Έφη Θάνου
Κάθε μέρα, το τελευταίο διάστημα, ακούω και διαβάζω καταγγελίες για περιστατικά κακοποίησης και νιώθω να ξεριζώνεται ένα κομμάτι του εαυτού μου.
Όμως, θέλω να απευθυνθώ σε εσένα που χορεύεις πάνω σε εκείνο το φτερό του καρχαρία ότι εκεί έξω υπάρχουν και όμορφοι άνθρωποι. Στα πρώτα σου επαγγελματικά ξεκινήματα, στα άγχη σου, στις αγωνίες σου, στις διαπροσωπικές σου σχέσεις αλλά και στους χώρους δουλειάς. Φίλοι λίγοι αλλά πολύτιμοι. Συνάδελφοι, που μπορεί να είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού αλλά υπάρχουν για σου δείχνουν με κάθε τρόπο ότι είναι εκεί για σένα, παλεύουν και διεκδικούν για έναν καλύτερο κόσμο μαζί με σένα. Φωνάζουν για το άδικο, για το δίκιο, για τη δίκοπη ζωή μας.
Υπάρχουν και εκείνοι οι σύντροφοι, οι συνοδοιπόροι ζωής που σε αγαπούν βαθιά με ανιδιοτέλεια, που σου κρατούν το χέρι τις νύχτες και σου λένε με έναν ψίθυρο στο αυτί πως «Εκεί που πολεμάνε και πεθαίνουν οι άνθρωποι για ένα καινούργιο κόσμο… εκεί θα σε περιμένω». Υπάρχει μεγάλη ομορφιά εκεί έξω. Δεν υπάρχει μόνο σκοταδι, ζόφος και δυστοπία. Υπάρχει φως και ελπίδα. Υπάρχει δίψα για ζωή.
Ο ασκός του Αιόλου άνοιξε χάρη σε σένα, γυναίκα, που με τα μάτια σου άρμεγες το φως της οικουμένης. Η κάθαρση θα ‘ρθει, και τότε η ίδια η ζωή θα σου τραγουδά εκείνους τους στίχους του Κώστα Τριπολίτη: Θα σου πάρω βιολιά και ένα ντέφι γλυκό να σου παίζουν Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου…
Κάθε μέρα, το τελευταίο διάστημα, ακούω και διαβάζω καταγγελίες για περιστατικά κακοποίησης και νιώθω να ξεριζώνεται ένα κομμάτι του εαυτού μου.
Όμως, θέλω να απευθυνθώ σε εσένα που χορεύεις πάνω σε εκείνο το φτερό του καρχαρία ότι εκεί έξω υπάρχουν και όμορφοι άνθρωποι. Στα πρώτα σου επαγγελματικά ξεκινήματα, στα άγχη σου, στις αγωνίες σου, στις διαπροσωπικές σου σχέσεις αλλά και στους χώρους δουλειάς. Φίλοι λίγοι αλλά πολύτιμοι. Συνάδελφοι, που μπορεί να είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού αλλά υπάρχουν για σου δείχνουν με κάθε τρόπο ότι είναι εκεί για σένα, παλεύουν και διεκδικούν για έναν καλύτερο κόσμο μαζί με σένα. Φωνάζουν για το άδικο, για το δίκιο, για τη δίκοπη ζωή μας.
Υπάρχουν και εκείνοι οι σύντροφοι, οι συνοδοιπόροι ζωής που σε αγαπούν βαθιά με ανιδιοτέλεια, που σου κρατούν το χέρι τις νύχτες και σου λένε με έναν ψίθυρο στο αυτί πως «Εκεί που πολεμάνε και πεθαίνουν οι άνθρωποι για ένα καινούργιο κόσμο… εκεί θα σε περιμένω». Υπάρχει μεγάλη ομορφιά εκεί έξω. Δεν υπάρχει μόνο σκοταδι, ζόφος και δυστοπία. Υπάρχει φως και ελπίδα. Υπάρχει δίψα για ζωή.
Ο ασκός του Αιόλου άνοιξε χάρη σε σένα, γυναίκα, που με τα μάτια σου άρμεγες το φως της οικουμένης. Η κάθαρση θα ‘ρθει, και τότε η ίδια η ζωή θα σου τραγουδά εκείνους τους στίχους του Κώστα Τριπολίτη: Θα σου πάρω βιολιά και ένα ντέφι γλυκό να σου παίζουν Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου…
Έφη Θάνου
Κοινωνική λειτουργός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου