Ελλάδα
Η Ελένη Καραΐνδρου, τιμώμενο πρόσωπο στα World Soundtrack Awards του Φεστιβάλ της Γάνδης κρατά στα χέρια της πλέον το Lifetime Achievement Award, το πιο σημαντικό βραβείο για έναν κινηματογραφικό συνθέτη, για τα εξαιρετικά της επιτεύγματα στην κινηματογραφική μουσική.
Η Ελληνίδα συνθέτρια δήλωσε για τη βράβευσή της: «Με τεράστια ευχαρίστηση και ευγνωμοσύνη, δέχομαι αυτήν την τιμή. Θα ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου στην Ακαδημία και να μοιραστώ αυτό το βραβείο με όλους τους σκηνοθέτες με τους οποίους συνεργάστηκα. Αλλά ειδικά τον Θόδωρο Αγγελόπουλο με τον οποίο συνεργάστηκα σε οκτώ ταινίες. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω τον παραγωγό μου και διευθυντή της ECM Records, Μάνφρεντ Αϊχερ για το κοινό μας δημιουργικό ταξίδι εδώ και περισσότερα από τριάντα χρόνια».
Το φεστιβάλ της Γάνδης που ολοκληρώθηκε πριν από λίγες μέρες είναι ένα από τα μεγαλύτερα του Βελγίου, γνωστό για τη στενή του σχέση με την κινηματογραφική μουσική, αφού κάθε χρόνο διοργανώνει τα World Soundtrack Awards με τιμώμενους συνθέτες από όλον τον κόσμο και τη συνοδεία μοναδικών κονσέρτων που αναδεικνύουν τη δύναμη των soundtracks.
Με τα World Soundtrack Awards να διανύουν την τρίτη τους δεκαετία, τα βραβεία διοργανώθηκαν για πρώτη φορά στην Όπερα της Γάνδης στον κλείσιμο του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ της πόλης, που φέτος ήταν αφιερωμένο στο ελληνικό σινεμά.
Η Ελένη Καραΐνδρου έχει γράψει μουσική για 22 ταινίες, σε έργα των Θόδωρου Αγγελόπουλου, Carlo Mazzacurati, Καλλιόπης Λεγάκη, Πάνου Κοκκινόπουλου, Γιώργου Κόρα, Λ. Ξανθόπουλου, Μαίρης Παπαλιού, Σταύρου Κωνστανταράκου, Τόνιας Μαρκετάκη, Χρ. Χριστοφή, Δημήτρη Σοφιανόπουλου, Δ. Μαυρίκιου, Τάκη Κανελλόπουλου.
Γεννημένη στο Τείχιο Φωκίδας στα επτά της χρόνια μετακόμισε με τους γονείς της στην Αθήνα. Ο πατέρας της ήταν μαθηματικός και άρχισε να διδάσκει σε σχολείο στους Αμπελόκηπους, ενώ η μητέρα της πέθανε μερικούς μήνες αργότερα κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου. Την ίδια εποχή, η Ελένη Καραΐνδρου βρήκε ένα πιάνο στο σχολείο της το οποίο στάθηκε αφορμή για να κάνει τα πρώτα της βήματα στη μουσική. Άρχισε μαθήματα πιάνου και τελικά στα δέκα της χρόνια γράφτηκε στο Ελληνικό Ωδείο όπου παρέμεινε δεκαεφτά χρόνια.
Το 1950 άρχισε σπουδές πάνω στο πιάνο στο Ελληνικό Ωδείο δίπλα στην Έφη Ματαράγκα, τον Αλέξανδρο Τουρνάισσεν, τον Μιλτιάδη Κουτούγκο, τον Μάριο Βάρβογλη και τον Αντίοχο Ευαγγελάτο. Οι σπουδές της στο Ωδείο ολοκληρώθηκαν δεκαεφτά χρόνια αργότερα, το 1967. Παράλληλα σπούδασε Ιστορία και αρχαιολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στο διάστημα 1967 έως 1975 σπούδασε ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας στη Schola Cantorum και εθνομουσικολογία στο École pratique des hautes études στο Παρίσι.
Σε ηλικία εικοσιτεσσάρων ετών εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου πήρε υποτροφία από το γαλλικό κράτος και άρχισε τη διδακτορική της διατριβή. Παράλληλα εργαζόταν στο Centre National de la Recherche Scientifique. Κατά τη διάρκεια της διαμονής της στο Παρίσι, γνώρισε το 1972 τον Μάνο Χατζιδάκι.
Επέστρεψε στην Ελλάδα με την Μεταπολίτευση και από το ’75 ως το ’82 υπήρξε στέλεχος του τρίτου προγράμματος της ΕΡΤ, κοντά στον Μάνο Χατζιδάκι, με τον οποίο είχε γνωριστεί και δεθεί από τα χρόνια του Παρισιού. Άρχισε να γράφει κινηματογραφική μουσική, με δύο ταινίες του Χριστόφορου Χριστοφή, τη “Περιπλάνηση” και τη “Ρόζα”, για την οποία πήρε το πρώτο της βραβείο μουσικής στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Το 1982, γνώρισε τον σκηνοθέτη Θόδωρο Αγγελόπουλο, ο οποίος της ζήτησε να συνεργαστούν και έγραψε μουσική για όλες τις ταινίες του.
«Ο Αγγελόπουλος είναι μια τρομερή περίπτωση. Λέω συνέχεια είναι, γιατί για μένα είναι παρών. Ο πιο απαιτητικός άνθρωπος που έχω γνωρίσει. Μου άρεσε αυτό γιατί κι εγώ το ίδιο είμαι. Ένα θα πω: όταν κάναμε γυρίσματα στο Λιβάδι που δακρύζει, είχε μαζευτεί υγρό γύρω από την καρδιά του και ήταν ένα χρόνο με κορτιζόνες. Ήταν ο πρώτος που έβγαινε στην παγωνιά, πήγαινε πρώτος στο γύρισμα, δεν έτρωγε, δεν κοιμότανε. Τα βρήκαμε με τον Θόδωρο. Με αυτήν τη συνεργασία έμαθα κάτι: απέκτησα φοβερή αυτοπεποίθηση. Ο ίδιος ήταν πολύ ανασφαλής με τη μουσική. Και με τον εαυτό του ήταν. Μην απορείς. Οι ανασφαλείς βγάζουν μια εξαιρετική δύναμη. Γιατί τα δοκιμάζουν όλα, συνεχώς, μέχρι να βρουν το καλό. Δεν είναι σίγουροι και τέρμα» έχει πει για τον Θόδωρο Αγγελόπουλο σε παλιότερη συνέντευξή της στη LIFO, ενώ για τον παραγωγό της Μάνφρεντ Άιχερ, έλεγε στην ίδια συνέντευξη:
«Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για μια μεγάλη συνάντηση της ζωής μου, αυτή με τον Μάνφρεντ Άιχερ της ECM. Είμαι πολύ τυχερή. Bρήκα έναν άνθρωπο που αγκαλιάζει τη δουλειά μου και της δίνει ηχοχρώματα καινούργια. Mε πιστεύει, με καταλαβαίνει, πρόσθεσε στη δουλειά μου όλο το ταλέντο, τη γνώση, την ευαισθησία του. Είναι παρών σε όλα, έχει άποψη για τα πάντα. Είκοσι πέντε χρόνια κρατάει αυτή η σχέση. Με ανακάλυψε χωρίς να το ξέρω, από το Ταξίδι στα Κύθηρα. Μετά είδε ένα βίντεο από τη συναυλία μου στο Ηρώδειο και ως λάτρης του ρυθμού αντάτζιο, άκουσε το πρώτο κομμάτι με το οποίο άνοιγε η συναυλία, το αντάτζιο από το Τοπίο στην Ομίχλη και ζήτησε να συναντηθούμε. Όταν μπήκαμε στο στούντιο και είδα την εκρηκτική του ενέργεια, τις τρέλες που έκανε στις μείξεις, τον γνώρισα αληθινά και τον λάτρεψα».
«Στη ζωή έκανα πολύ περισσότερα απ' όσα μπορούσα να φανταστώ. Δεν έβαλα ποτέ στόχους, έρχονται τα πράγματα μόνα τους. Κι αν δεν έρθουν, δεν ήρθανε. Δεν με απασχολεί. Όταν κλείνω την πόρτα μου και ακουμπάω στο πιάνο μου τα δάχτυλά μου, αισθάνομαι ότι είμαι προνομιούχος κι ευγνωμονώ τη ζωή που τα έφερε έτσι τα πράγματα κι έχω αυτή την καταπληκτική επαφή με τη μουσική. Αυτό που ζω σε μια συναυλία φορτώνει τις μπαταρίες μου για χρόνια, για μια ζωή. Αυτό. Είμαι ευγνώμων!» έχει πει η Ελένη Καραΐνδρου, μια αξιοσέβαστη και αναγνωρισμένη από τους ομοτέχνους της και το κοινό, πολυβραβευμένη συνθέτρια, η σημαντικότερη στη χώρα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου