Η καλύτερη σκηνή της ημέρας, για να μην πω της χρονιάς που φεύγει, ήταν σήμερα το πρωί στο μετρό στην στάση του Συντάγματος. Κόσμος ανέβαινε - κατέβαινε βιαστικός και αγχωμένος να προλάβει τους συρμούς, να πάει στη δουλειά του ή οπουδήποτε αλλού είχε προορισμό κι ένα νεαρό ζευγάρι, εκεί στη μέση της αποβάθρας, χόρευε αγκαλιασμένο ένα ήσυχο βαλς λες κι ήταν ολομόναχοι πάνω στη γη.
Το καλύτερο ήταν πως η μουσική τους, μια άηχη μουσική, αντηχούσε εκκωφαντικά στον χώρο, γεμίζοντας χαμόγελα κι ελπίδα όλους εμάς τους βαριεστημένους υπαλλήλους - επιβάτες.
Το καλύτερο ήταν πως η μουσική τους, μια άηχη μουσική, αντηχούσε εκκωφαντικά στον χώρο, γεμίζοντας χαμόγελα κι ελπίδα όλους εμάς τους βαριεστημένους υπαλλήλους - επιβάτες.
Να ακούτε και να σέβεστε τη μουσική σας. Τη μουσική που παίζει η καρδιά σας, το τραγούδι που τραγουδά η ψυχή σας και σας παρακινεί να το ζήσετε, να το τραγουδήσετε δυνατά, να το χορέψετε. Δεν έχει σημασία που όλοι οι άλλοι δεν το ακούνε, δεν έχει σημασία που δεν το καταλαβαίνουν, δεν έχει σημασία που μπορεί ακόμα και να σας κοροϊδέψουν κάποιοι ή να προσπαθήσουν να σας πείσουν πως κάνετε τρέλες.
Σημασία έχει να δώσετε βάση στην προσωπική σας μουσική, να την αφήσετε να κατευθύνει τα βήματά σας, να παραδοθείτε στον ρυθμό της και να χορέψετε μαζί της, να χορέψετε σα να μην υπάρχει αύριο.
Εάν μέσα σ' αυτούς τους πολλούς που σας περιβάλλουν βρεθεί κάποιος που θα ακούσει το τραγούδι σας ή που η μουσική του θα ταιριάζει με την δική σας θα είναι ένα ευτυχές ταίριασμα και μια μαγική συγκυρία. Η συνάντηση όμως δεν είναι ο σκοπός, ο σκοπός είναι να αφήσετε τον πραγματικό σας εαυτό να εκφραστεί, να δημιουργήσει, να χαρεί και γιατί όχι, να βρει την ευτυχία.
Μην το καθυστερείτε καθόλου. ξεκινήστε από σήμερα, από τώρα. Όσο για τα φάλτσα, ποιος νοιάζεται; Σημασία έχει η χαρά του τραγουδιού, της έκφρασης. Εκφραστείτε ελεύθερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου