Παρασκευή 26 Μαΐου 2023

Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Χατζηπετρής

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ


Γέρασαν και μυαλό δεν έβαλαν εκεί στη λεγόμενη και «ανανεωτική» (τρομάρα τους) Αριστερά. Στην πρώτη στραβή αντί να δουν τι έκαναν λάθος, γιατί δεν βγήκαν οι προβλέψεις τους, γιατί πήραν τον κατήφορο, το ρίχνουν στο γνωστό του Λουκιανού Κηλαηδόνη «φταίτε κι εσείς , φταίνε κι οι άλλοι, φταίει κι ο Χατζηπετρής». Και σ’ όλες τις περιπτώσεις οι «άλλοι» και ο Χατζηπετρής είναι ο λαός που δεν κατάλαβε το μεγαλείο των ιδεών τους και πάντα το ΚΚΕ που τους πολεμά και δεν τους αφήνει να προωθήσουν τις μεγαλεπήβολες πολιτικές τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα; Οι εκλογές του1977, οι δεύτερες μετά τη μεταπολίτευση, στις οποίες η Συμμαχία Προοδευτικών Δυνάμεων ( ανεμομαζώματα , διαβολοσκορπίσματα του ΚΚΕεσωτερικού με κεντρώες και σοσιαλδημοκρατικές κινήσεις) ξεκίνησε με υπεραισιόδοξες προβλέψεις (των ιδίων βέβαια, γιατί όλοι οι άλλοι που γνώριζαν την κατάσταση και έβλεπαν το Βατερλώ) πάτωσε, πήρε 2,72% κι έβγαλε μόνο δύο βουλευτές, το Λεωνίδα Κύρκο του ΚΚΕεσωτερικού και τον Ηλία Ηλιού της ΕΔΑ. Και αντί να κάτσουν να μελετήσουν το τι έγινε και βούλιαξαν, να εξετάσουν την απόρριψη υπερφίαλων στόχων την «Εθνική Αντιδικτατορική Δημοκρατική Ενότητα» και τους «Στόχους του Έθνους» (και οι δύο κακέκτυπα των πολιτικών του Ιταλικού ΚΚ, που στο κάτω κάτω της γραφής είχε εκατοντάδες χιλιάδες μέλη και τεράστια επιρροή ) έσπευσαν να ρίξουν την ευθύνη:

Πρώτον: στο λαό που δεν κατάλαβε το πρόγραμμά τους

Δεύτερον: στην «πολεμική» του «ΚΚΕεξ» ( Όπως το αποκαλούσαν προβοκατόρικα τότε).

Και οι δικές τους ευθύνες; Στην Κομουνιστική Θεωρία και Πολιτική (ΚΟΜΘΕΠ) που έβγαζε τότε το ΚΚΕεσωτ ( τεύχος Γενάρη-Φλεβάρη) στις Θέσεις για το 2ο Συνέδριο του βλογάνε τα γένια τους: «Η ΚΕ θεωρεί ότι η γενική πολιτική γραμμή του κόμματος (ΕΑΔΕ) στη βασική της σύλληψη και κατεύθυνση (…) ήταν σωστή».

Τι κι αν πέρασαν τα χρόνια πάντα το ίδιο το βιολί, όπως και τώρα. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά καλύπτοντας και τα άλλα ζητήματα των εκλογών της περασμένης Κυριακής.

Απλή αναλογική; Φτου κακά!

Ας ξεκινήσουμε από την απλή αναλογική που από θέμα αρχής μετατράπηκε σε άθλιο μικροπολιτικό κόλπο γκρόσο που μετά την αποτυχία του σπεύδουν τώρα να το αποκηρύξουν

Σε άρθρο της στην Εφημερίδα των Συντακτών η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, ξεσκολισμένη στην κλοπή της λαϊκής ψήφου από τη μακρά θητεία της στο ΠΑΣΟΚ, του οποίου διετέλεσε και γραμματέας γράφει:

«…. Η στρατηγική της απλής αναλογικής απέτυχε και εν τέλει οδήγησε σε κατακερματισμό της ψήφου των προοδευτικών πολιτών. Δεν υπήρξε ανταπόκριση από τα άλλα κόμματα του προoδευτικού χώρου στην προοπτική συγκρότησης μιας προοδευτικής κυβέρνησης συνεργασίας , με αποτέλεσμα να αμφισβητηθεί κατά πόσον ήταν ρεαλιστική η προοπτική μας και να θολώσει το μήνυμά μας…».

Στο ίδιο πνεύμα και η πρώτη αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος από ην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ: «…ηττήθηκε η στρατηγική για την απλή αναλογική» αλλά γι αυτό δεν φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ , αλλά «τα κόμματα της ήσσονος και προοδευτικής αντιπολίτευσης με την απαξίωση της απλής αναλογικής και των συνεργασιών…».

Από κοντά και η Γεροβασίλη στο left: « …Ο εντοπισμός των λαθών μας, είπε, σε επίπεδο στρατηγικής και τακτικής (λ.χ. ανάλωση στην αναζήτηση προοδευτικής συνεργασίας λόγω της απλής αναλογικής, ή επικοινωνιακά σφάλματα της τελευταίας προεκλογικής εβδομάδας) σημαίνει ανταπόκριση στο μήνυμα των πολιτών…». Aλλά και ο Τζανακόπουλος που ήταν κατηγορηματικός μιλώντας στο ραδιοσταθμό «Κόκκινο»: «Απέτυχε η στρατηγική της απλής αναλογικής».

Kι όμως ο ίδιος ο Τζανακόπουλος, την ώρα που έκλειναν οι κάλπες, δήλωνε στον ALPHA: «Είναι οι πρώτες εκλογές με την απλή αναλογική. Στην Ελλάδα φαίνεται ότι η ΝΔ προτιμά καλπονοθευτικά συστήματα. Είναι δικαίωμά της. Πλήγμα για τη Δημοκρατία το ότι δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι η απλή αναλογική είναι το καλύτερο εκλογικό σύστημα». Για να μη θυμηθούμε τι έλεγε ο αρχηγός τους εκείνο τον μακρινό Ιούλιο του 2016 όταν ψηφίστηκε η απλή αναλογική ( έστω αυτή η κολοβή με το απαράδεκτο όριο του 3%) που την χαρακτήριζε «ιστορική νίκη των προοδευτικών δυνάμεων». Τώρα που δεν τους συμφέρει δεν είναι ιστορική, έ;

Καταλάβατε τώρα καλοί μας αναγνώστες; Για τον ΣΥΡΙΖΑ τα εκλογικά συστήματα και η απλή αναλογική δεν είναι θέμα αρχής. Είναι σαν τα πουκάμισα. Μας κάνουν; Μας βολεύουν; Τα φοράμε. Δεν μας κάνουν; Τα πετάμε Ένα κορυφαίο θέμα για την Αριστερά, τόσο ηθικό όσο κυρίως πολιτικό, έγινε στοιχείο φτηνιάρικων κόλπων που με την πρώτη ευκαιρία, όταν δεν τους βολεύει, το ξορκίζουν. Μόνο που αυτή τη φορά στο λάκκο που έσκαβαν για να ρίξουν τους άλλους, και κυρίως το ΚΚΕ, έπεσαν μέσα οι ίδιοι, και το χειρότερο: Ανέβασαν τη ΝΔ στο 40%.

Silver alert: Χάσαμε το πρόγραμμα

«Δεν μπορέσαμε επαρκώς να επικοινωνήσουμε το πρόγραμμα μας» δηλώνει η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου στο ίδιο άρθρο της. Και τι κάνανε τόσους μήνες που έβγαιναν στα κανάλια οι εκπρόσωποί τους και μιλούσαν, πέρα από το να πλακώνονται «επί προσωπικού» και «μη με διακόπτεις, εγώ σε διέκοψα; Eίσαι άθλιος. Όχι εσύ είσαι άθλιος» με τους εκπροσώπους της ΝΔ; Και πού ήταν αυτά τα περίφημα «150.000 ενεργά μέλη» που έλεγαν ότι έχουν για να το «περάσουν» στον κόσμο; Τους είδε κανείς στις γειτονιές; Στα εργοστάσια; Τους είδε κανείς στις πανεπιστημιακές σχολές όπου μετά βίας η νεολαία τους , η παράταξή τους αλλάζει ονόματα, μπας και ξεματιαστεί και καταφέρει να περάσει σε ψήφους τα λευκά και τα άκυρα; Πού τους είδαμε; Στη ΓΣΕΕ, προεκλογικά, όπου μαζί με τους Πασόκους και τους Νεοδημοκράτες, σαν καλά συνεταιράκια, ξανάβγαλαν πρόεδρο τον Παναγόπουλο!…

Κι ακόμη: Ποιό πρόγραμμα έβλεπαν οι αριστεροί; Aυτό που μιλάει για πάγωμα των πλειστηριασμών για ένα μικρό χρονικό διάστημα και το οποίο παπαγαλίζουν σε όλες τις εμφανίσεις τους τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ; Νομίζουν ότι όλοι έχουμε μνήμη χρυσόψαρου και ξεχάσαμε πως τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς τους θεσμοθέτησε η κυβέρνηση της «πρώτη φορά αριστεράς»; Πως την αντίσταση στα κοράκια την έκαναν ιδιώνυμο αδίκημα και έστειλε στα δικαστήρια η κυβέρνηση Τσίπρα με δικογραφία που συνέταξε το Τμήμα Προστασίας του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος (ωραίος τίτλος που δείχνει και το επίπεδο της Δημοκρατίας μας) της Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής τον πρώην σύντροφό τους Παναγιώτη Λαφαζάνη. Πως με βάση αυτές τις «αριστερές» ρυθμίσεις διώκονται σήμερα από την κυβέρνηση Μητσοτάκη με τα ίδια αδικήματα και στελέχη του ΚΚΕ; Πως πολλοί πλειστηριασμοί έγιναν στα χρόνια τους, αφού πρώτα παρέδωσαν τα λαϊκά σπίτια στα funds και τώρα κάνουν πως δεν τα θυμούνται;

Τα καλοπιάσματα στους Χρυσαυγίτες

Νομίζουν εκεί στην Κουμουνδούρου πως ο κόσμος ζει στο 2012 ή στο 2015 και εύκολα ξεγελιέται; Δεν έβλεπε, νομίζουν, τις ντροπές του Τσίπρα να καλεί τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής να «αλλάξουν» και να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ; Δεν έβλεπε τα ανοιχτά καλέσματα καραμπινάτων ναζιστών για ψήφο στον ΣΥΡΙΖΑ; Όπως ο Μπαρμπαρούσης καταδικασμένος πρωτόδικα με έξι χρόνια κάθειρξη για συμμετοχή στην εγκληματική οργάνωση, αυτός που καλούσε σε …αποκεφαλισμό του Τσίπρα και έκθεση του κομμένου κεφαλιού του στις Πρέσπες!). Ή την υπόγεια «γραμμή» του Κασιδιάρη από τις φυλακές Δομοκού; Δεν μάθαιναν οι ενημερωμένοι πολίτες πως στην Καισαριανή τα έχουν κάνει από τώρα και επίσημα πλακάκια με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ για να μη βγει κομμουνιστής δήμαρχος; Πως στην Πάτρα όπου όλοι μαζί ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ συνεννοούνται και συμφωνούν για να διώξουν τον κομμουνιστή Πελετίδη; Πως στο Περιστέρι έτρεξαν να δώσουν τα συχαρίκια και την υποστήριξη στον πατεντάτο δεξιό δήμαρχο Παχατουρίδη; Για τις καρέκλες , ρε γαμώτο…

Ή μήπως πέρασε έτσι απαρατήρητο αυτό το απερίγραπτο γαϊτανάκι κοροϊδίας, που κάθε μέρα, λίγα εικοσιτετράωρα πριν τις εκλογές , με ταχύτητα παπατζή που αλλάζει τα χαρτιά , άλλαζαν στόχο; Από την προοδευτική κυβέρνηση πηδάγανε στην κυβέρνηση ηττημένων και από αυτήν στην κυβέρνηση ειδικού σκοπού ( για να στείλει στη φυλακή το Μητσοτάκη το παληκάρι της φακής, ο Πολάκης) και πάει λέγοντας. Δεν καταλάβαιναν πως έτσι στέλνουν τον κόσμο στη ΝΔ;

Η κριτική και η λάσπη

Γυρνάμε πάλι στον Τζανακόπουλο. «Αυτό το οποίο οφείλει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, είπε, δεν είναι να ασχοληθεί με τα υπόλοιπα κόμματα. Βεβαίως θα απαντήσουμε σε κριτικές και κατηγορίες εφόσον εκτοξευτούν, αλλά από εκεί και πέρα πρέπει να εστιάσουμε στην παρουσίαση του πολιτικού μας προγράμματος». Σωστό από τη μεριά του. Μόνο που η κριτική , ακόμη και η πολεμική, αλλά και οι απαντήσεις είναι μέσα στην πολιτική μάχη. Όταν βεβαίως γίνονται με επιχειρήματα. Κι όχι με λάσπες σαν αυτή με τον 99χρονο (ζωή να έχει ο άνθρωπος) που ανακάλυψαν στη Λαμία τα δημοσιογραφικά καρακόλια του ΣΥΡΙΖΑ για να αποδειχθεί στο τέλος πως ήταν ένας από τους τακτικούς επιστολογράφους της Αυριανής, στην πιο αισχρή περίοδό της το 1989, όταν καλούσε τους αντιστασιακούς να εγκαταλείψουν το «προδοτικό ΚΚΕ» και να ψηφίσουν το ΠΑΣΟΚ. Ναι, ναι τότε που ο Λεωνίδας Κύρκος ήταν «η Κύρκαινα» (έ Παύλο; έ Νίκο; έ Γιάννη; έ Αλέκο; έ Φώτη; έ Μπάμπη; έ Θανάση;) και ο Χαρίλαος Φλωράκης είχε αποκτήσει… δικό του κότερο!

Και οι πατενταρισμένοι αντικομμουνιστές

Κι αν οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ άντεξαν για χρόνια την συγκυβέρνηση με τον ακροδεξιό Καμμένο νομίζουν τα σαίνια της Κουμουνδούρου, πως κατάπιαν αμάσητα τα μαζώματα τύπων σαν τον Μαραντζίδη που τον έκαναν τακτικό αρθρογράφο στην Αυγή και στα άλλα φιλικά στον ΣΥΡΙΖΑ έντυπα; Αυτόν τον «αντικειμενικό ιστορικό» που χρόνια τώρα μαζί με τον άλλο φωστήρα τον Καλύβα βάλθηκαν να ξαναγράψουν την Ιστορία και να μας πείσουν πως οι ταγματασφαλίτες, αυτά τα βρωμερά υποκείμενα, τα κατακάθια της κοινωνίας στην κατοχική Ελλάδα, εντάχθηκαν στα Τάγματα γιατί οι κακόμοιροι δεν είχαν άλλη λύση, αφού κινδύνευαν από την «τρομοκρατία του ΕΛΑΣ». Το ίδιο ισχύει και για ένα άλλο, τον «ποντιοπροσφυγοπατέρα» Βλάση Αγτζίδη που έχει αναλάβει ως έργο ζωής να «αποκαλύψει» τα «εγκλήματα του σοβιετικού καθεστώτος με θύματα τους Ποντίους»! Τον είχαν κατεβάσει υποψήφιο και στις ευρωεκλογές του 2015, αλλά πάτωσε. Μια προσπάθεια, «από τα πάνω», να περιληφθεί στο ψηφοδέλτιο του Κιλκίς στις τωρινές εκλογές , σκόνταψε στον ξεσηκωμό της κομματικής βάσης. Κι έτσι τον άφησαν απέξω.

Tελευταία, (όχι όμως και σε σπουδαιότητα, αφού αποδεικνύει το μέγεθος της υποκρισίας και της άρνησης ειλικρινούς ανάληψης ευθυνών) είναι αυτή η αθλιότητα πως τάχα μου για το κατρακύλισμα του ΣΥΡΙΖΑ ευθύνεται το ΚΚΕ και η κριτική που του άσκησε όλο αυτό τον καιρό. Άπειρα κείμενα δημοσιεύονται τα τελευταία εικοσιτετράωρα από στελέχη του κόμματος , αλλά και γνωστά δημοσιογραφικά καρακόλια, με μύδρους κατά του ΚΚΕ.

Αυτοί που αντί να κοιτάξουν την τύφλα τους που απειλεί να επαναφέρει για δεύτερη φορά και πιο ισχυρή τη Νέα Δημοκρατία ψάχνουν να βρουν τον «εχθρό» στους κομμουνιστές. Αυτοί που επί τέσσερα χρόνια ψήφιζαν το 50% σημαντικών νομοσχεδίων της ΝΔ , ακολουθώντας τις ντιρεκτίβες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ντόπιων αφεντικών τι περίμεναν να γίνει; Αυτό που όλοι οι εχέφρονες αναλυτές τονίζουν: Οι ψηφοφόροι θα διαλέξουν το ορίτζιναλ και όχι το ιμιτασιόν.

« … Όλοι έκαναν και κάνουν αντιπολίτευση στην αξιωματική αντιπολίτευση (προς χαρά της ΝΔ) …Κερδίζει 2 μονάδες το ΚΚΕ , αλλά για τον Κουτσούμπα φταίει ο Τσίπρας που κέρδισε η ΝΔ τις εκλογές…», γράφει εμβριθής αρθογράφος στην Αυγή, μετά τις κατηγορηματικές και υπεραισιόδοξες προβλέψεις του για το «σκορ» του ΣΥΡΙΖΑ (και από τις τηλεοπτικές οθόνες) στις εκλογές της περασμένης Κυριακής.

Ένας άλλος αναλυτής της Αυγής έγραψε μπερδεύοντας σώβρακα (το πελατειακό κράτος που όντως ζει και βασιλεύει, αλλά και στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ) με γραβάτες (την δικαιολογημένη κριτική στα πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ), επαναλαμβάνοντας και τη γνωστή προβοκατόρικη κατηγορία πως τάχα μου ο Κουτσούμπας χαρακτήρισε την κυβέρνηση του Τσίπρα «τη χειρότερη της μεταπολίτευσης»: «Εκτεταμένο πελατειακό σύστημα, πολυπληθή επιτελεία προπαγάνδας με τεράστιες ροές χρήματος στόχευσαν τα «αδύνατα σημεία» του ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας τη βοήθεια όλων των κομμάτων, μέχρι και του ΚΚΕ, που διά του κ. Κουτσούμπα χαρακτήρισε τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ «μούφα» και τη χειρότερη της Μεταπολίτευσης!».

Από το χορό των απογοητευμένων δεν θα μπορούσε να λείψει και γνωστός πρώην πρύτανης. Αυτός, λοιπόν, ο ακαδημαϊκός δάσκαλος που έθεσε και υποψηφιότητα στη Θεσσαλονίκη έπεσε μέσα στις προβλέψεις του. Λίγο πριν ανοίξουν οι κάλπες διαβεβαίωνε, ως σύγχρονος Κάλχας, πως: «Εν μέσω μεγάλης δυσαρέσκειας για την κυβερνητική πολιτική, ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναδειχθεί πρώτο κόμμα στις εκλογές και θα ζητήσει προγραμματική συμφωνία με όμορα κόμματα του προοδευτικού τόξου». Μετά την ψυχρολουσία, το έψαξε και βρήκε τους «ενόχους»:

«Με πρώτο το ΠΑΣΟΚ και το Νίκο Ανδρουλάκη που ακύρωνε, σε κάθε ευκαιρία, τα πολιτικά μηνύματα του Αλέξη Τσίπρα για αξιοποίηση της απλής αναλογικής στην κατεύθυνση της συγκρότησης μιας προοδευτικής κυβέρνησης συνεργασίας. Με δεύτερο το ΜΕΡΑ 25 και τον Γιάνη Βαρουφάκη, που θόλωσε την προοδευτική πολιτική πρόταση με εκκεντρικές, όσο και καταδικασμένες από το 2015 αντιλήψεις περί διπλού νομίσματος και περί επιστροφής στη δραχμή.

Και με τρίτο, αλλά όχι έσχατο το ΚΚΕ και τον Δημήτρη Κουτσούμπα, που στο τέλος της τετραετίας της κυβέρνησης Μητσοτάκη, μιας κυβέρνησης που και φτωχοποίησε τους Έλληνες και μείωσε την αγοραστική αξία των αμοιβών τους και μετέτρεψε τη χώρα στην ακριβότερη της Ευρώπης, βρήκε την ευκαιρία να αναγορεύσει την κυβέρνηση Τσίπρα σαν τη χειρότερη κυβέρνηση που πέρασε ποτέ από την Ελλάδα».

Κι αν ο λαός δεν τους ακούει, τόσο το χειρότερο για το λαό. Καλά να πάθει!

Ένας δημοσιογράφος, πρώην βουλευτής έσπευσε να μιλήσει για «σύνδρομο της Στοκχόλμης» των ψηφοφόρων που έχουν «ομίχλη στα μυαλά». Τέτοιος σεβασμός στους πολίτες. Να μιλήσεις για ντροπή; Χαμένος κόπος. Η «ομίχλη στα μυαλά» έχει και παρενέργειες για τις οποίες δυστυχώς αρμόδιοι είναι άλλοι.

Στο στόχαστρο οι πολίτες, λοιπόν. Ακόμη κι αν είναι ταλαιπωρημένοι άνθρωποι, οι σεισμόπληκτοι της Κρήτης Aκόμη και αυτοί που τυχόν ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ. Το έγραψε και γνωστή δημοσιογράφος του ραδιοσταθμού «Στο Κόκκινο 15,5»:Τι ζητούν οι σεισμόπληκτοι από τη νέα κυβέρνηση; Να μη ζητάνε τίποτα διότι η νέα κυβέρνηση είναι η παλιά που τέσσερα χρόνια δεν έκανε τίποτα και αυτοί την επιβράβευσαν και την έβγαλαν πρώτη δύναμη. Ας κάτσουνε τώρα στα προκάτ και ας κοιτάνε τα γκρεμισμένα τους σπίτια και ας μας αφήσουν ήσυχους, άντε μπράβο» (βλ. περισσότερα στο σημείωμα της Δήμητρας Μυρίλλα στον Ημεροδρόμο με τίτλο «Λίγη ντροπή δεν βλάπτει»).

Σχόλιο; Δεν πρωτοτύπησε η κυρία. Μια απλή διαδικτυακή περιήγηση στις πασίγνωστες ατάκες του ελληνικού κινηματογράφου θα βρει πολλές από κακιασμένες πεθερές ….

Κλείνοντας καλό είναι να θυμίσουμε τον Μπρεχτ που αρκετοί στο ΣΥΡΙΖΑ ίσως να είχαν διαβάσει στα νιάτα τους: Όταν δεν αρέσει μια παράσταση δεν αλλάζεις το κοινό, αλλάζεις την παράσταση.

Μπορούν εκεί στη Κουμουνδούρου; Όλα δείχνουν πως όχι. Ο κατήφορος, εκεί που φτάσαν τα πράγματα, δεν έχει τέλος πια! Κι ούτε ο Χατζηπετρής δεν τους σώζει…

Πηγή:imerodromos.gr



Η Σφήκα: Επιλογές




Διαβάστε Περισσότερα »

Πειθώ: Μια σπουδαία επικοινωνιακή δεξιότητα



Στην επικοινωνία με τους άλλους ανθρώπους συχνά προσπαθούμε να μεταδώσουμε πληροφορίες, να ερμηνεύσουμε ένα φαινόμενο/γεγονός, να αναλύσουμε μια έννοια, να υποστηρίξουμε μια άποψη και τελικά, ορισμένες φορές, να πείσουμε το δέκτη ότι οι απόψεις μας είναι οι σωστές, ώστε να τις υιοθετήσει ή και να ενεργήσει σύμφωνα με αυτές.

Ο όρος «πειθώ» περιγράφει τη λογική ικανότητα να θεμελιώνουμε τις απόψεις μας, ώστε να επηρεάζουμε τη συμπεριφορά των άλλων σύμφωνα με τις επιδιώξεις μας
. Είναι η προσπάθεια να διαμορφώσουμε, να ενισχύσουμε ή να αλλάξουμε τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τη συμπεριφορά ενός ανθρώπου ή μιας κοινωνικής ομάδας σχετικά με ένα θέμα, ένα πρόσωπο, ένα αντικείμενο ή μια δραστηριότητα.

Η πειθώ είναι μια κρίσιμη δεξιότητα που συμβάλλει στη διάκριση του ατόμου στον επαγγελματικό και κοινωνικό του περιβάλλον ενώ μπορεί να οδηγήσει σε πετυχημένες συμφωνίες, να αυξήσει τις πωλήσεις, να προωθήσει ιδέες, να κινητοποιήσει ανθρώπους και να καλλιεργήσει αλλαγές.

Η πειθώ είναι μια καλλιεργήσιμη δεξιότητα που συνδέεται με τη δυναμική του ανθρώπινου λόγου και τη ρητορική. Ως εκ τούτου, βασικός παράγοντας στη διαδικασία της πειθούς είναι η ικανότητα ενός προσώπου να χρησιμοποιεί κατάλληλα τον λόγο (γραπτό ή προφορικό) και αποτελεσματικά την επικοινωνία.

Οι συνηθέστεροι τρόποι πειθούς είναι: η επίκληση στη λογική, η επίκληση στο συναίσθημα, η επίκληση στην αυθεντία και η επίκληση στο ήθος του δέκτη ή του πομπού.

Πιο συγκεκριμένα, με την επίκληση στη λογική επιχειρείται να προβληματιστεί ο δέκτης, να πεισθεί λογικά, ούτως ώστε να κινητοποιηθεί να αναλάβει δράση ή να αλλάξει τρόπο ζωής. Και αυτό επιτυγχάνεται με τη χρήση επιχειρημάτων ή/και τεκμηρίων.

Με την επίκληση στο συναίσθημα επιχειρείται να ευαισθητοποιηθεί ο δέκτης για το θέμα που θίγεται, να βιώσει συναισθήματα ενοχής, ντροπής, φόβου, δυσπιστίας, απογοήτευσης/χαράς, ικανοποίησης, θάρρους, εμπιστοσύνης, ενθουσιασμού, κτλ., ούτως ώστε να ανησυχήσει, να προβληματιστεί και να κινητοποιηθεί. Αυτό επιτυγχάνεται με τη χρήση συγκινησιακού μεταφορικού λόγου στην περιγραφή ή την αφήγηση. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί το ρητορικό ερώτημα, το οποίο κεντρίζει το συναισθηματικό κόσμο του δέκτη.

Με την επίκληση στην αυθεντία επιχειρείται να τεκμηριωθεί η αξιοπιστία των απόψεων του πομπού, να ενισχυθεί η επιχειρηματολογία του, να φωτιστεί ένα δυσερμήνευτο ζήτημα μέσα από τη σοφία μιας προσωπικότητας ή μιας καταξιωμένης κοινωνικής ομάδας (π.χ. επιστημονική αυθεντία) ή ακόμη και μέσα από τη λαϊκή σοφία.

Με την επίκληση στο ήθος του πομπού επιχειρείται να κερδηθεί η εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του πομπού, ώστε οι θέσεις/εισηγήσεις του να γίνουν αποδεκτές. Αυτό επιτυγχάνεται με λανθάνοντα αξιολογικό χαρακτηρισμό, ώστε ο πομπός να ταυτιστεί με ένα θετικό πρότυπο συμπεριφοράς και να αποκτήσει κύρος.

Με την επίκληση στο ήθος του δέκτη επιχειρείται να αισθανθεί ο δέκτης την ευθύνη απέναντι σε όσα του προβάλλονται και να αποδεχτεί τις απόψεις/εισηγήσεις του πομπού.

Αυτό επιτυγχάνεται με άμεσο ή έμμεσο (λανθάνοντα) αξιολογικό χαρακτηρισμό, ο οποίος ανάγει το δέκτη σε ξεχωριστή προσωπικότητα, ηθικά και κοινωνικά αποδεκτή, ώστε να τον ταυτίσει με ένα θετικό πρότυπο συμπεριφοράς και να τον ωθήσει να προσπαθήσει να το αποδείξει με τη στάση του.

Τέλος, με την επίθεση στο ήθος του αντιπάλου επιχειρείται να αντικρουστούν τα αντίθετα επιχειρήματα που (τυχόν) προβάλλονται, με την καταρράκωση του κύρους αυτού που τα αντιπροσωπεύει.

Ειδικότερα, η πειθώ, ως λογικός τρόπος επικοινωνίας, σχετίζεται τόσο με τη σκέψη όσο και με την έκφραση και επικαλείται τη λογική και το συναίσθημα. Το πρώτο και βασικό στοιχείο ενός στελέχους με πειθώ είναι η δημιουργία σύνδεσης του πομπού με τον συνομιλητή του.

Ο σεβασμός και η συμπάθεια χαμηλώνουν τις άμυνες του συνομιλητή-δέκτη και τον καθιστούν πιο δεκτικό σε προτάσεις ή απόψεις του ομιλητή-πομπού.

Ο «πειστικός άνθρωπος» δε διαφωνεί, παρά μόνο με αποδείξεις προσπαθεί να αλλάξει τις πεποιθήσεις ενός άλλου ανθρώπου.
Τέλος, ο ομιλητής για να επιτύχει την πειθώ πέρα από την εκφορά ενός άρτιου λόγου θα πρέπει να συμπεριλάβει στην ομιλία του και τις κατάλληλες κινήσεις προσδίδοντας έτσι «χρώμα» στον λόγο του, τονίζοντας τα σημαντικά του σημεία. Για να αλλάξει η άποψη κάποιου, χρειάζεται ο πομπός να καλλιεργήσει το αίσθημα της ενσυναίσθησης, ώστε να αναπτυχθεί η ισότητα και να ελαττωθεί η άμυνα του δέκτη. Με αυτόν τον τρόπο, δίνεται η ευκαιρία ανάδειξης της ικανότητας της πειθούς, ώστε να επιτευχθούν οι επιδιώξεις του πομπού.

Ο Cialdini (1984) ανέφερε για πρώτη φορά τις «6 Βασικές Αρχές της Πειθούς», που συμβάλλουν στον επηρεασμό της συμπεριφοράς των άλλων ανθρώπων σύμφωνα με τις επιδιώξεις μας.


Οι αρχές αυτές είναι:
1) η αρχή της ανταπόδοσης/αμοιβαιότητας


2) η αρχή της σπανιότητας


3)
η αρχή της αυθεντίας


4)
η αρχή της συνέπειας


5)
η αρχή της συμπάθειας/ελκυστικότητας και


6)
η αρχή της ομοφωνίας ή της κοινωνικής αποδοχής.

Η 1η αρχή (αμοιβαιότητα) αναφέρεται στην δυναμική της ανταπόδοσης, η οποία λειτουργεί σε πολλαπλά επίπεδα. Οι άνθρωποι γενικότερα έχουν την ανάγκη να ανταποδώσουν κάτι σε κάποιον που τους παρείχε ένα προϊόν, μια υπηρεσία ή μια πληροφορία. Όταν προηγείται επομένως κάτι θετικό, είναι πιο πιθανό κάποιος να επηρεαστεί, να αισθανθεί εύνοια ή την ανάγκη να ευχαριστήσει τον δότη.

Η 2η αρχή (σπανιότητα), αναφέρεται στο γεγονός ότι οι άνθρωποι έχουν την τάση να ζητούν περισσότερο προϊόντα/υπηρεσίες που πιστεύουν ότι είναι σε έλλειψη ή είναι σπάνια.

Με βάση αυτή την αρχή, για να ενισχυθεί το ενδιαφέρον για ένα προϊόν ή μία υπηρεσία, ίσως χρειάζεται να επισημανθεί η μείωση της διαθεσιμότητας τους ή τουλάχιστον να προκύψει μία αίσθηση έλλειψης τους. Είναι πιο πιθανό, για παράδειγμα, να προβεί κάποιος σε αγορά, εάν ενημερωθεί ότι το συγκεκριμένο προϊόν είναι το «τελευταίο κομμάτι» ή ότι θα παραμείνει διαθέσιμο σε τιμή προσφοράς για μικρό χρονικό διάστημα.

Η 3η αρχή (αυθεντία) αναφέρεται στο γεγονός ότι οι άνθρωποι επηρεάζονται πιο εύκολα από έναν αξιόπιστο ειδικό σε ένα συγκεκριμένο θέμα. Αυτό συμβαίνει εν μέρει επειδή η εξουσία και η αξιοπιστία κρίνονται ως τα βασικά δομικά στοιχεία της εμπιστοσύνης. Γι’ αυτό και πρόσωπα αναφοράς (αυθεντίες) γίνονται συνήθως το επίκεντρο σε μεγάλες καμπάνιες, όπως έχει γίνει σε πολλές χώρες, με την πρόσφατη υγειονομική πανδημία (covid 19).

Η 4η αρχή (συνέπεια) αναφέρεται στο ότι οι άνθρωποι προσπαθούν να είναι συνεπείς με τους εαυτούς τους, τις πεποιθήσεις και τις συμπεριφορές τους. Αν κάποιος για παράδειγμα θεωρεί τον εαυτό του συνεργάσιμο, είναι πιο πιθανό να ενεργήσει σε συνέπεια με αυτήν την ταυτότητα ρόλου στο μέλλον. Στον εργασιακό χώρο αυτό σημαίνει ότι μπορεί κάποιος να πείσει πιο εύκολα έναν συνάδελφό του να του κάνει μια μεγάλη εξυπηρέτηση, όταν σε πρότερο χρόνο τον έχει πείσει να κάνει μικρότερα πράγματα για εκείνον.

Η 5η αρχή (συμπάθειας/ελκυστικότητας) σημαίνει ότι οι άνθρωποι είναι πολύ πιο πιθανό να επηρεαστούν και να πειστούν από εκείνους που τους μοιάζουν, είναι φιλόφρονες ή συνεργάζονται καλά μαζί τους. Σχετίζεται με το γεγονός ότι οι πιο ελκυστικοί άνθρωποι έχουν φυσικά μεγαλύτερη ικανότητα πειθούς και συνδέονται ασυνείδητα με άλλες θετικές αξίες όπως η ειλικρίνεια και η επιτυχία.

Τέλος, η 6η αρχή (ομοφωνίας/κοινωνική αποδοχή), αναφέρεται στο ότι οι άνθρωποι τείνουν να κάνουν επιλογές που φαίνονται δημοφιλείς και σε συνάφεια με τους κανόνες των κοινωνικών ομάδων. Αυτή η αρχή δηλώνει ότι οι άνθρωποι τείνουν να ενταχθούν στην πλειοψηφία. Εάν πολλοί πιστεύουν ότι κάτι είναι σωστό, οι άλλοι θα τείνουν να πιστεύουν το ίδιο. Και αντίστροφα. Εάν η πλειοψηφία πιστεύει ότι κάτι είναι λάθος, προοδευτικά πολλοί περισσότεροι θα το θεωρούν ότι είναι.

Εν κατακλείδι, η τέχνη της πειθούς, από την αρχαιότητα έως και σήμερα, λειτουργεί ως μέσο ισχυρό για την επίτευξη ενός στόχου ή την αντιμετώπιση μιας κατάστασης.

Η πειθώ θεωρείται μια από τις σημαντικότερες δεξιότητες που μπορεί κάποιο στέλεχος να κατέχει και να την χρησιμοποιεί προκειμένου να επιτυγχάνει τους στόχους του σχεδόν σε όλους τους τομείς της ζωής του.

Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, η τέχνη της πειθούς μπορεί να διδαχθεί. Συνεπώς, μέσω της σωστής εκπαίδευσης και εξάσκησης, τα στελέχη μπορούν να βελτιώσουν τις τεχνικές πειθούς που χρησιμοποιούν και να μεγαλώσουν την επιρροή τους.

Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα, να μπορούν να επικοινωνούν (γραπτά και προφορικά) πειστικά τις θέσεις τους, να μπορούν να πουλάνε αποτελεσματικότερα, να κάνουν συμφερότερες αγορές, να μπορούν να διαπραγματεύονται αποτελεσματικότερα, να προωθούν τις ιδέες τους, και να υλοποιούν τις αλλαγές που υποστηρίζουν.

Επιπλέον, θα μπορούν να κάνουν τους άλλους να υιοθετήσουν τη ίδια γνώμη με τη δική τους, θα προωθούν τη συνεργατική επίλυση διαφορών, ενώ θα ενθαρρύνουν τους συνομιλητές τους να αναλάβουν δράση χωρίς εξαναγκασμούς και απειλές.

Ακόμη, οι προτάσεις, οι υποδείξεις, και οι παρουσιάσεις τους θα μπορούν να επηρεάζουν συμπεριφορές άλλων ατόμων σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο.

Η τέχνη της πειθούς είναι μια ικανότητα που προσδίδει στον κάτοχό της δύναμη να επηρεάζει, να επιβάλλει και να προωθεί τις επιδιώξεις του και αποτελεί ένα εξαιρετικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα σε όποιον το κατέχει.

Πηγή:huffingtonpost.gr



Η Σφήκα: Επιλογές




Διαβάστε Περισσότερα »

Δεν έφταιγεν ο ίδιος (Μανόλης Αναγνωστάκης)

Μανόλης Αναγνωστάκης



Δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε
η εποχή, τα βάρη, οι συνθήκες
κι άλλοι την πάθανε που τότε είπαν το ναι
και δεν ακούσανε των παλιών τις υποθήκες

Τάχα η θέλησή σου λίγη
τάχα ο πόνος σου μεγάλος
η ζημιά ήτανε στο ζύγι
πάντα φταίει κάποιος άλλος

Καλά-καλά ποιο είναι το κέρδος, ποια η ζημιά
ποιος να το πει δεν ξέρει
το βέβαιο ήτανε πως κάτι δεν πήγε καλά
δεν έφτασε όπου ονειρεύτηκε το χέρι

Τάχα η θέλησή σου λίγη
τάχα ο πόνος σου μεγάλος
η ζημιά ήτανε στο ζύγι
πάντα φταίει κάποιος άλλος

Δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε
κι οι άνθρωποι γεμάτοι είναι τώρα απαιτήσεις
αφού σήμερα δε θα ’λεγε το ίδιο το ναι
τώρα περίσσεψαν η σύνεση κι η κρίσις

Τάχα η θέλησή σου λίγη
τάχα ο πόνος σου μεγάλος
η ζημιά ήτανε στο ζύγι
πάντα φταίει κάποιος άλλος



Πηγή:poiimata.com



Η Σφήκα: Επιλογές




Διαβάστε Περισσότερα »

Στέιτ Ντιπάρτμεντ: Η πώληση F-35 στην Ελλάδα «ενισχύει το ΝΑΤΟ»

Ελλάδα


Το γεγονός ότι η πώληση F-35 στην Ελλάδα εξυπηρετεί τους αμερικανονατοϊκούς σχεδιασμούς και όχι τα συμφέροντα της χώρας και του λαού επιβεβαιώνει το σχόλιο του εκπροσώπου του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών σχετικά με το θέμα.

Συγκεκριμένα, χθες, κατά τη διάρκεια της καθιερωμένης ενημέρωσης των διπλωματικών συντακτών, ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ερωτήθηκε αναφορικά με την επικείμενη πώληση των μαχητικών αεροσκαφών F-35 στην Ελλάδα.

Απαντώντας, ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ανέφερε ότι «οι Ηνωμένες Πολιτείες θεωρούν την Ελλάδα έναν απαραίτητο σύμμαχο και εταίρο στο ΝΑΤΟ. Μαζί, οι χώρες μας προωθούν τους κοινούς μας στόχους για την ειρήνη και την ευημερία στην Ανατολική Μεσόγειο, στα Δυτικά Βαλκάνια, στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας και πέρα από αυτήν. Η αμυντική σχέση ΗΠΑ-Ελλάδας είναι ισχυρότερη από ποτέ. Η συνεργασία μας ενισχύει το ΝΑΤΟ και κάνει την περιοχή πιο ασφαλή».

Σημειώνεται ότι η πώληση των F-35 έχει εγκριθεί καταρχήν από το Κογκρέσο και, αν τελεσφορήσει, τα πρώτα μαχητικά θα παραδοθούν στην ελληνική αεροπορία μετά από μία πενταετία.

Εξάλλου, χθες το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, αποτυπώνοντας τη στρατηγική συμπόρευση των ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και των παραφυάδων τους και σ’ αυτό το ζήτημα, τόνισε ότι «η διμερής σχέση ΗΠΑ – Ελλάδας έχει ισχυρή υποστήριξη σε όλα τα πολιτικά κόμματα τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ελλάδα», ενώ «ενισχύθηκε με την πάροδο ετών συνεργασίας μεταξύ πολλαπλών διοικήσεων και κυβερνήσεων και στις δύο χώρες», αποτιμώντας προφανώς θετικότατα και την περίοδο ΣΥΡΙΖΑ.

Σε αυτό το συμφωνημένο διαπαραταξικά πλαίσιο, και ενόψει διευθετήσεων σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο, όπως και της παραπέρα εμπλοκής στον πόλεμο στην Ουκρανία, οι Αμερικανοί δηλώνουν «ανυπόμονοι» να συνεχίσουν και να εμβαθύνουν «τη συνεργασία μας με την Ελλάδα, συνεργαζόμενοι με την κυβέρνηση που θα επιλεχθεί από τον ελληνικό λαό», όποια κι αν είναι αυτή, δεδομένου ότι ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ δεν είπαν «κιχ» γι’ αυτά τα ζητήματα στην προεκλογική περίοδο, ανταγωνιζόμενοι μάλιστα μεταξύ τους για το ποιος πάσχισε περισσότερο ώστε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να χαρακτηρίζει χθες την Ελλάδα «έναν απαραίτητο σύμμαχο και εταίρο στο ΝΑΤΟ». «Μαζί θα συνεχίσουμε να προάγουμε τους κοινούς μας στόχους για την ειρήνη και την ευημερία στην Ανατολική Μεσόγειο, στα Δυτικά Βαλκάνια, στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, ενωμένοι με κοινές δημοκρατικές δεσμεύσεις», προεξοφλούν άλλωστε οι Αμερικανοί.


Πηγή:alt.gr



Η Σφήκα: Επιλογές




Διαβάστε Περισσότερα »

ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ - ΚΥΠΡΙΑΚΟ Στρώνεται «τραπέζι» ΝΑΤΟικών «διευθετήσεων» μετά τις εκλογές



Στρωμένο» είναι το τραπέζι των ΝΑΤΟικής κοπής «διευθετήσεων», αμέσως μετά τις εκλογές σε Ελλάδα και Τουρκία, και με βάση τον ευρωατλαντικό σχεδιασμό που στηρίζουν αναφανδόν ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ.

Ενδεικτικά είναι και τα όσα ανέφερε προχτές ο Τούρκος υπουργός Αμυνας, Χουλούσι Ακάρ, μιλώντας εκ νέου για «διαμοιρασμό» του πλούτου του Αιγαίου. Σημείωσε ότι με την ελληνική πλευρά «μιλήσαμε και είπαμε μετά τις εκλογές να ξεκινήσουμε ξανά αυτές τις συνομιλίες, να συνεχίσουμε τις επαφές μας και να λύσουμε τα προβλήματά μας με πολιτισμένο τρόπο μέσω διαλόγου στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου». Επανέλαβε ότι «μετά τις εκλογές, θα συζητήσουμε με τον Πρόεδρό μας και με τα αρμόδια υπουργεία μας και τα αρμόδια θεσμικά όργανα, ώστε αυτή η διαδικασία να επιταχυνθεί λίγο περισσότερο και θα προσπαθήσουμε να έχουμε ένα θετικό αποτέλεσμα από εδώ».

Προεργασίες έχουν γίνει ήδη. Χαρακτηριστικά, τον Απρίλη ο Αμερικανός πρέσβης, Τζ. Τσούνις, δήλωσε στο Φόρουμ των Δελφών «ενθουσιασμένος από το βάθος των δύο κυβερνήσεων, Ελλάδας και Τουρκίας», που, όπως είπε, «είναι έτοιμες να συνομιλήσουν με στόχο την αποκλιμάκωση των εντάσεων στις σχέσεις τους», κάτι που περιμένει να φανεί ακόμα περισσότερο μετά τις εκλογές. Προϊδεάζοντας, εξάλλου, για το εύρος των θεμάτων που θα μπουν στο τραπέζι σημείωσε ότι «κανείς δεν έχει το μονοπώλιο του σωστού και του λάθους».

Πιάνοντας το υπονοούμενο, συνεργάτες του Αλ. Τσίπρα, περιδιαβαίνοντας τους διαδρόμους του Φόρουμ των Δελφών ανέφεραν ότι «έφθασε πλέον ο καιρός για να καθίσουμε στο τραπέζι με την Τουρκία», ενώ από τον ΣΥΡΙΖΑ κεντρικά φτιαχνόταν κλίμα για «Πρέσπες του Αιγαίου».

Από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ, επίσης στο Φόρουμ, ο Ευ. Βενιζέλος έδωσε μια ιδέα τού τι εννοούν όταν λένε ότι πρέπει να πάνε σε αλλαγές στα «διαδικαστικά» των διερευνητικών. Είπε συγκεκριμένα ότι υπάρχει ανάγκη να «αντιστραφεί ο διάλογος» με την Τουρκία εκκινώντας από την «εξομάλυνση» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και όχι από το Κυπριακό (μπαίνει έτσι στον «πάγο» διαιωνίζοντας την κατοχή) προκειμένου να επιλυθούν πρώτα τα «πιο εύκολα ζητήματα», όπως είναι η οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ!

Επέμεινε, άλλωστε, ότι «επιβάλλεται να επανέλθουμε στις συζητήσεις με την Τουρκία για την οικοδόμηση εμπιστοσύνης στρατιωτικά», ενώ «επιλύοντας τα πιο εύκολα ζητήματα των σχέσεων των δύο χωρών (...) θα μπορέσουν στην συνέχεια να τεθούν υπό διαπραγμάτευση και τα πιο δύσκολα εντός του ΝΑΤΟικού πλαισίου».

Στο πλαίσιο δηλαδή όπου μπαίνουν για σφαγή τα ελληνικά και κυπριακά κυριαρχικά δικαιώματα προκειμένου η Τουρκία να μείνει αγκιστρωμένη στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο.

Διόλου τυχαία αρμόδιος αξιωματούχος της ΝΔ περιέγραψε αυτές τις μέρες την «αγωνία» που τον κατέτρεχε όταν η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία, υπό την έννοια του «τι θα ζητούσε η Τουρκία από το ΝΑΤΟ για να στηρίξει την προσπάθεια των Δυτικών. Τι θα έδινε το ΝΑΤΟ. Και θα το έδινε ξέρετε σε βάρος ποιου». Κληθείς να περιγράψει τι περίπου θα έδινε η λυκοσυμμαχία στην Τουρκία παρέπεμψε π.χ. σε επιχειρησιακά δικαιώματα όπως αυτά της Ερευνας και Διάσωσης (SaR) σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο. Θυμίζουμε ότι η Τουρκία επιδιώκει επέκταση του ελέγχου της ναυσιπλοΐας από μέρους της στα διεθνή ύδατα του Αιγαίου, εντός της επίσημης ελληνικής περιοχής ευθύνης για Ερευνα και Διάσωση, διχοτομώντας το στην πράξη.

Καθώς μάλιστα οι διεργασίες σε αυτήν την κατεύθυνση επιταχύνονται, με φήμες να επιμένουν ότι αμέσως μετά τις εκλογές, και μέσα στο καλοκαίρι ακόμα, επίκειται επίσκεψη υψηλόβαθμου Αμερικανού παράγοντα στις δύο χώρες για να ετοιμάσει το «τραπέζι», στην Αθήνα αρμόδιοι παράγοντες βάζουν ως ζητούμενο «να βάλουμε εμείς πρώτοι την ατζέντα στα Ελληνοτουρκικά. Να μην έρθουν να μας την βάλουν "άλλοι", με ό,τι βάλουν μέσα για να "συζητήσουμε"».

Στο μεταξύ, μόλις προχτές το βράδυ, μιλώντας στον «Alpha», ο Κυρ. Μητσοτάκης προανήγγειλε ότι στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ (δηλαδή εκεί ακριβώς όπου τρέφεται η επιθετικότητα της τουρκικής αστικής τάξης), στα μέσα Ιούλη στη Λιθουανία, θα επιδιώξει συνάντηση με τον Πρόεδρο Ερντογάν, εφόσον και αυτός επανεκλεγεί, προκειμένου να γίνει ένα «restart», όπως είπε, στις διαδικασίες. Προηγουμένως, δε, ο υπουργός Εξωτερικών, Ν. Δένδιας, έδωσε μιαν ιδέα τού τι περιέχει η τάχα πιο σφιχτή ελληνική ατζέντα, όταν ερωτηθείς (στο «Newsbomb») «αν θα ήταν μια λύση τα κλιμακωτά χωρικά ύδατα στο Αιγαίο» (έχει συζητηθεί επανειλημμένα στις διερευνητικές όλα αυτά τα χρόνια), απάντησε ότι «η UNCLOS (σ.σ. η Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας), γιατί θέλω να είμαι πάντα ακριβής, δεν μας δίνει 12 μίλια, μας δίνει μέχρι 12 μίλια...».

Την ίδια στιγμή, ο Γερμανός καγκελάριος, Ολαφ Σολτς, εξέφρασε χτες ετοιμότητα για «συμβολή» του Βερολίνου και στο Κυπριακό, όπως αντίστοιχα έχει εκφράσει και για το Αιγαίο. Υποδεχόμενος τον Κύπριο Πρόεδρο, Νίκο Χριστουδουλίδη, στο Βερολίνο έσπευσε να σχολιάσει ότι «η στάσιμη διαπραγματευτική διαδικασία (χρειάζεται) να πάρει επιτέλους νέα ώθηση», υποστηρίζοντας ότι «αυτό βέβαια απαιτεί πολιτικό θάρρος από όλους τους συμμετέχοντες και, όπως ξέρω, υπάρχει η διάθεση να κάνουμε κάτι, μιλήσαμε για αυτό εκτενώς». Για να καταλήξει: «Θέλουμε να βοηθήσουμε. Η Γερμανία είναι πρόθυμη να συμβάλει προκειμένου να δημιουργηθεί αμοιβαία εμπιστοσύνη...».


Πηγή:rizospastis.gr



Η Σφήκα: Επιλογές




Διαβάστε Περισσότερα »

Ο βλάκας δεν ξέρει ότι είναι βλάκας Carlo M. Cipolla

Κάρλο Τσιπόλλα


Οι ανθρώπινες υποθέσεις βρίσκονται, κατά κοινή ομολογία, σε αξιοθρήνητη κατάσταση. Τούτο άλλωστε δεν είναι κάτι το νέο. Όσο πίσω κι αν καταφέρει κανείς να κοιτάξει, αυτές ήταν πάντα στην ίδια αξιοθρήνητη κατάσταση.

Το βαρύ φορτίο των συμφορών και των αθλιοτήτων που πρέπει να υποφέρουν τα ανθρώπινα όντα, είτε σαν άτομα, είτε σαν μέλη της οργανωμένης κοινωνίας, είναι ουσιαστικά το αποτέλεσμα του εντελώς απίθανου -και θα τολμούσα να πω βλακωδώς- τρόπου με τον οποίο οργανώθηκε η ζωή στις απαρχές της.

Από τον Δαρβίνο γνωρίζουμε ότι μοιραζόμαστε την καταγωγή μας με τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου και σε όλα τα είδη, ως γνωστόν, από το πιο μικρό σκουληκάκι μέχρι τον ελέφαντα, πρέπει να εισπράττουν την καθημερινή τους δόση από βάσανα, φόβους, απογοητεύσεις, αγωνίες και αντιξοότητες.

Τα ανθρώπινα όντα, ωστόσο, έχουν το προνόμιο να πρέπει να επωμιστούν ένα επιπρόσθετο βάρος, μια επιπλέον δόση από καθημερινά βάσανα, τα οποία προέρχονται από ομάδα ατόμων που ανήκουν στο ίδιο ανθρώπινο γένος.

Αυτή η ομάδα είναι πολύ πιο ισχυρή από τη Μαφία ή το βιομηχανικό-στρατιωτικό Μπλοκ ή την Κομμουνιστική Διεθνή (το βιβλίο γράφτηκε τη δεκαετία του ’70).

Είναι μια ανοργάνωτη ομάδα που δεν αποτελεί τμήμα κάποιας οργάνωσης, που δεν έχει αρχηγό, ούτε πρόεδρο, ούτε καταστατικό, αλλά τα καταφέρνει παρ’ όλα αυτά να λειτουργεί σε τέλειο συντονισμό, λες και καθοδηγείται από ένα αθέατο χέρι με τέτοιο τρόπο ώστε οι δραστηριότητες του κάθε μέλους να συμβάλλουν σημαντικά στην ενίσχυση και την επαύξηση της αποτελεσματικότητας της δραστηριότητας όλων των άλλων μελών.

Η φύση, ο χαρακτήρας και η συμπεριφοράς αυτής της ομάδας είναι το θέμα των σελίδων που ακολουθούν.

Χρειάζεται να υπογραμμίσω σε τούτο το σημείο ότι αυτό το δοκίμιο δεν είναι καρπός κυνισμού ούτε μια άσκηση κοινωνικής ηττοπάθειας – τουλάχιστον όχι περισσότερο απ’ όσο ένα βιβλίο μικροβιολογίας.

Οι επόμενες σελίδες είναι, στην πραγματικότητα, το αποτέλεσμα μιας εποικοδομητικής προσπάθειας να εξερευνηθεί, να καταστεί γνωστή και κατόπιν, αν είναι δυνατό, να εξουδετερωθεί μια από τις πιο ισχυρές και σκοτεινές δυνάμεις που εμποδίζουν την αύξηση της ανθρώπινης ευημερίας κι ευτυχίας.

Βλακεία και δύναμη:

Όπως όλα τα ανθρώπινα πλάσματα, ακόμα και οι βλάκες επιδρούν πάνω στα άλλα άτομα ποικιλοτρόπως. Μερικοί ηλίθιοι προκαλούν φυσιολογικά μόνο περιορισμένες απώλειες, ενώ άλλοι καταφέρνουν να προξενήσουν τρομακτικές απώλειες όχι μόνο σε ένα ή δύο άτομα, αλλά σε ολόκληρες κοινότητες ή κοινωνίες. Το δυναμικό ενός ηλίθιου προσώπου για τη δημιουργία ζημιών εξαρτάται από δύο βασικούς παράγοντες. Πριν απ’ όλα από τον γενετικό παράγοντα.

Μερικά άτομα κληρονομούν αξιοσημείωτες δόσεις γόνους της βλακείας και χάρη σ’ αυτή την κληρονομικότητα συμμετέχουν, από τη γέννησή τους, στην ελίτ της ομάδας τους. Ο δεύτερος παράγοντας που καθορίζει το δυναμικό ενός ηλίθιου προσώπου προέρχεται από θέση ισχύος και εξουσίας που κατέχει μέσα στην κοινωνία.

Ανάμεσα στους γραφειοκράτες, τους στρατηγούς, τους πολιτικούς, τους αρχηγούς κρατών και τους ανθρώπους της Εκκλησίας βρίσκεται το χρυσό ποσοστό των κατά βάση ηλίθιων ατόμων, η ικανότητα των οποίων να ζημιώνουν τον πλησίον τους αυξήθηκε (ή αυξάνεται) επικίνδυνα από τη θέση ισχύος που κατείχαν (ή κατέχουν).

Δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε πως η πολιτική, η οικονομική ή η γραφειοκρατική δύναμη αυξάνει την καταστροφική και βλαπτική ενέργεια ενός ηλίθιου προσώπου. Αλλά πρέπει ακόμα να εξηγήσουμε και να κατανοήσουμε τι ουσιαστικά καθιστά ένα ηλίθιο πρόσωπο επικίνδυνο. Με άλλα λόγια, σε τι συνίσταται η δύναμη της βλακείας.

Ουσιαστικά οι ηλίθιοι είναι επικίνδυνοι και ολέθριοι, επειδή τα λογικά πρόσωπα το βρίσκουν δύσκολο να φανταστούν και να κατανοήσουν μια βλακώδη συμπεριφορά.
Ένα έξυπνο άτομο μπορεί να καταλάβει τη λογική ενός κακοποιού. Οι ενέργειες του κακοποιού ακολουθούν ένα μοντέλο λογικότητας: διεστραμμένη λογικότητα, αν θέλετε, αλλά οπωσδήποτε λογικότητα. Ο κακοποιός θέλει ένα «επιπλέον» στον λογαριασμό του.

Έχοντας ως δεδομένο ότι δεν είναι αρκετά έξυπνος για να επινοήσει μεθόδους με τις οποίες να κερδίσει ένα «επιπλέον» για τον εαυτό του, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα ένα «επιπλέον» και για τους άλλους, ο κακοποιός θα κερδίσει το δικό του «επιπλέον» προξενώντας ένα «μείον» στον πλησίον του. Όλο αυτό δεν είναι δίκαιο, αλλά είναι λογικό, κι αν είναι λογικό μπορεί κανείς να το προβλέψει.

Μπορούν τέλος πάντων να προβλεφθούν οι ενέργειες ενός κακοποιού, οι ύπουλες μανούβρες του και οι αξιοθρήνητες επιδιώξεις του και συχνά μπορούν να προετοιμαστούν οι κατάλληλες άμυνες. Με ένα ηλίθιο άτομο όλα αυτά είναι εντελώς αδύνατα.

Όπως υποδηλώνεται στον Τρίτο Θεμελιώδη Νόμο, ένα ηλίθιο πλάσμα θα σας καταδιώξει χωρίς λόγο, χωρίς ένα ακριβές σχέδιο, στους πιο απίθανους και αδιανόητους καιρούς και τόπους.

Δεν υπάρχει κάποιος λογικός τρόπος να προβλέψει κανείς αν, πότε, πώς και γιατί ένα ηλίθιο πρόσωπο θα εξαπολύσει την επίθεσή του. Μπροστά σε ένα ηλίθιο πρόσωπο, είναι κανείς ολοκληρωτικά στο έλεός του.

Από τη στιγμή που οι ενέργειες ενός ηλίθιου προσώπου δεν συμφωνούν με τους κανόνες της λογικής, συνεπάγεται ότι:

α) γενικά αιφνιδιάζεται κανείς από την επίθεση,

β) ακόμα κι όταν υπάρχει υποψία για την επικείμενη επίθεση, δεν καταφέρνει κανείς να οργανώσει μια λογική άμυνα, επειδή η επίθεση καθαυτή στερείται οποιασδήποτε λογικής δομής.

Το γεγονός ότι η δραστηριότητα και οι κινήσεις ενός ηλίθιου πλάσματος είναι εντελώς ασταθείς και παράλογες, όχι μόνο καθιστά την άμυνα προβληματική, αλλά και οποιαδήποτε αντεπίθεση αποβαίνει εξαιρετικά δύσκολη – πώς να προσπαθήσεις να πυροβολήσεις ένα αντικείμενο ικανό για τις πιο απίθανες και αδιανόητες κινήσεις;

Αυτό εννοούσαν ο Ντίκενς και ο Σίλερ, όταν ο ένας διαβεβαίωνε ότι «με τη βλακεία και την καλή πέψη μπορεί κανείς να αντιμετωπίσει πολλά πράγματα» κι ο άλλος ότι «ενάντια στη βλακεία και οι ίδιοι οι θεοί πολεμάνε μάταια».

Χρειάζεται να λάβουμε υπόψη και μιαν άλλη περίπτωση. Το έξυπνο άτομο γνωρίζει ότι είναι έξυπνο. Ο κακοποιός έχει επίγνωση ότι είναι κακοποιός. Ο αμόρφωτος άνθρωπος είναι οδυνηρά διαποτισμένος από την αίσθηση της ίδιας του της έλλειψης.

Σε αντίθεση με όλα αυτά τα πρόσωπα, ο βλάκας δεν ξέρει ότι είναι βλάκας.

Αυτό συμβάλλει πολύ στο να προσδώσει μεγαλύτερη δύναμη, έμπνευση και αποτελεσματικότητα στην καταστροφική του ενέργεια. Ο βλάκας δεν έχει αναστολές εξαιτίας του ότι στερείται αυτού που οι Αγγλοσάξονες αποκαλούν «self-consciousness» (=αυτεπίγνωση).


Με το χαμόγελο στα χείλη, σαν να κάνει το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο, ο βλάκας θα εμφανιστεί ξαφνικά για να καταστρέψει τα σχέδιά σου, να σου χαλάσει την ησυχία σου, να σου περιπλέξει τη ζωή και τη δουλειά, να σε κάνει να χάσεις χρήμα, χρόνο, καλή διάθεση, όρεξη, παραγωγικότητα – κι όλα αυτά χωρίς κακία, χωρίς τύψη και χωρίς λόγο. Βλακωδώς.

Carlo M. Cipolla, Δοκίμιο περί ανθρώπινης βλακείας 

Πηγή:o-klooun.com



Η Σφήκα: Επιλογές




Διαβάστε Περισσότερα »

Πέμπτη 25 Μαΐου 2023

Ούτε αυξήσεις, ούτε τριετίες κατ’ εντολήν της Κομισιόν – Κατάρρευση των κούφιων υποσχέσεων προς το λαό από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ



Κόλαφος» είναι για τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα το δεδομένο αντιλαϊκό πρόγραμμα της επόμενης κυβέρνησης που θα υλοποιήσει η ΝΔ, κάτι που αποτυπώνεται στην Εαρινή έκθεση της Κομισιόν, αποτελώντας έτσι κι αλλιώς «ευαγγέλιο» για όλα τα κόμματα του κεφαλαίου.

Ετσι, μπορεί η ΝΔ να υπόσχεται ότι η επόμενη θητεία της θα είναι μια 4ετία «αύξησης μισθών», οι δεσμεύσεις της όμως που αποτυπώνονται στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα και περιλαμβάνονται στην Εαρινή Εκθεση της ΕΕ που παρουσιάστηκε χτες δείχνουν το ακριβώς αντίθετο: Τη συνέχιση της συγκράτησης των μισθών για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων.

Είναι χαρακτηριστικό ότι σε συνέχεια της συντριβής των μισθών με βάση τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους που ξεκίνησαν το 2012 και ακολουθήθηκαν κατά γράμμα από ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, τώρα η Εαρινή Εκθεση προβλέπει συνέχιση του παγώματος των τριετιών. Πρόκειται για τα επιδόματα που παίρνουν οι μισθωτοί που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό για κάθε τρία χρόνια προϋπηρεσίας και τα οποία έχουν παγώσει από το 2012 στο όνομα της αντιμετώπισης της ανεργίας. Ο μνημονιακός νόμος που έχει εφαρμοστεί από τότε από όλες τις κυβερνήσεις παραμένει ενεργός και υποτίθεται ότι θα πάψει να εφαρμόζεται όταν η ανεργία πέσει κάτω από το 10%, μεσοσταθμικά σε ετήσια βάση.

Για να γίνει κατανοητή η κλεψιά που γίνεται στους εργαζόμενους, αν ξεπάγωναν σήμερα οι τριετίες, όπως είναι το αίτημα εκατοντάδων εργατικών συνδικάτων και το οποίο έχει απορριφθεί από τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, ένας εργαζόμενος με τρεις τριετίες και με βάση τον σημερινό κατώτατο μισθό, αυτομάτως θα έβλεπε τον μισθό του να φτάνει στα 936 ευρώ.

Σύμφωνα με την έκθεση της Κομισιόν, όμως, οι τριετίες θα παραμείνουν παγωμένες τουλάχιστον μέχρι το 2025, επομένως οι όποιες πιθανές «αυξήσεις», αν και όποτε προκύψουν, θα προέλθουν μόνο κατ’ εφαρμογή του μνημονιακού νόμου Βρούτση – Αχτσιόγλου, σύμφωνα με τον οποίο το ύψος, η αύξηση ή η μείωση του κατώτατου μισθού καθορίζονται με υπουργική απόφαση, με βάση τις «αντοχές» των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων.

Η πρόβλεψη λοιπόν του Προγράμματος Σταθερότητας, που κατατέθηκε στην Κομισιόν, είναι ακόμα χειρότερη και από τις όποιες εξαγγελίες της κυβέρνησης, αφού το ξεπάγωμα των τριετιών στους κατώτατους μισθούς του ιδιωτικού τομέα σπρώχνεται κατευθείαν στο… 2027! Συγκεκριμένα, εκτιμά ότι η ανεργία αναμένεται να μειωθεί σε 11,8% φέτος, σε 10,9% το 2024, 10% το 2025 και 9,8% το 2026. Κατά συνέπεια μόνο το 2027 μπορούν να ελπίζουν οι μισθωτοί στο ξεπάγωμα των τριετιών.

Βέβαια, το κακό δεν σταματά εδώ, αφού, σύμφωνα με πληροφορίες, ακόμα και αν οι τριετίες ξεπαγώσουν το 2027, ο χρόνος θα αρχίσει να μετρά από εκείνη τη χρονική στιγμή και μετά, δηλαδή δεν θα έχει αναδρομική ισχύ.

Επομένως, ο χρόνος που διανύει κάποιος εργαζόμενος που αμείβεται ήδη με τον κατώτατο μισθό σήμερα, όπως και τα επόμενα χρόνια, δεν θα μετράει ως προϋπηρεσία, αλλά χάνεται. Σε αυτήν την περίπτωση για να δει κάποιος μισθωτός αύξηση στον κατώτατο μισθό, θα πρέπει να συμπληρώσει την τριετία από εκείνο το χρονικό σημείο και πέρα, στην περίπτωσή μας από το 2027 και μετά. Δηλαδή, καμία αύξηση λόγω προϋπηρεσίας στον κατώτατο μισθό δεν θα γίνει πριν από το 2029!

Από εφημ. Ριζοσπάστης 


Πηγή:imerodromos.gr


Η Σφήκα: Επιλογές




Διαβάστε Περισσότερα »

«Ακάκιε, μην ξεχάσεις…»: Ένα εντελώς ανύποπτο σκηνικό γέννησε την ιδέα για μια από τις πιο πετυχημένες ελληνικές διαφημίσεις όλων των εποχών

Ελλάδα


Μερικές φορές το μόνο που χρειάζεται για μια πετυχημένη διαφήμιση δεν είναι τίποτα άλλο από την αυθεντικότητα του μηνύματος που περνά προς τους δυνητικούς πελάτες και καταναλωτές του προϊόντος. Όπως, δηλαδή, συνέβη ακριβώς στην περίπτωση της «MISKO», με τον περίφημο και γνωστό σε γενιές και γενιές Ελλήνων, Ακάκιο.

Σήμερα η «MISKO» ανήκει στον κολοσσό «Barilla», μια ιταλική εταιρεία το όνομα της οποίας είναι ταυτισμένο με τα ζυμαρικά διεθνώς. Στην Ελλάδα, όμως, τα μακαρόνια για δεκαετίες «είναι MISKO», όπως έλεγαν και τα σλόγκαν τους!
 

Η ίδρυσή της τοποθετείται χρονικά το 1927 στον Πειραιά, ως ένα απλό εργαστήρι και υπήρξε το αποτέλεσμα της σύμπραξης των οικογενειών Μιχαηλίδη και Κωνσταντινή. Το 1991 τελικά πέρασε στα χέρια των Ιταλών, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι το 2000 η ​​εταιρεία εγκαινίασε μια νέα μονάδα παραγωγής στην Βοιωτία, η οποία ήταν η τρίτη μεγαλύτερη του είδους της στην Ευρώπη. Ενδεικτικό και αυτό του πόσο λατρεύουμε τα ζυμαρικά σε αυτόν τον τόπο. Σχεδόν όσο και οι φημισμένοι για το αντίστοιχο πάθος τους γείτονές μας.

Ωστόσο αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που η «MISKO» άλλαζε ιδιοκτησία… Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος την οδήγησε σε χρεοκοπία και η κατάσταση άλλαξε χάρη στο επιχειρηματικό δαιμόνιο ενός Ηπειρώτη, του Λευτέρη Μαντζίκα ο οποίος είχε εργαστεί για πολλά χρόνια ως αρτεργάτης και στην πορεία ίδρυσε και την εταιρεία ζυμαρικών «ΡΕΚΟΡ».


Με σύμμαχό του τον Εμμανουήλ Παπαναστασίου προχώρησαν στην συνένωση της βιοτεχνίας με την «Θρίαμβος» της οικογένειας Θεοδωράκη με έδρα την Αθήνα και της εταιρείας «Α.Ε. Παπαχρυσάνθου και Καμπέρου» με έδρα την Πάτρα. Στην συνέχεια καταβάλλοντας το ποσό των 10.000 δραχμών, αγόρασαν την εμπορική χρήση της –τότε- «ΜΙΣΚΟ» και τον Οκτώβριο του 1953 με αυτήν την επωνυμία δημιουργήθηκε το 1953 η εταιρεία που γνωρίσουμε σήμερα. Από εκεί και πέρα η επιτυχία δεν άργησε να έρθει.

Στον Γιαννιώτη επιχειρηματία ανήκει και η πατρότητα της ιδέας για την περίφημη διαφήμιση με τον καλόγερο και το γαϊδουράκι και τις παραλλαγές της που είδαμε στο πέρασμα του χρόνου. Ο Λευτέρης Μαντζίκας βρισκόταν σε μοναστήρι στα Μετέωρα και είδε με τα μάτια του το σκηνικό το οποίο αργότερα μεταφέρθηκε στην τηλεόραση.

Ένας μοναχός έφευγε καβάλα στο γαϊδουράκι του για τα ψώνια της μονής και ο ηγούμενος του φώναξε από μακριά το θρυλικό «Ακάκιε, τα μακαρόνια να είναι ΜΙΣΚΟ» ή «Ακάκιε, τα μακαρόνια είναι ΜΙΣΚΟ;», εάν ο καλόγερος επέστρεφε, με την ατάκα να καθιερώνεται πια για πάντα στο μυαλό των καταναλωτών! 



Πηγή:menshouse.gr



Η Σφήκα: Επιλογές




Διαβάστε Περισσότερα »

Χρ. Ζαραλίκος: Η χώρα έχει μπει στον δρόμο για τον σοσιαλισμό…

Ελλάδα


Δεν είναι μόνο ότι ο Κυριάκος ζει μόνος του στον σοσιαλισμό -σοσιαλισμός σε μία μόνο οικογένεια.
Δεν είναι μόνο ότι οι Σταλινομαδούροι του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν τα μισά νομοσχέδια της κυβέρνησης, οπότε σίγουρα πάμε προς τα εκεί.
Δεν είναι μόνο ότι ο Ανδρέας είναι στο τσακ να σηκωθεί, για να δει τα παιδιά της αλλαγής.

Είναι όλα αυτά μαζί, που μας δείχνουν πως η χώρα οδεύει ολοταχώς προς τον σοσιαλισμό -και χωρίς στάδια.

Αλλά αν είναι να ωριμάζουν τόσο αργά και βασανιστικά οι συνθήκες, ο Ζαραλίκος μας λέει να πάρουμε φλογοβόλα, για να ωριμάσουν νωρίτερα. Εξηγεί πως αυτοί που αγωνίζονται, ούτε κλαίνε ούτε γελάνε για τα αποτελέσματα μιας κάλπης. Και υπενθυμίζει πως και ο ΓΑΠ είχε βγει με αντίστοιχα συντριπτικά ποσοστά, πριν καταρρεύσει σε λίγους μήνες.

Κατά τα άλλα, το μεγάλο ερώτημα είναι ποιος υποτιμά περισσότερο τους ψηφοφόρους: αυτοί που τους λένε πού να κοιτάξουν στο ψηφοδέλτιο (χαμηλά, στη μέση κτλ) για να μην μπερδευτούν. Ή αυτοί που κυκλοφορούν με δεσμίδες χαρτονομίσματα για να εξαγοράσουν ψήφους.

Σε κάθε περίπτωση, είχαμε μια μεγάλη νίκη -είτε μιλάμε για την Κεραμέως, είτε για το κομματίδιο της εκκλησίας. Αλλά χωρίς την ευλογία του κλήρου, δεν πας πουθενά. Και ο ΣΥΡΙΖΑ αν είχε τον Βελόπουλο αρχηγό -με τις αντίστοιχες επιστολές του Ιησού- μπορεί τώρα να κυβερνούσε…

Τα υπόλοιπα στο βίντεο που ακολουθεί.





Πηγή:katiousa.gr



Η Σφήκα: Επιλογές




Διαβάστε Περισσότερα »

Κάναμε το βήμα, πάμε για τα επόμενα!




Το δίλημμα της ΝΔ...

Ποιον προτιμούν για «αξιωματική αντιπολίτευση»;

Αυτόν που παρακάλαγε για υπουργό κοινής αποδοχής επί κορονοϊού, όταν πεθαίνανε ασθενείς εκτός ΜΕΘ...

ή...

αυτόν που ήταν γραμματέας του ΠΑΣΟΚ όταν το κόμμα του ψήφιζε το ένα μνημόνιο πίσω απ' το άλλο;

Σοβαρό δίλημμα...

* * *

Δεν λέμε...

πρόβλημά τους εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ η ενδοσκόπηση για τη διαχείριση του εκλογικού αποτελέσματος.

Αλλά κάτι «τρολάκια» του διαδικτύου έχουν χάσει κάθε μέτρο...

Βρίζουν αισχρά τον λαό για την ψήφο του.

«Καλά να πάθετε, μακάρι να σας πάρουν τα σπίτια», «μείνετε στο δρόμο για να βάλετε μυαλό», «σας αξίζει να πεινάσετε», «λαός - λαμόγια» και άλλα παρόμοια.

Επώνυμα κι ανώνυμα.

* * *

Από ποιους;

Από εκείνους που τέσσερα χρόνια τώρα κατάπιαν αμάσητα:

Τη στήριξη της κυβερνητικής πολιτικής από τον ΣΥΡΙΖΑ, με την ψήφιση του 50% των νομοσχεδίων της ΝΔ.

Το «άνοιγμα» στα ορφανά του Κασιδιάρη.

Την υπονόμευση κάθε αγωνιστικής εστίας του εργαζόμενου λαού.

Τώρα «κουνάνε το δάχτυλο» σε όποιον γύρισε την πλάτη στον ΣΥΡΙΖΑ,

ψηφίζοντας με κριτήριο το «μικρότερο κακό», στο οποίο ήταν πρωτομάστορες

και τη «σταθερότητα», την οποία και οι ίδιοι εγγυόνταν, με προοδευτικά μαντζούνια.

Κατάντια και κατήφορος.


Δίχως πάτο.

* * *

«Μα ο λαός ψήφισε. Οι θέσεις όλων κρίθηκαν και τώρα ...τα κεφάλια μέσα!».

Αυτό είναι λίγο - πολύ το μήνυμα της «επόμενης μέρας» από τα αστικά επιτελεία.

Δηλαδή, ό,τι έγινε έγινε.

Τώρα η ΝΔ μπορεί να κλιμακώσει την αντιλαϊκή πολιτική και κανείς δεν δικαιούται «διά να ομιλεί»...

Με κάτι τέτοια πάνε να παραλύσουν τον λαό,

να τον φοβίσουν και να τον ...παρκάρουν στη γωνία για τα επόμενα τέσσερα χρόνια.

Κούνια που τους κούναγε!

* * *

Οι εργαζόμενοι, η νεολαία, τα λαϊκά στρώματα που τσακίζει η αντιλαϊκή πολιτική

δεν θα επιτρέψουν στην κολυμπήθρα της κάλπης να ξεπλυθούν τα αντεργατικά τους ανομήματα,

προηγούμενα και επόμενα.

Και θα είναι σε ακόμα καλύτερη θέση να απαντήσουν, αν και στις 25 του Ιούνη βγάλουν ακόμα πιο δυνατό το ΚΚΕ!

Το μόνο κόμμα που βρήκαν δίπλα τους και την περασμένη τετραετία.

Μέσα κι έξω από τη Βουλή.

* * *

Εξανίσταται η Ρεπούση από την Εφ.Συν ότι το ΚΚΕ μένει στο απυρόβλητο.

Και ζητάει από τον ΣΥΡΙΖΑ να ξεπεράσει τους ...κομπλεξισμούς

και να ξεκινήσει επιτέλους επίθεση στο ΚΚΕ.

Του δίνουν μάλιστα και μια «λίστα» με θέματα, για σκονάκι στην αντιπαράθεση.

Οπως ότι το ΚΚΕ είναι ...αριστερός σύμμαχος της ΝΔ!

Σιγά μη δεν έσταζε αυριανισμό η πρώην βουλευτής της ΔΗΜΑΡ,

που το 2012 συγκυβέρνησε με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ!

Η Ρεπούση του Σημίτη, του ΓΑΠ και των ανιστόρητων συνωστισμών.

Και τώρα του ΣΥΡΙΖΑ...

Για να μην ξεχνάμε ποιανών η πολιτική έφερε τη ΝΔ στο 40%.

* * *

Βέβαια, όσα αναμασάει η Ρεπούση τα λέει κι ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ.

Προς μεγάλη τους απογοήτευση, όμως, όλα παίρνουν απάντηση και φεύγουν κατευθείαν για κουβά...

* * *

Η Ρεπούση λέει κι ότι σήμερα δεν υπάρχει αντικομμουνισμός,

γιατί δεν υπάρχει «ανταγωνισμός» ανάμεσα στο στρατόπεδο των σοσιαλιστικών κρατών και τη Δύση.

Μάλλον δυσκολεύεται κι αυτή να ορίσει τον αντικομμουνισμό...

όπως ο Βαρουφάκης τον φασισμό.

Ας ανοίξει κάνα κιτάπι της ΕΕ, που ανάγει τον αντικομμουνισμό σε επίσημη ιδεολογία της.

`Η καλύτερα, ας ρίξει μια ματιά σε πρώην σοσιαλιστικές χώρες - σημερινά μέλη της ΕΕ, όπου τα κομμουνιστικά σύμβολα και κόμματα είναι απαγορευμένα.

Σιγά μην πέσει κι από τα σύννεφα η Ρεπούση! 


Πηγή:rizospastis.gr



Η Σφήκα: Επιλογές




Διαβάστε Περισσότερα »