Αντώνης Σαμαράκης
''Γλιστράμε στην παγίδα τους και κάνουμε αυτολογοκρισία, ευνουχίζουμε τον βαθύτερο εαυτό μας. Έτσι, πέφτουμε όχι μόνο σε χειμερία νάρκη αλλά σε νάρκη τεσσάρων εποχών. Καιρός δεν είναι λοιπόν να ξυπνήσουμε; Ώς πότε θα είμαστε δέσμιοι των ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ;''(...)
''Απλά. Είναι τόσο απλά, έγιναν τόσο απλά, η ζωή είναι κατά βάθος απλή, εμείς την δυσκολεύουμε. Όλα είναι απλά και η ανθρώπινη επικοινωνία είναι ένα απλό πράγμα, εμείς το δυσκολεύουμε και το στερούμε. Και η λογοτεχνία είναι μία απόπειρα απεγνωσμένη ανθρώπινης επικοινωνίας. Μιλάς, την ακούει την φωνή σου ο άλλος, ο άγνωστος αναγνώστης την καταλαβαίνει απαντάει, ενώ σ’ αυτόν που δεν την καταλαβαίνει δεν υπάρχει ανθρώπινη επικοινωνία. Απλώνεις το χέρι, το πιάνει ο άλλος το σφίγγει με το δικό του, γίνεται η ανθρώπινη επικοινωνία''.
'Στην πορεία της ανθρωπότητας στους αιώνες μέσα, πολλοί ξεκίνησαν επαναστάτες ενάντια στο κατεστημένο. Όταν όμως πήραν την εξουσία, έγιναν οι ίδιοι κατεστημένο. Έριξαν τους προηγούμενους τυράννους, αλλά μεταμορφώθηκαν οι ίδιοι σε τυράννους. Και χτύπησαν αμείλικτα τους νέους επαναστάτες που με τη σειρά τους ξεσηκώθηκαν. Ένα από τα όπλα της εξουσίας για να καταπνίγει τη φωνή εκείνων που διαμαρτύρονται για τα εγκλήματα της και εξεγείρονται είναι η εφεύρεση με τα εν ονόματι.''
''Ο κόσμος σήμερα δεν γίνεται δεκτός. Απορρίπτεται. Είναι ένας κόσμος απανθρωπιάς και καταναλωτικού αμόκ. Πως να δεχτείς αυτόν τον κόσμο που συνθλίβει με πολλούς τρόπους τις ελεύθερες φωνές; Δεν έχτισαν τον σημερινό αποτρόπαιο κόσμο τα παιδιά, οι νέοι. Εμείς τον φτιάξαμε, οι μεγάλοι στα χρόνια και στα αξιώματα. Εμείς είμαστε οι ένοχοι, ας το ομολογήσουμε.''
''Τα παιδιά εμείς, οι νέοι εμείς, είμαστε στην πρώτη γραμμή του αγώνα κατά των διαφόρων ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ που καταδυναστεύουν τη ζωή μας και δεν μας αφήνουν να σκεφτόμαστε και να πράττουμε ως ελεύθεροι άνθρωποι.''
''Δεν έχουμε δικαίωμα να κοιτάμε στα μάτια τα παιδιά σήμερα, είμαστε ένοχοι. Είμαστε ένοχοι, εμείς οι μεγάλοι, στα χρόνια και στα αξιώματα. Και μπροστά στα μάτια ενός παιδιού πρέπει να σκύβουμε με συντριβή το κεφάλι, με συντριβή το κεφάλι και αν μπορούσα κάπως να το κοιτάξω θα του έλεγα, σε παρακαλώ να αγωνιστείς, γιατί τίποτα δεν γίνεται χωρίς αγώνα, να μείνεις έτσι όπως είσαι σήμερα, στα φυσικά σου χρώματα αυθόρμητος, ειλικρινής χωρίς υποκρισίες σε όλους του τομείς, να είσαι πάντα ο εαυτός σου. Αλλά θέλει αγώνα για να μείνεις ο εαυτός σου και εγώ θυμάμαι επειδή κάνω την διάκριση μεταξύ της θαυμάσιας νέας γενιάς που έχουμε σήμερα και εμείς οι μεγάλοι κάνουμε αυστηρά κριτική άδικη και βλακώδη και γελοία. Διότι, εμείς λέμε η νεολαία σήμερα… Ποια νεολαία σήμερα; Η νεολαία είναι θαυμάσια, εμείς δεν είμαστε άξιοι της νεολαίας.
«Αλίμονο στον νέο των είκοσι χρόνων που δεν είναι επαναστάτης, που δεν είναι εξεγερμένος» (..)
«Η θα διαλέξεις τη σιωπή για να μη χάσεις τη βολή σου, την ησυχία σου, ή θα αντιδράσεις, θα αντισταθείς, θα αγωνιστείς σε όλα αυτά τα αποτρόπαια, τα εφιαλτικά που γίνονται για σένα, υποτίθεται, αλλά χωρίς εσένα.
(...)
- Θα μιλήσω. Η σιωπή είναι φυγή, λιποταξία.
- Καλά πάμε. Η σιωπή, η αδιαφορία, η απάθεια αντίκρυ στη θέα του κόσμου μας δεν ταιριάζει σ’ ένα παιδί, σ’ έναν νέο όπως εσύ.
- Θα διαλέξω την ελευθερία να πω όχι, αρνούμαι θα πω σ’ αυτήν την απάνθρωπη ανθρωπότητα!
«Να μείνεις όπως είσαι παιδί μου, να αγωνιστείς, να μείνεις όπως είσαι»!
O έρωτας και ο θάνατος είναι οι μόνες δημοκρατικές διαδικασίες που μας έχουνε απομείνει.
"Οι σχέσεις των δύο φύλων είναι ειλικρινείς, απλές, εγώ είδα στην Καλαμαριά προχθές, το βλέπω και στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις και αισθάνθηκα τη νύχτα μέσα ένα αγόρι και ένα κορίτσι αγκαλιασμένα. Η εικόνα της ομορφιάς, της αλήθειας και της ζωής. Και παίρνω κουράγιο, αισιοδοξία (...)"
''Κάψτε όλα τα εν ονόματι!- Τα εν ονόματι βλάπτουν σοβαρά την τσέπη σου- Εμείς οι νέοι θέλουμε αληθινή παιδεία και όχι πλύση εγκεφάλου, παιδεία με ψυχή- Τέρμα τα δίφραγκα- Μας πνίγει η ανεργία, αλλά πριν φάμε τις σάρκες μας, θα φάμε τους ενόχους- Η Ελλάδα δεν έχει σήμερα όραμα ζωής- Θεε, μεγάλο καψόνι μας έκανες που μας δημιούργησες.''
''Όφειλα να σκεφτώ ότι τα διάφορα εν ονόματι στη ζωή μας είναι μια λερναία ύδρα με πολλά κεφάλια όφειλα να μαντέψω ότι για κάθε εν ονόματι που κόβεις ξεπηδάει ένα άλλο, δυο άλλα...''
(...)
''Όχι δάκρυα για μένα, Κατερίνα μου, Σπουργιτάκι μου, όχι δάκρυα''.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου