Όλοι θέλουν να μας πουν τα νέα. Δεν προλαβαίνουμε να ανοίξουμε τον υπολογιστή μας και αμέσως ένα pop-up στα αριστερά βιάζεται να μας πει για την πολύπαθη Ουκρανία, τον αμαρτωλό Πούτιν, τον χαριτωμένο Πλανητάρχη, ποιος παράφρων δολοφόνησε πόσους, ποιος κακοποίησε γυναίκες και παιδάκια, με πόσα μποφόρ φυσάει ο άνεμος, ποια σταρ διασκέδασε με ποιον και ταπαρόμοια.. Η κατάσταση έχει γίνει πραγματικά εκνευριστική, ανυπόφορη,
Το ίδιο συμβαίνει όταν σερφάρουμε στο κινητό και στο τάμπλετ. Καλό πράγμα η πολυφωνία, θα σκεφτούμε. Ναι αν οι διάφορες φωνές λέγανε κάτι διαφορετικό, Εδώ όμως όλα μοιάζουν σα να γράφτηκαν με καρμπόν. Και είναι απορίας άξιον: Γιατί τόση πρεμούρα; Γιατί όλοι θέλουν να διαβάσουμε τις ειδήσεις από τις ιστοσελίδες τους; Υπάρχει πράγματι πολυφωνία; Να το δούμε:
- Τα αστικά ΜΜΕ, (τηλεόραση, ίντερνετ, ραδιόφωνο) είναι οργανισμοί που ιδρύονται με πολύ συγκεκριμένα καθήκοντα και είναι δομημένοι με τόσο μεγάλη προσοχή, ώστε να φαίνονται ότι είναι ...φυσικές προεκτάσεις του εαυτού μας. Στην πραγματικότητα όμως είναι μέσα προπαγάνδας. Το διαδίκτυο μάλιστα έχει εξελιχθεί σε κύριο μέσο προπαγάνδας με στόχο κυρίως τους νέους και εκείνους που ασχολούνται με τα κοινωνικά δίκτυα.
- Όλες οι ειδήσεις του Δυτικού κόσμου προέρχονται από λιγότερους από 1000 δημοσιογράφους, που ανήκουν ή συνεργάζονται με μεγάλα κέντρα ειδήσεων. Έχει καταγγελθεί ότι μόνο η αμερικανική κυβέρνηση ξοδεύει 1 δις δολάρια το χρόνο για μαγείρεμα ειδήσεων. Διεθνή κέντρα φιλτράρουν, διαμορφώνουν, κατασκευάζουν και προωθούν ειδήσεις (policy makers).
- Το ένα τρίτο των δημοσιευμάτων στο διαδίκτυο είναι παραποιημένο. Κατά τους New York Times η διαφορά ανάμεσα στο “κοινό αίσθημα” και την “κατασκευασμένη κοινή γνώμη” είναι δυσδιάκριτη.
- Οι ειδήσεις προβάλλονται μέσα από ένα κατάλληλα διαμορφωμένο από ειδικούς σκηνοθέτες χώρο. Η σκηνοθεσία περιλαμβάνει και τη σύνδεση της περιγραφής της είδησης με την κατάλληλη εικόνα και τα απαραίτητα σχόλια. Όσο πιο εντυπωσιακή είναι η σκηνοθεσία, τόσο ανεβαίνει το ενδιαφέρον για την είδηση και τόσο μεγαλύτερη είναι η θέαση, ανεξάρτητα από την ουσία της.
- Ο τρόπος παρουσίασής τους εξαρτάται από το επίπεδο του κοινού στο οποίο απευθύνονται. Αυτά που απευθύνονται σε πνευματικά καλλιεργημένο κοινό συνήθως δεν περιλαμβάνουν εκπομπές με χυδαίο λαϊκίστικο περιεχόμενο.
- Οι εικόνες που προβάλλονται τηλεοπτικά και διαδικτυακά έχουν τεράστια δύναμη και χρησιμοποιούνται σαν μέσο χειραγώγησης, που μπορεί να διεγείρει πάθη, να αναβιώσει ένστικτα, να λειτουργήσει παραλυτικά, να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες δράσεις και να συμβάλει στο να γίνει αποδεκτή μια πληροφορία ακόμα κι αν είναι το πιο αισχρό ψέμα.
- Τα ΜΜΕ μπορεί να αμφισβητούν τις ικανότητες κυβερνήσεων, κομμάτων, πολιτικών προσώπων, οργανώσεων, μπορεί να καταδικάζουν αποφάσεις, νόμους και διαδικασίες, να υπερασπίζονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τη “δημοκρατική” λειτουργία του πολιτεύματος, αλλά δεν βάζουν ποτέ σε αμφισβήτηση την κυριαρχία του ίδιου του κοινωνικού συστήματος. Στην καλύτερη περίπτωση καταγγέλλουν τα εγκλήματά του, επιδιώκουν να διορθώσουν τα πιο κραυγαλέα ελαττώματά του, αλλά μέχρι του σημείου που να μην διακυβεύεται η ύπαρξή του.
Με την τεράστια ισχύ που έχουν τα αστικά ΜΜΕ δημιουργείται η εντύπωση ότι βρίσκονται πάνω από κυβερνήσεις, ότι είναι ο θεσμός που ελέγχει τη λειτουργία του κράτους και καταγγέλλει τις αυθαιρεσίες των εκπροσώπων του αποτελώντας το άγρυπνο μάτι του λαού, εκπρόσωπος και θεματοφύλακας των δικαιωμάτων του. Αυτό είναι λάθος. Τα ΜΜΕ δημιουργήθηκαν, αναπτύσσονται και εξυπηρετούν τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Δεν απειλούν την εξουσία της. Αντίθετα τη στηρίζουν πότε με εκβιασμούς και απειλές, πότε με παραπληροφόρηση και συσκότιση, πότε με ισχυρισμούς, που αντί να εκλογικεύουν δημιουργούν σύγχυση και παραμορφώνουν την πραγματικότητα, πάντοτε παροτρύνοντάς μας να επιλέξουμε το μικρότερο κακό.
Τίποτα από όλα αυτά λοιπόν δεν εξυπηρετεί την σωστή και χρήσιμη σε μας ενημέρωση. Σε καμία περίπτωση δεν απειλούν αυτούς που καταδυναστεύουν τις ζωές μας. Στοχεύουν στην αύξηση των κερδών της αστικής τάξης και στη διατήρηση της κυριαρχίας της.
΄
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου