Ελλάδα
Με τις προχτεσινές ανακοινώσεις της κυβέρνησης, περνάει σε άλλη «πίστα» το παραμύθι ότι ο λαός μας θα πρέπει να κρεμάσει τις ελπίδες του για μια καλύτερη ζωή στην ανακάλυψη και αξιοποίηση, από τα μονοπώλια, των υδρογονανθράκων που ενδεχομένως υπάρχουν στη χώρα μας.
Σήμερα, όμως, έχει κυλήσει πολύ νερό στ' αυλάκι, για να πιστεύει κανείς ότι οι εξορύξεις από τους παγκόσμιους γίγαντες της Ενέργειας θα τον γλιτώσουν από τις καπιταλιστικές κρίσεις και θα τον απαλλάξουν από τα δυσβάσταχτα κρατικά ελλείμματα και χρέη.
`Η για να καταπιεί αμάσητη την κοροϊδία, ότι «θα φάει με χρυσά κουτάλια» αν η χώρα αναβαθμιστεί σε παραγωγό πετρελαίου και φυσικού αερίου, εκτός από «κόμβο Ενέργειας».
Η πείρα της τελευταίας δεκαετίας υπήρξε καθοριστική για να καταρρεύσουν μύθοι που «έχτιζαν» πέτρα - πέτρα η αστική τάξη, οι κυβερνήσεις και τα κόμματά της.
Στην εποχή των μνημονίων, τα «οικόπεδα» και οι άδειες για έρευνες διαφημίζονταν από τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ ως η «αρχή του τέλους», όχι μόνο της καπιταλιστικής κρίσης, αλλά και όλων των δεινών για τον λαό.
Με τα αστρονομικά ποσά που παρουσίαζαν ως προσδοκώμενα έσοδα του κράτους, «εγγυόντουσαν» την ευημερία για όλες τις επόμενες γενιές. Ανθρακες όμως ο θησαυρός...
Γρήγορα η φούσκα έσκασε και αποδείχτηκε ότι η συζήτηση για τους υδρογονάνθρακες δεν αφορά τον λαό, αλλά μεγάλους ενεργειακούς ομίλους, που έβαλαν στο χέρι τα οικόπεδα για μελλοντική αξιοποίηση.
Ελεγαν επίσης ότι η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων θα αναβαθμίσει τη χώρα μας στον ανταγωνισμό με την Τουρκία. Οτι το ενδιαφέρον «σύμμαχων» κρατών θα «φρενάρει» τις τουρκικές αμφισβητήσεις, αφού δεν θέλουν να ρισκάρουν τις επενδύσεις των μονοπωλίων τους.
Πάνω εκεί χτίστηκαν οι συνεργασίες με Κύπρο, Ισραήλ και Αίγυπτο, κάτω από ΝΑΤΟικό καπέλο. Τελικά, κι εδώ αποδείχτηκε το εντελώς αντίθετο...
Οι ανταγωνισμοί για την Ενέργεια οξύνθηκαν, αντί να καταλαγιάσουν. Η αστική τάξη της Τουρκίας, με τις πλάτες των Ευρωατλαντικών, αμφισβητεί ανοιχτά το μισό Αιγαίο, υπέγραψε το γνωστό τουρκολιβυκό σύμφωνο, προωθεί τη στρατηγική της «Γαλάζιας Πατρίδας».
Τα ευρωατλαντικά σχέδια για την Ενέργεια, που περιλαμβάνουν και τους ελληνικούς υδρογονάνθρακες, γίνονται «όχημα» για βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, σε βάρος του λαού και των κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Στον ορίζοντα είναι ορατές αρνητικές εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά, που είτε με παζάρια είτε ακόμα και τον κίνδυνο πολεμικών επεισοδίων, θα οδηγήσουν σε επικίνδυνες διευθετήσεις στη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου με ΝΑΤΟική σφραγίδα σε βάρος του λαού της Ελλάδας και της Τουρκίας.
Η απόρριψη από τις ΗΠΑ του αγωγού «EastMed», που διαφημίστηκε απ' όλες τις κυβερνήσεις ως έργο - κλειδί για την αναβάθμιση της Ελλάδας στον ενεργειακό χάρτη, δείχνει πόσο «νύχι - κρέας» είναι οι σχεδιασμοί για την Ενέργεια με τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, ακόμα και μέσα στο ίδιο το ευρωατλαντικό στρατόπεδο.
Σήμερα, η πραγματικότητα μιλάει από μόνη της. Στην Ελλάδα έχουν αναπτυχθεί σύγχρονα δίκτυα μεταφοράς Ενέργειας. Το εφοπλιστικό κεφάλαιο συμμετέχει ενεργά στη μεταφορά υγροποιημένων φορτίων προς την Ευρώπη. Η συνεργασία της ελληνικής αστικής τάξης με κράτη - παραγωγούς στην περιοχή έχει βαθύνει και στρατιωτικά, πέρα από την οικονομία.
Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και η όξυνση του ανταγωνισμού ΝΑΤΟ - Ρωσίας αναθερμαίνουν τους σχεδιασμούς για την εξόρυξη φυσικού αερίου, στο όνομα της ταχύτερης απεξάρτησης από το ρωσικό αέριο για την Ελλάδα και την Ευρώπη.
Οι υψηλές τιμές του φυσικού αερίου στην αγορά προσφέρουν εχέγγυα για μεγάλα κέρδη στα μονοπώλια της Ενέργειας, που έχουν ήδη στην κατοχή τους τα οικόπεδα.
Αυτά είναι που «κρύβονται» πίσω από τις προχτεσινές εξαγγελίες της κυβέρνησης. Κι ανεξάρτητα από το αν και πότε θα αξιοποιηθούν τα κοιτάσματα, καμιά προσδοκία δεν πρέπει να τρέφει ο λαός ότι αυτό μπορεί να γίνει και προς όφελός του.
Οσο η Ενέργεια παραμένει εμπόρευμα στα χέρια των μονοπωλίων και πεδίο ανταγωνισμών για τα κέρδη, τόσο θα την πληρώνει πανάκριβα ο λαός, τόσο θα βυθίζεται στην ενεργειακή φτώχεια. Τόσο θα είναι αυτός και οι ανάγκες του το θήραμα στο κυνήγι του μεγαλύτερου κέρδους
Με τις προχτεσινές ανακοινώσεις της κυβέρνησης, περνάει σε άλλη «πίστα» το παραμύθι ότι ο λαός μας θα πρέπει να κρεμάσει τις ελπίδες του για μια καλύτερη ζωή στην ανακάλυψη και αξιοποίηση, από τα μονοπώλια, των υδρογονανθράκων που ενδεχομένως υπάρχουν στη χώρα μας.
Σήμερα, όμως, έχει κυλήσει πολύ νερό στ' αυλάκι, για να πιστεύει κανείς ότι οι εξορύξεις από τους παγκόσμιους γίγαντες της Ενέργειας θα τον γλιτώσουν από τις καπιταλιστικές κρίσεις και θα τον απαλλάξουν από τα δυσβάσταχτα κρατικά ελλείμματα και χρέη.
`Η για να καταπιεί αμάσητη την κοροϊδία, ότι «θα φάει με χρυσά κουτάλια» αν η χώρα αναβαθμιστεί σε παραγωγό πετρελαίου και φυσικού αερίου, εκτός από «κόμβο Ενέργειας».
Η πείρα της τελευταίας δεκαετίας υπήρξε καθοριστική για να καταρρεύσουν μύθοι που «έχτιζαν» πέτρα - πέτρα η αστική τάξη, οι κυβερνήσεις και τα κόμματά της.
Στην εποχή των μνημονίων, τα «οικόπεδα» και οι άδειες για έρευνες διαφημίζονταν από τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ ως η «αρχή του τέλους», όχι μόνο της καπιταλιστικής κρίσης, αλλά και όλων των δεινών για τον λαό.
Με τα αστρονομικά ποσά που παρουσίαζαν ως προσδοκώμενα έσοδα του κράτους, «εγγυόντουσαν» την ευημερία για όλες τις επόμενες γενιές. Ανθρακες όμως ο θησαυρός...
Γρήγορα η φούσκα έσκασε και αποδείχτηκε ότι η συζήτηση για τους υδρογονάνθρακες δεν αφορά τον λαό, αλλά μεγάλους ενεργειακούς ομίλους, που έβαλαν στο χέρι τα οικόπεδα για μελλοντική αξιοποίηση.
Ελεγαν επίσης ότι η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων θα αναβαθμίσει τη χώρα μας στον ανταγωνισμό με την Τουρκία. Οτι το ενδιαφέρον «σύμμαχων» κρατών θα «φρενάρει» τις τουρκικές αμφισβητήσεις, αφού δεν θέλουν να ρισκάρουν τις επενδύσεις των μονοπωλίων τους.
Πάνω εκεί χτίστηκαν οι συνεργασίες με Κύπρο, Ισραήλ και Αίγυπτο, κάτω από ΝΑΤΟικό καπέλο. Τελικά, κι εδώ αποδείχτηκε το εντελώς αντίθετο...
Οι ανταγωνισμοί για την Ενέργεια οξύνθηκαν, αντί να καταλαγιάσουν. Η αστική τάξη της Τουρκίας, με τις πλάτες των Ευρωατλαντικών, αμφισβητεί ανοιχτά το μισό Αιγαίο, υπέγραψε το γνωστό τουρκολιβυκό σύμφωνο, προωθεί τη στρατηγική της «Γαλάζιας Πατρίδας».
Τα ευρωατλαντικά σχέδια για την Ενέργεια, που περιλαμβάνουν και τους ελληνικούς υδρογονάνθρακες, γίνονται «όχημα» για βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, σε βάρος του λαού και των κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Στον ορίζοντα είναι ορατές αρνητικές εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά, που είτε με παζάρια είτε ακόμα και τον κίνδυνο πολεμικών επεισοδίων, θα οδηγήσουν σε επικίνδυνες διευθετήσεις στη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου με ΝΑΤΟική σφραγίδα σε βάρος του λαού της Ελλάδας και της Τουρκίας.
Η απόρριψη από τις ΗΠΑ του αγωγού «EastMed», που διαφημίστηκε απ' όλες τις κυβερνήσεις ως έργο - κλειδί για την αναβάθμιση της Ελλάδας στον ενεργειακό χάρτη, δείχνει πόσο «νύχι - κρέας» είναι οι σχεδιασμοί για την Ενέργεια με τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, ακόμα και μέσα στο ίδιο το ευρωατλαντικό στρατόπεδο.
Σήμερα, η πραγματικότητα μιλάει από μόνη της. Στην Ελλάδα έχουν αναπτυχθεί σύγχρονα δίκτυα μεταφοράς Ενέργειας. Το εφοπλιστικό κεφάλαιο συμμετέχει ενεργά στη μεταφορά υγροποιημένων φορτίων προς την Ευρώπη. Η συνεργασία της ελληνικής αστικής τάξης με κράτη - παραγωγούς στην περιοχή έχει βαθύνει και στρατιωτικά, πέρα από την οικονομία.
Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και η όξυνση του ανταγωνισμού ΝΑΤΟ - Ρωσίας αναθερμαίνουν τους σχεδιασμούς για την εξόρυξη φυσικού αερίου, στο όνομα της ταχύτερης απεξάρτησης από το ρωσικό αέριο για την Ελλάδα και την Ευρώπη.
Οι υψηλές τιμές του φυσικού αερίου στην αγορά προσφέρουν εχέγγυα για μεγάλα κέρδη στα μονοπώλια της Ενέργειας, που έχουν ήδη στην κατοχή τους τα οικόπεδα.
Αυτά είναι που «κρύβονται» πίσω από τις προχτεσινές εξαγγελίες της κυβέρνησης. Κι ανεξάρτητα από το αν και πότε θα αξιοποιηθούν τα κοιτάσματα, καμιά προσδοκία δεν πρέπει να τρέφει ο λαός ότι αυτό μπορεί να γίνει και προς όφελός του.
Οσο η Ενέργεια παραμένει εμπόρευμα στα χέρια των μονοπωλίων και πεδίο ανταγωνισμών για τα κέρδη, τόσο θα την πληρώνει πανάκριβα ο λαός, τόσο θα βυθίζεται στην ενεργειακή φτώχεια. Τόσο θα είναι αυτός και οι ανάγκες του το θήραμα στο κυνήγι του μεγαλύτερου κέρδους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου