Γιάννης Αγγέλου
Το διαδίκτυο και ιδιαίτερα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πέτυχαν κάτι σημαντικό. Δύσκολα να μπορεί να κρυφτεί κάποιος για μεγάλο διάστημα. Κάποιος, κάτι, θα αποκαλύψει αυτό που πραγματικά έχει συμβεί.
Έτσι, μέσω σελίδας κοινωνικής δικτύωσης, έγινε γνωστό και δε διαψεύστηκε, ότι οι πιστώτριες τράπεζες πολτοποίησαν ΟΛΟ το απόθεμα βιβλίων που είχαν στις αποθήκες τους οι εκδόσεις Γαβριηλίδη!
Και αυτό έγινε, χωρίς να συνεννοηθούν με τους κληρονόμους του εκδότη, ή με τους συγγραφείς των βιβλίων.
Όμως, δεν τους πέρασε καν από το μυαλό να διαθέσουν όλα αυτά τα βιβλία σε βιβλιοθήκες σχολικές, δημόσιες, ή να τα πουλήσουν για να βγάλουν μέρος του χρέους. Ούτε καν πέρασε από το μυαλό τους να τα διασώσουν, βιβλία των Μάρκαρη, Καλλιφατίδη, Χιόνη, Σαπφούς, Μπέκετε, Μποντλέρ, Ρεμπό και άλλων σημαντικών λογοτεχνών και ποιητών. Δεν τα πέταξαν καν στο δρόμο…
Πολτοποίησαν ποίηση, πεζογραφία, δοκίμια. Κατάφεραν δια μιας να διαγράψουν τη μνήμη, την ευαισθησία, το πάθος.
Πολτοποίησαν τις λέξεις… Κι έμεινε ο πολτός από χαρτί και κόλλα. Σκότωσαν την ψυχή, τις λέξεις. Ισοπέδωσαν και κονιορτοποίησαν την έμπνευση.
Οι εκδόσεις Γαβριηλίδη είχαν χρέη. Ο εκδότης Σάμης Γραβριηλίδης έφυγε περίπου πριν ένα χρόνο. Τα χρέη των εκδόσεων είναι αυτά που φτιάχνονται όταν ένας μικρός ή μικρομεσαίος εκδοτικός οίκος προσπαθεί να χτίσει έναν κόσμο πάνω στο ανθρώπινο πνεύμα. Έναν κόσμο καλύτερο.
Μόνο που οι τράπεζες δεν ξεχνούν. Ο εκδότης έφυγε, τα χρέη του έμειναν, καθώς οι τράπεζες έχουν μνήμη. Με απληστία έπεσαν πάνω στον εκδοτικό οίκο, ένα ακόμη θύμα του καπιταλισμού και της ελεύθερης αγοράς. Αυτό που κάποιοι παρουσιάζουν ως υπέρτατη έκφραση της «ατομικής ελευθερίας».
Είναι οι τράπεζες που πετάνε στο δρόμο οικογένειες για να αρπάξουν το σπίτι τους και με την ίδια ευκολία κάνουν πολτό τις εκδόσεις ολόκληρου εκδοτικού οίκου.
Απορία αφελούς. Είναι πιο ακριβός ο πολτός ή ένα βιβλίο; Μάλλον οι πράξη της πολτοποίησης κοιτά στο τιμολόγιο και όχι στο ανεκτίμητο της γνώσης και της παιδείας.
Κι αυτό το τραγικό περιστατικό, έρχεται μετά το ξεζουμισμένο σύστημα υγείας, μετά το νέο πτωχευτικό, μετά την επαναφορά στον εργασιακό μεσαίωνα, μετά την κατάργηση βασικών δημοκρατικών ελευθεριών. Έρχεται μετά την αύξηση της καταστολής, την ατελείωτη στρατιά ανέργων, την καταδίκη χιλιάδων φτωχών παιδιών να μένουν μακριά από τη μόρφωση.
Αυτός είναι ο καπιταλισμός, αυτά όλα είναι τα μέσα του.
Και να μην ξεχνάμε πως οι περισσότερες τράπεζες διαλαλούν και διαφημίζουν τον πολιτισμό τους, μέσω των διαφόρων ιδρυμάτων που διαθέτουν…
Η φρίκη συνεχίζεται και θα μας δείχνει κάθε φορά κι ένα διαφορετικό πρόσωπο. Χτες, σήμερα, αύριο, κάθε στιγμή.
Μόνο που λησμονεί πώς κατέληξαν όσοι και κατά το παρελθόν κατέστρεψαν βιβλία…
Γιάννης Αγγέλου
Το διαδίκτυο και ιδιαίτερα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πέτυχαν κάτι σημαντικό. Δύσκολα να μπορεί να κρυφτεί κάποιος για μεγάλο διάστημα. Κάποιος, κάτι, θα αποκαλύψει αυτό που πραγματικά έχει συμβεί.
Έτσι, μέσω σελίδας κοινωνικής δικτύωσης, έγινε γνωστό και δε διαψεύστηκε, ότι οι πιστώτριες τράπεζες πολτοποίησαν ΟΛΟ το απόθεμα βιβλίων που είχαν στις αποθήκες τους οι εκδόσεις Γαβριηλίδη!
Και αυτό έγινε, χωρίς να συνεννοηθούν με τους κληρονόμους του εκδότη, ή με τους συγγραφείς των βιβλίων.
Όμως, δεν τους πέρασε καν από το μυαλό να διαθέσουν όλα αυτά τα βιβλία σε βιβλιοθήκες σχολικές, δημόσιες, ή να τα πουλήσουν για να βγάλουν μέρος του χρέους. Ούτε καν πέρασε από το μυαλό τους να τα διασώσουν, βιβλία των Μάρκαρη, Καλλιφατίδη, Χιόνη, Σαπφούς, Μπέκετε, Μποντλέρ, Ρεμπό και άλλων σημαντικών λογοτεχνών και ποιητών. Δεν τα πέταξαν καν στο δρόμο…
Πολτοποίησαν ποίηση, πεζογραφία, δοκίμια. Κατάφεραν δια μιας να διαγράψουν τη μνήμη, την ευαισθησία, το πάθος.
Πολτοποίησαν τις λέξεις… Κι έμεινε ο πολτός από χαρτί και κόλλα. Σκότωσαν την ψυχή, τις λέξεις. Ισοπέδωσαν και κονιορτοποίησαν την έμπνευση.
Οι εκδόσεις Γαβριηλίδη είχαν χρέη. Ο εκδότης Σάμης Γραβριηλίδης έφυγε περίπου πριν ένα χρόνο. Τα χρέη των εκδόσεων είναι αυτά που φτιάχνονται όταν ένας μικρός ή μικρομεσαίος εκδοτικός οίκος προσπαθεί να χτίσει έναν κόσμο πάνω στο ανθρώπινο πνεύμα. Έναν κόσμο καλύτερο.
Μόνο που οι τράπεζες δεν ξεχνούν. Ο εκδότης έφυγε, τα χρέη του έμειναν, καθώς οι τράπεζες έχουν μνήμη. Με απληστία έπεσαν πάνω στον εκδοτικό οίκο, ένα ακόμη θύμα του καπιταλισμού και της ελεύθερης αγοράς. Αυτό που κάποιοι παρουσιάζουν ως υπέρτατη έκφραση της «ατομικής ελευθερίας».
Είναι οι τράπεζες που πετάνε στο δρόμο οικογένειες για να αρπάξουν το σπίτι τους και με την ίδια ευκολία κάνουν πολτό τις εκδόσεις ολόκληρου εκδοτικού οίκου.
Απορία αφελούς. Είναι πιο ακριβός ο πολτός ή ένα βιβλίο; Μάλλον οι πράξη της πολτοποίησης κοιτά στο τιμολόγιο και όχι στο ανεκτίμητο της γνώσης και της παιδείας.
Κι αυτό το τραγικό περιστατικό, έρχεται μετά το ξεζουμισμένο σύστημα υγείας, μετά το νέο πτωχευτικό, μετά την επαναφορά στον εργασιακό μεσαίωνα, μετά την κατάργηση βασικών δημοκρατικών ελευθεριών. Έρχεται μετά την αύξηση της καταστολής, την ατελείωτη στρατιά ανέργων, την καταδίκη χιλιάδων φτωχών παιδιών να μένουν μακριά από τη μόρφωση.
Αυτός είναι ο καπιταλισμός, αυτά όλα είναι τα μέσα του.
Και να μην ξεχνάμε πως οι περισσότερες τράπεζες διαλαλούν και διαφημίζουν τον πολιτισμό τους, μέσω των διαφόρων ιδρυμάτων που διαθέτουν…
Η φρίκη συνεχίζεται και θα μας δείχνει κάθε φορά κι ένα διαφορετικό πρόσωπο. Χτες, σήμερα, αύριο, κάθε στιγμή.
Μόνο που λησμονεί πώς κατέληξαν όσοι και κατά το παρελθόν κατέστρεψαν βιβλία…
Γιάννης Αγγέλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου