Ισίδωρος Νερούτσος
Ο διορισμένος πρόεδρος της Τράπεζας της Ελλάδας Κύριος Γιάννης Στουρνάρας, λίγους μήνες πριν, ισχυρίσθηκε ότι κάποιοι (υπονοώντας πιθανόν τον Παναγιώτη Λαφαζάνη), κατάστρωναν σχέδια, για εισβολή στο νομισματοκοπείο, προκειμένου να εκτυπώσουν Εθνικό νόμισμα. Δηλαδή υποθέτουμε ότι ο Κύριος ήθελε να μας πει, ότι όποιος θέλει έτσι απλά, μπορεί να εκτυπώσει νόμιμα νομίσματα, αρκεί να καταφέρει να μπει στο νομισματοκοπείο; Πριν λίγες ημέρες στην επιτροπή της βουλής, έκανε την δήλωση «βόμβα», όπως την χαρακτήρισαν ορισμένα ΜΜΕ, Ο Βαρουφάκης δήλωσε στον Ντράγκι, ότι ήταν υπουργός χρεωκοπημένης χώρας και για τον λόγο αυτόν, δεν έκαναν δεκτά τα Ελληνικά ομόλογα. Ευτυχώς όμως που μας έσωσε ο Κύριος Στουρνάρας, αφού συνέστησε στον Κύριο Ντράγκι, «Τους είπα να μην λαμβάνουν υπ’όψιν τον Υπουργό οικονομικών???
Η λαϊκή παροιμία λέει «Ο κόσμος τόχει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι».
Είναι γνωστό σε όλους ότι τα μνημόνια και οι μηχανισμοί στήριξης, επινοήθηκαν ακριβώς, λόγω αδυναμίας της ελλειμματικής Ελληνικής οικονομίας, να αποπληρώσει τις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας μας. Υποχρεώσεις που ως μη όφειλε, δημιούργησαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ και συνέχισε η κυβέρνηση του νεοΣΥΡΙΖΑ. Άλλες λύσεις, για επίλυση του προβλήματος, που μας «κατασκεύασαν» οι ανωτέρω κυβερνήσεις, μπορεί να ήταν:
Είναι γνωστό ότι το κόστος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από τυχόν επίσημη χρεωκοπία, κάποιου κράτους- μέλους της Ευρωζώνης, θα ήταν ένα οικονομικά βαρύ πλήγμα, για τις τράπεζες της Ευρώπης, αλλά και ο φόβος για ντομινό χρεωκοπιών, ήταν πολύ πιθανό να συμβεί και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες και έπρεπε οπωσδήποτε να αποτραπεί. Οπότε ο μηχανισμός στήριξης, κρίθηκε από τους τεχνοκράτες της Ε.Ε., ότι αποτελούσε μια πολύ καλή λύση, για την προστασία των συμφερόντων του κεφαλαιοπιστωτικού συστήματος και για την αποτροπή πιστωτικών γεγονότων και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Στην περίπτωση αυτή δεν έχουμε μια κίνηση αλληλεγγύης της Ε.Ε. προς την Ελλάδα, όπως συχνά δηλώνει η Κυρία Μέρκελ, διότι η κοινωνική και οικονομική ζωή της χώρας, δεν βελτιώνεται και το χρέος συνεχώς αυξάνεται, αλλά πρόκειται καθαρά για κίνηση μονομερούς προστασίας των συμφερόντων του κεφαλαιοπιστωτικού συστήματος. Με τον μηχανισμό αυτόν, οι πληρωμές των ληξιπρόθεσμων οφειλών, θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν μεν εύκολα και ανώδυνα για την οικονομία της Ευρωζώνης, με δανεισμό από την ΕΕ, ανεξάρτητα και αδιάφορα όμως γι αυτούς, για τις δυσμενείς επιπτώσεις που θα προκαλούσε η ρύθμιση αυτή στη χώρα μας και στην μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών.
Επί πλέον, ο μηχανισμός αυτός, αποδείχτηκε, ότι αύξησε προοδευτικά και το συνολικό ποσό του χρέους.
Για εξασφάλιση ότι τα δανεικά θα επιστραφούν τελικά στους δανειστές, (και την πίτα γερή και τον σκύλο χορτάτο), εφεύραν την επιβολή αντιδημοκρατικών και αντιλαϊκών μνημονίων, που τα ονόμασαν, επί το ευγενέστερο, μεταρρυθμίσεις, και αξίωσαν την πλήρη και πιστή εφαρμογή αυτών, μέσα σε καθεστώς πλήρους κατάργησης της Εθνικής κυριαρχίας, πλήρους επιτήρησης της οικονομίας. Υποχρέωσαν τις κυβερνήσεις στην ψήφιση επειγόντων ογκωδών νόμων, που σχεδόν κανένας βουλευτής δεν ήταν δυνατό να διαβάσει, προερχομένων συνηθέστατα από τις τεχνοκρατικές εργαλειοθήκες της Ε.Ε. και του ΟΟΣΑ.
Μέσω της Τρόικα, έκαναν φύλο και φτερό τα δημόσια έγγραφα και τον τρόπο λειτουργίας των υπηρεσιών. Για να εξασφαλισθεί πλεονασματικός προϋπολογισμός, αξίωσαν το βαθμιαίο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και των δημόσιων επιχειρήσεων, την ουσιαστική διάλυση των υποδομών, κοινωνικών δομών, όπως υγείας και παιδείας, με θανατηφόρα ισοδύναμα, με υπερφορολόγηση, απολύσεις και ταυτόχρονη φτωχοποίηση των μικρομεσαίων, των εργαζόμενων και των συνταξιούχων.
Από τα ανωτέρω είναι φανερό, ότι οι τεχνοκρατικοί και κεφαλαιοπιστωτικοί οργανισμοί της Ε.Ε., είχαν πλήρη και σαφή εικόνα της οικονομικής κατάστασης της χώρας μας, σαφώς καλύτερη απ’ότι είχε ο πρόεδρος της Τράπεζας της Ελλάδας και δεν είχαν καμία ανάγκη παραδοχής από Έλληνες αξιωματούχους ή υπουργούς για να το κατανοήσουν.
Όσο καλή λοιπόν φάνηκε ότι ήταν η λύση αυτή για τους δανειστές, αποδείχτηκε εκ των πραγμάτων, ότι ήταν τόσο για την χώρα όσο και για τον λαό μας, καταστροφική, γιατί λόγω των μεγάλων περικοπών (ισοδυνάμων) σε όλα τα επίπεδα της οικονομίας, προκλήθηκε μεγάλου βαθμού υπανάπτυξη και ανεργία, σε όλους τους τομείς τις οικονομικής και κοινωνικής ζωής, κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων και επέφερε μεγάλη συρρίκνωση του εισοδήματος, μεγάλης μερίδας του πληθυσμού.
Οι εκτιμήσεις τόσον των ανεξάρτητων επιστημονικών παρατηρητών, όσον και του λαού, δεν φαίνεται να συμμερίζονται την προσποιητή αισιοδοξία κυβερνητικών, όπως του Κυρίου Δραγασάκη και αντιπολίτευσης, ότι η κατάσταση αυτή βαρείας υπανάπτυξης, με τον συγκεκριμένο τρόπο που ασκείται η οικονομική πολιτική των υπό επιτήρηση κυβερνήσεων, μπορεί να αναστραφεί και να μετατραπεί σε πραγματική ανάπτυξη, με αναδιανομή του πλούτου υπέρ των εργαζομένων, μικρομεσαίων και αγροτών, που θα περιορίσει και προοδευτικά θα εξαφανίσει την ανεργία, θα βελτιώσει της εργασιακές σχέσεις και θα αποκαταστήσει την βιωσιμότητα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, βιομηχανικών, εμπορικών και αγροτικών.
Το πρωτογενές πλεόνασμα που ευαγγελίζονται οι ντόπιοι και ξένοι κρατικοί παράγοντες, μαζί με τα έσοδα από πωλήσεις δημόσιας περιουσίας, τηλεοπτικούς σταθμούς κλπ αποσκοπεί, όπως ισχυρίζονται, στην ανάκτηση της δυνατότητας της χώρας, να αποπληρώνει χωρίς δανεικά, στο ακέραιο, τις δανειακές της υποχρεώσεις.
Όμως όπως φαίνεται κι αυτό δεν αποτελεί ένα προβλέψιμο τρόπο επιστροφής στην ανάπτυξη. Είναι φανερό ότι η υπερφορολόγηση, οι περικοπές απαραιτήτων για την λειτουργία του κράτους δαπανών, οι συνεχείς μειώσεις μισθών και συντάξεων και η σταθεροποίηση της ανεργίας σε υψηλά ποσοστά, αποτρέπουν κάθε σκέψη για ουσιαστικές επενδύσεις προς όφελος του κόσμου της εργασίας και για πραγματική ανάπτυξη.
Μέσα σ’αυτό το μνημονιακό περιβάλλον, έστω και αν τελειώσει ο χρόνος των μνημονιακών υποχρεώσεων, οι υπέρογκες δόσεις, δεν θα μπορούν, χωρίς περαιτέρω δανεισμό, να καταβάλλονται στους δανειστές, όσο πλεόνασμα και αν επιτυγχάνεται και όση επιμήκυνση του χρέους κι αν παρασχεθεί, αν και το διάστημα επιμήκυνσης, δεν φαίνεται ότι θα ξεπερνά τα 5 χρόνια, σύμφωνα με πληροφορίες.
Επομένως σωστές είναι οι φωνές εκείνων που λένε ότι ο μηχανισμός αυτός, οδηγεί σε επιδείνωση την οικονομία και σε εξαθλίωση τον λαό και δεν βγαίνει.
Υπάρχουν βέβαια οι φωνές υποστηρικτών της εφαρμογής νεοφιλελεύθερης πολιτικής και κυρίως των υπευθύνων για τα δεινά των πολιτών, όπως του Κύριου Στουρνάρα, του Κύριου Σόιμπλε, του Κύριου Ρομπάι, του Κυρίου Μητσοτάκη και φυσικά του Κυρίου Λοβέρδου, να μην ξεχνάμε κι αυτόν, που όλοι τους, σφόδρα φιλομνημονιακοί, επιθυμούν διακαώς υποκριτικά, να στείλουν στα τάρταρα τον Γιάνη Βαρουφάκη, για δήθεν διάπραξη κακουργήματος, ενώ στην πραγματικότητα επιθυμούν να καλύψουν τον εαυτό τους, για τις δικές τους ευθύνες και για τις καταστροφές που προκάλεσαν στην χώρα μας. Ακόμα και διότι είχε το Θράσος, αυτός ο Έλληνας, να σηκώσει ανάστημα, απέναντι στην Ελίτ του νεοφιλελευθερισμού.
Αν και δύνανται, για να μην πω ότι υποχρεούνται, να υποβάλουν μήνυση στον αρμόδιο εισαγγελέα, εφ όσον ισχυρίζονται, ότι ο Κύριος Βαρουφάκης διέπραξε αξιόποινες πράξεις εις βάρος της χώρας, δεν το τολμούν. Όπως δεν έκανε σχετική μήνυση και ο πρόεδρος της Τράπεζας της Ελλάδας Κύριος Στουρνάρας, για την δήθεν απόπειρα των «κομάντος», να καταλάβουν το νομισματοκοπείο.
Σήμερα δυστυχώς στην χώρα μας, μιας και όλοι μαζί «χέρι χέρι» υπέγραψαν το 3ο μνημόνιο και δεν έχουν να πουν κάτι επί της ουσίας, κυβέρνηση και αντιπολίτευση μας έχουν ταράξει στο ψέμα και στον αποπροσανατολισμό, με καθαρά επικοινωνιακού χαρακτήρα διαμάχες και θέματα, πάνω σε επουσιώδη ζητήματα, χωρίς πολιτική σημασία, και χωρίς να ενδιαφέρουν πραγματικά τον λαό μας.
Και το σημαντικότερο οι επιθέσεις στον Κύριο Βαρουφάκη, ο οποίος, όπως κάθε άνθρωπος, δεν είναι τέλειος, αποτελούν, μαζί στην Ζωή Κωνσταντοπούλου και στον Παναγιώτη Λαφαζάνη, την αιχμή επιθετικού αντιπερισπασμού όλων, και αποπροσανατολισμού, από το πραγματικό έγκλημα, που διαπράχθηκε σε βάρος του λαού μας, με την υπερψήφιση του 3ου μνημονίου, παρά την καθαρή και συντριπτική λαϊκή θέληση.
Κι αυτό ακριβώς είναι το μεγάλο θέμα, η συνέχιση της κοινωνικής καταστροφής και οι κατ’ εξακολούθηση αξιόποινες ενέργειες, των συγκεκριμένων πολιτικών.
Η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΠΟΤΑΜΙ και ένα μέρος του ΣΥΡΙΖΑ, αψήφησαν την λαϊκή ετυμηγορία και αγνόησαν συνειδητά την λαϊκή βούληση, κι αυτό είναι όχι εικονικό, αλλά πραγματικό κακούργημα. .. Και ο προδομένος από όλες τις κυβερνήσεις λαός τι θα πράξει;
Θα επιβραβεύσει όλους αυτούς που τον εξέθεσαν, τον απείλησαν, τον βίασαν με όλους τους κρατικίστικους τρόπους και τον εξαπάτησαν; Θα τους διατηρήσει, με την εκσυγχρονισμένη τώρα συλλογιστική του μικρότερου κακού; θα επαναφέρει τους πρώην στην εξουσία;
H επί τέλους θα τους τιμωρήσει όλους, όπως τους αξίζει;
Ποιος συνταγματολόγος και ποιος ποινικολόγος θα μας πληροφορήσει για το είδος του αδικήματος που διέπραξαν, όσοι έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια το άρθρο 1 παράγραφος 3 του Συντάγματος. «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα»
Ισίδωρος Νερούτσος: Σχετικά με τον συντάκτη
Ο διορισμένος πρόεδρος της Τράπεζας της Ελλάδας Κύριος Γιάννης Στουρνάρας, λίγους μήνες πριν, ισχυρίσθηκε ότι κάποιοι (υπονοώντας πιθανόν τον Παναγιώτη Λαφαζάνη), κατάστρωναν σχέδια, για εισβολή στο νομισματοκοπείο, προκειμένου να εκτυπώσουν Εθνικό νόμισμα. Δηλαδή υποθέτουμε ότι ο Κύριος ήθελε να μας πει, ότι όποιος θέλει έτσι απλά, μπορεί να εκτυπώσει νόμιμα νομίσματα, αρκεί να καταφέρει να μπει στο νομισματοκοπείο; Πριν λίγες ημέρες στην επιτροπή της βουλής, έκανε την δήλωση «βόμβα», όπως την χαρακτήρισαν ορισμένα ΜΜΕ, Ο Βαρουφάκης δήλωσε στον Ντράγκι, ότι ήταν υπουργός χρεωκοπημένης χώρας και για τον λόγο αυτόν, δεν έκαναν δεκτά τα Ελληνικά ομόλογα. Ευτυχώς όμως που μας έσωσε ο Κύριος Στουρνάρας, αφού συνέστησε στον Κύριο Ντράγκι, «Τους είπα να μην λαμβάνουν υπ’όψιν τον Υπουργό οικονομικών???
Η λαϊκή παροιμία λέει «Ο κόσμος τόχει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι».
Είναι γνωστό σε όλους ότι τα μνημόνια και οι μηχανισμοί στήριξης, επινοήθηκαν ακριβώς, λόγω αδυναμίας της ελλειμματικής Ελληνικής οικονομίας, να αποπληρώσει τις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας μας. Υποχρεώσεις που ως μη όφειλε, δημιούργησαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ και συνέχισε η κυβέρνηση του νεοΣΥΡΙΖΑ. Άλλες λύσεις, για επίλυση του προβλήματος, που μας «κατασκεύασαν» οι ανωτέρω κυβερνήσεις, μπορεί να ήταν:
- 1ο Η μη καταβολή των ληξιπροθέσμων οφειλών, λόγω οικονομικής αδυναμίας, οπότε θα δημιουργούσε πιστωτικό γεγονός, δηλαδή επίσημη χρεοκοπία.
- 2ο Η ρύθμιση των χρεών, με οδικό άξονα, το ιστορικό προηγούμενο του 1953, της ρύθμισης δηλαδή των οφειλών της Γερμανίας, με κούρεμα ενός μεγάλου ποσοστού και εύκολη αποπληρωμή του υπολοίπου ποσού, με περίπου όμοιο τρόπο, ώστε να μπορεί η χώρα μας να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της.
- 3ο Η διαγραφή του επονείδιστου χρέους, που δημιουργήθηκε όχι λόγω πραγματικών αναγκών, αλλά λόγω πιέσεων, δωροδοκιών, ανευθυνότητας, πελατειακού κράτους και εκβιασμών, που ασκήθηκαν στις κυβερνήσεις και στους παράγοντες εξουσίας της χώρας μας, όπως τεκμηριώνεται από το πόρισμα της διεθνούς επιτροπής ειδικών, που συστήθηκε και μελέτησε το πρόβλημα, με πρωτοβουλία της προέδρου της βουλής Κυρίας Ζωής Κωνσταντοπούλου. Το χρέος αυτό, που διαμορφώθηκε κάτω από τις συνθήκες αυτές, θα μπορούσε να διαγραφεί μετά από αγώνα πολιτικό, ίσως δικαστικό και με την βούλα του ΟΗΕ, ως επαχθές επονείδιστο και καταχρηστικό.
Είναι γνωστό ότι το κόστος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από τυχόν επίσημη χρεωκοπία, κάποιου κράτους- μέλους της Ευρωζώνης, θα ήταν ένα οικονομικά βαρύ πλήγμα, για τις τράπεζες της Ευρώπης, αλλά και ο φόβος για ντομινό χρεωκοπιών, ήταν πολύ πιθανό να συμβεί και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες και έπρεπε οπωσδήποτε να αποτραπεί. Οπότε ο μηχανισμός στήριξης, κρίθηκε από τους τεχνοκράτες της Ε.Ε., ότι αποτελούσε μια πολύ καλή λύση, για την προστασία των συμφερόντων του κεφαλαιοπιστωτικού συστήματος και για την αποτροπή πιστωτικών γεγονότων και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Στην περίπτωση αυτή δεν έχουμε μια κίνηση αλληλεγγύης της Ε.Ε. προς την Ελλάδα, όπως συχνά δηλώνει η Κυρία Μέρκελ, διότι η κοινωνική και οικονομική ζωή της χώρας, δεν βελτιώνεται και το χρέος συνεχώς αυξάνεται, αλλά πρόκειται καθαρά για κίνηση μονομερούς προστασίας των συμφερόντων του κεφαλαιοπιστωτικού συστήματος. Με τον μηχανισμό αυτόν, οι πληρωμές των ληξιπρόθεσμων οφειλών, θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν μεν εύκολα και ανώδυνα για την οικονομία της Ευρωζώνης, με δανεισμό από την ΕΕ, ανεξάρτητα και αδιάφορα όμως γι αυτούς, για τις δυσμενείς επιπτώσεις που θα προκαλούσε η ρύθμιση αυτή στη χώρα μας και στην μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών.
Επί πλέον, ο μηχανισμός αυτός, αποδείχτηκε, ότι αύξησε προοδευτικά και το συνολικό ποσό του χρέους.
Για εξασφάλιση ότι τα δανεικά θα επιστραφούν τελικά στους δανειστές, (και την πίτα γερή και τον σκύλο χορτάτο), εφεύραν την επιβολή αντιδημοκρατικών και αντιλαϊκών μνημονίων, που τα ονόμασαν, επί το ευγενέστερο, μεταρρυθμίσεις, και αξίωσαν την πλήρη και πιστή εφαρμογή αυτών, μέσα σε καθεστώς πλήρους κατάργησης της Εθνικής κυριαρχίας, πλήρους επιτήρησης της οικονομίας. Υποχρέωσαν τις κυβερνήσεις στην ψήφιση επειγόντων ογκωδών νόμων, που σχεδόν κανένας βουλευτής δεν ήταν δυνατό να διαβάσει, προερχομένων συνηθέστατα από τις τεχνοκρατικές εργαλειοθήκες της Ε.Ε. και του ΟΟΣΑ.
Μέσω της Τρόικα, έκαναν φύλο και φτερό τα δημόσια έγγραφα και τον τρόπο λειτουργίας των υπηρεσιών. Για να εξασφαλισθεί πλεονασματικός προϋπολογισμός, αξίωσαν το βαθμιαίο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και των δημόσιων επιχειρήσεων, την ουσιαστική διάλυση των υποδομών, κοινωνικών δομών, όπως υγείας και παιδείας, με θανατηφόρα ισοδύναμα, με υπερφορολόγηση, απολύσεις και ταυτόχρονη φτωχοποίηση των μικρομεσαίων, των εργαζόμενων και των συνταξιούχων.
Από τα ανωτέρω είναι φανερό, ότι οι τεχνοκρατικοί και κεφαλαιοπιστωτικοί οργανισμοί της Ε.Ε., είχαν πλήρη και σαφή εικόνα της οικονομικής κατάστασης της χώρας μας, σαφώς καλύτερη απ’ότι είχε ο πρόεδρος της Τράπεζας της Ελλάδας και δεν είχαν καμία ανάγκη παραδοχής από Έλληνες αξιωματούχους ή υπουργούς για να το κατανοήσουν.
Όσο καλή λοιπόν φάνηκε ότι ήταν η λύση αυτή για τους δανειστές, αποδείχτηκε εκ των πραγμάτων, ότι ήταν τόσο για την χώρα όσο και για τον λαό μας, καταστροφική, γιατί λόγω των μεγάλων περικοπών (ισοδυνάμων) σε όλα τα επίπεδα της οικονομίας, προκλήθηκε μεγάλου βαθμού υπανάπτυξη και ανεργία, σε όλους τους τομείς τις οικονομικής και κοινωνικής ζωής, κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων και επέφερε μεγάλη συρρίκνωση του εισοδήματος, μεγάλης μερίδας του πληθυσμού.
Οι εκτιμήσεις τόσον των ανεξάρτητων επιστημονικών παρατηρητών, όσον και του λαού, δεν φαίνεται να συμμερίζονται την προσποιητή αισιοδοξία κυβερνητικών, όπως του Κυρίου Δραγασάκη και αντιπολίτευσης, ότι η κατάσταση αυτή βαρείας υπανάπτυξης, με τον συγκεκριμένο τρόπο που ασκείται η οικονομική πολιτική των υπό επιτήρηση κυβερνήσεων, μπορεί να αναστραφεί και να μετατραπεί σε πραγματική ανάπτυξη, με αναδιανομή του πλούτου υπέρ των εργαζομένων, μικρομεσαίων και αγροτών, που θα περιορίσει και προοδευτικά θα εξαφανίσει την ανεργία, θα βελτιώσει της εργασιακές σχέσεις και θα αποκαταστήσει την βιωσιμότητα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, βιομηχανικών, εμπορικών και αγροτικών.
Το πρωτογενές πλεόνασμα που ευαγγελίζονται οι ντόπιοι και ξένοι κρατικοί παράγοντες, μαζί με τα έσοδα από πωλήσεις δημόσιας περιουσίας, τηλεοπτικούς σταθμούς κλπ αποσκοπεί, όπως ισχυρίζονται, στην ανάκτηση της δυνατότητας της χώρας, να αποπληρώνει χωρίς δανεικά, στο ακέραιο, τις δανειακές της υποχρεώσεις.
Όμως όπως φαίνεται κι αυτό δεν αποτελεί ένα προβλέψιμο τρόπο επιστροφής στην ανάπτυξη. Είναι φανερό ότι η υπερφορολόγηση, οι περικοπές απαραιτήτων για την λειτουργία του κράτους δαπανών, οι συνεχείς μειώσεις μισθών και συντάξεων και η σταθεροποίηση της ανεργίας σε υψηλά ποσοστά, αποτρέπουν κάθε σκέψη για ουσιαστικές επενδύσεις προς όφελος του κόσμου της εργασίας και για πραγματική ανάπτυξη.
Μέσα σ’αυτό το μνημονιακό περιβάλλον, έστω και αν τελειώσει ο χρόνος των μνημονιακών υποχρεώσεων, οι υπέρογκες δόσεις, δεν θα μπορούν, χωρίς περαιτέρω δανεισμό, να καταβάλλονται στους δανειστές, όσο πλεόνασμα και αν επιτυγχάνεται και όση επιμήκυνση του χρέους κι αν παρασχεθεί, αν και το διάστημα επιμήκυνσης, δεν φαίνεται ότι θα ξεπερνά τα 5 χρόνια, σύμφωνα με πληροφορίες.
Επομένως σωστές είναι οι φωνές εκείνων που λένε ότι ο μηχανισμός αυτός, οδηγεί σε επιδείνωση την οικονομία και σε εξαθλίωση τον λαό και δεν βγαίνει.
Υπάρχουν βέβαια οι φωνές υποστηρικτών της εφαρμογής νεοφιλελεύθερης πολιτικής και κυρίως των υπευθύνων για τα δεινά των πολιτών, όπως του Κύριου Στουρνάρα, του Κύριου Σόιμπλε, του Κύριου Ρομπάι, του Κυρίου Μητσοτάκη και φυσικά του Κυρίου Λοβέρδου, να μην ξεχνάμε κι αυτόν, που όλοι τους, σφόδρα φιλομνημονιακοί, επιθυμούν διακαώς υποκριτικά, να στείλουν στα τάρταρα τον Γιάνη Βαρουφάκη, για δήθεν διάπραξη κακουργήματος, ενώ στην πραγματικότητα επιθυμούν να καλύψουν τον εαυτό τους, για τις δικές τους ευθύνες και για τις καταστροφές που προκάλεσαν στην χώρα μας. Ακόμα και διότι είχε το Θράσος, αυτός ο Έλληνας, να σηκώσει ανάστημα, απέναντι στην Ελίτ του νεοφιλελευθερισμού.
Αν και δύνανται, για να μην πω ότι υποχρεούνται, να υποβάλουν μήνυση στον αρμόδιο εισαγγελέα, εφ όσον ισχυρίζονται, ότι ο Κύριος Βαρουφάκης διέπραξε αξιόποινες πράξεις εις βάρος της χώρας, δεν το τολμούν. Όπως δεν έκανε σχετική μήνυση και ο πρόεδρος της Τράπεζας της Ελλάδας Κύριος Στουρνάρας, για την δήθεν απόπειρα των «κομάντος», να καταλάβουν το νομισματοκοπείο.
Σήμερα δυστυχώς στην χώρα μας, μιας και όλοι μαζί «χέρι χέρι» υπέγραψαν το 3ο μνημόνιο και δεν έχουν να πουν κάτι επί της ουσίας, κυβέρνηση και αντιπολίτευση μας έχουν ταράξει στο ψέμα και στον αποπροσανατολισμό, με καθαρά επικοινωνιακού χαρακτήρα διαμάχες και θέματα, πάνω σε επουσιώδη ζητήματα, χωρίς πολιτική σημασία, και χωρίς να ενδιαφέρουν πραγματικά τον λαό μας.
Και το σημαντικότερο οι επιθέσεις στον Κύριο Βαρουφάκη, ο οποίος, όπως κάθε άνθρωπος, δεν είναι τέλειος, αποτελούν, μαζί στην Ζωή Κωνσταντοπούλου και στον Παναγιώτη Λαφαζάνη, την αιχμή επιθετικού αντιπερισπασμού όλων, και αποπροσανατολισμού, από το πραγματικό έγκλημα, που διαπράχθηκε σε βάρος του λαού μας, με την υπερψήφιση του 3ου μνημονίου, παρά την καθαρή και συντριπτική λαϊκή θέληση.
Κι αυτό ακριβώς είναι το μεγάλο θέμα, η συνέχιση της κοινωνικής καταστροφής και οι κατ’ εξακολούθηση αξιόποινες ενέργειες, των συγκεκριμένων πολιτικών.
Η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΠΟΤΑΜΙ και ένα μέρος του ΣΥΡΙΖΑ, αψήφησαν την λαϊκή ετυμηγορία και αγνόησαν συνειδητά την λαϊκή βούληση, κι αυτό είναι όχι εικονικό, αλλά πραγματικό κακούργημα. .. Και ο προδομένος από όλες τις κυβερνήσεις λαός τι θα πράξει;
Θα επιβραβεύσει όλους αυτούς που τον εξέθεσαν, τον απείλησαν, τον βίασαν με όλους τους κρατικίστικους τρόπους και τον εξαπάτησαν; Θα τους διατηρήσει, με την εκσυγχρονισμένη τώρα συλλογιστική του μικρότερου κακού; θα επαναφέρει τους πρώην στην εξουσία;
H επί τέλους θα τους τιμωρήσει όλους, όπως τους αξίζει;
Ποιος συνταγματολόγος και ποιος ποινικολόγος θα μας πληροφορήσει για το είδος του αδικήματος που διέπραξαν, όσοι έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια το άρθρο 1 παράγραφος 3 του Συντάγματος. «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα»
Ισίδωρος Νερούτσος: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου