Όσοι δεν τον έζησαν από κοντά έχουν στο μυαλό τους την εικόνα του «περιθωριακού», του «τρελού» -όπως τον είπαν πολλοί-, του ασυμβίβαστου, ανένταχτου καλλιτέχνη.
Ο Νικόλας Άσιμος ήταν όλα αυτά. Γεννήθηκε ως Νικόλας Ασημόπουλος στις 20 Αυγούστου 1949 και ήταν ένας από τους καλλιτέχνες που λοιδορήθηκαν όσο κανένας, αφήνοντας όμως πίσω του κομμάτια με αιχμηρό στίχο που πολλές φορές αποδεικνύται επίκαιρος.
Λίγοι όμως γνωρίζουν ότι ο Άσιμος ήταν ένας πολύ στοργικός πατέρας. Σύντροφος της ζωής του ήταν μια κοπέλα την οποία έλεγαν Λίλιαν (Χαριτάκη). Ήταν μαζί πολλά χρόνια, αλλά δεν παντρεύτηκαν ποτέ.
Η συνύπαρξη τους, λόγω του εκρηκτικού χαρακτήρα του καλλιτέχνη, ήταν συχνά προβληματική. Παρά τους συχνούς καυγάδες, ο Νικόλας και η Λίλιαν αγαπιόντουσαν βαθιά.
Τον Μάιο του 1976 απέκτησαν μια κόρη, την οποία ονόμασαν και αυτή Λίλιαν. Ο ερχομός του παιδιού τους όμως αντί να τους ενώσει, τους χώρισε και ο Νικόλας έμεινε μόνος να τη φροντίζει. Έγινε η «μασκότ» των Εξαρχείων και όσοι τον έζησαν από κοντά έλεγαν ότι ήταν ένας κλασικός χαζομπαμπάς.
Όταν το κοριτσάκι πεινούσε, φώναζε δυνατά «νιου νιού» εννοώντας ότι θέλει να πιει γάλα ΝΟΥΝΟΥ και έτσι της «κόλλησε» το παρατσούκλι. Ο Νικόλας Άσιμος είχε υπό την προστασία του την κόρη του μέχρι που έφυγε από τη ζωή το 1988.
Η μικρή Λίλιαν ήταν τότε μόλις 12 ετών. Αν και την αγαπούσε πολύ και τη μεγάλωσε μόνος του, ο καλλιτέχνης που δεν τα πήγαινε καλά με τη γραφειοκρατία, δεν αναγνώρισε ποτέ και τυπικά την κόρη του.
Μετά τον θάνατό του, την αναγνώρισε ο πατέρας του, ως νόμιμο παιδί του γιου του
Η μικρή Λίλιαν ήταν τότε μόλις 12 ετών. Αν και την αγαπούσε πολύ και τη μεγάλωσε μόνος του, ο καλλιτέχνης που δεν τα πήγαινε καλά με τη γραφειοκρατία, δεν αναγνώρισε ποτέ και τυπικά την κόρη του.
Μετά τον θάνατό του, την αναγνώρισε ο πατέρας του, ως νόμιμο παιδί του γιου του
Το «Παπάκι»
Ίσως το ωραιότερο νανούρισμα που γράφτηκε ποτέ. Ο Νικόλας το είχε γράψει για να νανουρίζει τη μικρή Λίλιαν στο υπόγειο σπίτι της οδού Αραχώβης 41.
Το ηχογράφησε αργότερα με την Αλεξίου… Λένε ότι κάπου στη μέση μπαίνει κι εκείνος στο δωμάτιο, αράζει κάπου στο βάθος του και βουρκωμένος τραγουδάει αυτό που εκείνη τη στιγμή τον συγκινεί…
Ο Νικόλας Άσιμος έδωσε τέλος στη ζωή του στις 17 Μαρτίου 1988, μην αντέχοντας το βάρος της κατηγορίας για βιασμό που του αποδόθηκε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου