Ήταν μια γιορτή θεϊκή, η συναυλία - αφιέρωμα στον Σταύρο Ξαρχάκο που οργάνωσε η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Το κεντρικό σύνθημα «Ο ουρανός δικός μου», δεν ήταν τυχαίο. Το στάδιο μετατράπηκε σ’ ένα απέραντο αστεροσκοπείο, με περίπου 20.000 θεατές. Μέσα απ’ τον θόλο τ’ ουρανού, έβλεπες τα αστέρια με τις θεσπέσιες φωνές τους και το δικό τους μελωδικό σύμπαν, χωρίς να περιμένουν βέβαια ν’ αναγνωρίσει την αξία τους κανένα νομοσχέδιο.
Οι καρδιές όλων μας ενώθηκαν σ’ έναν χτύπο. Στο τραγούδι «Καίγομαι – καίγομαι» που ερμήνευσε με μοναδικό τρόπο η Ηρώ Σαΐα, λες κι εκείνη τη στιγμή συνδέθηκε ο κόσμος με τον ουρανό. Άναψαν όλοι τα φωτάκια από τα κινητά τους και δημιούργησαν μια ατμόσφαιρα κατανυκτική. Γέμισε το στάδιο με άστρα που λαμπίριζαν κι έδιναν νόημα στο κεντρικό σύνθημα. Ο κόσμος μαγεμένος είδε το σαββατόβραδο να δημιουργείται ένας από τους μεγαλύτερους αστερισμούς τ’ ουρανού. Αυτή η συναυλία ήταν ιστορική, αξέχαστη.
Το λαμπρότερο απ’ όλα τ’ άστρα ήταν ο Σταύρος Ξαρχάκος. Έχω παρακολουθήσει άπειρες συναυλίες, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ο μαέστρος στέκεται πάνω στην εξέδρα με την μπαγκέτα μπροστά στην ορχήστρα και συντονίζει. Ο Σταύρος Ξαρχάκος μετακινείται, συμμετέχει, γυρίζει πάνω στην σκηνή, όπως η γη περιφέρεται γύρω από τον ήλιο.
Οι καλλιτέχνες Δήμητρα Γαλάνη, Μανώλης Μητσιάς, Νατάσα Μποφίλιου, Γιώργος Νταλάρας, Μίλτος Πασχαλίδης, Ηρώ Σαΐα, μας βοήθησαν να νιώσουμε ότι είμαστε το κέντρο του σύμπαντος με τις ερμηνείες τους. Ο παλμός κι ο ενθουσιασμός του κόσμου ήταν απίστευτος.
Όταν ανέβηκε στην σκηνή ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, για να ευχαριστήσει, να συγχαρεί και να χαρίσει έναν ζωγραφικό πίνακα του Γιώργη Βαρλάμου, τον αγκάλιασαν όλοι και τραγούδησαν μερικές από τις επιτυχίες του συνθέτη. Αυτή η εντυπωσιακή σκηνή έδωσε μια ανθρώπινη, ζεστή διάσταση στην προσωπικότητά του γιατί τον ακούμε μόνο μέσα από τα ψυχρά μικρόφωνα της Βουλής.
Στο τέλος της συναυλίας, ήθελα να εκφράσω τον θαυμασμό μου στον μεγάλο συνθέτη και κατευθύνθηκα προς το καμαρίνι του. Ήταν κατάκοπος. Λες και γύριζε από ένα μακρινό ταξίδι. Δεν είναι και λίγο σε δυόμιση ώρες να φτάσεις στο διάστημα. Κατασυγκινημένος μου είπε: «Ήταν κάτι μεγαλειώδες. Δεν το ξαναέζησα στη ζωή μου. Ευχαριστώ το ΚΚΕ που με τίμησε».
Σ’ αυτόν τον γιγάντιο γαλαξία, με τα χιλιάδες άστρα, ενώ οι μουσικές μας θύμιζαν το παρελθόν, ταξιδέψαμε έτη φωτός μακρύτερα. Μόνο ένα ιστορικό κόμμα, όπως το ΚΚΕ, θα μπορούσε να μας οδηγήσει στην τροχιά αυτών των αστερισμών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου