Του Δημήτρη Γιατράκου
Η συμπατριώτισσά μας Κική Δημουλά ακαδημαϊκός και σπουδαία ποιήτρια, η οποία σπάνια παραχωρεί συνεντεύξεις, κατέθεσε τη γνώμη της και κυρίως την ευχή της στις αρχές του μήνα που έφυγε σε αφιέρωμα του περιοδικού Κ της Καθημερινής για τα ευρήματα στην Αμφίπολη: «Αυτό που με καθηλώνει είναι σε τι βάθος τιμητικό έκρυβε τους επιφανείς νεκρούς του ο χρόνος και με τι δρακόντειες, αμετακίνητες από το βάρος πλάκες έφραζε την είσοδο ωσάν (πέραν εκείνης της ιερόσυλης φθοράς που έχει το ελευθέρας από το θάνατο να εισχωρεί) να έπεται κι άλλη λαθραία φθορά, κι άλλη, κι άλλη – σπείρα ολόκληρη της οποίας εγκέφαλος είναι η λήθη.»
Όσο για την ταυτότητα του προσώπου που βρίσκεται θαμμένο στην Αμφίπολη, η Κική Δημουλά γράφει: «Κι επειδή όπου γης και πατρίς, εμένα κυρίως μ' ενδιαφέρει, προσεύχομαι και ονειρεύομαι να ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος ο κτήτωρ αυτού του ταφικού μνημείου. Οχι από μεγαλομανία, αλλά μόνο για να πάψει εκείνη η σαλεμένη γοργόνα να δέρνεται στο άγριο πέλαγος του ερωτήματος: ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος1; Οτι ζει, να έχω να της αναγγείλω»
Σπουδαία λόγια ποιητικά δοσμένα, από μια σοφή γυναίκα, της οποίας τις αναρτήσεις παρακολουθώ και στα social media με μεγάλο ενδιαφέρον γιατί είναι απόσταγμα ζωής.
Αν και φανατικός οπαδός της τέχνης της, εκείνο που θα ήθελα να παρατηρήσω είναι πως η πνευματική ελίτ του τόπου μας είναι ουσιαστικό να ασχολείται με τα πολιτισμό μας, γιατί αυτός είναι κτήμα εσαεί για την πατρίδα μας, αλλά θεωρώ πως όλοι τούτοι οι πνευματικοί άνθρωποι με τα ευλογημένα και χαρισματικά μυαλά θα έπρεπε να έχουν συστρατευθεί μπρος στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο λαός μας, καθοδηγώντας μάλιστα τους πολιτικούς ταγούς της χώρας.
Δυστυχώς, πλην ελαχίστων και σποραδικά δεν το βλέπω να γίνεται .Θα είχε τεράστιο ενδιαφέρον , αν μέσα από συνεντεύξεις τους σε εφημερίδες ή ακόμη πιο μαχητικά στην τηλεόραση τοποθετούνταν για τη βασανιστική καθημερινότητα που βιώνει ο ελληνικός λαός, ο οποίος από τη μια έχει χάσει και δίκαια τις ελπίδες από τους πολιτικούς και από την άλλη έχει πέσει στην υποκουλτούρα μέσα από τα τα διάφορα reality show και άλλες μαλακίες που του σερβίρουν. Χρεωκοπήσαμε από τους πολιτικούς από τη μια , μας έχουν ρίξει στην πρέζα της υποκουλτούρας από την άλλη για να μας κάνουν όσο πιο μαλάκες μπορούν και η πνευματική μας ελίτ καταπιάνεται μόνο με την τέχνη της.
Χαμένοι από χέρι...
Και πριν ο αλέκτωρ λαλήσει τρις σ’ αυτά που έγραφα προχθές για την απουσία της πνευματικής μας ελίτ από τα πολιτικά δρώμενα της χώρας, όπου θα μπορούσε να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, σκάει μύτη ο διανοούμενος-φιλόσοφος, Στέλιος Ράμφος, την Κυριακή το μεσημέρι στην αίθουσα Acro στην Ιερά Οδό, σε ένα διάλογο με τον Σταύρο Θεοδωράκη, επιβεβαιώνοντας δια της παρουσίας του ότι και να μιλήσει η πνευματική μας ελίτ, μάλλον μας μπερδεύει.
«Η παρακμή είναι ο άξονας του προβλήματος μιας χώρας που βυθίζεται με παράπλευρες απώλειες του στιλ οικονομική κρίση. Έστω ότι μαγικά εξαφανίζεται το δημόσιο χρέος, ποιος εγγυάται ότι δε θα ξαναέρθει; Η Χούντα άφησε μηδέν χρέος. Επί Καραμανλή έγινε 30%, επί Ανδρέα έγινε 60%, επί Μητσοτάκη δανειστήκαμε και τα υπόλοιπα τα ξέρουμε» ανέφερε ο κ. Ράμφος.
Μάλιστα. Η Χούντα άφησε μηδέν χρέος. Απομονώνει, λοιπόν, ο κάθε ακροδεξιός που έχουμε στη Βουλή, από Βορίδη, Γεωργιάδη και τώρα και Πλεύρη μέχρι Κασιδιάρη και τα λοιπά καλό-παιδα, το ρηθέν του κ. Ράμφου και το κάνει pantiera. Όχι rossa, φυσικά. Και τα λόγια του πεφωτισμένου, πράγματι, ανδρός περνάνε στην κοινωνία, ερμηνεύοντάς τα ο καθένας όπως τον συμφέρει.
Είδες η Χούντα, τι παστρικιά (με την καλή έννοια) που ήταν με τα οικονομικά; Φράγκο δε χρωστούσαμε και ήλθαν στη συνέχεια οι δήθεν δημοκράτες και εκτόξευσαν το χρέος στα 350 δισ. ευρώ. Αλήθεια κι αυτό.
Όμως, κε Ράμφο μου, με όλο το σεβασμό, μπορεί η Χούντα, επειδή τα οικονομικά μεγέθη τότε ήταν απείρως μικρότερα των σημερινών από τη μια, αλλά κυρίως οι οικονομίες μη παγκοσμιοποιημένες, να μην άφησε χρέος, ωστόσο τα δεινά της επταετίας εκείνης να πάνε και να μην ξανάρθουν. Πολιτικά πήγε την Ελλάδα χρόνια πίσω, κι επειδή και η οικονομία είναι παράγωγο πολιτικής, έασε αυτήν χαίρειν (άφησέ την να πάει στο καλό). Όχι για να αποκρύψεις την αλήθεια, αλλά επειδή ακούγοντας ο χ, ψ, ζ τέτοιου είδους στοιχεία δεν έχει την ικανότητα να τα επεξεργαστεί ανάλογα. Οπότε, γιατί να μην έχουμε Χούντα εσαεί για να μη χρωστάμε, λέω, π.χ., πως μπορεί να σκεφτεί ένα κομμάτι της κοινωνίας.
Επικίνδυνοι συνειρμοί, με αφορμή τα λόγια ενός πραγματικά πνευματικού ανθρώπου...
Από το Θάρρος news
Η απουσία της πνευματικής μας ελίτ
Η συμπατριώτισσά μας Κική Δημουλά ακαδημαϊκός και σπουδαία ποιήτρια, η οποία σπάνια παραχωρεί συνεντεύξεις, κατέθεσε τη γνώμη της και κυρίως την ευχή της στις αρχές του μήνα που έφυγε σε αφιέρωμα του περιοδικού Κ της Καθημερινής για τα ευρήματα στην Αμφίπολη: «Αυτό που με καθηλώνει είναι σε τι βάθος τιμητικό έκρυβε τους επιφανείς νεκρούς του ο χρόνος και με τι δρακόντειες, αμετακίνητες από το βάρος πλάκες έφραζε την είσοδο ωσάν (πέραν εκείνης της ιερόσυλης φθοράς που έχει το ελευθέρας από το θάνατο να εισχωρεί) να έπεται κι άλλη λαθραία φθορά, κι άλλη, κι άλλη – σπείρα ολόκληρη της οποίας εγκέφαλος είναι η λήθη.»
Όσο για την ταυτότητα του προσώπου που βρίσκεται θαμμένο στην Αμφίπολη, η Κική Δημουλά γράφει: «Κι επειδή όπου γης και πατρίς, εμένα κυρίως μ' ενδιαφέρει, προσεύχομαι και ονειρεύομαι να ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος ο κτήτωρ αυτού του ταφικού μνημείου. Οχι από μεγαλομανία, αλλά μόνο για να πάψει εκείνη η σαλεμένη γοργόνα να δέρνεται στο άγριο πέλαγος του ερωτήματος: ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος1; Οτι ζει, να έχω να της αναγγείλω»
Σπουδαία λόγια ποιητικά δοσμένα, από μια σοφή γυναίκα, της οποίας τις αναρτήσεις παρακολουθώ και στα social media με μεγάλο ενδιαφέρον γιατί είναι απόσταγμα ζωής.
Αν και φανατικός οπαδός της τέχνης της, εκείνο που θα ήθελα να παρατηρήσω είναι πως η πνευματική ελίτ του τόπου μας είναι ουσιαστικό να ασχολείται με τα πολιτισμό μας, γιατί αυτός είναι κτήμα εσαεί για την πατρίδα μας, αλλά θεωρώ πως όλοι τούτοι οι πνευματικοί άνθρωποι με τα ευλογημένα και χαρισματικά μυαλά θα έπρεπε να έχουν συστρατευθεί μπρος στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο λαός μας, καθοδηγώντας μάλιστα τους πολιτικούς ταγούς της χώρας.
Δυστυχώς, πλην ελαχίστων και σποραδικά δεν το βλέπω να γίνεται .Θα είχε τεράστιο ενδιαφέρον , αν μέσα από συνεντεύξεις τους σε εφημερίδες ή ακόμη πιο μαχητικά στην τηλεόραση τοποθετούνταν για τη βασανιστική καθημερινότητα που βιώνει ο ελληνικός λαός, ο οποίος από τη μια έχει χάσει και δίκαια τις ελπίδες από τους πολιτικούς και από την άλλη έχει πέσει στην υποκουλτούρα μέσα από τα τα διάφορα reality show και άλλες μαλακίες που του σερβίρουν. Χρεωκοπήσαμε από τους πολιτικούς από τη μια , μας έχουν ρίξει στην πρέζα της υποκουλτούρας από την άλλη για να μας κάνουν όσο πιο μαλάκες μπορούν και η πνευματική μας ελίτ καταπιάνεται μόνο με την τέχνη της.
Χαμένοι από χέρι...
Επικίνδυνοι συνειρμοί
Και πριν ο αλέκτωρ λαλήσει τρις σ’ αυτά που έγραφα προχθές για την απουσία της πνευματικής μας ελίτ από τα πολιτικά δρώμενα της χώρας, όπου θα μπορούσε να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, σκάει μύτη ο διανοούμενος-φιλόσοφος, Στέλιος Ράμφος, την Κυριακή το μεσημέρι στην αίθουσα Acro στην Ιερά Οδό, σε ένα διάλογο με τον Σταύρο Θεοδωράκη, επιβεβαιώνοντας δια της παρουσίας του ότι και να μιλήσει η πνευματική μας ελίτ, μάλλον μας μπερδεύει.
«Η παρακμή είναι ο άξονας του προβλήματος μιας χώρας που βυθίζεται με παράπλευρες απώλειες του στιλ οικονομική κρίση. Έστω ότι μαγικά εξαφανίζεται το δημόσιο χρέος, ποιος εγγυάται ότι δε θα ξαναέρθει; Η Χούντα άφησε μηδέν χρέος. Επί Καραμανλή έγινε 30%, επί Ανδρέα έγινε 60%, επί Μητσοτάκη δανειστήκαμε και τα υπόλοιπα τα ξέρουμε» ανέφερε ο κ. Ράμφος.
Μάλιστα. Η Χούντα άφησε μηδέν χρέος. Απομονώνει, λοιπόν, ο κάθε ακροδεξιός που έχουμε στη Βουλή, από Βορίδη, Γεωργιάδη και τώρα και Πλεύρη μέχρι Κασιδιάρη και τα λοιπά καλό-παιδα, το ρηθέν του κ. Ράμφου και το κάνει pantiera. Όχι rossa, φυσικά. Και τα λόγια του πεφωτισμένου, πράγματι, ανδρός περνάνε στην κοινωνία, ερμηνεύοντάς τα ο καθένας όπως τον συμφέρει.
Είδες η Χούντα, τι παστρικιά (με την καλή έννοια) που ήταν με τα οικονομικά; Φράγκο δε χρωστούσαμε και ήλθαν στη συνέχεια οι δήθεν δημοκράτες και εκτόξευσαν το χρέος στα 350 δισ. ευρώ. Αλήθεια κι αυτό.
Όμως, κε Ράμφο μου, με όλο το σεβασμό, μπορεί η Χούντα, επειδή τα οικονομικά μεγέθη τότε ήταν απείρως μικρότερα των σημερινών από τη μια, αλλά κυρίως οι οικονομίες μη παγκοσμιοποιημένες, να μην άφησε χρέος, ωστόσο τα δεινά της επταετίας εκείνης να πάνε και να μην ξανάρθουν. Πολιτικά πήγε την Ελλάδα χρόνια πίσω, κι επειδή και η οικονομία είναι παράγωγο πολιτικής, έασε αυτήν χαίρειν (άφησέ την να πάει στο καλό). Όχι για να αποκρύψεις την αλήθεια, αλλά επειδή ακούγοντας ο χ, ψ, ζ τέτοιου είδους στοιχεία δεν έχει την ικανότητα να τα επεξεργαστεί ανάλογα. Οπότε, γιατί να μην έχουμε Χούντα εσαεί για να μη χρωστάμε, λέω, π.χ., πως μπορεί να σκεφτεί ένα κομμάτι της κοινωνίας.
Επικίνδυνοι συνειρμοί, με αφορμή τα λόγια ενός πραγματικά πνευματικού ανθρώπου...
Από το Θάρρος news
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου