Λίλα Μήτσουρα
Είναι και αυτή η τσαμπουκαλού η μνήμη,που κάνει ότι γουστάρει.
Σβήνει,διορθώνει,διογκώνει, ακυρώνει...
Τα έχει όλα στοιβιάσει όπως όπως ,ανασύρει ότι της καπνίσει.
Είναι και αυτή η τσαμπουκαλού η μνήμη,που κάνει ότι γουστάρει.
Σβήνει,διορθώνει,διογκώνει, ακυρώνει...
Τα έχει όλα στοιβιάσει όπως όπως ,ανασύρει ότι της καπνίσει.
Δεν παν να ναι σκονισμένο χαλασμένο, σκουριασμένο, αυτή κάνει ένα φου φου δυνατό ,να φύγει η σκόνη του χρόνου και του δίνει τη μορφή που νομίζει ότι θυμάται.
Νομίζει...
Κάτσε εσύ τώρα έρμο μυαλουδάκι ,να προσπαθείς να της βάλεις μυαλό.
Σάμπως εσύ να τα θυμάσαι ακριβώς;;
Μπούρδες.
Λίγο εσύ,λίγο αυτή η τζαναμπέτα τα κάνετε όλα μαντάρα. Και ποιά είναι αλήθεια τώρα;
Νομίζει...
Κάτσε εσύ τώρα έρμο μυαλουδάκι ,να προσπαθείς να της βάλεις μυαλό.
Σάμπως εσύ να τα θυμάσαι ακριβώς;;
Μπούρδες.
Λίγο εσύ,λίγο αυτή η τζαναμπέτα τα κάνετε όλα μαντάρα. Και ποιά είναι αλήθεια τώρα;
Πού να ψάξω να την βρω;
Στη μυρωδιά ίσως;
Στο αποτύπωμα που άφησε στη καρδιά;
Που είσαι κυρά αλήθεια;; Που κρύβεσαι πάλι;
Πίσω από ποιές λεπτομέρειες παίζεις κρυφτό;
Άλλοτε δείχνεις ένα χέρι,άλλοτε φαίνεται κάτι από το φόρεμά σου ,που και αυτό αλλάζει χρώμα κατά πως είναι η διάθεση μου.
Άλλοτε ρίχνεις ένα βλέμμα πονηρό, "που την που την η αλήθεια; ψάξε ψάξε δεν θα την βρεις .."μου ψιθυρίζεις κάποιες φορές.
Φορές φορές ,το νιώθω αγριεμένο και σκοτεινό και σε σπρώχνω πίσω τρομαγμένη.
“Καλά είσαι εκεί που κρύβεσαι,δεν θέλω να σε βρω” ,σου λέω .
Άλλοτε θεωρείς ότι είμαι έτοιμη να σε αντιμετωπίσω και σκας μούρη με τσαμπουκά .
Όπα όπα ρε!!!
Στάσου μια στιγμή,να το πάρω απόφαση.
Για περίμενε λίγο όμως... Που ξέρω ότι είσαι εσύ όντως;
Μπορεί να σε μασκάρεψε η μνήμη έτσι για να με κοροϊδέψεις.
Α ρε μνήμη μπαμπέσα τι παιχνίδια παίζεις...
Λες ότι με νοιάζεσαι και γω λέω πως σε πιστεύω.
Τι άλλο μπορώ να κάνω;
Ούτως ή άλλως έχεις σηκώσει δικό σου μπαϊράκι από τη στιγμή της γέννησης σου.
Εγώ θα ζω,εσύ θα αποθηκεύεις όπως τα θες μου είπες ευθύς εξαρχής. Και γω δεν αντέδρασα.
Μήπως μπορούσα κιόλας;
Μπορεί να φέρεσαι και από καλοσύνη έτσι...
Μπορεί να κρύβεις ότι πονάει.
Στη μυρωδιά ίσως;
Στο αποτύπωμα που άφησε στη καρδιά;
Που είσαι κυρά αλήθεια;; Που κρύβεσαι πάλι;
Πίσω από ποιές λεπτομέρειες παίζεις κρυφτό;
Άλλοτε δείχνεις ένα χέρι,άλλοτε φαίνεται κάτι από το φόρεμά σου ,που και αυτό αλλάζει χρώμα κατά πως είναι η διάθεση μου.
Άλλοτε ρίχνεις ένα βλέμμα πονηρό, "που την που την η αλήθεια; ψάξε ψάξε δεν θα την βρεις .."μου ψιθυρίζεις κάποιες φορές.
Φορές φορές ,το νιώθω αγριεμένο και σκοτεινό και σε σπρώχνω πίσω τρομαγμένη.
“Καλά είσαι εκεί που κρύβεσαι,δεν θέλω να σε βρω” ,σου λέω .
Άλλοτε θεωρείς ότι είμαι έτοιμη να σε αντιμετωπίσω και σκας μούρη με τσαμπουκά .
Όπα όπα ρε!!!
Στάσου μια στιγμή,να το πάρω απόφαση.
Για περίμενε λίγο όμως... Που ξέρω ότι είσαι εσύ όντως;
Μπορεί να σε μασκάρεψε η μνήμη έτσι για να με κοροϊδέψεις.
Α ρε μνήμη μπαμπέσα τι παιχνίδια παίζεις...
Λες ότι με νοιάζεσαι και γω λέω πως σε πιστεύω.
Τι άλλο μπορώ να κάνω;
Ούτως ή άλλως έχεις σηκώσει δικό σου μπαϊράκι από τη στιγμή της γέννησης σου.
Εγώ θα ζω,εσύ θα αποθηκεύεις όπως τα θες μου είπες ευθύς εξαρχής. Και γω δεν αντέδρασα.
Μήπως μπορούσα κιόλας;
Μπορεί να φέρεσαι και από καλοσύνη έτσι...
Μπορεί να κρύβεις ότι πονάει.
Ίσως μασκαρεύεις την αλήθεια ως αλήθεια ,γιατί αυτή δεν παίζει, σφάζει στα αλήθεια . Τι να σου πω και γω;
Πόση αλήθεια αντέχει ο άνθρωπος;
Σάμπως ξέρω;
Άντε χώσου μες στα μπαούλα σου και βγάλε ότι σου κάνει κάνει κέφι, είσαι αρχηγός .
Σάμπως ξέρω;
Άντε χώσου μες στα μπαούλα σου και βγάλε ότι σου κάνει κάνει κέφι, είσαι αρχηγός .
Και αν θέλω θα το δω,αν δεν θέλω πάλι μπορώ άνετα να σε σπρώξω πίσω και να κάνω ότι δεν υπάρχεις.
Σιγά το δύσκολο,χρόνια το κάνω αυτό,παιδιόθεν.
Έχω και γω τα όπλα μου τι νομίζεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου