Κοσμάς Ηλιάδης
Βάδιζε με τα πόδια ανοιχτά, σαν θαλασσόλυκος. Είχε λυτά κορδόνια, μην πατήσει το δεξί, μέχρι τις εικοσιπέντε του Γενάρη. Έξι μέρες μείνανε, θα περάσουν και αυτές. Μετά φτου – φτου ξελεφτερία.
Περιμένουμε τα καλλίτερα, πάντα περιμένουμε.
Εσείς με το μίσος, με τη χολή, με τις βρισιές, με τις απειλές, με τους λυκάνθρωπους της τρόικα, με το βόρβορο, με τη λάσπη και με τη μούχλα, με όλη την κακία σας, τελοσπάντων.
Εμείς, με ανοιχτά μάτια και αυτιά, για να βλέπουμε και να ακούμε, να ακροαζόμαστε, τους πόνους, τα παράπονα, τις ελπίδες του προδομένου λαού. Εμείς με σημαία την ελπίδα, θα ανέβουμε τον κακοτράχαλο δρόμο, που είναι σπαρμένος με δικά σας αγκάθια, θα αγωνιστούμε, θα ματώσουμε. Για να καλπάζουμε στο μέλλον, για να δώσουμε τροφή στις προσδοκίες, του, για ακόμη μια φορά προδομένου λαού.
Εσείς κάκιστοι μαθητές της ιστορίας, παραμείνετε στην τάξη σας, συνεχίστε να ωρύεστε, συνεχίστε να ουρλιάζετε, αυτός είναι ο ρόλος σας, αυτή η άρθρωσή σας.
Ο λαός σας γνωρίζει, σαν κάλπικη δεκάρα, σαν κάλπικη τρόικα, σαν κάλπικη πονοψυχιά, σαν κάλπικη λαοφιλία, σαν κάλπικη φιλοπατρία.
Αντιμνημονιακέ πρωθυπουργέ του πρωτογενούς πλεονάσματος, λίγες μέρες μείνανε. Αποχαιρέτα την Αλεξάνδρεια.
Τώρα πλέον, εκεί που κατέρρευσες, δεν σε σώζουν οι φράχτες. Οι φράχτες του μυαλού σου, φανερώνουν πόσο δεξιός εθνικόφρων είσαι.
Τα ψεύτικα χαμόγελα, δεν κρύβουνε τους φόβους σου, όπου κι’ αν πας σε κυνηγάνε οι ερινύες των δημοσκοπήσεων, πρωθυπουργέ των ολίγων, ακόμα ημερών.
Έξω από την κάλπη, μετά το βαρυσήμαντο διάγγελμά σου, μη φύγεις, δείξε το μεγαλείο σου, οπλίσου με υπομονή, προσμένουν να σου σφίξουνε το χέρι, 6.000 αυτόχειρες, δυόμιση εκατομμύρια άνεργοι, 686.000 ελληνόπουλα δίχως κολατσιό, χαμηλοσυνταξιούχοι κι’ άλλοι πτωχεύσαντες.
Περιμένουμε τα καλλίτερα, πάντα περιμένουμε.
Εσείς με το μίσος, με τη χολή, με τις βρισιές, με τις απειλές, με τους λυκάνθρωπους της τρόικα, με το βόρβορο, με τη λάσπη και με τη μούχλα, με όλη την κακία σας, τελοσπάντων.
Εμείς, με ανοιχτά μάτια και αυτιά, για να βλέπουμε και να ακούμε, να ακροαζόμαστε, τους πόνους, τα παράπονα, τις ελπίδες του προδομένου λαού. Εμείς με σημαία την ελπίδα, θα ανέβουμε τον κακοτράχαλο δρόμο, που είναι σπαρμένος με δικά σας αγκάθια, θα αγωνιστούμε, θα ματώσουμε. Για να καλπάζουμε στο μέλλον, για να δώσουμε τροφή στις προσδοκίες, του, για ακόμη μια φορά προδομένου λαού.
Εσείς κάκιστοι μαθητές της ιστορίας, παραμείνετε στην τάξη σας, συνεχίστε να ωρύεστε, συνεχίστε να ουρλιάζετε, αυτός είναι ο ρόλος σας, αυτή η άρθρωσή σας.
Ο λαός σας γνωρίζει, σαν κάλπικη δεκάρα, σαν κάλπικη τρόικα, σαν κάλπικη πονοψυχιά, σαν κάλπικη λαοφιλία, σαν κάλπικη φιλοπατρία.
Αντιμνημονιακέ πρωθυπουργέ του πρωτογενούς πλεονάσματος, λίγες μέρες μείνανε. Αποχαιρέτα την Αλεξάνδρεια.
Τώρα πλέον, εκεί που κατέρρευσες, δεν σε σώζουν οι φράχτες. Οι φράχτες του μυαλού σου, φανερώνουν πόσο δεξιός εθνικόφρων είσαι.
- Οι … άλλοι θα χτίσουν αυτά που γκρέμισες.
- Καλή διαμονή στη Β εθνική, για το συνεταιράκι, Γκερέκου το φαρμάκι.
- Ισλαμιστές φασίστες, οι εκτελεστές, αριστεροί δημοσιογράφοι, οι εκτελεσμένοι.
- Εσύ δεξιέ, εθνικόφρονα δεν χωράς, κάπου ανάμεσα, παρά μόνο σαν φάντασμα.
- Άλλο ισλαμιστές φασίστες, άλλο δεξιοί θνικόφρονες, άλλο ισλαμοφοβία.
- Οι καταραμένοι όπου γης, Τις αλυσίδες τους να σπάσουνε προσμένουν.
- Τη χώρα μας την έκανες παράγκα, ποδοσφαιροποιώντας την πολιτική.
Τα ψεύτικα χαμόγελα, δεν κρύβουνε τους φόβους σου, όπου κι’ αν πας σε κυνηγάνε οι ερινύες των δημοσκοπήσεων, πρωθυπουργέ των ολίγων, ακόμα ημερών.
Έξω από την κάλπη, μετά το βαρυσήμαντο διάγγελμά σου, μη φύγεις, δείξε το μεγαλείο σου, οπλίσου με υπομονή, προσμένουν να σου σφίξουνε το χέρι, 6.000 αυτόχειρες, δυόμιση εκατομμύρια άνεργοι, 686.000 ελληνόπουλα δίχως κολατσιό, χαμηλοσυνταξιούχοι κι’ άλλοι πτωχεύσαντες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου