Κώστας Γκιώνης
Εκεί που έπινα τον καφέ μου και κρυφάκουγα αυτά πού έλεγαν από τα διπλανά τραπέζια, αυτό πού μου τράβηξε τη προσοχή ήταν μια έκφραση πού την άκουγα αρκετά τα παλιότερα χρόνια, αλλά στις μέρες μας δεν νομίζω να έχει ουσιαστικό περιεχόμενο.
«Λόγω τιμής», αναφώνησε ο νεαρός παραδίπλα, δεν μπόρεσα να καταλάβω το λόγο, αλλά η αλήθεια είναι ότι με συντάραξε η έκφραση, ειδικά το λόγω, όσον αφορά τη τιμή ήταν κάτι συνηθισμένο, με το κατάλληλο παζάρι η τιμή και η «τιμή» αποκτά μια τέτοια ευλυγισία πού και η Κομανέτσι θα κοιτούσε με ανοιχτό το στόμα. Το να μπορείς να ορκίζεσαι στη τιμή σου χωρίς να της δίνεις χρηματιστηριακή αξία είναι κάτι πολύ όμορφο όταν πραγματικά κυριολεκτείς και το λέω αυτό έχοντας πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου το πως οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται την ηθική. Τι θέλω να πω, όταν βρισκόμουν σε κάποιες παρέες και η κουβέντα πήγαινε στα σκάνδαλα όλοι κατακεραύνωναν τους επίορκους, πολιτικούς η δημόσιους λειτουργούς πού τα είχαν τσακώσει καθώς λέμε στη μαλλιαρή, αλλά συνεχίζοντας τη κουβέντα τους έκανα πάντα την ίδια ερώτηση προσέχοντας να είμαστε πιο απομονωμένοι από άλλα αυτιά.
Η ερώτηση ήταν, αν εσύ ήσουν σε μια δημόσια υπηρεσία και ερχόταν μια εταιρεία και σου ελέγε πέρασε την δική μου προσφορά και θα έχεις ως δώρο ένα εκατομμύριο ευρώ, τι θα έκανες;
Ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον να παρατηρείς τις διάφορες γκριμάτσες και τις εκφράσεις πού άλλαζε η μούρη του εκάστοτε ερωτώμενου, στην αρχή η έκπληξη, αργότερα η σκέψη περισυλλογής, μετά η πονηριά και στο τέλος το τσιτσίδωμα και φυσικά θα τα έπαιρνα έλεγαν οι περισσότεροι, ενώ οι πιο φοβητσιάρηδες έλεγαν ότι θα τα έπαιρναν αν ήταν σίγουροι ότι δεν θα τους έπαιρναν χαμπάρι!
Όταν λοιπόν τους έλεγα ότι η διαπίστωση μου είναι ότι η αρχική τους επίθεση στο πρόσωπο του επίορκου δεν έγκειται στην ηθική τους διαφορά με αυτόν, αλλά εξαιτίας της ζήλιας τους γιατί δεν βρέθηκαν αυτοί στη θέση τους να τα τσεπώσουν, τότε γίνονταν Τούρκοι, χάνανε τα λόγια τους και ψέλλιζαν απίστευτες βλακείες.
Άλλες φορές όταν στις παρέες ακούγονταν ότι κάποιος έκλεψε κάποια εκατομμύρια και η απόφαση του δικαστηρίου ήταν 7 χρόνια φυλάκιση, αυτό πού άκουγες ήταν ότι αυτός δεν θα κάνει μέσα περισσότερο από δυο χρόνια και ακριβώς μετά ομολογούσε και γω έμπαινα μέσα δύο χρόνια για τόσα λεφτά!
Η έλλειψη τιμής και αξιών στις μέρες μας σπρώχνει τους ανθρώπους να κοστολογούν τα πάντα με το χρήμα, η κενότητα, το φαίνεσθαι η υπερκαταναλωτικότητα κυριαρχούν της ουσίας, ζούμε σε μια μεταβατική περίοδο όπου οι κρίσεις θα είναι συνεχόμενες και εντεινόμενες και εάν οι κοινωνίες δεν αντιληφθούν την κρισιμότητα των περιστάσεων και την αναγκαιότητα βαθιών αλλαγών στο εσωτερικό τους τότε θα δούμε πολύ χειρότερες εξελίξεις, με πολύ πιο καταστροφικές συνέπειες για τον άνθρωπο και τον πλανήτη!
Κώστας Γκιώνης: Σχετικά με τον συντάκτη
Εκεί που έπινα τον καφέ μου και κρυφάκουγα αυτά πού έλεγαν από τα διπλανά τραπέζια, αυτό πού μου τράβηξε τη προσοχή ήταν μια έκφραση πού την άκουγα αρκετά τα παλιότερα χρόνια, αλλά στις μέρες μας δεν νομίζω να έχει ουσιαστικό περιεχόμενο.
«Λόγω τιμής», αναφώνησε ο νεαρός παραδίπλα, δεν μπόρεσα να καταλάβω το λόγο, αλλά η αλήθεια είναι ότι με συντάραξε η έκφραση, ειδικά το λόγω, όσον αφορά τη τιμή ήταν κάτι συνηθισμένο, με το κατάλληλο παζάρι η τιμή και η «τιμή» αποκτά μια τέτοια ευλυγισία πού και η Κομανέτσι θα κοιτούσε με ανοιχτό το στόμα. Το να μπορείς να ορκίζεσαι στη τιμή σου χωρίς να της δίνεις χρηματιστηριακή αξία είναι κάτι πολύ όμορφο όταν πραγματικά κυριολεκτείς και το λέω αυτό έχοντας πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου το πως οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται την ηθική. Τι θέλω να πω, όταν βρισκόμουν σε κάποιες παρέες και η κουβέντα πήγαινε στα σκάνδαλα όλοι κατακεραύνωναν τους επίορκους, πολιτικούς η δημόσιους λειτουργούς πού τα είχαν τσακώσει καθώς λέμε στη μαλλιαρή, αλλά συνεχίζοντας τη κουβέντα τους έκανα πάντα την ίδια ερώτηση προσέχοντας να είμαστε πιο απομονωμένοι από άλλα αυτιά.
Η ερώτηση ήταν, αν εσύ ήσουν σε μια δημόσια υπηρεσία και ερχόταν μια εταιρεία και σου ελέγε πέρασε την δική μου προσφορά και θα έχεις ως δώρο ένα εκατομμύριο ευρώ, τι θα έκανες;
Ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον να παρατηρείς τις διάφορες γκριμάτσες και τις εκφράσεις πού άλλαζε η μούρη του εκάστοτε ερωτώμενου, στην αρχή η έκπληξη, αργότερα η σκέψη περισυλλογής, μετά η πονηριά και στο τέλος το τσιτσίδωμα και φυσικά θα τα έπαιρνα έλεγαν οι περισσότεροι, ενώ οι πιο φοβητσιάρηδες έλεγαν ότι θα τα έπαιρναν αν ήταν σίγουροι ότι δεν θα τους έπαιρναν χαμπάρι!
Όταν λοιπόν τους έλεγα ότι η διαπίστωση μου είναι ότι η αρχική τους επίθεση στο πρόσωπο του επίορκου δεν έγκειται στην ηθική τους διαφορά με αυτόν, αλλά εξαιτίας της ζήλιας τους γιατί δεν βρέθηκαν αυτοί στη θέση τους να τα τσεπώσουν, τότε γίνονταν Τούρκοι, χάνανε τα λόγια τους και ψέλλιζαν απίστευτες βλακείες.
Άλλες φορές όταν στις παρέες ακούγονταν ότι κάποιος έκλεψε κάποια εκατομμύρια και η απόφαση του δικαστηρίου ήταν 7 χρόνια φυλάκιση, αυτό πού άκουγες ήταν ότι αυτός δεν θα κάνει μέσα περισσότερο από δυο χρόνια και ακριβώς μετά ομολογούσε και γω έμπαινα μέσα δύο χρόνια για τόσα λεφτά!
Η έλλειψη τιμής και αξιών στις μέρες μας σπρώχνει τους ανθρώπους να κοστολογούν τα πάντα με το χρήμα, η κενότητα, το φαίνεσθαι η υπερκαταναλωτικότητα κυριαρχούν της ουσίας, ζούμε σε μια μεταβατική περίοδο όπου οι κρίσεις θα είναι συνεχόμενες και εντεινόμενες και εάν οι κοινωνίες δεν αντιληφθούν την κρισιμότητα των περιστάσεων και την αναγκαιότητα βαθιών αλλαγών στο εσωτερικό τους τότε θα δούμε πολύ χειρότερες εξελίξεις, με πολύ πιο καταστροφικές συνέπειες για τον άνθρωπο και τον πλανήτη!
Κώστας Γκιώνης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου