Κική Δημουλά: ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ 1948

Κική Δημουλά

Κρατῶ λουλοῦδι μᾶλλον.

Παράξενο.

Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου

πέρασε κῆπος κάποτε.

Στὸ ἄλλο χέρι

κρατῶ πέτρα.

Μὲ χάρη καὶ ἔπαρση.

Ὑπόνοια καμιὰ

ὅτι προειδοποιοῦμαι γι᾿ ἀλλοιώσεις,

προγεύομαι ἄμυνες.

Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου

πέρασε ἄγνοια κάποτε.

Χαμογελῶ.

Ἡ καμπύλη του χαμόγελου,

τὸ κοῖλο αὐτῆς τῆς διαθέσεως,

μοιάζει μὲ τόξο καλὰ τεντωμένο,

ἕτοιμο.

Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου

πέρασε στόχος κάποτε.

Καὶ προδιάθεση νίκης.

Τὸ βλέμμα βυθισμένο

στὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα:

τὸν ἀπαγορευμένο καρπὸ

τῆς προσδοκίας γεύεται.

Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου

πέρασε πίστη κάποτε.

Ἡ σκιά μου, παιχνίδι τοῦ ἥλιου μόνο.

Φοράει στολὴ δισταγμοῦ.

Δὲν ἔχει ἀκόμα προφθάσει νὰ εἶναι

σύντροφός μου ἢ καταδότης.

Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου

πέρασ᾿ ἐπάρκεια κάποτε.

Σὺ δὲν φαίνεσαι.

Ὅμως γιὰ νὰ ὑπάρχει γκρεμὸς στὸ τοπίο,

γιὰ νά ῾χω σταθεῖ στὴν ἄκρη του

κρατώντας λουλούδι

καὶ χαμογελώντας,

θὰ πεῖ πὼς ὅπου νά ῾ναι ἔρχεσαι.

Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου

ζωὴ πέρασες κάποτε. 

Από τη συλλογή Το λίγο του κόσμου (1971)

[πηγή: Κική Δημουλά, Ποιήματα, Ίκαρος, Αθήνα 2005, σ. 155-156]

---

Η Σφήκα: Επιλογές

---