Πρώτη Ιουλίου ξεκινά η εξαήμερη εργασία των σκλάβων στην γαλέρα.
Την πληρώνουν αυτήν την έκτη ημέρα όμως, 40% δίνουν για την έξτρα ημέρα, την έξτρα κούραση, για την υγεία των εργατών που πάει στο απόσπασμα.
182 εργατικά ατυχήματα είχαμε το 2023, μερικά παραπάνω από την κούραση τι σημασία έχει;
Αναλώσιμοι εργάτες για το κέρδος των ολίγων ρε γαμώτο!
Από το να μειωθεί η παραγωγή ας μειωθούν οι εργάτες, τι ψυχή έχουν μπροστά στο κέρδος;
Γιατί για να προσλάβουν νέους εργαζόμενους, ούτε λόγος.
Αυτοί που θα τη νιώσουν στο πετσί τους την έξτρα ημέρα είναι οι ήδη υπάρχοντες εργαζόμενοι, άρα όλα καλά όλα ανθηρά.
Απλά όχι για όλους....
Η πολυλάλητη κανονικότητα είναι εδώ και διόλου διαταραγμένη.
Πληρώνουν αγαπητέ και αφού πληρώνουν η υγεία, η ασφάλεια, η ζωή μας πάει περίπατο.
Και όταν υπάρχει ανάγκη και κόψιμο θα το δεχτούν.
Γιατί αν δεν το δεχτούν θα πεινάσουν και θα φύγουν στο εξωτερικό για να βρουν νέα δουλειά και νέα ζωή εκεί.
Και αν δεν δεχτούν "δεν τρέχει μία" που λένε, γιατί βασίζονται σε ανθρώπους τρίτων χωρών. Θα δουλέψουν αυτοί, γιατί αυτοί δεν είναι άνθρωποι, είναι σκλάβοι, σωστά;
Δεν μετράει λοιπόν η ζωή τους όπως δεν μετράει και η δική μας που δεν είμαστε από αυτές τις χώρες.
Για πες μου τώρα τι διαφορά έχουμε με αυτούς τους ανθρώπους;
Οι διαφορές μας, να το θυμάσαι είναι με αυτούς που μας θεωρούν αναλώσιμους και δεν υπολογίζουν τις ζωές μας.
Οι διαφορές μας και είναι μεγαλειώδεις διαφορές είναι με αυτούς που μας κάνουν σκλάβους όλους!
Και τόσοι αγώνες, τόσες απεργίες, τόσες κινητοποιήσεις για το πενθήμερο και το οχτάωρο ξεθεμελιώνονται από ανθρώπους που δεν έχουν πεινάσει, δεν έχουν δουλέψει, δεν έχουν κολλήσει ούτε ένα ένσημο.
Και έτσι χαλαρά οι 40 ώρες την εβδομάδα γίνονται 48.
Και τι τους νοιάζει σάμπως αυτοί θα τις δουλέψουν αυτές τις ώρες;
Αυτοί απλά κρατούν το μαστίγιο για να μην αργήσει η επιστροφή στα χρόνια της δουλείας.
Γιατί όσο αργούν τόσο δεν αυξάνεται το κέρδος τους.
Και τα είπαμε τα μιλήσαμε....
Τι αξία έχει η ζωή μας μπροστά στο κέρδος τους;
Ένα θετικό βλέπω μόνο, αν το λες θετικό...
Ότι είναι απροκάλυπτα, δίχως μάσκες, απίστευτα εχθρικοί προς τον λαό και τους εργαζόμενους.
Και ήταν πάντα έτσι, δεν έγιναν τώρα που βαφτίζουν την εργασιακή σκλαβιά, εκσυχρονισμό.
Και πετώντας την πολιτική κορεκτίλα στον κάδο των αχρήστων θα ρωτήσω τούτο;
Δεν το έβλεπαν όσοι απλοί μεροκαματιάρηδες τους ψήφισαν;
Ή νόμιζαν ότι δεν ανήκουν στους μεροκαματιάρηδες;
Δεν σκέφτηκαν τι μέλλον παραδίνουν στα παιδιά τους; Και δεν βάζω το “μας” γιατι δεν νοιάστηκαν ούτε για τα δικά τους.
Ή προσδοκούσαν ότι ψηφίζοντάς τους θα γίνουν και αυτοί πλουτοκράτες;
Αλλά ό,τι ψήφισαν ψήφισαν, τώρα τι θα κάνουμε είναι το θέμα. Όλοι μαζί!
Τελειώνοντας θα πω μονάχα αυτό, η εργασιακή σκλαβιά ήρθε για να μείνει.
Στο χέρι μας είναι να τους τελειώσουμε πριν μας τελειώσουν.
Είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου.
Κυριολεκτικά.
Λίλα Μήτσουρα: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου