Εδώ ο μεγάλος δημιουργός με μια τρυφερή έγνοια που συγκινεί και με μια αμεσότητα που καθηλώνει στέκεται μπροστά μας και απευθυνόμενος στο νου και στην καρδιά μας, μας μιλάει με τη γλώσσα της αλήθειας και της λογικής. Χωρίς να χρησιμοποιεί σχήματα λόγου, χωρίς να νοιάζεται για νόρμες ποιητικής, με την απλή γλώσσα του καθημερινού “μέσου” ανθρώπου, μιας κι αυτόν τον ανθρώπινο τύπο ήθελε να “ξυπνήσει” ο Μπρεχτ, τονίζει αυτονόητες ίσως πραγματικότητες που συνιστούν όμως χειροπιαστές αλήθειες. Αυτές τις αλήθειες, που διδάσκουν, φωτίζουν το μυαλό και καθοδηγούν στη ζωή και στην ταξική πάλη.
Μην παρασύρεστε από το ψέμα, μην ενδίδετε στην πλάνη και στις ελπίδες χωρίς αντίκρυσμα, μας κανοναρχεί. Εμποδίστε αυτούς που θέλουν να σας κλέψουν τα ξημερώματα της κάθε νέας μέρας, την ομορφιά της στιγμής, την ίδια τη ζωή. Όλα είναι δικά σας και σας ανήκουν. Και πρέπει να γευτείτε τη μέρα με ό,τι καινούργιο αυτή μπορεί να φέρει. Και χρωστάτε στον εαυτό σας να ρουφήξετε τη ζωή γιατί φεύγει πολύ γρήγορα. Μη χαρίζετε τις στιγμές σας. Αλλά μέχρι εκεί προχωράει ο λόγος του. Δε μας λέει, ποιοι είναι αυτοί, που έχουν λόγο να εξαπατούν και να πουλάνε ελπίδες. Ποιοι είναι αυτοί, που τους εξυπηρετεί το ψέμα και η πλάνη, που είναι οι αντίπαλοι της ζωής των πολλών.
Ο Μπρεχτ ζητάει από τον αναγνώστη να σκέπτεται αυτόνομα,να διαμορφώνει απόψεις, να απορρίπτει, να ξεκαθαρίζει, να τοποθετείται, να επεξεργάζεται δρόμους λογικής για να λύσει το πρόβλημα και να προσεγγίσει την αλήθεια. Η αστική κοινωνία με χίλιους τρόπους μετεωρίζει το λαό στα σύννεφα τάζοντάς του θαύματα και ψεύτικους σωτήρες, τον ποτίζει με τις σάπιες, φτηνές και παρηκμασμένες της ιδέες και τον αποκοιμίζει. Γι αυτό κι “ ο καλός άνθρωπος του Άουγκσμπουργκ” στέκεται στο πλευρό αυτών των πολλών, των αδύναμων και των αβοήθητων και τους ζητάει να αποτινάξουν τη μοιρολατρία, το φόβο και την τσακισμένη θέληση. Να πιστέψουν στη δύναμή τους και στη δύναμη που κλείνει μέσα της η ίδια η ζωή, αυτό το μέγα αγαθό και πρώτο, που κρατάμε όλοι στα χέρια μας. Να μην την αφήσουν χάρισμα στα χέρια αυτών, που καλλιεργούν τη σύγχυση και τις αυταπάτες, που πουλάνε με λόγια ψεύτικα, μεγάλα την αποχαύνωση και την απομάκρυνση από την αλήθεια της πραγματικότητας, που “έχουν το ψέμα για βαγγέλιο, κι όποιος το πίνει πιο πολύ διψά”, όπως το λέει τόσο όμορφα ο Βάρναλης. Και πάνω απ όλα να παλέψουνε χωρίς να λυπηθούνε κόπο και αγώνα για την ομορφιά της νέας ζωής,αυτής που θα πλάσουνε μέσα τους και γύρω τους με τη δική τους και μόνο δύναμη
MHN ΠΑΡΑΣΥΡΕΣΤΕ
Εμποδίστε τους να σας πλανεύουνε!
Δεν υπάρχει επιστροφή
και η μέρα είναι προ των θυρών σας.
Μην παρασύρεστε απ΄ της νυχτιάς τους ανέμους
γιατί δεν θε να δείτε ποτέ σας πάλι ξημέρωμα.
Εμποδίστε τους να σας εξαπατούν!
Η ζωή είναι μικρή. Μικρή και τόσο λίγη.
Με μεγάλες να την καταπιείτε ρουφηξιές!
Σαν θα φύγετε και θα την εγκαταλείψετε,
δε θάστε καν ικανοποιημένοι.
Μην τρεφόσαστε μ΄ελπίδες ψεύτικες!
Δεν σας περισσεύει ούτε στιγμή!
Στους σωσμένους τη μούχλα αφήστε ακέραιη.
Το πιο σημαντικό είναι η ζωή
μα κανέναν μας δεν περιμένει.
Εμποδίστε τους να σας πλανεύουνε!
Αγγαρείες και τάματα – σβήστε τα!
Και γιατί να σας μασάει ο φόβος τα σκώτια;
Όπως όλα τα ζώα, κι εσείς θα πεθάνετε
και μετά άλλο τίποτα δε θα υπάρχει.
Μπέρτολ Μπρεχτ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου