-Καλημέρα, δάσκαλε. Πώς είσαι;
-Πώς να είμαι; Εδώ, στις εξετάσεις
-Συγνώμη, δάσκαλε, αλλά μπορούν να γίνουν εξετάσεις με τέτοια ζέστη;
-Δύσκολο... ούτε ανεμιστήρες δεν έχουμε
-Άρα, τι κάνει το υπουργείο; Παίζουν με την υγεία των παιδιών;
-Το υπουργείο λέει να διευκολύνουμε τα παιδιά
-Πώς; Χωρίς κλιματισμό;
-Τι να πω, ρε Βασίλη... δίκιο έχεις
-Κι εσείς τι κάνετε;
-Εμείς διαμαρτυρόμαστε... αλλά και βοηθάμε όπου μπορούμε
-Δηλαδή;
-Προχτές, που ήμουν επιτηρητής στις Πανελλήνιες, ζαλίστηκαν πάνω από 3 μαθητές στην τάξη μου. Αν δεν τους δροσίζαμε και δεν τους δίναμε κέικ και μπισκότα ,που προορίζονταν για μας, φοβάμαι πως δε θα τελείωναν ομαλά τα πράγματα
-Μπράβο σας. Και ποια είναι η αμοιβή σας;
-Ούτε 10 ευρώ για μία μέρα επιτήρησης... και 1,5 ευρώ για κάθε γραπτό που διορθώνουμε
-Δηλαδή, αν δεν είχατε φιλότιμο, θα είχαν καταρρεύσει όλα...
-Ναι... αλλά αυτό μας έφαγε
-Γιατί απ' ό,τι βλέπω το κράτος είναι πολύ εχθρικό απέναντι στα παιδιά μας...
-Συ είπας... πάντως δεν κουνιέστε κι εσείς οι γονείς
-Δίκιο έχεις... αλλά για πες μου, πώς γράφουν φέτος τα παιδιά στις Πανελλήνιες;
-Θα σου μιλήσω κυρίως με βάση τα Νέα Ελληνικά και τη Γλώσσα. Τα θέματα είναι κάπως πιο προσιτά από περσι... Αλλά...
-Τι αλλά; Πάλι ασάφειες και αστοχίες έχουμε;
-Σίγουρα. Όταν βάζεις ως κεντρικό θέμα την αξία του βιβλίου, δε μπορείς να δίνεις ως βάση ένα τεράστιο κείμενο αγνώστου συγγραφέα διασκευασμένο από το διαδίκτυο
-Τι εννοείς;
-Είναι σα να λες υπέρ του βιβλίου στα λόγια... και αντί για το βιβλίο να έχεις ως πηγή το διαδίκτυο
-Δηλαδή σα να μη πιστεύεις στο βιβλίο
-Και μετά να ζητάς από τα παιδιά να εκφωνήσουν ομιλία για την αξία της φιλαναγνωσίας, όταν έχουν μπροστά τους ένα κείμενο, που τα λεει όλα. Τι πρωτοβουλία αφήνεις σ' αυτά τα παιδιά;
-Κατάλαβα. Δηλαδή είναι σαν τα οδηγείς να αντιγράψουν το κείμενο
-Ακριβώς. Χώρος για αυτενέργεια ελάχιστος...
-Και τ' άλλα θέματα;
-Τα περισσότερα ήταν να βρουν τα παιδιά συγκεκριμένα πράγματα. Φορμαλισμό το λέμε εμείς αυτό
-Κακό αυτό. Πουθενά δεν τους ζητιόταν η γνώμη τους;
-Κοίταξε, Βασίλη, η γραμμή είναι να δουν αν οι μαθητές εντοπίζουν τις σωστές απαντήσεις
-Συγνώμη, δε μιλάμε για τα Μαθηματικά. Υπάρχουν στη Γλώσσα σωστές απαντήσεις για όλα;
-Δε συμφωνώ για τα Μαθηματικά... Αλλά και στη Γλώσσα το σύστημα βάζει τους όρους της μάθησης
-Κι επομένως;
-Επομένως στο μόνο ερώτημα που υπήρχε ενδιαφέρον δηλαδή ποια είναι η στάση των σημερινών νέων απέναντι στο βιβλίο, τα παιδιά είπαν τις απόψεις τους
-Και τι απάντησαν λοιπόν τα παιδιά;
-Πολλά είπαν ότι οι σημερινοί νέοι δεν θεωρούν ανάγκη την ανάγνωση βιβλίων, γιατί πιστεύουν ότι υπάρχουν καλύτερες πηγές γνώσης. Μερικοί μαθητές φάνηκε να υιοθετούν αυτή την άποψη, ενώ άλλοι έγραψαν ότι διαφωνούν μ' αυτή την τάση
-Μάλιστα. Ενδιαφέροντα όλα αυτά... αρκεί να τα διαβάσουν κάποτε κι οι αρμόδιοι... κι όχι μόνο εσείς που διορθώνετε
-Συμφωνώ, Βασίλη. Και θέλω να σου πω ότι υπήρξαν και μαθητές που έγραψαν ότι τα παιδιά έχουν ταυτίσει το βιβλίο με την πίεση της ύλης και τις εξετάσεις... και γι' αυτό θεωρούν το βιβλίο εχθρό.
-Καλά είπαν... ψέματα είναι;
-Πικρή η αλήθεια... το εκπαιδευτικό σύστημα, με την πίεση που ασκεί στα παιδιά, κάνει το βιβλίο απωθητικό στα μάτια τους. Έτσι όταν λέω στους μαθητές μου να διαβάσουν κανένα λογοτεχνικό βιβλίο, αυτοί με κοιτάζουν σαν αστροναύτες, γιατί έχουν ταυτίσει το βιβλίο με κάτι υποχρεωτικό, που το διαβλαζουν με στόχο το βαθμό ή τις εξετάσεις
-Άρα, δάσκαλε, στραβά αρμενίζουμε
-Αυτό ήταν το θέμα για τα ΕΠΑΛ, Βασίλη. Και μπορεί το κράτος να μην έχει πολιτική υποστήριξης του βιβλίου, αλλά στα σχολεία πολλοί συνάδελφοι προσπαθούν να υποστηρίξουν σχολικές βιβλιοθήκες και να κάνουν τα παιδιά να καταλάβουν την αξία του βιβλίου για τη ζωή τους
-Μπραβο τους. Είμαι πολύ χαρούμενος, που το ακούω αυτό.
-Μάλιστα. Γιατί αλλιώς τα παιδιά μας θα γίνουν άνεργοι τηλεθεατές, Βασίλη. Που θα νομίζουν ότι ζωή είναι ό,τι βλέπουν στο διαδίκτυο
-Πες τα, δάσκαλε
-Και δε θα μπορούν ούτε κάν να μιλήσουν και να διεκδικήσουν, αφού έχουν μάθει μόνο να βλέπουν ή να ακούν αυτά που κάνουν άλλοι
-Και τι πρέπει να γίνει, δάσκαλε;
-Να διεκδικήσουμε μια δημόσια και δωρεάν Παιδεία για όλα τα παιδιά και όχι για λίγους κι εκλεκτούς. Δε μπορεί τα παιδιά να είναι "αλυσοδεμένα" μέχρι τα 18... κι εσύ να τους μιλάς για την αξία του βιβλίου ή του " ταξιδεύειν". Για την αξία του "ταξιδεύειν" έβαλαν στα παιδιά των Γενικών λυκείων
-Για ποια ταξίδια τους λένε, δάσκαλε; Σ' αυτά τα παιδιά που είναι εγκλωβισμένα σ' όλο το Λύκειο;
-Τέλος πάντων... Καλά τα είπαμε και σήμερα
-Ναι, δάσκαλε. Σ' ευχαριστώ για την ενημέρωση
-Νάσαι, καλά, Βασίλη. Ως προς τα άλλα,ακούει κανείς;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου