Πίκρα. Μόνο έτσι θα μπορούσε να περιγράψει κανείς τη διαδικασία για να φτάσει τόσο ο ασθενής όσο και ο χειρουργός στο χειρουργικό τραπέζι. Και είναι παιχνίδι για γερά νεύρα.
Ο ασθενής με το πρόβλημά του, με τον πόνο του, με τον φόβο του, απευθύνεται στον γιατρό του, αναζητεί διέξοδο. Ο χειρουργός αναλαμβάνει να διεκπεραιώσει, την ώρα που και ο ίδιος ντρέπεται να πει ότι θα μεσολαβήσει ένας κυκεώνας μέχρι να δοθεί λύση. Και, πραγματικά, τι να πεις; Οτι θα περιμένει μήνες ολόκληρους; Οτι θα του δίνεις ημερομηνίες χειρουργείου και θα τις παίρνεις πίσω; Οτι μετά από λίγο δεν θα σηκώνεις τηλέφωνα, γιατί δεν θα έχεις τι να του πεις; Οτι όταν θα έρθει να χειρουργηθεί, μπορεί να φτάσει γυμνός στο χειρουργικό τραπέζι και τελικά να ακυρωθεί, γιατί δεν υπάρχει προσωπικό; Οτι οι γιατροί πιάνονται στα χέρια καθημερινά για το ποιος θα προηγηθεί; Είναι πράγματα που γίνονται αλλά δεν λέγονται.
Η αποτύπωση της κατάστασης σε αριθμούς δεν επιτρέπει παρανοήσεις: 24.100 ασθενείς είναι σε λίστα χειρουργείου τα έτη 2022 - 2023 μόνο στην 1η Υγειονομική Περιφέρεια (αφορά το μεγαλύτερο τμήμα των νοσοκομείων της Αττικής), με την αναμονή για ένα χειρουργείο να φτάνει τον ενάμιση χρόνο και βάλε.
Πίκρα.
Το φαινόμενο, εκτός από θύματα, έχει θύτη και αιτία
Στην Αττική, από τις 203 συνολικά χειρουργικές κλίνες λειτουργούν μόνο οι 145. Δηλαδή το 70%. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι:
-- Στα Παιδιατρικά Νοσοκομεία «Αγλαΐα Κυριακού» και «Αγία Σοφία» λειτουργούν οι 6 από τις 15 χειρουργικές αίθουσες.
-- Στον «Ευαγγελισμό» οι 14 από τις 17.
-- Στον «Αττικόν» οι 7 από τις 14.
- Στο «Θριάσιο» οι 6 από τις 13.
- Στο Τζάνειο οι 6 από τις 13.
Σε πανελλαδικό επίπεδο λειτουργεί το 60% από τις υπάρχουσες χειρουργικές κλίνες.
Στοχευμένα, επιτηδευμένα, πανάκριβος εξοπλισμός σαπίζει στην απραξία, επειδή οι διοικήσεις των νοσοκομείων και η κυβέρνηση αρνούνται πεισματικά να προσλάβουν το απαραίτητο προσωπικό - κυρίως νοσηλευτικό - για τη λειτουργία του. Και αν αναλογιστεί κανείς ότι για τη λειτουργία μιας χειρουργικής αίθουσας χρειάζονται 2 νοσηλευτές, γίνεται κατανοητό ότι εδώ πρόκειται για ωμή κοροϊδία.
«Δεν υπάρχει αρκετό νοσηλευτικό προσωπικό στη χώρα», διατείνονται η κυβέρνηση και κάθε λογής κολαούζοι της.
Κι όμως, κάθε χρόνο αποφοιτούν 850 - 900 νέοι νοσηλευτές (ΠΕ και ΤΕ). Στρατιές από συμβασιούχους νοσηλευτές, που δουλεύουν ήδη χρόνια στο ΕΣΥ, περιμένουν τον διορισμό τους. Και είναι προς τιμήν τους, γιατί έρχονται ξέροντας ότι τους περιμένουν «διπλοβάρδια», άγρια ένταση εργασίας, μισθός που ξεκινά από τα 830 ευρώ και το πολύ πολύ μετά από 30 χρόνια να φτάσει τα 1.300 ευρώ. Ακόμα περισσότεροι είναι οι κακοπληρωμένοι νοσηλευτές του ιδιωτικού τομέα.
Ταυτόχρονα, δεν μας εξηγεί η κυβέρνηση πώς την ίδια ώρα ο ιδιωτικός τομέας καταφέρνει και κάνει «χρυσές δουλειές». Μόνο οι 2 μεγαλύτεροι όμιλοι («Hellenic Healthcare Group», Ομιλος Ιατρικού Αθηνών) λειτουργούν στην Αττική πάνω από 90 χειρουργικές αίθουσες. Αν σε αυτά προστεθούν τα αναρίθμητα μεγαλύτερα και μικρότερα ιδιωτικά θεραπευτήρια, προσεγγίζουν το δυναμικό όλων των δημόσιων νοσοκομείων της Αττικής. Ετσι, πολύ απλά και μεθοδικά, οι ασθενείς που δεν ανέχονται να περιμένουν άλλο στο δημόσιο νοσοκομείο μαζεύουν τις οικονομίες τους και τις καταθέτουν στους επιχειρηματίες της Υγείας.
Εχουν βρει όμως και γι' αυτό λύση. Είναι χαρακτηριστικό ότι με νόμο της κυβέρνησης της ΝΔ θεσμοθετήθηκαν τα απογευματινά - επί πληρωμή - χειρουργεία. Με αυτόν τον νόμο η κυβέρνηση εμβάθυνε μία ακόμα πλευρά ιδιωτικοοικονομικής και εμπορευματικής λειτουργίας των νοσοκομείων, η οποία δεν είναι καθόλου νέα. Την είχε εξαγγείλει η ίδια το 2019 (τα σχέδια αναβλήθηκαν λόγω κορονοϊού) αλλά είχε ήδη θεσμοθετηθεί από το 2002, επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, και παρέμεινε επί ΣΥΡΙΖΑ, που «ξέχασε» να την καταργήσει.
Η εξέλιξη αυτή είναι ενταγμένη στις κατευθύνσεις της ΕΕ και των αστικών κομμάτων και στοχεύει στην ενίσχυση των δημόσιων νοσοκομείων ως αυτοχρηματοδοτούμενων επιχειρηματικών μονάδων, με δικά τους έσοδα, από την πώληση των εργασιών τους στα ασφαλιστικά ταμεία και άμεσα στους ασθενείς. Στόχος είναι να απεμπλακεί στον μεγαλύτερο βαθμό ο κρατικός προϋπολογισμός από τη χρηματοδότηση των νοσοκομείων, προκειμένου να περισσέψει κρατικό χρήμα για την παντός είδους στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων. Τα απογευματινά ιατρεία - πάλι επί πληρωμή των ασθενών - στα δημόσια νοσοκομεία, που φτιάχτηκαν επί ΠΑΣΟΚ και γιγαντώθηκαν επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, απέσπασαν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ από τους χιλιάδες ασθενείς - πελάτες που τα επισκέφτηκαν.
«Ασπρα» ή μαύρα, «νόμιμα» ή «παράνομα», στον ιδιωτικό ή στον απογευματινό δημόσιο, ο στόχος είναι οι ασθενείς να πληρώνουν περισσότερα. Εχει κανένας αμφιβολία για ποιον δουλεύουν τελικά οι κυβερνήσεις;
Στην Αττική, από τις 203 συνολικά χειρουργικές κλίνες λειτουργούν μόνο οι 145. Δηλαδή το 70%. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι:
-- Στα Παιδιατρικά Νοσοκομεία «Αγλαΐα Κυριακού» και «Αγία Σοφία» λειτουργούν οι 6 από τις 15 χειρουργικές αίθουσες.
-- Στον «Ευαγγελισμό» οι 14 από τις 17.
-- Στον «Αττικόν» οι 7 από τις 14.
- Στο «Θριάσιο» οι 6 από τις 13.
- Στο Τζάνειο οι 6 από τις 13.
Σε πανελλαδικό επίπεδο λειτουργεί το 60% από τις υπάρχουσες χειρουργικές κλίνες.
Στοχευμένα, επιτηδευμένα, πανάκριβος εξοπλισμός σαπίζει στην απραξία, επειδή οι διοικήσεις των νοσοκομείων και η κυβέρνηση αρνούνται πεισματικά να προσλάβουν το απαραίτητο προσωπικό - κυρίως νοσηλευτικό - για τη λειτουργία του. Και αν αναλογιστεί κανείς ότι για τη λειτουργία μιας χειρουργικής αίθουσας χρειάζονται 2 νοσηλευτές, γίνεται κατανοητό ότι εδώ πρόκειται για ωμή κοροϊδία.
«Δεν υπάρχει αρκετό νοσηλευτικό προσωπικό στη χώρα», διατείνονται η κυβέρνηση και κάθε λογής κολαούζοι της.
Κι όμως, κάθε χρόνο αποφοιτούν 850 - 900 νέοι νοσηλευτές (ΠΕ και ΤΕ). Στρατιές από συμβασιούχους νοσηλευτές, που δουλεύουν ήδη χρόνια στο ΕΣΥ, περιμένουν τον διορισμό τους. Και είναι προς τιμήν τους, γιατί έρχονται ξέροντας ότι τους περιμένουν «διπλοβάρδια», άγρια ένταση εργασίας, μισθός που ξεκινά από τα 830 ευρώ και το πολύ πολύ μετά από 30 χρόνια να φτάσει τα 1.300 ευρώ. Ακόμα περισσότεροι είναι οι κακοπληρωμένοι νοσηλευτές του ιδιωτικού τομέα.
Ταυτόχρονα, δεν μας εξηγεί η κυβέρνηση πώς την ίδια ώρα ο ιδιωτικός τομέας καταφέρνει και κάνει «χρυσές δουλειές». Μόνο οι 2 μεγαλύτεροι όμιλοι («Hellenic Healthcare Group», Ομιλος Ιατρικού Αθηνών) λειτουργούν στην Αττική πάνω από 90 χειρουργικές αίθουσες. Αν σε αυτά προστεθούν τα αναρίθμητα μεγαλύτερα και μικρότερα ιδιωτικά θεραπευτήρια, προσεγγίζουν το δυναμικό όλων των δημόσιων νοσοκομείων της Αττικής. Ετσι, πολύ απλά και μεθοδικά, οι ασθενείς που δεν ανέχονται να περιμένουν άλλο στο δημόσιο νοσοκομείο μαζεύουν τις οικονομίες τους και τις καταθέτουν στους επιχειρηματίες της Υγείας.
Εχουν βρει όμως και γι' αυτό λύση. Είναι χαρακτηριστικό ότι με νόμο της κυβέρνησης της ΝΔ θεσμοθετήθηκαν τα απογευματινά - επί πληρωμή - χειρουργεία. Με αυτόν τον νόμο η κυβέρνηση εμβάθυνε μία ακόμα πλευρά ιδιωτικοοικονομικής και εμπορευματικής λειτουργίας των νοσοκομείων, η οποία δεν είναι καθόλου νέα. Την είχε εξαγγείλει η ίδια το 2019 (τα σχέδια αναβλήθηκαν λόγω κορονοϊού) αλλά είχε ήδη θεσμοθετηθεί από το 2002, επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, και παρέμεινε επί ΣΥΡΙΖΑ, που «ξέχασε» να την καταργήσει.
Η εξέλιξη αυτή είναι ενταγμένη στις κατευθύνσεις της ΕΕ και των αστικών κομμάτων και στοχεύει στην ενίσχυση των δημόσιων νοσοκομείων ως αυτοχρηματοδοτούμενων επιχειρηματικών μονάδων, με δικά τους έσοδα, από την πώληση των εργασιών τους στα ασφαλιστικά ταμεία και άμεσα στους ασθενείς. Στόχος είναι να απεμπλακεί στον μεγαλύτερο βαθμό ο κρατικός προϋπολογισμός από τη χρηματοδότηση των νοσοκομείων, προκειμένου να περισσέψει κρατικό χρήμα για την παντός είδους στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων. Τα απογευματινά ιατρεία - πάλι επί πληρωμή των ασθενών - στα δημόσια νοσοκομεία, που φτιάχτηκαν επί ΠΑΣΟΚ και γιγαντώθηκαν επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, απέσπασαν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ από τους χιλιάδες ασθενείς - πελάτες που τα επισκέφτηκαν.
«Ασπρα» ή μαύρα, «νόμιμα» ή «παράνομα», στον ιδιωτικό ή στον απογευματινό δημόσιο, ο στόχος είναι οι ασθενείς να πληρώνουν περισσότερα. Εχει κανένας αμφιβολία για ποιον δουλεύουν τελικά οι κυβερνήσεις;
Εκεί που μας χρωστούσαν, μας πήραν και το βόδι
Τις τελευταίες μέρες διέρρευσαν τα σχέδια του υπουργείου Υγείας για αλλαγή στο εφημεριακό καθεστώς των νοσοκομείων της Αττικής. Συγκεκριμένα, προβλέπεται ταυτόχρονη καθημερινή εφημέρευση όλων των δημόσιων νοσοκομείων του λεκανοπεδίου.
Τι γίνεται ουσιαστικά; Τα δημόσια νοσοκομεία μετατρέπονται σε «εφημερατζίδικα», οι λιγοστές χειρουργικές αίθουσες θα κατανέμονται μόνο για τα επείγοντα περιστατικά, με αποτέλεσμα περαιτέρω αύξηση της λίστας αναμονής των τακτικών χειρουργείων.
Ισχυρίζονται ότι αυτό το μέτρο θα δώσει «λύση» στις πολύωρες αναμονές και στις επικίνδυνες συνθήκες που υφίστανται οι ασθενείς στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών. Ηδη με το υπάρχον καθεστώς, λόγω της υποστελέχωσης τα περισσότερα νοσοκομεία μπορούν και λειτουργούν 1 με 2 αίθουσες χειρουργείου σε μέρες γενικής εφημερίας. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Οτι αν γίνει ένα τροχαίο ατύχημα με 2 πολυτραυματίες που χρειάζονται χειρουργείο, η κυβέρνηση επιβάλλει στους υπόλοιπους χειρουργικούς ασθενείς κάθε φύσης καθεστώς ρώσικης ρουλέτας.
Γίνεται κατανοητό, λοιπόν, ότι την ώρα που αρνούνται να κάνουν έστω τις προσλήψεις που να αντισταθμίζουν τις συνταξιοδοτήσεις, τα δημόσια νοσοκομεία δέχονται ένα ακόμα καίριο πλήγμα με τις νέες μεθοδεύσεις της κυβέρνησης. Τα δημόσια νοσοκομεία με το ίδιο εξουθενωμένο προσωπικό σε καθημερινή κατάσταση συναγερμού για τα επείγοντα, ενώ προφανώς η σύγχρονη περίθαλψη, το επιστημονικό έργο και η «υψηλή ιατρική» θα είναι είτε στα ιδιωτικά θεραπευτήρια είτε στην ιδιωτική απογευματινή λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων. Για όποιον, βέβαια, μπορεί να αντεπεξέλθει στο κόστος.
Οι υγειονομικοί έχουμε συγκεντρώσει αρκετή πείρα πλέον για το ποιον έχουμε απέναντί μας. Εχουμε την πολιτική που θεωρεί πεταμένα λεφτά την ενίσχυση της δημόσιας περίθαλψης. Την πολιτική που θεωρεί ότι αν οι υπηρεσίες αυτές δεν παίρνουν ευθέως τη μορφή του εμπορεύματος, αν από αυτές δεν προκύπτουν επένδυση, συναλλαγή και κέρδος, αν δεν υπηρετούν τις ανάγκες της οικονομίας των λίγων, είναι «αντιπαραγωγικές», είναι «ουτοπικές», είναι «αναχρονιστικές».
Οι υγειονομικοί έχουμε συγκεντρώσει επίσης αρκετή πείρα για το τι σημαίνει αγώνας και διεκδίκηση. Και αν μέχρι τώρα καταφέρναμε να έχουμε μικρές, κατά τόπους νίκες, έχουμε όλες τις προϋποθέσεις να διεξάγουμε έναν ολομέτωπο αλλά και νικηφόρο αγώνα ενάντια στα «κοράκια» της Υγείας και στους πολιτικούς τους εκπροσώπους.
Ολοι στη 48ωρη απεργία των νοσοκομειακών γιατρών στις 29 και 30 Νοέμβρη!
Γιάννης ΠΑΠΑΖΑΧΑΡΙΑΣ
Μέλος του ΔΣ της ΕΙΝΑΠ και του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων Τζάνειου Νοσοκομείου, ειδικευόμενος χειρουργός
Τις τελευταίες μέρες διέρρευσαν τα σχέδια του υπουργείου Υγείας για αλλαγή στο εφημεριακό καθεστώς των νοσοκομείων της Αττικής. Συγκεκριμένα, προβλέπεται ταυτόχρονη καθημερινή εφημέρευση όλων των δημόσιων νοσοκομείων του λεκανοπεδίου.
Τι γίνεται ουσιαστικά; Τα δημόσια νοσοκομεία μετατρέπονται σε «εφημερατζίδικα», οι λιγοστές χειρουργικές αίθουσες θα κατανέμονται μόνο για τα επείγοντα περιστατικά, με αποτέλεσμα περαιτέρω αύξηση της λίστας αναμονής των τακτικών χειρουργείων.
Ισχυρίζονται ότι αυτό το μέτρο θα δώσει «λύση» στις πολύωρες αναμονές και στις επικίνδυνες συνθήκες που υφίστανται οι ασθενείς στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών. Ηδη με το υπάρχον καθεστώς, λόγω της υποστελέχωσης τα περισσότερα νοσοκομεία μπορούν και λειτουργούν 1 με 2 αίθουσες χειρουργείου σε μέρες γενικής εφημερίας. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Οτι αν γίνει ένα τροχαίο ατύχημα με 2 πολυτραυματίες που χρειάζονται χειρουργείο, η κυβέρνηση επιβάλλει στους υπόλοιπους χειρουργικούς ασθενείς κάθε φύσης καθεστώς ρώσικης ρουλέτας.
Γίνεται κατανοητό, λοιπόν, ότι την ώρα που αρνούνται να κάνουν έστω τις προσλήψεις που να αντισταθμίζουν τις συνταξιοδοτήσεις, τα δημόσια νοσοκομεία δέχονται ένα ακόμα καίριο πλήγμα με τις νέες μεθοδεύσεις της κυβέρνησης. Τα δημόσια νοσοκομεία με το ίδιο εξουθενωμένο προσωπικό σε καθημερινή κατάσταση συναγερμού για τα επείγοντα, ενώ προφανώς η σύγχρονη περίθαλψη, το επιστημονικό έργο και η «υψηλή ιατρική» θα είναι είτε στα ιδιωτικά θεραπευτήρια είτε στην ιδιωτική απογευματινή λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων. Για όποιον, βέβαια, μπορεί να αντεπεξέλθει στο κόστος.
Οι υγειονομικοί έχουμε συγκεντρώσει αρκετή πείρα πλέον για το ποιον έχουμε απέναντί μας. Εχουμε την πολιτική που θεωρεί πεταμένα λεφτά την ενίσχυση της δημόσιας περίθαλψης. Την πολιτική που θεωρεί ότι αν οι υπηρεσίες αυτές δεν παίρνουν ευθέως τη μορφή του εμπορεύματος, αν από αυτές δεν προκύπτουν επένδυση, συναλλαγή και κέρδος, αν δεν υπηρετούν τις ανάγκες της οικονομίας των λίγων, είναι «αντιπαραγωγικές», είναι «ουτοπικές», είναι «αναχρονιστικές».
Οι υγειονομικοί έχουμε συγκεντρώσει επίσης αρκετή πείρα για το τι σημαίνει αγώνας και διεκδίκηση. Και αν μέχρι τώρα καταφέρναμε να έχουμε μικρές, κατά τόπους νίκες, έχουμε όλες τις προϋποθέσεις να διεξάγουμε έναν ολομέτωπο αλλά και νικηφόρο αγώνα ενάντια στα «κοράκια» της Υγείας και στους πολιτικούς τους εκπροσώπους.
Ολοι στη 48ωρη απεργία των νοσοκομειακών γιατρών στις 29 και 30 Νοέμβρη!
Γιάννης ΠΑΠΑΖΑΧΑΡΙΑΣ
Μέλος του ΔΣ της ΕΙΝΑΠ και του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων Τζάνειου Νοσοκομείου, ειδικευόμενος χειρουργός
Πηγή: rizospastis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου