Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2025

ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΜΠΕΤΑΣ: ΒΑΘΙΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΘΑ ΠΕΣΩ (Απόσπασμα)



Αυτή τη δουλειά την έχω υπηρετήσει σαν στρατιώτης.
Έχω κάνει το καθήκον μου.
Εμένα δε μ' ενδιέφερε ποτέ το χρήμα.
Εμένα μ' ενδιέφεραν τα γαλόνια.
Πάσχιζα για τη δόξα.
Διότι το χρήμα πολλοί μίσησαν.
Τη δόξα ουδείς.
Μη νομίζεις πως έβγαλα λεφτά.
Λεφτά βγάζουνε κάτι τραγουδιστικές φίρμες.
Η διαφορά είναι ότι εγώ μιλάω για ορθοδοξία.
Δε μιλάω για αιρέσεις.
Αυτές είναι αιρέσεις που δημιουργούνται από κυκλώματα, ενώ η δικιά μου η μουσική έχει μία σφραγίδα που γράφει Γιώργος Ζαμπέτας.
Τη σφραγίδα την έχει γιατί εγώ δεν παίζω με τα χέρια.
Παίζω με την ψυχή.
Το μπουζούκι δεν παίζεται για τα λεφτά.
Το μπουζούκι παίζεται για το μεράκι.
Μόνο για πάρτη σου.
Άμα παίζεις μπουζούκι μόνο για πάρτη σου, έρχονται και τα λεφτά.
Αλλά πρώτα για πάρτη σου.
Και άμα σ' αρέσει, έχει καλώς.
Άμα δε σ' αρέσει, καληνύχτα σου...



Γιώργος Ζαμπέτας
Σαν σήμερα, πριν 100 έτη, γεννήθηκε.
.........................................................................
Απόσπασμα από το βιβλίο:
ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΜΠΕΤΑΣ
ΒΑΘΙΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΘΑ ΠΕΣΩ 

Πηγή: Πρόσωπα



Η Σφήκα: Επιλογές




Διαβάστε Περισσότερα »

Για κάθε Ωνάσειο Σχολείο, εκατοντάδες μαθητές Δημοτικού οδηγούνται στα Φροντιστήρια...

Νίκος Μάστορας


Και εκατοντάδες άλλοι μαθητές θα αναγκαστούν να φοιτούν ακόμα πιο μακρυά από τα σπίτια τους - Όπως συνέβη και με τα υπάρχοντα Πρότυπα, τα Ωνάσεια θα πάψουν να είναι σχολεία της γειτονιάς

Ακούγεται πολύ ωραίο πράγμα η δημιουργία κι άλλων Προτύπων σχολείων, όπως τα νέα Ωνάσεια σχολεία για τα οποία γίνεται συζήτηση αυτές τις μέρες στη Βουλή. Ακούγεται, αλλά είναι;

Ας μην ξεχνάμε οτι τα 22 νέα Ωνάσεια σχολεία, δεν θα χτιστούν εξ αρχής, αλλά πρόκειται για 22 κοινά σχολεία που θα μετατραπούν σε προτυπα. Ομως τότε, τι θα απογίνουν οι μαθητές των περιοχών, που κανονικά θα φοιτούσαν σε αυτά; Απλα θα διοχετευθούν σε άλλα, αυξάνοντας το συνωστισμό στις αίθουσες και θα αναγκαστούν να φοιτούν ακόμα πιο μακρυά από τα σπίτια τους... Και οι εκπαιδευτικοί που τώρα υπηρετούν σε αυτά; Όπως συνέβη και με τα υπάρχοντα πρότυπα, τα Ωνάσεια θα πάψουν να είναι σχολεία της γειτονιάς, δημιουργώντας τελικά μεγαλύτερη πίεση στις περιοχές αυτές, όπου τα υπόλοιπα σχολεία καλούνται να απορροφήσουν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται (πολυπληθή τμήματα κλπ), τους μαθητές από τη γειτονιά, που δεν διεκδικούν ή δεν μπορούν να επιτύχουν την εισαγωγή τους στο πρότυπο. Γι' αυτό και κατά τη μετατροπή σχολείων σε πρότυπα είχαμε τα προηγούμενα χρόνια μαζικές αντιδράσεις και κινητοποιήσεις σε πολλές περιοχές...

Αν ρωτήσει κανείς τους μαθητές που φοιτούν σήμερα στα σχολεία που θα γίνουν του χρόνου Ωνάσεια, όπως λχ το 10ου ΓΕΛ Ηρακλείου, θα σας πουν τα εξής:

Που θα πάνε οι μαθητές της γειτονιάς;

«Στην αρχή, τα συναισθήματα των μαθητών και των κατοίκων της περιοχής εναλλάσσονταν από ενθουσιασμό σε αμηχανία ακόμα και επιφυλακτικότητα: «Επιτέλους! Η εργατική συνοικία των Δειλινών θα αναβαθμιστεί με την «προαγωγή» του σχολείου σε Ωνάσειο με μία γενναία χρηματοδότηση από το Ίδρυμα Ωνάση για την ανακαίνιση των υποδομών, για καινοτόμες διδακτικές μεθόδους, για την επιμόρφωση του διδακτικού προσωπικού, για σύνδεση με τα ΑΕΙ και για ομίλους και σύνολα, όλα πολλά υποσχόμενα… Όμως, με το πέρασμα των ημερών ήρθαν στη δημοσιότητα και πολλές άλλες λεπτομέρειες για τον τρόπο λειτουργίας και τη σύνθεση του νέου σχολείου όσον αφορά στο μαθητικό και διδακτικό δυναμικό: Οι μαθητές του σχολείου αυτού θα εισάγονται με εξετάσεις κατά τον ανταγωνιστικό θεσμό των Πρότυπων σχολείων, που απαιτεί γερή και κοστοβόρα προετοιμασία με ιδιαίτερα μαθήματα. Αβίαστα λοιπόν ήρθε στο μυαλό μας η σοφή ρήση των προγόνων μας «Φοβοῦ τούς Δαναούς και δῶρα φέροντας». Μόνο που αυτά τα δώρα δε θα τα δεχτούν οι ευπαθείς οικογένειες της ευάλωτης περιοχής των Δειλινών, αλλά μαθητές που θα έχουν την οικονομική δυνατότητα να εισαχθούν στο «αναβαθμισμένο» σχολείο του ιδρύματος Ωνάση με μια εκπαίδευση χρησιμοθηρική,
εξετασιοκεντρική και ανταγωνιστική, μακριά από κάθε πνεύμα ουσιαστικής, πολύπλευρης και ανθρωπιστικής παιδείας. Πώς, λοιπόν θα καρπωθούν τα οφέλη του εκσυγχρονισμού οι μαθητές αυτής της περιοχής, από τη στιγμή που δε θα
φοιτήσουν σε αυτό το σχολείο, αλλά αντιθέτως θα εκδιωχθούν από αυτό, ψάχνοντας θέση στα όμορα και ήδη υπερπλήρη σχολεία του Ηρακλείου;

Όσο για τους εκπαιδευτικούς, που υπηρετούν τόσα χρόνια σε αυτό το σχολείο και δίνουν καθημερινό αγώνα για την εκπαίδευση αυτών των μαθητών με αντίπαλο τις οικονομικές, κοινωνικές και μαθησιακές δυσκολίες, δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη, έστω με τη μεταβατική διάταξη που ισχύει και στα Πρότυπα σχολεία, που προβλέπει την παραμονή των εκπαιδευτικών με διετή θητεία και αξιολόγηση με τη λήξη της. Αντιθέτως, απομακρύνονται βιαίως και ξαφνικά, χωρίς καμία ενημέρωση και συζήτηση σχετικά με την απορρόφησή τους σε άλλες οργανικές θέσεις. Θα περιφέρονται ως πρόσφυγες, παραμένοντας στη διάθεση του ΠΥΣΔΕ και αναμένοντας πού και πότε θα βρεθεί οργανική θέση για αυτούς…»


Σε αυτές τις φράσεις, απο ανοικτή επιστολή του Συλλόγου Διδασκόντων του 10ου ΓΕΛ Ηρακλείου, συνοψίζεται η κατάσταση. Αλλα δεν είναι μονο αυτό: Για κάθε τέτοιου τύπου σχολείο, εκατοντάδες μικροί μαθητές οδηγούνται πρώιμα στα Φροντιστήρια!

Στα Φροντιστήρια από Δ' Δημοτικού...

Κι αυτό είναι λογικό, αφού το μεγάλο ενδιαφέρον για μια θέση σε ένα Πρότυπο, έχει φέρει σαν αποτέλεσμα οι εξετάσεις για τα Πρότυπα να έχουν πάρει χαρακτηριστικά ...πανελλαδικών! Η ζήτηση για μια θέση στα Πρότυπα σχολεία είναι τόσο μεγάλη, και κατά συνέπεια και ο ανταγωνισμός, με αποτέλεσμα η προετοιμασία των μαθητών να είναι και αυτή εξαντλητική, πνευματικά αλλά και οικονομικά:

Πέρυσι κατατέθηκαν 9.454 αιτήσεις συμμετοχής στις εξετάσεις για μία εκ των συνολικά 1.794 θέσεων στα Πρότυπα Γυμνάσια και Λύκεια. Το 2021 για τις 1.494 θέσεις στα Πρότυπα είχαν κατατεθεί 6.231 αιτήσεις, ενώ το 2023 ο αριθμός των αιτήσεων ήταν 9.276 για 1.696 θέσεις.

Σύμφωνα με πρόσφατο ρεπορτάζ της «Καθημερινής» εξάλλου, το μηνιαίο κόστος για προετοιμασία σε φροντιστήρια για τα Πρότυπα κυμαίνεται περί τα 200 με 300 ευρώ, μαζί με τις προσομοιώσεις εξετάσεων που οργανώνονται. Το συνολικό κόστος εξαρτάται από τον χρόνο έναρξης της προετοιμασίας και την περιοδικότητα των μαθημάτων. Πάντως, καθώς οι περισσότεροι ξεκινούν από τις αρχές της Στ΄ Δημοτικού, ένα μέσο κόστος κυμαίνεται στα 2.000 ευρώ για το οκτάμηνο από τον Σεπτέμβριο έως τον Μάιο, μήνα των εξετάσεων. Τα ιδιαίτερα μαθήματα κοστίζουν 15-20 ευρώ την ώρα.


Πηγή: alfavita 


Η Σφήκα: Επιλογές




Διαβάστε Περισσότερα »

ΑΓΡΟΤΙΚΑ: Εχουν το δίκιο με το μέρος τους, οι διεκδικήσεις τους αφορούν όλο τον λαό!



Στους δρόμους του αγώνα, με μπλόκα σε κόμβους εθνικών οδών, συγκεντρώσεις και άλλες δράσεις, βρίσκονται οι βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφοι, παλεύοντας για την επιβίωσή τους, για να στηριχτεί το εισόδημά τους.

Η ικανοποίηση των δίκαιων διεκδικήσεών τους  είναι ζήτημα ζωής και θανάτου γι' αυτούς και τις οικογένειές τους, προκειμένου να μπορέσουν να συνεχίσουν να παράγουν και να ζουν στον τόπο τους.

Από τη μία οι ανάγκες των βιοπαλαιστών και από την άλλη η πολιτική του κέρδους και η ΚΑΠ ( κοινή αγροτική πολιτική)

Πίσω από τα οξυμένα προβλήματα και το ρημαγμένο τους εισόδημα, οι βιοπαλαιστές αγροτοκτηνοτρόφοι θα βρουν την πολιτική της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων, που στηρίζει την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων και προωθεί τις κατευθύνσεις της ευρωενωσιακής ΚΑΠ.

Στρατηγικός στόχος της ΚΑΠ
ήταν και παραμένει η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των ευρωενωσιακών μονοπωλίων, των βιομηχάνων, η μεγαλύτερη συγκέντρωση της αγροτικής παραγωγής και γης και όχι η επιβίωση του βιοπαλαιστή αγρότη, ούτε η εξασφάλιση φθηνών και ποιοτικών προϊόντων στη λαϊκή κατανάλωση.

Οι αγροτοκτηνοτρόφοι, που για 30 και πλέον χρόνια ακούν τις κυβερνήσεις και τα κόμματα της ΕΕ να τους υπόσχονται «καλύτερες μέρες» και να τους παραμυθιάζουν με διάφορα παραγωγικά μοντέλα, έχουν πληρώσει πολύ ακριβά την ΚΑΠ και τις άλλες πολιτικές της:

-- Με τις χαμηλές τιμές στα προϊόντα,
για να αυγατίζουν τα κέρδη τους οι επιχειρηματικοί όμιλοι σε όλη την κλίμακα συγκέντρωσης - μεταποίησης - διάθεσης προϊόντων, καθορίζοντας υψηλές τιμές στη λαϊκή κατανάλωση.

-- Με την εκτόξευση του κόστους παραγωγής, που τροφοδοτεί την κερδοφορία των ενεργειακών κολοσσών, των βιομηχάνων, των τραπεζών.

-- Με την «απελευθέρωση» και το Χρηματιστήριο Ενέργειας, τα χαράτσια της «πράσινης» οικονομίας, τον ανταγωνισμό για το ενεργειακό μείγμα, τις πηγές και τους δρόμους μεταφοράς της Ενέργειας που οδήγησαν στην εκτίναξη των τιμών και στην ενεργειακή φτώχεια.

-- Με τις αθρόες εισαγωγές αγροτικών προϊόντων για λογαριασμό των επιχειρηματικών συμφερόντων.

-- Με την παντελή έλλειψη μέτρων και σχεδιασμού προστασίας της ζωής, της περιουσίας του λαού, της αγροτικής παραγωγής. Η ΕΕ άλλωστε λογίζει ως «κόστος» αυτά τα μέτρα, γιατί υπολογίζει ως «όφελος» την ικανοποίηση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου. Αυτό αποδεικνύεται από τα τραγικά αποτελέσματα των πλημμυρών στη Θεσσαλία, τις καταστροφές από τις πυρκαγιές και τους σεισμούς σε πολλές περιοχές της χώρας.

Ειδικά το τελευταίο διάστημα, οι βιοπαλαιστές αγρότες αντιμετωπίζουν τις επιπτώσεις από την εμπλοκή της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις ΝΑΤΟικές κυρώσεις, καθώς και τη χρηματοδότηση της πολεμικής οικονομίας, που δεν επιτρέπει να δοθούν χρήματα για την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων τους.

Απέναντι στις συκοφαντίες, στην παραπλάνηση και στον αυταρχισμό

Με τον αγώνα στην ύπαιθρο να φουντώνει, φουντώνει και η προσπάθεια της κυβέρνησης, που βάζει «λυτούς και δεμένους» να ριχτούν πάνω στους αγρότες, για να μη στηθούν μπλόκα, να μη βγουν στον δρόμο του αγώνα μέσα από τους συλλόγους, τις Ομοσπονδίες τους. Ετσι, οι βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφοι έρχονται αντιμέτωποι με:

-- Τις εθιμοτυπικές συκοφαντίες για «εθιμικές κινητοποιήσεις» και «επαναστατική γυμναστική». Οι σημερινές κινητοποιήσεις, όμως, αποτελούν συνέχεια μιας πολύμηνης αγωνιστικής δραστηριότητας, αφού το οργανωμένο αγροτικό κίνημα είναι συνεχώς παρόν, με τοπικές και ευρύτερες κινητοποιήσεις για όλα τα μικρά και μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου. Αλλωστε οι αγρότες της Θεσσαλίας δεν σταμάτησαν τις κινητοποιήσεις τους ακόμα και μέσα στο περασμένο καλοκαίρι, παράλληλα με τις αγροτικές τους εργασίες.

-- Τα καλέσματα να συμβιβαστούν με τα ψίχουλα των «δημοσιονομικών δεδομένων», που κι αυτά ακόμα δίνονται κάτω από την πίεση των πολύμορφων κινητοποιήσεων και για να απορροφήσουν τη λαϊκή αγανάκτηση που επικρατεί στην ύπαιθρο, αλλά και το πέταμα στην ...εξέδρα των ευθυνών της για τα αδιέξοδα των βιοπαλαιστών αγροτών και κτηνοτρόφων, παρουσιάζοντάς τα ως αποτέλεσμα «εξωγενών συνθηκών».

Και πώς να συμβιβαστούν οι αγρότες με τα ψίχουλα, όταν βλέπουν ότι η κυβέρνηση είναι γαλαντόμα όταν πρόκειται να μοιράσει τα δισεκατομμύρια του Ταμείου Ανάκαμψης στους επιχειρηματικούς ομίλους ή να καταβάλει δισεκατομμύρια για τα εξοπλιστικά προγράμματα του ΝΑΤΟ και φειδωλή μπροστά στις λαϊκές ανάγκες.

-- Την καλλιέργεια της μοιρολατρίας, το δηλητήριο της «αναποτελεσματικότητας των αγώνων», που ρίχνουν οι βουλευτές της κυβέρνησης και οι παρατρεχάμενοί της, οι οποίοι αντί για τον οργανωμένο αγώνα θα ήθελαν να έχουν έναν βολικό - «θεσμικό συνομιλητή» που θα καταθέτει υπομνήματα και προτάσεις στο πλαίσιο των «αντοχών» της οικονομίας.

Οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι έχουν όμως μεγάλη πείρα και γνωρίζουν ότι μόνο όταν πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, με την οργάνωσή τους σε Αγροτικούς Συλλόγους και Ομοσπονδίες, με την αγωνιστική διεκδίκηση στα μπλόκα του αγώνα και τις άλλες μορφές, μπορούν να έχουν ορισμένα αποτελέσματα για την ικανοποίηση των αιτημάτων τους. Για παράδειγμα, με τα μπλόκα του 2016, κατακτήθηκαν το αφορολόγητο, το ακατάσχετο στους τραπεζικούς λογαριασμούς και πιο πρόσφατα η κάλυψη χαμένου εισοδήματος σε διάφορα προϊόντα.

-- Τη λογική ότι μπορούν να υπάρξουν «λύσεις» με ένα άλλο παραγωγικό μοντέλο, με επαναδιαπραγμάτευση της ΚΑΠ, πάντα όμως στο πλαίσιο της σημερινής αδιέξοδης πολιτικής, που δοκιμάστηκε και αποδείχθηκε καταστροφική για τους παραγωγούς.

Την προσπάθεια αυτή της ΝΔ συνέδραμαν ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά, αλλά και ακροδεξιοί δημαγωγοί, που εμφανίζονται ως εναλλακτικοί «σωτήρες» και καλούν τους αγρότες να εναποθέσουν τις ελπίδες τους στην κυβερνητική εναλλαγή, από την οποία «κάηκε η γούνα τους» όλα τα προηγούμενα χρόνια, αφού ο καθένας συνέχιζε την πολιτική του προηγούμενου.

Αλλωστε, δεν μπορούν να παριστάνουν τους «φίλους» των αγροτών, αυτοί που στήριξαν και στηρίζουν την εγκληματική πολιτική της ΕΕ σε βάρος τους, αυτοί που ψήφισαν στο Ευρωκοινοβούλιο και εφάρμοσαν ως κυβερνήσεις όλες τις αναθεωρημένες εκδοχές της ΚΑΠ, που υπόσχονται «λύσεις» χωρίς σύγκρουση με τις κατευθύνσεις της ΚΑΠ, τους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς και τις αστικές προτεραιότητες.

-- Την επιχείρηση τρομοκράτησης, με τις ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις που έχουν στρατοπεδεύσει στα μπλόκα αλλά και την καταστολή με γκλομπς και χημικά που δέχτηκαν οι αγρότες της Καρδίτσας.

Μάλιστα, είναι πολλές οι καταγγελίες που έγιναν τις τελευταίες μέρες από τους ίδιους τους αγρότες, ιδιαίτερα από τα μπλόκα της Λάρισας και της Καρδίτσας, ότι τις προηγούμενες μέρες έδιναν κι έπαιρναν εκβιασμοί και απειλές από υπουργικά και βουλευτικά γραφεία, που απευθύνονταν ατομικά σε παραγωγούς. Εκβιασμοί που όπως αποδείχθηκε δεν μπόρεσαν να εμποδίσουν το στήσιμο των μπλόκων.

Οι διεκδικήσεις των αγροτών αφορούν όλο τον λαό!

Οι διεκδικήσεις των αγροτών αφορούν όλο τον λαό. Αλλωστε, πίσω από τα κοινά εργατικά - λαϊκά προβλήματα βρίσκεται ο κοινός αντίπαλος, η πολιτική στήριξης της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων. Την ίδια ώρα που ο αγροτοκτηνοτρόφος αναγκάζεται να δώσει την παραγωγή του στους μεγαλέμπορους και τις βιομηχανίες για ψίχουλα, ο εργαζόμενος και ο αυτοαπασχολούμενος έρχονται αντιμέτωποι με πανάκριβες τιμές στα ράφια των σούπερ μάρκετ.

Η πολιτική που τσακίζει τους βιοπαλαιστές αγρότες, είναι η ίδια που συνθλίβει τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Είναι η πολιτική που «ξύνει τον πάτο του βαρελιού» όταν πρόκειται για τις διεκδικήσεις των εργαζομένων, για να βρίσκονται πάντα «στον αφρό» τα «θέλω» και οι ανάγκες του κεφαλαίου, με παχυλές επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές, διευκολύνσεις και προνόμια.

Με Οδηγίες της ΕΕ, που ψηφίζουν όλα τα κόμματα, άνοιξε ο δρόμος για 16ωρη εργασία, όπως με τις «αναθεωρήσεις» της ΚΑΠ, που ψηφίζουν στο Ευρωκοινοβούλιο η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και οι άλλοι, δίνεται η χαριστική βολή σε χιλιάδες αγροτικά νοικοκυριά.

Για αυτό χρειάζεται να εκφραστούν τις επόμενες μέρες ακόμα πιο μαζικά η στήριξη και η αλληλεγγύη, να μην περάσει ο κοινωνικός αυτοματισμός που θα επιχειρήσει να καλλιεργήσει η κυβέρνηση.

Αλλά και γιατί η ελπίδα και η προοπτική βρίσκονται στη συμμαχία των εργαζομένων με τα λαϊκά στρώματα του χωριού και της πόλης. Στην πάλη ενάντια στον κοινό αντίπαλο, στα μονοπώλια και στο κράτος τους, σε σύγκρουση με την πολιτική του κέρδους, που στηρίζουν η κυβέρνηση, η ΕΕ και όλα τα άλλα κόμματα.

Σ' αυτόν τον δρόμο διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις για πραγματική ανατροπή αυτής της πολιτικής και ριζικές αλλαγές προς όφελος της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας. Για να απαλλαγούν οι αγρότες οριστικά από το βάσανο της επιβίωσης στην κόψη του ξυραφιού και να εξασφαλίζεται ταυτόχρονα η παραγωγή φτηνών και ποιοτικών προϊόντων για όλο τον λαό.

Ο αγώνας συνεχίζεται, ακόμα πιο μαζικά και αποφασιστικά!

Το οργανωμένο αγροτικό κίνημα, οι βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφοι που μάχονται στα μπλόκα για την επιβίωσή τους, δεν πρόκειται να φοβηθούν και να κάνουν πίσω. Με την παραπέρα κλιμάκωση, τον πανελλαδικό τους συντονισμό, μπορούν να στριμώξουν ακόμα περισσότερο την κυβέρνηση, ώστε να ικανοποιήσει τα αιτήματά τους.

Πηγή: rizospastis


Η Σφήκα: Επιλογές




Διαβάστε Περισσότερα »

Γροιλανδία: Ο Τραμπ απείλησε ανοιχτά την πρωθυπουργό της Δανίας για να του δώσει το νησί!

Κόσμος


Καθώς η νέα αμερικανική κυβέρνηση πιέζει συνεχώς και με διάφορους τρόπους την Δανία και την Γροιλανδία, για προσάρτηση της τελευταίας στις ΗΠΑ, προκαλώντας έντονη διεθνή ανησυχία για το μέλλον, το υπουργείο Εξωτερικών της Δανίας εξέδωσε σχετική ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία ο υπουργός Εξωτερικών της Δανίας Λαρς Λόκε Ράσμουσεν, σε συνομιλία που είχε με τον Αμερικανό ομόλογο του Μάρκο Ρούμπιο, συμφώνησαν ότι το ζήτημα της Γροιλανδίας μεταφέρεται σε μεταγενέστερο χρόνο.

Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά, οι Ράσμουσεν και Ρούμπιο μίλησαν για 20 λεπτά, συζητώντας για την Ουκρανία, την ευρωπαϊκή ασφάλεια και τη Μέση Ανατολή.

Η δήλωση στα δανικά ανέφερε ότι ενώ «η ασφάλεια της Αρκτικής δεν ήταν στην ατζέντα», οι δύο συμφώνησαν ότι θα συζητηθεί σε άλλη ευκαιρία και ότι η Γροιλανδία θα συμμετάσχει επίσης στις συνομιλίες.

Ξεχωριστά, απευθυνόμενος ευθέως σε ορισμένες από τις επικρίσεις του Τραμπ για το ΝΑΤΟ, ο Ράσμουσεν δήλωσε ότι «η Δανία είναι έτοιμη να αναλάβει μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την ασφάλειά της».

Το γεγονός ότι η Δανία επισήμως δέχεται να συζητήσει μαζί με την Γροιλανδία και τις ΗΠΑ για το θέμα της «ασφάλειας της Αρκτικής», έστω και σε δεύτερο χρόνο έχει προφανώς πολλές αναγνώσεις και σίγουρα θα προκαλέσει έντονες συζητήσεις εντός κι εκτός της χώρας.

Τηλεφώνημα Τραμπ με απειλές

Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί ότι η συνομιλία Ρούμπιο- Ράσμουσεν, ήρθε έπειτα από έντονο τηλεφώνημα που έκανε ο Ντόναλντ Τραμπ στην πρωθυπουργό της Δανίας Μέτε Φρέντερικσεν, προ ημερών.

Σύμφωνα με του Financial Times η συζήτηση είχε διάρκεια 45 λεπτών και σύμφωνα με την Φρέντερικσεν, έγινε ξεκάθαρο στον Ντόναλντ Τραμπ ότι η Γροιλανδία δεν είναι προς πώληση. Σε σχετικό σχόλιο της η πρωθυπουργός της Δανίας υποστήριξε ότι του ανέφερε πως το «μεγάλο ενδιαφέρον των ΗΠΑ» το σημειώνει.

Σύμφωνα με τους Financial Times, που επικαλούνται Ευρωπαίους αξιωματούχους με γνώση του θέματος, η συζήτηση μεταξύ των δύο δεν πήγε… πολύ καλά. Όπως αναφέρουν σε σχετικό δημοσίευμα, ο Τραμπ ήταν ιδιαίτερα επιθετικός και συγκρουσιακός, όταν η Φρέντερικσεν του ξεκαθάρισε πως το νησί δεν είναι προς πώληση.

Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά, η πρωθυπουργός έκανε στον πρόεδρο των ΗΠΑ πρόταση για ενίσχυση της συνεργασίας των δύο πλευρών για τις στρατιωτικές βάσεις που διαθέτουν οι ΗΠΑ, αλλά και στην εκμετάλλευση των ορυκτών της περιοχής, χωρίς όμως να υπάρξει από πλευράς του κάποια αλλαγή τόνου.

Όπως ανέφεραν οι αξιωματούχοι στους FT, για το τηλεφώνημα: «Ήταν αποτρόπαιο. Ήταν πολύ σκληρός. Έμοιαζε με παγωμένο ντους. Πριν από αυτό ήταν εξαιρετικά δύσκολο να θεωρηθεί το θέμα σοβαρό. Όμως πλέον φαίνεται ότι είναι όντως σοβαρό και πιθανόν και επικίνδυνο».

Άλλος αξιωματούχος τόνισε πως: «Η πρόθεση ήταν πολύ ξεκάθαρη. Το θέλουν το νησί. Οι Δανοί πλέον είναι σε λειτουργία κρίσης. Έχουν φρικάρει εντελώς με αυτό». Σύμφωνα με έναν άλλο αξιωματούχο: «Ήταν μια πάρα πολύ σκληρή συζήτηση. Απείλησε την Δανία με πολύ συγκεκριμένα μέτρα, όπως με στοχευμένους δασμούς».


Πηγή: documentonews



Η Σφήκα: Επιλογές




Διαβάστε Περισσότερα »

Αγοράνθρωποι

Ο Ζελένσκι λέει πως θέλει διακόσιες χιλιάδες άντρες στρατιώτες να του στείλουμε για να τα βγάλει πέρα με τον πόλεμό του. Δεν του φτάνουν, λέει, ούτε οι νεαροί Ουκρανοί που πάει και μαζεύει απ' τις καφετέριες και τα μπαράκια μέρα - νύχτα. Η μαμά Ευρώπη το σκέφτεται να στείλει. Το κουβεντιάζει πίσω από κλειστές πόρτες μαζί με τους Αμερικάνους των βρώμικων υπηρεσιών, που τον ξεκίνησαν πριν από δέκα τόσα χρόνια. Κοιτάζω τον γιο μου κλεφτά και μου κόβονται τα ήπατα στην ιδέα ότι μπορεί αύριο να μην πίνει τον καφέ του δίπλα μου, αλλά μ' άλλους ωραίους και μοιραίους νέους, Πολωνούς, Ουκρανούς, Βέλγους και Γαλλογερμανούς. Μπαίνω στ' αμάξι. Εχει κίνηση κι ο δρόμος είναι πήχτρα. Κολλάω πίσω από ένα λεωφορείο και μου πετάει στα μούτρα μια αφίσα, μια ...διαφήμιση που λέει πως έξι παιδιά στον κόσμο πεθαίνουν ανά ένα λεπτό της ώρας από πείνα. Πιάνω τα μαθηματικά και φρικάρω. 360 παιδιά την ώρα. Επί 24, 8.640 τη μέρα. Επί 365, 3.153.600 τον χρόνο. Φρικάρω. Στην εποχή του Τραμπ η πείνα μπορεί να κάνει τον Νετανιάχου να μοιάζει ...επιεικής φονιάς. Σκότωσε μόνο καμιά εικοσαριά χιλιάδες παιδιά σε ενάμιση χρόνο, άρα κάνει και για σύμμαχος, αφού φτιάχνει και πολλά απ' τα όπλα του μόνος του. Κι ύστερα έρχονται κι οι άλλοι, οι πολιτικοί με τα ομοιόμορφα κουστούμια, που μας λένε ν' αγοράσουμε απ' αυτά τα όπλα για να τρώμε τα παιδιά των αλλωνών, ώστε να μην πεινάσουν τα δικά μας. Δεν λέω, οι γιοι μας κι οι κόρες μας έχουν ελευθερία επιλογής. Στην αρένα αυτής της εξώλης και προώλης εποχής να διαλέξουν το είδος του φονιά που μπορεί να γίνουν... Δεν είναι αλήθεια. Αλλά πλασάρεται σαν πραγματικότητα. Κάτι χάνω. Οχι στη μετάφραση. Στη γλώσσα. Ολλυμι, στ' αρχαία σημαίνει καταστρέφω, αφανίζω. Κι η λέξη έζησε μέχρι σήμερα. Στην απώλεια. Κι η απώλεια είναι πολύ μεγάλο χάσιμο. Πού να μπω στο δίλημμα. Να χάσεις το παιδί σου ή αυτό να χάσει την ψυχή του. Δεν απαντιέται άνθρωπέ μου αυτό, δεν έπρεπε καν να τίθεται, και μάλιστα έτσι απλά, πρωινιάτικα, που πρώτα σκρολάρεις λίγο τις ειδήσεις, κι ύστερα τρως στη μάπα τη διαφήμιση της μοίρας στο όχημα της μαζικής μεταφοράς. Μετά χτυπάει το τηλέφωνο, κι η άσχετη φίλη Μαρία προτείνει αφελώς να πάμε για ψώνια που έχει εκπτώσεις. Εκπτώσεις. Σαν σωτηρία ακούγεται. Που σε βγάζει απ' το τραύμα και σε φέρνει όχι στο μπόι του ανθρώπου, αλλά στις διαστάσεις του αγοράνθρωπου...

Τον κρατάω τον όρο που έφτιαξα. Αγοράνθρωπος. Αυτός που κινείται στην αγορά, χωρίς λεφτά στην τσέπη ίσως, αλλά με μια ύπουλη, ταπεινή στην εμφάνιση προσδοκία ότι αύριο, με δυο δεκάρες, μπορεί κάτι να βρει να πάρει, να μοιάζει με τους άλλους, και για λίγα λεπτά ή έστω μερικές μέρες να νιώσει ότι νίκησε την άτιμη τη φτώχεια, σαν κι αυτή την αχάριστη που λέει κι ο Τσιτσάνης στο τραγούδι. Στο κάτω κάτω της γραφής η ψωνιζοθεραπεία είναι προτεινόμενο μη χάπι αντικαταθλιπτικό, που διαφημίζουν και συστήνουν ολημερίς κι ολονυχτίς οι επηρεαστάδες και τα δαιμόνια επιστημόνια της διαδικτυακής τηλεθεραπείας.

Ομως αυτοί οι αγοράνθρωποι του διαδικτυακού και κρυπτονομισματικού εύκολου πλουτισμού έχουν άλλης κατηγορίας διλήμματα. Βλέπεις, τους έμαθαν να νομίζουν ότι άλλο είναι ο εμπορικός πόλεμος, κι άλλο ο πραγματικός με τα αίματα, τα πτώματα κι άλλα τέτοια φρικιαστικά. Αυτοί ψάχνουν στέγη και βιτρίνα. Πού θα πουλάνε και πού θ' αγοράζουν; Στο κινέζικο ή στο αμερικάνικο μαγαζί. Οι Κινέζοι σιωπούν κι απειλούν. Οι Αμερικάνοι σαν εκείνο τον λιμοκοντόρο τον Ζάκερμπεργκ, που κοίταζε αχόρταγα τα βυζιά της καινούριας γυναίκας του δισεκατομμυριούχου ανταγωνιστή του, τώρα τον ακούν και τον ακολουθούν στο νέο του δόγμα για την εταιρική επιτυχία: έχουμε ανάγκη από αρσενική ενέργεια. Υπουλος ο μικρός. Μεγαλώνει και μαθαίνει. Η ενέργεια ως έννοια είναι και πολυσήμαντη και αφασική. Μπορεί να 'ναι και άσπρη και μαύρη και κίτρινη και ερυθρόδερμη, φτάνει να βγάζει λεφτά. Τα πλούσια αγόρια δεν πρέπει να μετράνε τα πουλάκια τους πια, αλλά τα πουλιά της εκμετάλλευσης που πιάνουν στον αέρα. Αλλο πράγμα εκατομμυριούχος. Αλλο δισεκατομμυριούχος. Κι άλλο τρισ. Συνωστισμός στην εξουσία. Δεν είναι δυο, δεν είναι τρεις, είναι περίπου χίλιοι δεκατρείς οι δισεκατομμυριούχοι, που σε λίγο θα χαιρετάνε σαν εκείνο το διάσημο απόβρασμα που περηφανεύεται ότι είναι ...αδολφάκι χωρίς μουστάκι, με στόχο μια βίλα στον Αρη, αφού δεν θα 'χει μείνει κολυμπηθρόξυλο σε καλύβα επί Γης. Οι γυναίκες σ' αυτόν τον κόσμο θα μετράνε ελκυστικά βυζιά. Συζυγικά. Δηλαδή προσόντα για γάμο με πάμπλουτο άσχημο αλλά διάσημο. Τι να σου κάνει μια φτωχή ανδρική ή θηλυκή καλλονή στις μέρες μας, λένε οι αγοράνθρωποι. Που είναι άλλωστε και δημοκράτες, γιατί δεν δίνουν σημασία στην εξωτερική εμφάνιση αλλά μόνο στο πορτοφόλι. Η μεγάλη ζημιά τώρα αρχίζει. Σαν την επιτάχυνση μ' όσες δυνάμεις απομένουν στα τελευταία μέτρα μιας άγριας ιμπεριαλιστικής κούρσας, που θέλει να κόψει πρώτη το νήμα της καταστροφής, έχοντας προϋπολογίσει τα κέρδη της επόμενης μέρας. Ερχεται πόλεμος κι ο εχθρός είναι χυδαία ορατός επί θύραις. Αχ αυτές οι θύρες! Είναι η διπλανή πόρτα. Είναι η οικειότητα της άγνοιας, θελημένης και αθέλητης, είναι η απελπιστική οργή, με την οποία πασχίζω και πασχίζουμε εμείς οι σύντροφοι, οι κόκκινοι εκτός πλανήτη Αρη, για να σώσουμε και το παιδί και την ψυχή του. Σκέτοι άνθρωποι.

Πηγή: rizospastis



Η Σφήκα: Επιλογές




Διαβάστε Περισσότερα »

Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2025

Δημήτρης Αποστολάκης "ΦΤΟΥ ΞΕΛΕΥΤΕΡΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!" (Απόσπασμα από το βιβλίο)

Δημήτρης Αποστολάκης


Η μάνα μου μ' έστειλε να πάω στο ντουκιάνι να πάρω ψωμί.
Στο δρόμο βλέπω ένα ασυνήθιστο θέαμα.
Τον Βαγγέλη, τον φορτηγατζή του χωριού, να περπατεί και να πετά κατοστάρικα.
Πίσω ακολουθούσε η γυναίκα του, η Ειρήνη, έξαλλη, που τα σήκωνε από κάτω.
Αυτός συνέχιζε να προχωρεί αδιάφορα, σκορπώντας εδώ κι εκεί τα χαρτονομίσματα.
Πλησιάζουν οι χωριανοί και τόνε ρωτούνε:
- Γιατί το κάνεις αυτό στη γυναίκα σου;
Κι αυτός απαντά:
- Για να καταλάβει τον κόπο μου να τα μαζώξω.
Μπήκα στο ντουκιάνι.
Οι φρατζόλες ήτανε τακτοποιημένες πάνω σ' ένα τραπέζι.
Στην άκρη του τραπεζιού μια φλιτζάνα με γάλα σαν τη γούρνα.
Ο Γεωργαράς κάθε τόσο βουτούσε μέσα ένα ντάκο σαν τη ρόδα του τραχτεριού.
Σε λίγο, έκπληκτοι είδαμε από την τζαμαρία του καφενείου το κεφάλι ενός γαιδάρου σε αφύσικο ύψος.
Πριν προλάβομε να συνέλθομε από την έκπληξη, και αφού ήμασταν έτοιμοι να παραδεχτούμε ότι ο γάιδαρος πετά, βλέπομε τον παπα - Στάθη, τον εφημέριο του χωριού μας, που λειτουργούσε στον ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, δέκα μέτρα από το καφενείο του Γεωργαρά, να σηκώνει στους ώμους του το ζωντανό. Είχε αρρωστήσει και το πήγαινε στου κτηνίατρου.
Ο παπα - Στάθης ήτανε ξανθογένης, κοκκινομούρης, με αφύσικη δύναμη.
Ήτανε ο ορισμός του καζαντζακικού παπά.
Τηρούσε αυστηρά το τυπικό και τις νηστείες. Χουβαρντάς.
Όταν έθαβε κανέναν, δεν είχε το περίλυπο ύφος που έπαιρναν οι υπόλοιποι παπάδες λέγοντας:
''Ο Θεός να του συγχωρέσει.''
Τουναντίον, χτυπούσε με το εξαπτέρυγο τον τάφο κι έλεγε κοφτά και αυστηρά:
''Κατά τα έργα του.''
Τον παπα - Στάθη τον αγαπούσα πολύ.
Κι αυτός με αγαπούσε.
Πάντα με συμβούλευε αγριεμένα:
- Άπεχε από τσοί πολλούς!''
Αυτή η συμβουλή αποτέλεσε πυξίδα στη ζωή μου.
Πάω το ψωμί στο σπίτι κι έφαγα γρήγορα με σκοπό να ξαναπορίσω.
Οι γονείς μου, απειλώντας με, μ' έβαλαν να ξαπλώσω.
Εξάλλου, ''περνά κι ο Μεσημεράς και παίρνει τα κοπέλια.''
Κολοκύθια!
Μόλις σφαλίζανε τα μάτια τους, σηκωνόμουνα και πηδούσα, αθόρυβα, από το ανοιχτό παραθύρι.
Περνώ απ' όξω από το κουρείο του Γιώργη του Κουτσαντώνη.
Ο Γιώργης, μαύρο μαύρο μουστάκι, μερακλής και πειραχτήρι.
Φωνάζει του παπα - Στάθη:
''Παπά, έλα να σε ξυρίσω.''
Σημειωτέον δε, ότι ο παπάς μας δεν έβαλε ποτέ ξυράφι στο πρόσωπό του καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του.
Προς έκπληξη όλων, ο παπάς μπαίνει στο κουρείο και βγαίνει ορθός πάνω στην καρέκλα του κουρέματος.
Ο Γιώργης, ακονίζοντας τα ξυράφια του, διαμαρτύρεται:
''Μα, παπά, δε φτάνω.''
Κι ο παπάς τού αποκρίνεται απότομα.
''Ξύριζε όπου φτάνεις!''
Πήγα στην πλατεία.
Ο Βαγγέλης μάς εμάζωξε όλους και μας είπε βαθιά προβληματισμένος:
''Οι μέρες είναι σαν τσι σαρδέλες.
Βγάνεις τη μια κι είναι από κάτω η άλλη.
Μωρέ σεις, τουτονέ τον καιρό
το χωριό μας δεν έχει κουζουλό.
Να σάσομε ένα;''

Ωστόσο καταφθάνει στην πλατεία κι ο Βασίλης του Γιώργη του Βασιλάκη, ένας απίθανος τύπος, χιουμορίστας, με έντονη την ευθύνη του όλου, που δυστυχώς για το χωριό εμίσεψε νωρίς.
Μας ανακοίνωσε ότι πολύ φοβάται πως είμαστε όλοι τελείως ορνικοί και χρήζομε ιατρικής παρακολουθήσεως και άμεσου αυτοεγκλεισμού διά συνοπτικών διαδικασιών.
Σε λίγο κατέφθασε ο πατέρας μου και με πήρε με τη σκαφτικιά μηχανή, που χρησίμευε και ως μεταφορικό μέσο, να πάμε να ποτίσομε τον κήπο και να ταΐσομε τα ζωντανά μας.
Στην επιστροφή τόνε πιάνει κολικός του νεφρού.
Ο πόνος πρέπει να ήταν πολύ δυνατός, γιατί μου εμπιστεύτηκε για πρώτη και τελευταία φορά το τιμόνι.
Εγώ άνοιγα τέρμα το γκάζι παρά τις αντιρρήσεις του.
Τυχαίνει μια πέτρα στο χωματόδρομο, χάνω τον έλεγχο, τούμπα η μηχανή και βρίσκομαι στο χαντάκι
και τρία μέτρα πιο πέρα, μπρούμυτα ο πατέρας μου.
Σέρνομαι προς το μέρος του, τόνε κουνώ και σαστισμένος του φωνάζω:
''Πατέρα, εσκότωσά σε;;''
Αυτός, κλειστά τα μάτια, ούτε φωνή, ούτε ακρόαση.
Επαναλαμβάνω την ερώτηση και βάζω όση δύναμη είχα:
''Πατέρα, εσκότωσά σε;;;''
Τότε ανοίγει το ένα του μάτι και μου απαντά κοφτά και μανιασμένα:
''Απέτυχες!''
Γυρίσαμε κακήν κακώς στο χωριό κι εγώ πήγα στου Γεωργαρά.
Είχανε πιάσει θεολογική συζήτηση.
Ανάμεσά τους, ο Μανώλης του Γενάρη, άνθρωπος ντρέτος, ψηλός, πανέξυπνος και με χιούμορ ξυράφι:
''Επιάσανε, λέει, τον Χριστό στον κήπο της Γεσθημανής.
Καλά του κάνανε. Ίντα γύρευε στον κήπο τση ξένης γυναίκας;''

Ο γιος του ο Γιάννης τόνε διακόπτει: ''Μπαμπά θα μου πάρεις μια ηλεκτρική κιθάρα;''
Ο Μανώλης ακαριαία του απαντά:
''Λείπε από τα ρεύματα.''
Ήτανε η ώρα που ο Γεωργαράς κήρυσσε σιωπητήριο.
Η τηλεόραση, που σημειωτέον είχαν μόνο τα καφενεία, έλεγε τις ειδήσεις και τον καιρό.
Ο Κωστής ο Γιακούμης, όταν πλησίαζε η ώρα, του 'λεγε:
- Άνοιξε, μωρέ, κεινηέ, να δούμε πού βαδίζομε.
Την τηλεόραση την αντιμετωπίζανε σαν ζωντανή ύπαρξη, μιλούσανε μαζί της, κι ενίοτε τη... στολίζανε.
Πριν από λίγο καιρό, τον χειμώνα, ακούγανε τον καιρό από τα χείλη της Ευριδίκης Καραμανή, για να δούνε αν έχει καλοκαιρία, να πάνε την επαύριο στο λιομάζωμα.
Η συμπαθής μετεωρολόγος προέβλεψε καιρό αίθριο.
Πάνε την άλλη μέρα οι αθρώποι στις ελιές και γυρίζουνε παπάκια.
Το βράδυ, ακούνε πάλι το δελτίο καιρού, αλλά όχι από την ευειδή μετεωρολόγο, αλλά από τα χείλη του Γιώργου Μελανίτη.
Ο Γεωργαράς διερωτάται:
''Μωρέ, πού 'ναι η ψεσινή;''
Κι ο Γιακούμης απαντά:
''Ντα έχει μούτρα να προβάλλει;''
Μετά πορίσαμε όξω και κάτσαμε σ' ένα ξερό κορμό συκιάς, που χρησίμευε για παγκάκι, κι η γρα - Χατζησπυρίδαινα, η χαροξεχασμένη, μας έκανε ιστορίες για τους Σαρακηνούς...
Το άλλο πρωί η μάνα μου με ρώτησε ίντα όνειρο εθώρουνα και γελούσα στον ύπνο μου όλη νύχτα.
Εγώ έτρεξα έξω, μην τυχόν και χάσω τίποτε από τη σημερινή απρόβλεπτη κινηματογραφική κωμωδία
του χωριού μου.
Ίσως εξωραΐζω καταστάσεις.
Το γέλιο και το πείραγμα ήταν πολλές φορές σκληρό.
Όμως σε θωράκιζε, σου 'δειχνε κατάμουτρα τις ατέλειές σου, σου ακόνιζε το μυαλό.
Καθένας είχε το δικό του ιδιαίτερο χιούμορ.
Καθένας είχε το μερτικό του στη συνολική υπερβολή του γαλατικού χωριού μας.
Καθένας είχε τη δική του κοσμοαντίληψη.
Το γέλιο είναι ο σύντροφος του τραγικού.
Είναι η σύνδεσή μας με τον ήρωα της αρχαιοελληνικής τραγωδίας και κωμωδίας.
Οι άνθρωποι παλιά στο χωριό μου ήτανε φτωχοί, αλλά χωρίς άγχος εκτελούσανε θεατρικούς αυτοσχεδιασμούς κάθε στιγμή. Είχανε όπλα χρόνου.
Σήμερα, οι Έλληνες δεν είναι υπερβολικοί, ούτε αστείοι.
Έχουνε τηλεόραση πλάσμα και άι φονς.
Η υπερβολή έδωσε τη θέση της στη νεύρωση και το γέλιο αντικαταστάθηκε από τη μοναξιά και την κατάθλιψη.
Αν με ρωτήσει κανείς ποια είναι η διαφορά μεταξύ αυτών των κατά φύσιν κοινωνιών και των σημερινών, θα απαντήσω ανεπιφύλακτα:
''Το γέλιο.''
Για να καταχτήσεις μια θέση στην κοινωνία του χωριού, έπρεπε να εφεύρεις τον δικό σου μοναδικό τρόπο να εκφράσεις το τραγικό, κάνοντας τους άλλους να γελάσουν.
Έπρεπε να κατασκευάσεις τη δική σου γλώσσα.
Άρα, κατασκευάζοντας τη δική σου μοναδική γλώσσα, κατασκευάζεις τη δική σου μοναδική σκέψη,
συνεπώς τη δική σου μοναδική ζωή.
Το σύστημα εξουσίας στηρίζεται στην ύπαρξη ομοιόμορφων καταναλωτών.
Ίσως η μεγαλύτερη επανάσταση θα προκύψει από το γέλιο.

Δημήτρης Αποστολάκης
Σκίτσο: Ρένα Ταβλαδωράκη

Πηγή: Πρόσωπα



Η Σφήκα: Επιλογές




Διαβάστε Περισσότερα »

Ο χρόνος κυλά, η οργή φουντώνει, κράτος και κεφάλαιο είναι οι δολοφόνοι! Σποτ της ΚΝΕ για τη συνεχιζόμενη προσπάθεια συγκάλυψης του εγκλήματος των Τεμπών

Ελλάδα


Με τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις όλων μας δώσαμε μία υπόσχεση: να τιμωρηθούν οι ένοχοι για ένα έγκλημα στα Τέμπη που ήταν προδιαγεγραμμένο. Γιατί ευθύνες έχουν η εταιρεία, το κράτος, όσοι κυβερνούν και κυβέρνησαν τη χώρα, που θεωρούν κόστος την ανθρώπινη ζωή.

Κράτος, κυβερνήσεις, Κομισιόν έχουνε στα χέρια τους το αίμα των Τεμπών! 
Εμείς επιμένουμε: «Το έγκλημα αυτό να μη συγκαλυφθεί!».

 Για κείνες τις φωνές βγαίνουμε στον δρόμο, που σίγησαν, γιατί δεν είχαν οξυγόνο! 
Νιώθουμε υποχρέωση απέναντι στη μνήμη των νεκρών, στα βάσανα των τραυματιών, στις οικογένειές τους. Είναι όλοι τους «ένας από εμάς», γιατί «νέα Τέμπη» είναι παντού γύρω μας: Στα σχολεία με τα γκρεμισμένα ταβάνια και τα πλημμυρισμένα προαύλια. 
Στα μέσα μαζικής μεταφοράς με τα καθημερινά δυστυχήματα. 
Στα νοσοκομεία με τις ελλείψεις γιατρών και υποδομών. 
Στους χώρους εργασίας, με τα εκατοντάδες εργοδοτικά εγκλήματα, στα μέρη που συχνάζουμε και διασκεδάζουμε.
  




Η Σφήκα: Επιλογές




Διαβάστε Περισσότερα »

Με απόφαση Τραμπ, η αμερικανική κυβέρνηση μπορεί πλέον να κάνει φυλετικές διακρίσεις στην απασχόληση



Ο νέος Αμερικανός πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ, ξεκίνησε τη δεύτερη θητεία του στον Λευκό Οίκο κάνοντας σαρωτικές αλλαγές στα προγράμματα για τη Διαφορετικότητα, την Ισότητα και τη Συμπερίληψη (DEI) στην Ομοσπονδιακή κυβέρνηση.

Με εκτελεστικό διάταγμα το βράδυ της Τρίτης (21/1), ο Τραμπ κατάργησε τις απαιτήσεις δεκαετιών που επιβάλλουν στους ομοσπονδιακούς εργοδότες να εφαρμόζουν θετική δράση, προσπαθώντας να απασχολούν περισσότερες γυναίκες και έγχρωμους.

Ο Τραμπ ανακάλεσε επίσης ένα διάταγμα από το 1965 που ζητούσε θετική δράση στις ομοσπονδιακές συμβάσεις, η οποία έγινε πυλώνας του κανόνα των πολιτικών δικαιωμάτων στις δεκαετίες που ακολούθησαν.

Το Equal Employment Opportunity (Ίσες Επαγγελματικές Ευκαιρίες) ήταν ένα προεδρικό διάταγμα που υπέγραψε ο Δημοκρατικός πρόεδρος Λίντον. Μπ. Τζόνσον στις 24 Σεπτεμβρίου 1965, περίπου δύο χρόνια μετά την περίφημη ομιλία του αιδεσιμότατου Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ στην οποία είπε «Έχω ένα όνειρο».

Μεταξύ άλλων, το διάταγμα όριζε ότι «είναι η πολιτική της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών να παρέχει ίσες ευκαιρίες στην ομοσπονδιακή απασχόληση για όλα τα άτομα με προσόντα, να απαγορεύει τις διακρίσεις στην απασχόληση λόγω φυλής, θρησκείας, χρώματος ή εθνικής καταγωγής και να προωθεί την πλήρη υλοποίηση των ίσων ευκαιριών απασχόλησης μέσω ενός θετικού, συνεχούς προγράμματος σε κάθε εκτελεστικό τμήμα και υπηρεσία».

 

Έτσι, η κατάργηση του προεδρικού διατάγματος του προέδρου Τζόνσον σημαίνει ότι πλέον, η αμερικανική κυβέρνηση μπορεί να αρνηθεί την επαγγελματική απασχόληση σε κάποιο άτομο λόγω του φύλου, της θρησκείας ή της φυλετικής του ταυτότητας.

Πρόκειται για σημαντική αλλαγή, καθώς η κυβέρνηση των ΗΠΑ διατηρούσε αυτή την πολιτική ίσως ευκαιριών εδώ και δεκαετίες, με δικομματική συναίνεση. Κάθε ένας από τους Ρεπουμπλικανούς προέδρους των ΗΠΑ μετά το 1965, συμπεριλαμβανομένου του Τραμπ στην πρώτη θητεία του, είτε διατήρησαν το εκτελεστικό διάταγμα του Τζόνσον σε ισχύ, είτε το επέκτειναν περαιτέρω.

Ωστόσο, για τους υποστηρικτές των πολιτικών δικαιωμάτων στις ΗΠΑ, ήταν σαφές εδώ και καιρό ότι ο Τραμπ δεν σκόπευε απλά για να εκκαθαρίσει την πρακτική της DEI από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, αλλά να εξαφανίσει τη διαφορετικότητα από την αμερικανική κουλτούρα στο σύνολό της.

Ο αιδεσιμότατος Γουίλιαμ Μπάρμπερ της μη κυβερνητικής οργάνωσης Repairers of the Breach είπε εκ των προτέρων στο Axios ότι το εκτελεστικό διάταγμα του Τζόνσον ήταν απαραίτητο για την καταπολέμηση των διακρίσεων εκείνης της εποχής και εξακολουθεί να είναι απαραίτητο και σήμερα.
«Θα υπονομεύσει σημαντικά ένα εργαλείο επιβολής των πολιτικών δικαιωμάτων που ήταν απαραίτητο, ιδίως για την πρόοδο των γυναικών», δήλωσε στο Axios η Τζόσελιν Φράι, πρόεδρος της ομάδας υπεράσπισης των δικαιωμάτων National Partnership for Women & Families, πριν από την έκδοση του διατάγματος του Trump.

«Στέλνει ένα μήνυμα και δίνει πράσινο φως στους εργοδότες ότι κανείς δεν παρακολουθεί».



Με πληροφορίες από Axios


Πηγή: lifo



Η Σφήκα: Επιλογές




Διαβάστε Περισσότερα »

Ετσι μαγικά



«Βρήκαμε παπά, να θάψουμε πέντε-έξι», λέει η παροιμία και θυμίζει πολύ την ασφυκτική κατάσταση όπου βρίσκονται χιλιάδες σχολεία μετά την κατάργηση των σχολικών επιτροπών και τη μεταφορά των εξόδων για την καθημερινή λειτουργία τους στην οικονομική υπηρεσία των δήμων. 

Ετσι, για να αγοράσει ο διευθυντής υλικά απαιτείται μια πολύ χρονοβόρα διαδικασία, με αιτήματα, έγκριση, είσπραξη από την τράπεζα και στη συνέχεια αγορά, ενώ δεν μπορεί να αγοράσει οτιδήποτε περιλαμβάνεται σε κωδικό που υπάγεται στην κεντρική διαχείριση των δήμων (χωρίς ακόμα να έχει καθοριστεί ποιοι είναι αυτοί...). 

Επιπλέον, δεν είναι βέβαιο ότι θα εγκριθεί το κονδύλι για όλα όσα έχει ανάγκη το σχολείο. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα που αναφέρει γλαφυρά η ΕΛΜΕ Πειραιά για σχολείο στον δήμο Νίκαιας - Ρέντη «όπου προκαλεί θυμηδία το πρωτόκολλο παραλαβής: Πέντε μολύβια με γόμα, ένα ρόλλερ μπλάνκο, δύο γόμες, δύο χάρακες, ένα mousepad (το οποίο δεν ζητήθηκε ποτέ, μάλλον τους περίσσευε και το έβαλαν κι αυτό στην κούτα...), δύο πακέτα χαρτί, 1 ψαλίδι κ.λπ.». 

Γι' αυτά τα απλά και απαραίτητα υλικά χρειάστηκε ολόκληρη διαδικασία! Ετσι ...μαγικά, η διαχρονική υποχρηματοδότηση των σχολείων εντείνεται και καλλιεργείται περαιτέρω το έδαφος που σπρώχνει στην αναζήτηση πόρων. Τουτέστιν, είτε στην πληρωμή από τους γονείς είτε στην αναζήτηση κάποιου «ευεργέτη» χορηγού, όπως προβλέπεται εξάλλου στο νομοθετικό πλαίσιο. Απ' όλες τις μπάντες δηλαδή πλέκεται το «αυτόνομο» σχολείο, που λειτουργεί ανάλογα με την τσέπη του γονιού ή τις διαθέσεις του χορηγού.

Πηγή: rizospastis


Η Σφήκα: Επιλογές




Διαβάστε Περισσότερα »

Φυλακή...και ελευθερία



Αστείρευτες οι ...«επιλογές» που έχει ο άνθρωπος στον καπιταλισμό και στην «ελεύθερη αγορά». Ντοκιμαντέρ του CNN καταγράφει την ολοένα και αυξανόμενη τάση - κυρίως ηλικιωμένων γυναικών - στην Ιαπωνία να καταλήγουν σκόπιμα στη φυλακή, λόγω μοναξιάς και φτώχειας. 

Το 2022, πάνω από το 80% των ηλικιωμένων γυναικών κρατουμένων της χώρας βρίσκονταν στη φυλακή για κλοπή, σύμφωνα με κυβερνητικά στοιχεία. Ορισμένες το κάνουν για λόγους επιβίωσης, αφού το 20% των ατόμων ηλικίας άνω των 65 ετών στην πλούσια και ανεπτυγμένη τεχνολογικά Ιαπωνία ζουν σε συνθήκες φτώχειας. 

«Υπάρχουν ακόμα και άνθρωποι που λένε ότι θα πληρώσουν 20.000 ή 30.000 γεν (130-190 δολάρια) τον μήνα για να ζήσουν εδώ για πάντα», δήλωσε αξιωματικός στη γυναικεία φυλακή Tochigi, βόρεια του Τόκιο. Το 2021 ορίστηκε «υπουργός μοναξιάς», λόγω του κοινωνικού αποκλεισμού και της κατακόρυφης αύξησης των αυτοκτονιών, αλλά φυσικά το πρόβλημα γιγαντώνεται.

Η ζωή έξω από τη φυλακή είναι λιγότερο υποφερτή και λιγότερο ελεύθερη για πολλά εκατομμύρια εργαζομένων και συνταξιούχων στην Ιαπωνία. Σε αρκετές περιπτώσεις οι «επιλογές» είναι πείνα, κρύο, θάνατος από αρρώστια / αυτοκτονία, ή εγκλεισμός. Οταν προέβη στη δεύτερη κλοπή, η 81χρονη Ακίγιο ζούσε από μια πενιχρή σύνταξη που της καταβαλλόταν κάθε δύο μήνες και της είχαν απομείνει 40 δολάρια για δυο βδομάδες. Σκέφτηκε: «Δεν υπάρχει λόγος να ζω. Θέλω απλώς να πεθάνω». Βρήκε «διέξοδο» στη φυλακή. «Υπάρχουν άνθρωποι που έρχονται εδώ επειδή κάνει κρύο ή επειδή πεινάνε», λέει ένας φύλακας. «Οσοι αρρωσταίνουν μπορούν να έχουν δωρεάν ιατρική περίθαλψη στη φυλακή, αλλά μόλις φύγουν πρέπει να την πληρώσουν, οπότε κάποιοι θέλουν να μείνουν εδώ όσο το δυνατόν περισσότερο». 

Οι γυναίκες στην Tochigi εργάζονται στα εργοστάσια της φυλακής. Λαμβάνουν τακτικά γεύματα, δωρεάν υγειονομική περίθαλψη, φροντίδα ηλικιωμένων, έχουν συντροφιά. Το αντίτιμο; Το «υπέρτατο» στη φιλελεύθερη αστική δημοκρατία αγαθό, η ελευθερία, που δεν είναι τίποτε άλλο από τα δεσμά του κεφαλαίου και της εκμετάλλευσης. Ενίοτε και κυριολεκτικά...


Πηγή: rizospastis



Η Σφήκα: Επιλογές




Διαβάστε Περισσότερα »