Toυ Αλέξανδρου Αρδαβάνη
Ο οδοντίατρος είναι έξαλλος με τα συμβαίνοντα. Δουλευταράς -είναι αλήθεια- με απολαβές καλές. Τώρα όλοι οι πελάτες του πληρώνουν πλέον σε δόσεις. Τα capital controls γαρ! Πρώτη φορά που αντί για ένα μήνα διακοπές, θα πάει μόνο μια εβδομάδα… «Πάνω που πλησιάζαμε στην ανάκαμψη…». Δεν του θυμίζω πως για κάποιους, αρκετούς, οι διακοπές έμειναν ισοβίως άγνωστη λέξη. Αμφιβολία, ο φίλος, ερωτηματικό πουθενά.
Ο δικηγόρος γράφει υπέροχα. Με ιστορικές αναφορές και τεκμηρίωση. Συντάσσεται μέχρι πρόσφατα με την «πρώτη φορά αριστερά» μα την έχει ήδη εγκαταλείψει με βαρείς χαρακτηρισμούς. Η λέξη «προδοσία» πηγαινοέρχεται στα τελευταία -υπέροχα κατά τ’ άλλα- κείμενά του. Αμφιβολία, ο φίλος, ερωτηματικό πουθενά.
Ο τρίτος φίλος το παλεύει ακόμα. Δεν καταφέρνει ν’ αρχίσει μιαν επιχείρηση εισαγωγών λόγω της αστάθειας των τελευταίων μηνών. Φταίει που δεν έχουμε ένα κράτος να πιάσει τη φοροδιαφυγή. Αν πιέσουμε από κάτω, από τους μικρούς φοροφυγάδες αφού τους μεγάλους δε μπορούμε, το τσουνάμι θα φτάσει και τους μεγάλους… Ας ξεκαθαρίσει με τους αριστεριστές, λέει, κι εγώ θα τον ψηφίσω. Αμφιβολία, ο φίλος, ερωτηματικό πουθενά.
Από τρεις διαφορετικές μεριές σήμερα. Με τρεις διαφορετικούς φίλους, τρεις διαφορετικές προελεύσεις κοινωνικές, τρεις διαφορετικές «παρούσες θέσεις» στην κοινωνία και το οικονομικό πλέγμα.
Ζητούμενα τα συνήθη των ημερών: Πού βρισκόμαστε; Τι έφταιξε για τα μέχρι εδώ; Τι φταίει για το σήμερα; Πού πάμε; Από πού να πάμε;
Ερμηνείες των αιτίων: πολλαπλάσιες του τρία.
Προτάσεις για το αύριο και τη βέλτιστη διαδρομή: πολλαπλάσιες του εννιά.
Ερωτήματα: ουδέν.
Βεβαιότητες: τρεις, εμπεδωμένες.
Αμφιβολίες: ουδεμία.
Εξόριστο από τον ορυμαγδό της Αγοράς το σημείο στίξης «άνω τελεία/κόμμα» (;) ή το γοβάκι/τελεία (?) των Λατίνων. Έστω στην άκρη μιας ρητορικής ερώτησης με αυτονόητη απάντηση.
Κάποιοι φίλοι με εξουδετερώνουν -νομίζουν- ως «ποιητή» ή «ιδεολόγο αιθεροβάμονα» και μου παρέχουν γενναιόδωρα και ποιητική άδεια ή άλλοθι.
Αλλά εγώ, μισοβουλιαγμένος στις οριστικά ανατιναγμένες βεβαιότητες της νιότης, επιμένω πως όσα κι αν ήξερα, πάλι απάντηση δε θα είχα.
Επιμένω: η ευμενής ή δυσμενής Τυχαιότητα θα δείξει τον Δρόμο και τον Προορισμό!
* Γραμμένο πριν ένα χρόνο -έχει παλιώσει;
Ρ-Ρ
Ο οδοντίατρος είναι έξαλλος με τα συμβαίνοντα. Δουλευταράς -είναι αλήθεια- με απολαβές καλές. Τώρα όλοι οι πελάτες του πληρώνουν πλέον σε δόσεις. Τα capital controls γαρ! Πρώτη φορά που αντί για ένα μήνα διακοπές, θα πάει μόνο μια εβδομάδα… «Πάνω που πλησιάζαμε στην ανάκαμψη…». Δεν του θυμίζω πως για κάποιους, αρκετούς, οι διακοπές έμειναν ισοβίως άγνωστη λέξη. Αμφιβολία, ο φίλος, ερωτηματικό πουθενά.
Ο δικηγόρος γράφει υπέροχα. Με ιστορικές αναφορές και τεκμηρίωση. Συντάσσεται μέχρι πρόσφατα με την «πρώτη φορά αριστερά» μα την έχει ήδη εγκαταλείψει με βαρείς χαρακτηρισμούς. Η λέξη «προδοσία» πηγαινοέρχεται στα τελευταία -υπέροχα κατά τ’ άλλα- κείμενά του. Αμφιβολία, ο φίλος, ερωτηματικό πουθενά.
Ο τρίτος φίλος το παλεύει ακόμα. Δεν καταφέρνει ν’ αρχίσει μιαν επιχείρηση εισαγωγών λόγω της αστάθειας των τελευταίων μηνών. Φταίει που δεν έχουμε ένα κράτος να πιάσει τη φοροδιαφυγή. Αν πιέσουμε από κάτω, από τους μικρούς φοροφυγάδες αφού τους μεγάλους δε μπορούμε, το τσουνάμι θα φτάσει και τους μεγάλους… Ας ξεκαθαρίσει με τους αριστεριστές, λέει, κι εγώ θα τον ψηφίσω. Αμφιβολία, ο φίλος, ερωτηματικό πουθενά.
Από τρεις διαφορετικές μεριές σήμερα. Με τρεις διαφορετικούς φίλους, τρεις διαφορετικές προελεύσεις κοινωνικές, τρεις διαφορετικές «παρούσες θέσεις» στην κοινωνία και το οικονομικό πλέγμα.
Ζητούμενα τα συνήθη των ημερών: Πού βρισκόμαστε; Τι έφταιξε για τα μέχρι εδώ; Τι φταίει για το σήμερα; Πού πάμε; Από πού να πάμε;
Ερμηνείες των αιτίων: πολλαπλάσιες του τρία.
Προτάσεις για το αύριο και τη βέλτιστη διαδρομή: πολλαπλάσιες του εννιά.
Ερωτήματα: ουδέν.
Βεβαιότητες: τρεις, εμπεδωμένες.
Αμφιβολίες: ουδεμία.
Εξόριστο από τον ορυμαγδό της Αγοράς το σημείο στίξης «άνω τελεία/κόμμα» (;) ή το γοβάκι/τελεία (?) των Λατίνων. Έστω στην άκρη μιας ρητορικής ερώτησης με αυτονόητη απάντηση.
Κάποιοι φίλοι με εξουδετερώνουν -νομίζουν- ως «ποιητή» ή «ιδεολόγο αιθεροβάμονα» και μου παρέχουν γενναιόδωρα και ποιητική άδεια ή άλλοθι.
Αλλά εγώ, μισοβουλιαγμένος στις οριστικά ανατιναγμένες βεβαιότητες της νιότης, επιμένω πως όσα κι αν ήξερα, πάλι απάντηση δε θα είχα.
Επιμένω: η ευμενής ή δυσμενής Τυχαιότητα θα δείξει τον Δρόμο και τον Προορισμό!
* Γραμμένο πριν ένα χρόνο -έχει παλιώσει;
Ρ-Ρ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου