιείται, παραμορφώνεται και μεταμορφώνεται από θεά σε τέρας!
Μικροί Μπολσονάροι
Δυστυχώς, πέρα από τη «λογική» των εργολάβων και των παρατρεχάμενών τους στις κυβερνήσεις και τα ΜΜΕ, υπάρχει και η μικρότερη κατά κεφαλήν ζημιά που κάνουν μεμονωμένα οι πολίτες και η οποία, όμως, πολλαπλασιαστικά και αθροιστικά επιφέρει όχι αμελητέες βλάβες στη φύση, το περιβάλλον και τον πολιτισμό. Για παράδειγμα, πολλοί κάτοικοι των πόλεων μισούν ή απλά δεν θέλουν τα δέντρα. Κι ας προέρχονται από την επαρχία, γιατί κι εκεί θεωρούσαν τα δέντρα εμπόδια για τη βόσκηση και την καλλιέργεια. Στη Βραζιλία, οι Μπολσονάροι, μικροί και μεγάλοι, κατακαίνε ολόκληρο τον Αμαζόνιο για να κάνουν βοσκοτόπια και φυτείες. Κατά την επικρατούσα άποψη, αν το δέντρο δεν αποφέρει συγκεκριμένο όφελος, καρπούς ή χρήματα, δεν είναι αγαθό που χρήζει προστασίας. Έχουν κοπεί αμέτρητα πλατάνια στην ελληνική επαρχία για να πλακοστρωθούν πλατείες και αυλές ή να διανοιχτούν δρόμοι για γιώτα χι και τουριστικά λεωφορεία. Στην Πατησίων, μάλωσα με κάποιους που έκοβαν νυχτιάτικα ένα δέντρο ολόκληρο για να φαίνεται από τα λεωφορεία η βιτρίνα του μαγαζιού τους. Και πολλοί κάτοικοι διαμερισμάτων γκρινιάζουν επειδή πέφτουν τα φύλλα στα μπαλκόνια τους. Πριν από χρόνια εμπόδισα κάποιον επιστήμονα να κόψει μερικά δέντρα στον κήπο του Χημείου επί της Σόλωνος γιατί του περιόριζαν το φως στο παράθυρο του γραφείου του!
Τα παιδιά μιμούμενα τους γονείς τους φοβούνται ακόμα και τα μυρμήγκια, τις αράχνες, τις κάμπιες και τις μελίγκρες, σαν να πρόκειται για δηλητηριώδεις ταραντούλες ή σκορπιούς, και κανένας γονιός δεν διδάσκει στο παιδί του ότι το κατσαριδοκτόνο ως εύκολη λύση προκαλεί μεγαλύτερη ζημιά στον άνθρωπο απ’ όση μπορούν να προκαλέσουν όλα τα μαμούνια της γειτονιάς μαζί, επειδή είναι καρκινογόνο. Οι δε υπάλληλοι του Δήμου που κλαδεύουν τα δέντρα, οι περισσότεροι απ’ αυτούς ανειδίκευτοι και αδιάφοροι, αλλά ικανοί χρήστες του ηλεκτρικού πριονιού, κάθε χρόνο πετσοκόβουν τα κλαδιά σε πάρα πολλά δέντρα αφήνοντας μόνο το βασικό κορμό, λιγοστεύοντας το οξυγόνο που παράγεται και ταυτόχρονα καταστρέφοντας το μικρό βιότοπο που αποτελεί κάθε δέντρο με τα κλαδιά και τις φυλλωσιές του όπου βρίσκουν τροφή, καταφύγιο και ζευγαρώνουν τα πουλιά που επιβιώνουν μέσα στις πολύβουες και μολυσμένες πόλεις. Και, βέβαια, δεν αναφέρομαι σε μια μειοψηφία υπαλλήλων που κόβουν δέντρα στα πεζοδρόμια και τις πλατείες με το πρόσχημα τάχα μου κάποιας ασθένειας του φυτού για να ικανοποιήσουν με το αζημίωτο κάποιον μαγαζάτορα ή να πουλήσουν τα ξύλα σε μάντρα για καυσόξυλα.
Συνείδηση
Είναι ανησυχητικό πόσο χαμηλά έχει πέσει η πολιτική κουλτούρα στην Ελλάδα. Ενώ τονίζεται και υπερτονίζεται ο κίνδυνος απώλειας κάποιας βραχονησίδας από την Τουρκία, ο κίνδυνος από την εσωτερική -με τη βαρύνουσα περίπτωση της ολικής και μόνιμης καταστροφής- απώλεια εδάφους υπέρ των ντόπιων και ξένων «επενδυτών» και με συντριπτικές βλάβες για το ελληνικό περιβάλλον, δεν αποτιμάται με τον ίδιο τρόπο και την ίδια σπουδαιότητα.
Οι κοινωνίες που δεν έχουν κριτήρια αξιολόγησης της καταστροφής του εσωτερικού φυσικού τους χώρου, χώρου διαβίωσης, ιστορίας και διαμόρφωσης της αισθητικής και του πολιτισμού τους, εύκολα περιορίζουν και επικεντρώνουν την οπτική τους σε ζητήματα όχι πάντα ασήμαντα, αλλά οπωσδήποτε πάντα μονόπλευρα. Τι ποιότητας πατριωτισμός είναι να σκιάζεσαι μόνο για την πιθανολογούμενη αρπαγή μιας βραχονησίδας από το τουρκικό κράτος και να αδιαφορείς, μερικοί χαίρονται κιόλας, για την πραγματοποιημένη αρπαγή και βεβήλωση ολόκληρης της ελληνικής επικράτειας, στεριανής και θαλάσσιας, με αποφάσεις των κυβερνήσεων και της Βουλής, από τις αμερικάνικες, αγγλικές, γαλλικές και ισπανικές εταιρίες πετρελαίου;
Επειδή, όμως, ουδέν κακόν αμιγές καλού, ο κορωνοϊός μπορεί να ξυπνήσει μερικά ζωντανά ακόμα μυαλά και να τα κινητοποιήσει στη σωστή κατεύθυνση, όπως, για παράδειγμα, κόντρα στο λεγόμενο τουριστικό μοντέλο «ανάπτυξης». Γιατί, αυτό το μοντέλο που εφαρμόζεται, αν δεν καταρρεύσει μακροπρόθεσμα ολοσχερώς, σίγουρα τσαλακώνεται άσχημα και δείχνει πόσο εύθραυστη είναι η εν είδει μονοκαλλιέργειας «ανάπτυξη».
Ένα τουριστικό μοντέλο σχεδιασμένο να είναι εξαιρετικά χαμηλής ποιότητας, συμβατό με χαμηλού επιπέδου χρήστες που δεν ενοχλούνται από κάθε είδους βιασμό της φυσικής ομορφιάς του τόπου και επιλέγουν να κολυμπούν στο χλωριωμένο νερό από τις υπέροχες αμμουδιές μας και το αλμυρό νερό που απλώνεται ελεύθερο μπροστά τους. Ένα τουριστικό μοντέλο που βρίσκεται στον αντίποδα ενός άλλου καλοσχεδιασμένου μοντέλου υψηλής αγωγής που αρμόζει στην Ελλάδα επειδή θα βασίζεται στη διατήρηση και ανάδειξη -με μεγάλο σεβασμό και θαυμασμό- της αμόλυντης ομορφιάς του τοπίου και του πολιτισμού, αρχαίου, βυζαντινού, νεότερου και σύγχρονου, και όχι στην αλλοίωση και κακοποίηση τους.
Αλλά αυτό το «άλλο» μοντέλο προϋποθέτει μια κοινωνία στην οποία επικρατεί μία πραγματική πατριωτική, οικουμενική, ποιοτική και περιβαλλοντικά ευαίσθητη συνείδηση…
Πηγή: e-dromos.gr
Στέλιος Ελληνιάδης: Σχετικά με τον Συντάκτη
Στέλιο συγχαρητήρια!!! Εξαιρετικό το άρθρο σου. Για την ευαισθησία που προσεγγίζεις ένα τόσο μείζον θέμα και μας κάνεις να θυμηθούμε την καταγωγή μας και να σεβόμαστε τον πολιτισμό μας για τα τόσα μύρια που μας κληροδότησε και την αναλγησία και την ευκολία που κάποιοι επιχειρούν να καταστρέψουν ότι πιο παρθένο παρέμεινε στη φύση της χώρας μας. Ας αφήσουμε τη φύση παρθένα, είναι ίσως η μόνη που το έχει ανάγκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά
Γιώργος Καρέτσος