Αντιφασιστική τρομοκρατία

Λίλα Μήτσουρα

 

«Μαμά, αυτοί που υποτίθεται πληρώνονται για να μας προστατεύουν, μας έριξαν δακρυγόνα..». Ήταν τα λόγια του σχεδόν δεκαεξάχρονου γιου μου, όταν γύρισε από το μαθητικό συλλαλητήριο. Και αμέσως μετά έλαβα την πιο όμορφη αγκαλιά «Σε ευχαριστώ που με άφησες να πάω…». Ιδέες εναντίον φόβου, 1-0…

Θεωρείται αλήτης; Αλήτης επειδή μαθαίνει να διεκδικεί, να απαιτεί μια καλύτερη ζωή, τολμά, ορμάει μπροστά να υπερασπίσει τις ιδέες του και τις αξίες του;

Αν ναι, τότε είμαι περήφανη μάνα που αναθρέφω έναν αλήτη και χαίρομαι που υπάρχουν πολλοί τέτοιοι αλήτες.

Οι ένστολοι προστάτες μας, μας προστατεύουν με δακρυγόνα και φωτοβολίδες κρότου λάμψης και αύρες. Μας προστατεύουν τρομοκρατώντας μας. Οι προστάτες μας, ένστολοι και μη, είναι αντιφασίστες, λένε οι ίδιοι. Πόσο αντιφασιστικό είναι να σου κλείνουν το στόμα με αυτό τον τρόπο;

 

Πόσο αντιφασιστικό είναι να μην σου επιτρέπουν να διαμαρτυρηθείς, ή να εκφράσεις τη χαρά σου για την καταδίκη της εγκληματικής οργάνωσης;

Είναι η τρομοκρατία αντιφασιστική κύριοι κυβερνώντες; Είναι προστασία τα δακρυγόνα και οι επιθέσεις των ένστολων σε παιδιά;

Θέλουν να τρομοκρατήσουν τα νέα παιδιά για να σταματήσουν το κακό από τη ρίζα. Θέλουν να τα φοβίσουν για να μη τολμούν άλλη φορά να ζητούν, να απαιτούν, να διεκδικούν. Πρέπει να μάθουν να είναι υπάκουα ρομποτάκια, να λένε σε όλα ναι, όπως αυτοί. Κατ’εικονα και ομοίωσή τους.

Αυτό που δεν ξέρουν, όμως, δεν έκαναν ποτέ τον κόπο να μπουν στο κόσμο των παιδιών, είναι πως τα παιδιά, τη νέα γενιά όσο την εκφοβίζεις, όσο την απειλείς, τόσο ενάντια πάει. Τόσο δυναμώνει, τόσο πιο πολύ θυμώνει. Έχουν τόλμη τα νιάτα και ιδέες όμορφες, αν τα αφήσεις ελεύθερα και τα εμπιστευθείς.

Αυτό επίσης που δεν γνωρίζουν είναι πως στο μαθητικό συλλαλητήριο, ήταν και καθηγητές, ήταν και ηλικιωμένοι παππούδες και γιαγιάδες, ήταν και απλός καθημερινός κόσμος. Όπως μια κοπέλα που κρατώντας ένα μπουκάλι με αραιωμένο μαλόξ περνούσε και έβαζε στα παιδιά.

Αλληλεγγύη λέγεται.

 

Και αυτή είναι πάνω από τρομοκρατίες και δακρυγόνα. Και όσο περνά ο καιρός, πληθαίνουν οι άνθρωποι που νοιάζονται ο ένας τον άλλον. Που πιάνονται χέρι χέρι και πάνε μαζί να φωνάξουν να υποστηρίξουν να στηρίξουν το δίκιο, τα παιδιά, τη ζωή.

Γιατί βάλανε χέρι στα παιδιά…

Και αυτό θυμώνει κάθε άνθρωπο.

Βάλανε χέρι στη ζωή, στο μέλλον. Μα είναι πολύ μικροί για να σταματήσουν τη ζωή.

Δύσκολος τούτος ο χειμώνας που έρχεται, για πολλούς λόγους. Η ζωή στο απόσπασμα και είναι πολλές οι κάνες που θέλουν να την σκοτώσουν.

Ας σταθούμε όρθιοι, δίπλα στα παιδιά μας, δίχως πατρονάρισμα ή καπέλωμα. Η αγάπη θέλει ελευθερία για να επιβιώσει.

Θέλει εμπιστοσύνη για να υπάρξει δυνατή. Τους δώσαμε ένα μέλλον ζοφερό που τα στέλνει μετανάστες, που δεν τα αφήνει να αναπτυχθούν όπως πρέπει.

Που δεν τα αφήνει να ζήσουν. Ας μην τους καταστρέψουμε και εμείς τα όνειρα, τη φαντασία, τις προσδοκίες τους. Να είμαστε εκεί για αυτά και για ό,τι αυτά επιθυμούν.

Δίπλα τους συνοδοιπόροι και όχι δεσμοφύλακες.

 

«ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΖΗΤΑΜΕ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΑΠΕΙΛΕΙΤΕ ΜΕ ΤΗΛΕΑΠΟΥΣΙΑ!»

«Ο ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΙΚΟΣ ΣΑΣ ΑΓΩΝΑΣ! Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΑΓΩΝΑΣ!»

Έχεις ακούσει πιο ωραία συνθήματα από νεανικά στόματα;

Ό,τι και να γράψω, τα παιδιά τα έχουν πει καλύτερα, δίνω τον λόγο σε αυτά :

«ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΠΑΛΙ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΟΥΝ ΟΣΟ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΟΥΝ!»

«ΖΗΤΑΜΕ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΠΌ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΌΛΟΥΣ! Η ΜΟΡΦΩΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΕΊΝΑΙ ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΛΩΝ!»

RESPECT ΠΑΙΔΙΆ…. όπως λέτε και σεις…

Εμείς τα κάναμε σκ…ά, ο λόγος σε εσάς και εμείς μαζί σας πάντα, να σας υποστηρίζουμε, να σας αγαπάμε, να σας εμπιστευόμαστε. Δίπλα σας….

Λίλα Μήτσουρα

Πηγή:www.alt.gr

---

Η Σφήκα: Επιλογές

---