Βασίλης Μακρίδης
- Στη ρωσική γλώσσα υπάρχει μια λέξη που περιγράφει εξαιρετικά τα φασιστικά-ναζιστικά απολειφάδια: недобитки (νιενταμπίτκι). Περιγραφικά μπορεί να μεταφραστεί ως «αυτοί που δεν τους ''τελείωσαν''» (σ.τ.γ: εκείνοι που είχαν αναλάβει την εξουδετέρωσή τους). Η πλησιέστερη μονολεκτική μετάφραση που μπορώ να βρω στα Ελληνικά είναι «απομεινάρια».
- Όπως γνωρίζετε καλά όσοι-ες με παρακολουθείτε τακτικά, ούτε έχω ποτέ καταδικάσει «τη βία απ' όπου κι αν προέρχεται», ούτε έχω εκφράσει ποτέ τη «λύπη» μου για κάποιο φασιστικό-ναζιστικό απολειφάδι που έτυχε να θιχτεί η σωματική του ακεραιότητα ή, ακόμη-ακόμη, έτυχε να χάσει τη ζωή του απ' οποιαδήποτε αίτια (ακόμη και φυσικά).
- Ούτε λυπήθηκα, λοιπόν, ούτε πρόκειται να σπεύσω να καταδικάσω αυτό που έπαθε το γνωστό νεοναζιστικό δημοσιοκαφρικό έμεσμα, παρόλο που ιδεολογικά στέκομαι απέναντι στην ατομική βία επειδή τη θεωρώ το λιγότερο αναποτελεσματική (αντιθέτως, πιστεύω στη συλλογική, επαναστατική βία ως το μέσο εκείνο που μπορεί να οδηγήσει, όχι μόνο του, αλλά σε συνδυασμό και με άλλες προϋποθέσεις, στην αλλαγή προς μια δίκαιη, αταξική κοινωνία).
- Μη φοβάστε, ορισμένοι-ες... Ούτε «ήρωας» θα γίνει ο φασιστάκος, ούτε τα βουλευτικά έδρανα που «φιλοξένησαν» στο παρελθόν τύπους σαν τους ομοϊδεάτες του «χρυσαύγουλους» θα γίνουν χειρότερα, εάν τυχόν αυτός αναζητήσει την τύχη του στην πολιτική και βρεθούν οι μαλάκες (για να μην τους πω χειρότερα) που θα τον ψηφίσουν.
- Για ένα πράγμα μόνο λυπάμαι: Επειδή κάποιος δεν ολοκλήρωσε το... μαρξάρεστο (ή, άντε, το... προυντονάρεστο) έργο του, όπως ακριβώς μετά τη λήξη του Β' Παγκόσμιο Πόλεμο κάποιοι πρόγονοι, δικοί μας και άλλων, σε σχέση με κάποια αντίστοιχα απολειφάδια της δικής τους εποχής. Πρέπει να τελειώνουμε, κάποια στιγμή, απλά και παστρικά, με τους «νιενταμπίτκι» όλων των εποχών. Για την υγειά τη δική μας και των απογόνων μας...
Είπαμε ν' αφήσουμε όλα τα λουλούδια ν' ανθίσουν, αλλά δεν θ' αφήσουμε και τα κάθε λογής ζιζάνια να τα πνίξουν...
Βασίλης Μακρίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
- Στη ρωσική γλώσσα υπάρχει μια λέξη που περιγράφει εξαιρετικά τα φασιστικά-ναζιστικά απολειφάδια: недобитки (νιενταμπίτκι). Περιγραφικά μπορεί να μεταφραστεί ως «αυτοί που δεν τους ''τελείωσαν''» (σ.τ.γ: εκείνοι που είχαν αναλάβει την εξουδετέρωσή τους). Η πλησιέστερη μονολεκτική μετάφραση που μπορώ να βρω στα Ελληνικά είναι «απομεινάρια».
- Όπως γνωρίζετε καλά όσοι-ες με παρακολουθείτε τακτικά, ούτε έχω ποτέ καταδικάσει «τη βία απ' όπου κι αν προέρχεται», ούτε έχω εκφράσει ποτέ τη «λύπη» μου για κάποιο φασιστικό-ναζιστικό απολειφάδι που έτυχε να θιχτεί η σωματική του ακεραιότητα ή, ακόμη-ακόμη, έτυχε να χάσει τη ζωή του απ' οποιαδήποτε αίτια (ακόμη και φυσικά).
- Ούτε λυπήθηκα, λοιπόν, ούτε πρόκειται να σπεύσω να καταδικάσω αυτό που έπαθε το γνωστό νεοναζιστικό δημοσιοκαφρικό έμεσμα, παρόλο που ιδεολογικά στέκομαι απέναντι στην ατομική βία επειδή τη θεωρώ το λιγότερο αναποτελεσματική (αντιθέτως, πιστεύω στη συλλογική, επαναστατική βία ως το μέσο εκείνο που μπορεί να οδηγήσει, όχι μόνο του, αλλά σε συνδυασμό και με άλλες προϋποθέσεις, στην αλλαγή προς μια δίκαιη, αταξική κοινωνία).
- Μη φοβάστε, ορισμένοι-ες... Ούτε «ήρωας» θα γίνει ο φασιστάκος, ούτε τα βουλευτικά έδρανα που «φιλοξένησαν» στο παρελθόν τύπους σαν τους ομοϊδεάτες του «χρυσαύγουλους» θα γίνουν χειρότερα, εάν τυχόν αυτός αναζητήσει την τύχη του στην πολιτική και βρεθούν οι μαλάκες (για να μην τους πω χειρότερα) που θα τον ψηφίσουν.
- Για ένα πράγμα μόνο λυπάμαι: Επειδή κάποιος δεν ολοκλήρωσε το... μαρξάρεστο (ή, άντε, το... προυντονάρεστο) έργο του, όπως ακριβώς μετά τη λήξη του Β' Παγκόσμιο Πόλεμο κάποιοι πρόγονοι, δικοί μας και άλλων, σε σχέση με κάποια αντίστοιχα απολειφάδια της δικής τους εποχής. Πρέπει να τελειώνουμε, κάποια στιγμή, απλά και παστρικά, με τους «νιενταμπίτκι» όλων των εποχών. Για την υγειά τη δική μας και των απογόνων μας...
Είπαμε ν' αφήσουμε όλα τα λουλούδια ν' ανθίσουν, αλλά δεν θ' αφήσουμε και τα κάθε λογής ζιζάνια να τα πνίξουν...
Βασίλης Μακρίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου