Δον Μιγκέλ Ρούιζ
Δεν υπάρχει λόγος να κατηγορείτε τους γονείς σας ή οποιονδηποτε σας κατεύθυνε, άθελά σας, σε αυτή τη ζωή, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού σας. Έχει έρθει, όμως η στιγμή να σταματήσει αυτό. Εφτασε η στιγμή να απελευθερωθείτε από την τυραννία του Κριτή, με το αλλάξετε τις βάσεις συμφωνιών σας. Έφτασε η στιγμή να αποποιηθείτε το ρόλο του Θύματος.
Ο αληθινός εαυτός σας εξακολουθεί να είναι ένα μικρό παιδί που ποτέ δεν μεγάλωσε. Μερικές φορές το μικρό παιδί αναδύεται, όταν εσείς διασκεδάζετε ή παίζετε, όταν είστε χαρούμενοι, όταν ζωγραφίζετε ή γράφετε ποιήματα ή παίζετε πιάνο- όταν βρίσκετε κάποιον τρόπο δημιουργικής έκφρασης.
Να ποιες είναι οι πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής σας: τότε που βγαίνει στην επιφάνεια ο αληθινός σας εαυτός, τότε που δεν νοιάζεστε για το παρελθόν και δεν ανησυχειτε για το μέλλον. τότε που νιώθετε σαν μικρό παιδί. Υπάρχει, όμως κάτι που διακόπτει αυτή την ευτυχία- το λέμε ευθύνες. Ο Κριτής υπενθυμίζει αυστηρά: " Για μισό λεπτό, είσαι υπεύθυνος άνθρωπος, έχεις καθήκοντα να διεκπεραιώσεις, πρέπει να πας στο σχολείο, πρέπει να πας στη δουλειά."
Ξαφνικά θυμόμαστε τις τόσες ευθύνες και το χαμόγελο σβήνει από το πρόσωπό μας.
Αν παρακολουθήσετε παιδιά που παριστάνουν τους μεγάλους, βλέπετε τα προσωπάκια τους να σοβαρεύοουν: "Εγώ θα κάνω τον δικηγόρο", λέει ένας μικρός και η έκφρασή του αμέσως αλλάζει- παίρνει την αγέλαστη έκφραση του ενηλίκου.
Πράγματι, αυτή την όψη περιφέρουμε στην καθημερινή μας ζωή.
Είμαστε ακόμα παιδιά, αλλά έχουμε χάσει την ελευθερία μας. Η ελευθερία που αναζητάμε είναι ελευθερία να είμαστε ο εαυτός μας, να εκφράζουμε αυτά που νιώθουμε.
Αν, ομως, ρίξουμε μια ματιά στη ζωή μας, θα διαπιστώσουμε ότι τον περισσότερο καιρό κάνουμε πράγματα για να ικανοποιήσουμε τους άλλους και για να γίνουμε αποδεκτοί από αυτούς, παρά για να ευχαριστήσουμε τον εαυτό μας. Ορίστε τι απέγινε η ελευθερία μας. Αν πάρουμε χίλιους ανθρώπους από οποιαδήποτε κοινότητα του κόσμου, θα ανακαλύψουμε ότι οι εννιακόσιοι εννιά είναι απολύτως εξημερωμένοι.
Δυστυχώς, οι πιο πολλοί από μας αγνοούμε το γεγονός ότι δεν είμαστε ελεύθεροι. Κάτι μέσα μας μας το ψιθυρίζει, αλλα δεν καταβαλαίνουμε από που προέρχεται αυτή η εσωτερική φωνή και γιατί δεν είμαστε ελεύθεροι. Το πρόβλημα με τους περισσότερους ανθρώπους είναι οτι ζουν τη ζωή τους χωρις να ανακαλύψουν ότι ο Κριτής και το Θύμα καταδυναστεύουν το νου τους, πνίγοντας την ελευθερία τους.
Η επίγνωση είναι πάντοτε το πρώτο βήμα, γιατι όταν κανείς άγνοια δεν μπορεί να επιφέρει καμία αλλαγή στο περιβάλλον του. Αν δεν μπορείτα να συνειδοτοποιήσετε ότι ο νους σας είναι γεμάτος τραύματα και συναισθηματικό δηλητήριο, δεν μπορείτε να αρχίσετε το καθάρισμα και τη θεραπεία των πληγών και συνεχίζεται να υποφέρετε.
Δεν υπάρχει κανένας λόγοας να υποφέρετε.
Με την επίγνωση, μπορείτε να επαναστατήσετε και να πείτε, "Ως εδώ ήταν!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου