Μαρία Στρίγκου
Οι κύκλοι κλείνουν θες δεν θες. Άλλοτε με το καλό άλλοτε με το άγριο, τη ζωή μπορείς να την κατηγορήσεις για πολλά αλλά όχι ότι στερείται φαντασίας. Ιστορίες παλιώνουν, κιτρινίζουν μέσα σε παλιά βιβλία, μαδάνε σε λεπτά φυλλαράκια μνήμης. Κόκκινο ή κίτρινο ήταν το παλτό, το μαντήλι, το φιλί, το χάδι. Σαστιζεις πασχίζοντας να θυμηθείς, μπερδευεσαι, αγχώνεσαι, ξεχνάς. Λυπάσαι που ξεχνάς αλλά δεν γίνεται διαφορετικά, η λήθη κυλάει ορμητικά μπροστά, δεν ξέρει άλλο δρόμο και παρασέρνει στη ροή της οτιδήποτε πάει να της αντισταθεί. Όχι με τη βία, δεν είναι βία η λήθη, είναι η φυσική συνέχεια των πραγμάτων, μπορεί να είναι και η φυσική τάξη ή η τάξη της φύσης των ανθρώπων. Δεν ξέρω.
Οι κύκλοι κλείνουν θες δεν θες. Άλλοτε με το καλό άλλοτε με το άγριο, τη ζωή μπορείς να την κατηγορήσεις για πολλά αλλά όχι ότι στερείται φαντασίας. Ιστορίες παλιώνουν, κιτρινίζουν μέσα σε παλιά βιβλία, μαδάνε σε λεπτά φυλλαράκια μνήμης. Κόκκινο ή κίτρινο ήταν το παλτό, το μαντήλι, το φιλί, το χάδι. Σαστιζεις πασχίζοντας να θυμηθείς, μπερδευεσαι, αγχώνεσαι, ξεχνάς. Λυπάσαι που ξεχνάς αλλά δεν γίνεται διαφορετικά, η λήθη κυλάει ορμητικά μπροστά, δεν ξέρει άλλο δρόμο και παρασέρνει στη ροή της οτιδήποτε πάει να της αντισταθεί. Όχι με τη βία, δεν είναι βία η λήθη, είναι η φυσική συνέχεια των πραγμάτων, μπορεί να είναι και η φυσική τάξη ή η τάξη της φύσης των ανθρώπων. Δεν ξέρω.
Η παλιά ντουλάπα περίμενε στη μέση του δωματίου, ενός δωματίου που άλλαζε, φαρδαινε, γώνιαζε, βαφόταν με καινούργιο χρώμα, οικολογικό, καλωδιωνόταν με φρέσκα καλώδια. Δεν έβλεπε να κολλάει πουθενά με όλα αυτά τα καινούργια αλλά υπομόνευε. Δεν αποχωρίζεται εύκολα κανένας τα μυστικά του, είτε παλιά είτε νέα. Και μια καλή ντουλάπα έτσι κάνει, αυτή είναι κυρίως η δουλειά της κι αφήστε τις κουβέντες για ρούχα και παπούτσια.
Ώσπου ήρθε η σειρά της. Να μετακινηθεί, να καινουργιωσει. Αμ δε...την έστριψαν από εδώ, την έστριψαν από εκεί, τίποτα. Πουθενά δεν χωρούσε κι εκεί που στέκονταν μέχρι σήμερα δεν γινόταν να μείνει.
Βλέπεις η καινούργια ιδιοκτήτρια του σπιτιού ήθελε άπλα, φως, γέλια και ηρεμία. Και τα μυστικά; Περάσαμε τη μισή μας ζωή να φυλάμε μυστικά, δικά μας και ξένα και στο φινάλε τι καταλάβαμε; Πίκρα, πόνος, αγωνία, ενοχή και θυμός, στόματα κλειστά και καρδιές κλειδωμένες. Δεν πάει πουθενά τούτη η ιστορία δε νομίζεις κι εσύ; Καλό ταξίδι καλή μου ντουλάπα και καλή ξεκούραση εκεί που πας. Όσα προστάτεψες, προστάτεψες, όσα εκρυψες, εκρυψες. Ήρθε ο καιρός να βγούνε όλα στο φώς.
*
Υπενθύμιση : μη μένετε στη ζωή κάποιου που σας έχει κρυμμένους στη ντουλάπα του. Σκεφτείτε τι θα συνέβαινε σ' ένα τριαντάφυλλο που θα πάθαινε κάτι παρόμοιο. Θέλετε να σας συμβεί το ίδιο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου