Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη
Όταν η Μαρία Δαμανάκη είχε γίνει επίτροπος Αλιείας, κάποιοι άθλιοι έγραψαν ότι έγινε επίτροπος Σολομών και Βακαλάων. Δεν γνώριζαν οι ηλίθιοι ότι για τις χώρες του Βορρά ο επίτροπος Αλιείας είναι ό,τι είναι για τις χώρες του Νότου ο επίτροπος Οικονομικών. Κάθε φορά που η κυρία Δαμανάκη ανηφόριζε στις ψαροπαραγωγές χώρες, γινόταν ο μαύρος χαμός, έκλειναν οι δρόμοι, απαγορεύονταν οι συγκεντρώσεις, έσπαγαν βιτρίνες, εκτοξεύονταν φλογισμένες λακέρδες και φονικά τσιροκέφαλα. Είδε τον σπάρο με τα μάτια της η Μαρία.
Η Μαρία Δαμανάκη ολοκλήρωσε ευδοκίμως τη θητεία της στην Κομισιόν και μετά ακολούθησε τον δύσκολο δρόμο. Αντί να εργαστεί σε πολυεθνικούς γίγαντες, αποφάσισε να προσφέρει τις υπηρεσίες της ως επικεφαλής του Παγκόσμιου Προγράμματος για τους Ωκεανούς του Ιδρύματος The Nature Conservancy. Πρώτα έσωσε τα ψάρια, τώρα θα σώσει και τους ωκεανούς, για να έχουν κάπου να κολυμπούν τα σωσμένα ψάρια. Δύσκολη επιλογή, κακοτράχαλη, με μισθούς γλίσχρους, 122 εκατομμύρια δολάρια δίνει κάθε χρόνο το Ίδρυμα στους υπαλλήλους του, με το ζόρι θα περισσεύουν 600 δολάρια τον μήνα για τη Μαρία.
Τι είναι όμως ο οικολογικός οργανισμός The Nature Conservancy; Στο topontiki.gr διαβάζουμε ότι «πρόκειται για Οργανισμό που λειτουργεί ως το 'πράσινο πλυντήριο' για εταιρείες - κολοσσούς που οι δραστηριότητές τους είναι συνώνυμες με δραματικές και μη αναστρέψιμες επιπτώσεις στο περιβάλλον και τη δημόσια υγεία. Εταιρείες όπως η BP America, η Chevron, η Dow Chemical και η Monsanto, η πολυεθνική των μεταλλαγμένων, που συμμετέχουν μάλιστα στο Επιχειρηματικό Συμβούλιο του Οργανισμού».
Είναι τόσο κραγμένη η δραστηριότητα του Ιδρύματος που τράβηξε την προσοχή της Ναόμι Κλάιν: «Ένα από τα πιο τρελά πράγματα που εντόπισα είναι ότι το Nature Conservancy όχι μόνο χρηματοδοτείται από εταιρείες ορυκτών καυσίμων, όχι μόνο επενδύει τους δικούς του πόρους σε εταιρείες ορυκτών καυσίμων αλλά ότι έχει δική του πετρελαιοπηγή στο Τέξας! Η πετρελαιοπηγή είναι, μάλιστα, εντός προστατευόμενης περιοχής αφού εκεί διαβιοί ένα από τα περισσότερο απειλούμενα είδη πουλιών της Αμερικής, η Μεγάλη Πέρδικα. Κάτω λοιπόν από τη δική τους επίβλεψη τα πουλιά εξαφανίστηκαν!»
«Μια από τις κεντρικές δραστηριότητες του Nature Conservancy», διαβάζουμε στο "Ποντίκι", «είναι η προστασία ευαίσθητων οικολογικά περιοχών μέσα από την αγορά τους. Οι πρακτικές που χρησιμοποιεί ο Οργανισμός είναι άκρως αμφιλεγόμενες, αφού έχει διαπιστωθεί ότι αγοράζει ιδιαίτερα σημαντικές οικολογικά εκτάσεις γης και στη συνέχεια τις μεταπωλεί σε ιδιώτες σε χαμηλότερη τιμή με συμβόλαια που διατυπώνουν τις επιτρεπόμενες χρήσεις στις οποίες συμπεριλαμβάνονται χώροι αναψυχής, άθλησης και μικρός αριθμός κατοικιών. Οι ιδιώτες που αγοράζουν την έκταση στη συνέχεια κάνουν δωρεά προς την οργάνωση ίση με το ποσό της έκπτωσης που τους έγινε κατά την αγορά της έκτασης, κερδίζοντας έτσι σημαντική έκπτωση φόρου».
Μπράβο, Μαρία. Με το καλό να σώσεις τους ωκεανούς, να επιστρέψεις στην πατρίδα και να ηγηθείς της Μεγάλης Κεντροαριστεράς, μπας και έχει κι εκείνη την τύχη της Μεγάλης Πέρδικας.
Όταν η Μαρία Δαμανάκη είχε γίνει επίτροπος Αλιείας, κάποιοι άθλιοι έγραψαν ότι έγινε επίτροπος Σολομών και Βακαλάων. Δεν γνώριζαν οι ηλίθιοι ότι για τις χώρες του Βορρά ο επίτροπος Αλιείας είναι ό,τι είναι για τις χώρες του Νότου ο επίτροπος Οικονομικών. Κάθε φορά που η κυρία Δαμανάκη ανηφόριζε στις ψαροπαραγωγές χώρες, γινόταν ο μαύρος χαμός, έκλειναν οι δρόμοι, απαγορεύονταν οι συγκεντρώσεις, έσπαγαν βιτρίνες, εκτοξεύονταν φλογισμένες λακέρδες και φονικά τσιροκέφαλα. Είδε τον σπάρο με τα μάτια της η Μαρία.
Η Μαρία Δαμανάκη ολοκλήρωσε ευδοκίμως τη θητεία της στην Κομισιόν και μετά ακολούθησε τον δύσκολο δρόμο. Αντί να εργαστεί σε πολυεθνικούς γίγαντες, αποφάσισε να προσφέρει τις υπηρεσίες της ως επικεφαλής του Παγκόσμιου Προγράμματος για τους Ωκεανούς του Ιδρύματος The Nature Conservancy. Πρώτα έσωσε τα ψάρια, τώρα θα σώσει και τους ωκεανούς, για να έχουν κάπου να κολυμπούν τα σωσμένα ψάρια. Δύσκολη επιλογή, κακοτράχαλη, με μισθούς γλίσχρους, 122 εκατομμύρια δολάρια δίνει κάθε χρόνο το Ίδρυμα στους υπαλλήλους του, με το ζόρι θα περισσεύουν 600 δολάρια τον μήνα για τη Μαρία.
Τι είναι όμως ο οικολογικός οργανισμός The Nature Conservancy; Στο topontiki.gr διαβάζουμε ότι «πρόκειται για Οργανισμό που λειτουργεί ως το 'πράσινο πλυντήριο' για εταιρείες - κολοσσούς που οι δραστηριότητές τους είναι συνώνυμες με δραματικές και μη αναστρέψιμες επιπτώσεις στο περιβάλλον και τη δημόσια υγεία. Εταιρείες όπως η BP America, η Chevron, η Dow Chemical και η Monsanto, η πολυεθνική των μεταλλαγμένων, που συμμετέχουν μάλιστα στο Επιχειρηματικό Συμβούλιο του Οργανισμού».
Είναι τόσο κραγμένη η δραστηριότητα του Ιδρύματος που τράβηξε την προσοχή της Ναόμι Κλάιν: «Ένα από τα πιο τρελά πράγματα που εντόπισα είναι ότι το Nature Conservancy όχι μόνο χρηματοδοτείται από εταιρείες ορυκτών καυσίμων, όχι μόνο επενδύει τους δικούς του πόρους σε εταιρείες ορυκτών καυσίμων αλλά ότι έχει δική του πετρελαιοπηγή στο Τέξας! Η πετρελαιοπηγή είναι, μάλιστα, εντός προστατευόμενης περιοχής αφού εκεί διαβιοί ένα από τα περισσότερο απειλούμενα είδη πουλιών της Αμερικής, η Μεγάλη Πέρδικα. Κάτω λοιπόν από τη δική τους επίβλεψη τα πουλιά εξαφανίστηκαν!»
«Μια από τις κεντρικές δραστηριότητες του Nature Conservancy», διαβάζουμε στο "Ποντίκι", «είναι η προστασία ευαίσθητων οικολογικά περιοχών μέσα από την αγορά τους. Οι πρακτικές που χρησιμοποιεί ο Οργανισμός είναι άκρως αμφιλεγόμενες, αφού έχει διαπιστωθεί ότι αγοράζει ιδιαίτερα σημαντικές οικολογικά εκτάσεις γης και στη συνέχεια τις μεταπωλεί σε ιδιώτες σε χαμηλότερη τιμή με συμβόλαια που διατυπώνουν τις επιτρεπόμενες χρήσεις στις οποίες συμπεριλαμβάνονται χώροι αναψυχής, άθλησης και μικρός αριθμός κατοικιών. Οι ιδιώτες που αγοράζουν την έκταση στη συνέχεια κάνουν δωρεά προς την οργάνωση ίση με το ποσό της έκπτωσης που τους έγινε κατά την αγορά της έκτασης, κερδίζοντας έτσι σημαντική έκπτωση φόρου».
Μπράβο, Μαρία. Με το καλό να σώσεις τους ωκεανούς, να επιστρέψεις στην πατρίδα και να ηγηθείς της Μεγάλης Κεντροαριστεράς, μπας και έχει κι εκείνη την τύχη της Μεγάλης Πέρδικας.
ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου