Ελλάδα
Μόνο και μόνο η παρουσία ενός υπουργού Δημόσιας Τάξης (ή αλλιώς «Προστασίας» του Πολίτη) στην ανακοίνωση ενός νομοσχεδίου για τα πανεπιστήμια αρκεί, για να φανεί η πολιτική κι εκπαιδευτική κατεύθυνση που έχει. Παρ’ όλα αυτά η κυβέρνηση των «αρίστων» δεν έχει τέτοια προβλήματα. Έτσι, η υπουργός Παιδείας, Νίκη Κεραμέως, και ο υπουργός «Προστασίας» του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, “διαφήμισαν” παρέα τις αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη στην Ανώτατη Εκπαίδευση.
Σε μια περίοδο, λοιπόν, που τα πανεπιστήμια είναι κλειστά εδώ και σχεδόν ένα χρόνο, λόγω της πανδημίας, η αγωνία των κυβερνώντων είναι να περάσουν ένα νόμο, ο οποίος θα θεσμοθετεί την πανεπιστημιακή αστυνομία και θα βάζει ακόμα περισσότερους ταξικούς φραγμούς στην Ανώτατη Εκπαίδευση.
Έχει μήπως καμία σημασία που αντιδρούν στις αλλαγές αυτές οι φοιτητές και οι πανεπιστημιακοί; Λίγο ενδιαφέρει κάτι τέτοιο τους «δημοκράτες» που νοιάζονται να ολοκληρώσουν το έργο ενός Πανεπιστημίου Α.Ε, με αστυνομία εντός των ιδρυμάτων κι ένα κατάλληλο περιβάλλον για μπίζνες κι εκμετάλλευση των σπουδών και της έρευνας.
Καταστολή και ποινικοποίηση των φοιτητικών αγώνων
Ακολουθούν τα βασικά σημεία των «μεταρρυθμίσεων» (όπου ακούτε μεταρρύθμιση από «αρίστους» να φυλάγεστε):
— Σύσταση Ομάδας Προστασίας Πανεπιστημιακού Ιδρύματος» (ΟΠΠΙ), δηλαδή μία ομάδα με ειδική εκπαίδευση από την ίδια την ΕΛΑΣ, η οποία θα φέρει ειδική στολή. Θα υπάγεται στην ΕΛΑΣ και θα «συνεργάζεται» με τον πρύτανη και τον αντιπρύτανη του κάθε ΑΕΙ. Θα έχει αστυνομικά καθήκοντα, αλλά δεν θα φέρει (προς το παρόν τουλάχιστον…) πυροβόλα όπλα. Για την… προάσπιση της ακαδημαϊκής ελευθερίας θα έχει, όμως, γκλομπ και ειδικά σπρέι.
Σε μια εποχή πανδημίας, που η κυβέρνηση δεν δίνει χρήματα για πρόσληψη μόνιμου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, προβλέπει 1000 οργανικές θέσεις για τους αστυνομικούς… προστάτες των πανεπιστημίων!
Με λίγα λόγια, μιλάμε για μια θεσμοθετημένη αστυνομοκρατία, όπως αυτή που έχει επιδιώξει να επιβάλλει συνολικά η κυβέρνηση, με μπροστάρη τον «σερίφη» Χρυσοχοΐδη.
— Πειθαρχικά Συμβούλια Φοιτητών, δηλαδή όργανα που δεν θα μένουν μόνο στα περί της παραβίασης του αδιάβλητου των εξετάσεων, της λογοκλοπής κ.α.
Θα αποτελέσουν και μικρά …δικαστήρια για τις κινητοποιήσεις και τις διεκδικήσεις των φοιτητών. Δικαιολογίες, άλλωστε υπάρχουν, για να τις επικαλεστούν (η… «εύρυθμη λειτουργία» του πανεπιστημίου κ.α).
Ταξικοί φραγμοί και πτυχία πολλών ταχυτήτων
— Χρονικό όριο φοίτησης. Συγκεκριμένα, για τα τετραετή προγράμματα σπουδών το όριο θα είναι ν+2 και για τα προγράμματα σπουδών διάρκειας μεγαλύτερης των 4 ετών θα είναι ν+3. Πρόκειται για ένα από τα παλιά «κολλήματα» των «αρίστων», το οποίο βέβαια δεν είναι και τόσο «κόλλημα» αλλά αποτελεί ξεκάθαρη ταξική επιλογή. Χρόνια και χρόνια συνεχίζουν να παρουσιάζουν ως μεγάλη… πληγή των πανεπιστημίων τους «αιώνιους φοιτητές» (όπως τους ονομάζουν για να χαρακτηρίσουν αρνητικά μέρος των φοιτητών).
Πάντως, ποτέ δεν έχουν απαντήσει «ποιον ενοχλούν» οι «αιώνιοι φοιτητές». Ακόμα και σε επίπεδο κονδυλίων δεν «κοστίζουν» (με όρους «αγοράς»), αφού ήδη υπάρχει διάταξη που τους στερεί τα δικαιώματα στα δωρεάν συγγράμματα, το πάσο και τη φοιτητική μέριμνα, μετά την ολοκλήρωση των ν+2 χρόνων φοίτησης.
Αυτό που κάνουν, επί της ουσίας, οι «άριστοι» είναι να βάζουν μεγαλύτερα εμπόδια στους φοιτητές που σπουδάζουν και δουλεύουν παράλληλα ή έχουν άλλους κοινωνικούς λόγους που οδηγούν στην καθυστέρηση της διάρκειας φοίτησης. Τα περί… διαφορετικής αντιμετώπισης όσων αποδεδειγμένα εργάζονται δεν είναι παρά φαμφάρες του υπουργείου, αφού γνωρίζει πολύ καλά ότι η εκμετάλλευση των εργαζόμενων φοιτητών (με μαύρη εργασία) είναι κάτι που «επιτρέπεται» από τους εργοδότες με την κάλυψη της κυβέρνησης. Επιπλέον, τα περί μερικής φοίτησης οδηγούν σε διπλασιασμό του χρόνου σπουδών.
— Ελάχιστη βάσης εισαγωγής στην Ανώτατη Εκπαίδευση όχι με απόλυτο αριθμό αλλά με ορισμό από το κάθε τμήμα. Η βάση εισαγωγής για κάθε τμήμα θα προκύπτει από ένα ποσοστό του μέσου όρου των μέσων επιδόσεων των υποψηφίων κάθε επιστημονικού πεδίου στα μαθήματα που εξετάστηκαν.
— Περιορισμός του αριθμού των επιλογών του μηχανογραφικού με συμπλήρωση σε δύο φάσεις. Στην πρώτη φάση οι υποψήφιοι θα συμπληρώνουν συγκεκριμένο αριθμό τμημάτων, ο οποίος θα προκύπτει από το 10% του συνόλου των τμημάτων για τα ΓΕΛ και το 20% για τα ΕΠΑΛ. Στη δεύτερη φάση θα συμμετέχουν όσοι δεν έχουν εισαχθεί στην πρώτη φάση χωρίς περιορισμό, αλλά για τις θέσεις των ΑΕΙ που μείνουν.
Η ελάχιστη βάση εισαγωγής και οι αλλαγές στα μηχανογραφικά όχι μόνο δεν προσβλέπουν στην αναβάθμιση της Ανώτατης Εκπαίδευσης αλλά διαμορφώνουν περισσότερο μια κατάσταση με πτυχία πολλών ταχυτήτων. Η κυβέρνηση, αφού έκανε ίσα κι όμοια τα πτυχία των πανεπιστημίων με των κολεγίων (με οδηγίες της ΕΕ εδώ και χρόνια αλλά και με νομοθετικές ρυθμίσεις, όπως για παράδειγμα των μηχανικών πρόσφατα), τώρα βάζει «κόφτες» φτιάχνοντας πτυχία για τους λίγους και για τους πολλούς.
Σε μια περίοδο, λοιπόν, που τα πανεπιστήμια είναι κλειστά εδώ και σχεδόν ένα χρόνο, λόγω της πανδημίας, η αγωνία των κυβερνώντων είναι να περάσουν ένα νόμο, ο οποίος θα θεσμοθετεί την πανεπιστημιακή αστυνομία και θα βάζει ακόμα περισσότερους ταξικούς φραγμούς στην Ανώτατη Εκπαίδευση.
Έχει μήπως καμία σημασία που αντιδρούν στις αλλαγές αυτές οι φοιτητές και οι πανεπιστημιακοί; Λίγο ενδιαφέρει κάτι τέτοιο τους «δημοκράτες» που νοιάζονται να ολοκληρώσουν το έργο ενός Πανεπιστημίου Α.Ε, με αστυνομία εντός των ιδρυμάτων κι ένα κατάλληλο περιβάλλον για μπίζνες κι εκμετάλλευση των σπουδών και της έρευνας.
Καταστολή και ποινικοποίηση των φοιτητικών αγώνων
Ακολουθούν τα βασικά σημεία των «μεταρρυθμίσεων» (όπου ακούτε μεταρρύθμιση από «αρίστους» να φυλάγεστε):
— Σύσταση Ομάδας Προστασίας Πανεπιστημιακού Ιδρύματος» (ΟΠΠΙ), δηλαδή μία ομάδα με ειδική εκπαίδευση από την ίδια την ΕΛΑΣ, η οποία θα φέρει ειδική στολή. Θα υπάγεται στην ΕΛΑΣ και θα «συνεργάζεται» με τον πρύτανη και τον αντιπρύτανη του κάθε ΑΕΙ. Θα έχει αστυνομικά καθήκοντα, αλλά δεν θα φέρει (προς το παρόν τουλάχιστον…) πυροβόλα όπλα. Για την… προάσπιση της ακαδημαϊκής ελευθερίας θα έχει, όμως, γκλομπ και ειδικά σπρέι.
Σε μια εποχή πανδημίας, που η κυβέρνηση δεν δίνει χρήματα για πρόσληψη μόνιμου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, προβλέπει 1000 οργανικές θέσεις για τους αστυνομικούς… προστάτες των πανεπιστημίων!
Με λίγα λόγια, μιλάμε για μια θεσμοθετημένη αστυνομοκρατία, όπως αυτή που έχει επιδιώξει να επιβάλλει συνολικά η κυβέρνηση, με μπροστάρη τον «σερίφη» Χρυσοχοΐδη.
— Πειθαρχικά Συμβούλια Φοιτητών, δηλαδή όργανα που δεν θα μένουν μόνο στα περί της παραβίασης του αδιάβλητου των εξετάσεων, της λογοκλοπής κ.α.
Θα αποτελέσουν και μικρά …δικαστήρια για τις κινητοποιήσεις και τις διεκδικήσεις των φοιτητών. Δικαιολογίες, άλλωστε υπάρχουν, για να τις επικαλεστούν (η… «εύρυθμη λειτουργία» του πανεπιστημίου κ.α).
Ταξικοί φραγμοί και πτυχία πολλών ταχυτήτων
— Χρονικό όριο φοίτησης. Συγκεκριμένα, για τα τετραετή προγράμματα σπουδών το όριο θα είναι ν+2 και για τα προγράμματα σπουδών διάρκειας μεγαλύτερης των 4 ετών θα είναι ν+3. Πρόκειται για ένα από τα παλιά «κολλήματα» των «αρίστων», το οποίο βέβαια δεν είναι και τόσο «κόλλημα» αλλά αποτελεί ξεκάθαρη ταξική επιλογή. Χρόνια και χρόνια συνεχίζουν να παρουσιάζουν ως μεγάλη… πληγή των πανεπιστημίων τους «αιώνιους φοιτητές» (όπως τους ονομάζουν για να χαρακτηρίσουν αρνητικά μέρος των φοιτητών).
Πάντως, ποτέ δεν έχουν απαντήσει «ποιον ενοχλούν» οι «αιώνιοι φοιτητές». Ακόμα και σε επίπεδο κονδυλίων δεν «κοστίζουν» (με όρους «αγοράς»), αφού ήδη υπάρχει διάταξη που τους στερεί τα δικαιώματα στα δωρεάν συγγράμματα, το πάσο και τη φοιτητική μέριμνα, μετά την ολοκλήρωση των ν+2 χρόνων φοίτησης.
Αυτό που κάνουν, επί της ουσίας, οι «άριστοι» είναι να βάζουν μεγαλύτερα εμπόδια στους φοιτητές που σπουδάζουν και δουλεύουν παράλληλα ή έχουν άλλους κοινωνικούς λόγους που οδηγούν στην καθυστέρηση της διάρκειας φοίτησης. Τα περί… διαφορετικής αντιμετώπισης όσων αποδεδειγμένα εργάζονται δεν είναι παρά φαμφάρες του υπουργείου, αφού γνωρίζει πολύ καλά ότι η εκμετάλλευση των εργαζόμενων φοιτητών (με μαύρη εργασία) είναι κάτι που «επιτρέπεται» από τους εργοδότες με την κάλυψη της κυβέρνησης. Επιπλέον, τα περί μερικής φοίτησης οδηγούν σε διπλασιασμό του χρόνου σπουδών.
— Ελάχιστη βάσης εισαγωγής στην Ανώτατη Εκπαίδευση όχι με απόλυτο αριθμό αλλά με ορισμό από το κάθε τμήμα. Η βάση εισαγωγής για κάθε τμήμα θα προκύπτει από ένα ποσοστό του μέσου όρου των μέσων επιδόσεων των υποψηφίων κάθε επιστημονικού πεδίου στα μαθήματα που εξετάστηκαν.
— Περιορισμός του αριθμού των επιλογών του μηχανογραφικού με συμπλήρωση σε δύο φάσεις. Στην πρώτη φάση οι υποψήφιοι θα συμπληρώνουν συγκεκριμένο αριθμό τμημάτων, ο οποίος θα προκύπτει από το 10% του συνόλου των τμημάτων για τα ΓΕΛ και το 20% για τα ΕΠΑΛ. Στη δεύτερη φάση θα συμμετέχουν όσοι δεν έχουν εισαχθεί στην πρώτη φάση χωρίς περιορισμό, αλλά για τις θέσεις των ΑΕΙ που μείνουν.
Η ελάχιστη βάση εισαγωγής και οι αλλαγές στα μηχανογραφικά όχι μόνο δεν προσβλέπουν στην αναβάθμιση της Ανώτατης Εκπαίδευσης αλλά διαμορφώνουν περισσότερο μια κατάσταση με πτυχία πολλών ταχυτήτων. Η κυβέρνηση, αφού έκανε ίσα κι όμοια τα πτυχία των πανεπιστημίων με των κολεγίων (με οδηγίες της ΕΕ εδώ και χρόνια αλλά και με νομοθετικές ρυθμίσεις, όπως για παράδειγμα των μηχανικών πρόσφατα), τώρα βάζει «κόφτες» φτιάχνοντας πτυχία για τους λίγους και για τους πολλούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου