Σπύρος: «Εδώ σ' αυτόν τον τόπο πιστέψαμε πως μπορούσε να αλλάξει ο κόσμος».
-Ο σύντροφός του: «Ξοδευτήκαμε σε ραντεβού με την Ιστορία. Kαι τώρα τι γίνεται;»
-Σπύρος: «Σ' ακούω θάνατε που έρχεσαι. Σε ξεγέλασα πέντε φορές: πόλεμοι, φυλακές, το στήσιμο στον τοίχο. Σε ξεγέλασα. Σ' ακούω, που έρχεσαι, σ' ακούω».
Στον διάλογο από το «Ταξίδι στα Κύθηρα», του Θ. Αγγελόπουλου, τον Σπύρο υποδύεται ο Μάνος Κατράκης και σ’ αυτό το κύκνειο άσμα, τα λόγια του είναι σχεδόν αυτοβιογραφικά. Αγώνες, εξορίες, απόλυση από το Εθνικό Θέατρο που δεν χώραγε «αντεθνικά μιάσματα». Στο παλκοσένικο της ζωής σε ρόλο υποβολέα η μάνα.
Σε μια συνάντησή τους στον Αη Στράτη, δοκίμασε την ψυχική της αντοχή
-«Τι είναι Μανόλη;»
-«Τι είναι Μανόλη;»
-«Θες να ‘ρθω στο σπίτι, μάνα;»
-«Πώς θα ‘ρθεις;»
-«Ε… θα υπογράψω και θα ‘ρθω»-
«Μην υπογράψεις, κερατά, μην υπογράψεις…»
Ετσι στητός κι ολόρθος και μ’ άγρυπνα τα μάτια της ψυχής του πορεύτηκε. Με μια φωνή όπου υπήρχαν «πέντε αηδόνια τρεις αητοί και ένα λιοντάρι», κατά τον Ρίτσο .
Σαν κι εκείνον τον αητό που
«κάθεται σε ψηλό βουνό σε ριζιμιό χαράκι
βρεγμένος χιονισμένος και παρακαλεί τον ήλιο ν' ανατείλει»..
βρεγμένος χιονισμένος και παρακαλεί τον ήλιο ν' ανατείλει»..
Σημείωση: Μ’ αυτό το κρητικό ριζίτικο είχε διαλέξει ο Μίκης να τον αποχαιρετήσει όταν έμαθε τον θάνατο του, την ώρα που έδινε συναυλία στη Ρωμαϊκή Αγορά.
Ο Μάνος Κατράκης γεννήθηκε σαν σήμερα αλλά «έφυγε» στις 2 Σεπτεμβρίου. Ιδια ημερομηνία με τον Μίκη. Όχι μόνο συνωμοτεί το σύμπαν καμιά φορά, αλλά τραγουδάει κιόλας:
Ο Μάνος Κατράκης γεννήθηκε σαν σήμερα αλλά «έφυγε» στις 2 Σεπτεμβρίου. Ιδια ημερομηνία με τον Μίκη. Όχι μόνο συνωμοτεί το σύμπαν καμιά φορά, αλλά τραγουδάει κιόλας:
«Ποιους κουβεντιάζει η γειτονιά κι ανανταριάζει;
Γιατί βουβά είναι τα βουνά κι οι κάμποι;
Λεβέντες εροβόλαγαν» .
Γιατί βουβά είναι τα βουνά κι οι κάμποι;
Λεβέντες εροβόλαγαν» .
Χρύσα Κακατσάκη, εκπαιδευτικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου