«Μήπως δεν είναι όλοι οι πόλεμοι τρομακτικοί και όλες οι σφαγές αδιανόητες αλλά μόνο αυτές που κάνουν οι άλλοι; (...) Πώς δηλαδή θεωρείς ότι ο εχθρός μπορεί να έχει ανθρωπιά; Είναι δικό μας προνόμιο - ημών, που λίγες μέρες πριν τη Σφαγή των Καλαβρύτων είχαμε σφάξει 77 αιχμαλώτους Γερμανούς και λίγους μήνες μετά σφάζαμε ανελέητα αντίπαλους στον Μελιγαλά και στο Κιλκίς (οι αριστεροί) και κρεμάγαμε κεφάλια αντιπάλων στις πλατείες (οι δεξιοί). Με θύματα πολλαπλάσια των Καλαβρύτων...».
Αυτά γράφονται στον αστικό Τύπο, λίγες μόλις ώρες μετά την επίσημη «πρώτη» της ταινίας για το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων και ενώ δεν έχει ακόμα ξεκινήσει η προβολή για το κοινό. Οι αντιδράσεις που προκάλεσε η προβολή του τρέιλερ της ταινίας αποδεικνύονται βάσιμες.
Η προσπάθεια να ξαναγραφτεί η Ιστορία με τον μανδύα της μυθοπλασίας διαπερνάει το σενάριο και όχι μόνο στο σημείο όπου παρεμβάλλεται εντελώς ανιστόρητα ο ...καλός Αυστριακός ναζί. Ο ίδιος ο σεναριογράφος, άλλωστε, μας ενημερώνει ότι στόχος του ήταν να δείξει πως «ακόμη και στις πιο σκοτεινές στιγμές μπορεί να υπάρξει ανθρωπιά».
Και για όσους δεν κατάλαβαν πού το πάει, έρχονται οι - εκπαιδευμένοι σε τέτοιες αποστολές - δημοσιολόγοι να ξεδιαλύνουν το μυστήριο, με σχόλια όπως το παραπάνω, που στο όνομα της «ελευθερίας της Τέχνης» επιχειρούν να νομιμοποιήσουν το αναποδογύρισμα της Ιστορίας, να ξεπλύνουν τον φασισμό με την άθλια θεωρία των «δυο άκρων», να εξισώσουν θύτες και θύματα, παρουσιάζοντας τις ναζιστικές θηριωδίες ως «αντίδραση» στον δίκαιο αγώνα του λαού να πετάξει από το σβέρκο του τον κατακτητή. Εχουν άλλωστε το «know how», αν κρίνει κανείς από το χρήμα που ξοδεύει η ΕΕ για το ξαναγράψιμο της Ιστορίας, επενδύοντας και στην Τέχνη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου