Συζήτηση μ' έναν γονιό ("Δεν έχω οξυγόνο"...για το δικαίωμα στη ζωή)

Ηλίας Παπαχατζής

-Καλημέρα, δάσκαλε
-Καλημέρα, Βασίλη.Τι κάνεις;
-Τι να κάνω; Γελάω με τα χάλια μας
-Γελάς, αλλά πικρά. Τι άλλο έχουμε να δούμε;
-Εμείς πάντως το μήνυμα το δώσαμε στις 28 Φλεβάρη! Δεν πάει άλλο!
-Σωστά... ήταν συγκλονιστικές οι συγκεντρώσεις! Τους πήρε χαμπάρι ο κόσμος
-Κι όμως! Αντί να,σκύψουν το κεφάλι, μας βγήκαν κι από πάνω
-Εσύ τι περίμενες;
-Είχαν μια τελευταία ευκαιρία να δείξουν ότι είναι άνθρωποι. Πάντως να μας πουν "όχλο" δεν το περίμενα
-Όποιος πιστεύει ότι τα συμφεροντά του είναι πάνω από το δικαίωμα στη ζωή, είναι τέρας
-Και τώρα τι κάνουμε, δάσκαλε;
-Τώρα τρέξε να βγάλεις το μήμα με τα φραγκοδίφραγκα, που σου έδωσαν
-Δε βγαίνει με τίποτα. Εσείς,που δεν παίρνετε ούτε τα δώρα, τι θα κάνετε;
-Λάθος! Τα παίρνουμε, είπε ο πρωθυπουργός
-Τα παίρνετε;
-Έτσι είπε... αλλά εμείς δεν το έχουμε καταλάβει
-Μας δουλεύουνε, δάσκαλε
-Και πολύ μάλιστα. Κάτι πρέπει να γίνει, γιατί έχει ξεφύγει η κατάσταση...
-Στα σχολεία τι γίνεται;
-Όλα τέλεια! Τα παιδιά προσέχουν μόνο ό,τι έχει σχέση με τα διαγωνίσματα και τους βαθμούς, ενώ στα Λύκεια μόνο ό,τι έχει σχέση με τις Πανελλήνιες!
-Ωραία Παιδεία!
-Κι έτσι, όσα λέμε εμείς, τ' ακούνε λίγα άτομα... συνήθως αυτά, που έχουν υποστήριξη απ' το σπίτι!
-Κι οι άλλοι; Τα πιο πολλά παιδιά, συνήθως αυτά που οι γονείς τους δουλεύουν πολύ ή έχουν χαμηλό εισόδημα ή μόρφωση, επιδιώκουν να μη γίνεται το μάθημα...αδιαφορία, κουβέντα, μη αποδοχή του άλλου
-Έχουμε ευθύνη κι οι γονείς, δάσκαλε. Πολλοί δεν ασχολούμαστε ή κάνουμε τα χατήρια στα παιδιά
-Κι έτσι, όταν μιλάει ο καθηγητής ή ο συμμαθητής, αυτά πετάγονται και λένε άσχετα πράγματα
-Άρα, χρειάζεται καλύτερη δουλειά στο σπίτι
-Και συνεργασία των γονιών με το σχολείο.Να μη ντρέπονται οι γονείς να μας μιλήσουν για τα παιδιά τους
-Σωστά
-Αλλά βέβαια υπάρχουν κι άλλα προβλήματα. Εκτός απ' το οικονομικό... που δεν μπορούμε να το λύσουμε χωρίς δεύτερη δουλειά
-Μα, αν είναι έτσι, με τι κουράγιο θα διδάσκετε το πρωί;
-Και μάλιστα 25-27 παιδιά στην τάξη
-Τι άλλο πρόβλημα έχετε;
-Ξέρεις τώρα με την αξιολόγηση κάνει ο κλάδος απεργία
-Δεν έχετε αυτό το δικαίωμα;
-Μα αν το έχουμε, γιατί έχουν στείλει πάνω από 2000 συναδέλφους στο Πειθαρχικό;
-Καλά, δεν ντρέπονται;
-Έλα ντε! Αφου τους διόρισαν μετά από 10-15 χρόνια ταλαιπωρίας πέρα-δώθε και τους δίνουν 750 ευρώ για να ζήσουν, τώρα ανατωτιούνται αν καλά έκαναν (που τους διόρισαν) και απαιτούν να τους αξιολογήσουν.
-Αυτό θα πει "εμπιστοσύνη στη νέα γενιά"
-Ναι, προσπάθεια εξόντωσής της!
-Κι αν αρνηθείς την αξιολόγηση;
-Σε στέλνουν στο Πειθαρχικό
-Και με τι ηθικό να κάνεις μάθημα μετά;
-Μήπως αυτό επιδιώκουν τελικά;
-Καλά, δασκάλους διόρισαν ή ρομποτάκια;
-Συμφωνούμε, Βασίλη! Κάτι όμως πρέπει να γίνει!
-Εμείς, οι γονείς, τι άλλο να κάνουμε;
-Να υποστηρίξετε τη δημόσια Παιδεία! Και ο,τι άλλο είναι δημόσιο. Αν δεν είχαν πουληθεί τα τραίνα, δε θα είχε μειωθεί τόσο το προσωπικό... και δε θα ήταν μόνος του ο σταθμάρχης στη Λάρισα
-Κατάλαβα. Αλλά αυτοί εκτελούν εντολές μεγάλων συμφερόντων
-Είναι σάπιο το πολιτικό σύστημα, Βασίλη
-Άρα, να σηκωθούν να φύγουν
-Έτσι λέει ο κόσμος
-Όλοι όμως
-Και αυτοί που θάρθουν να ξέρουν ότι στόχος είναι το κοινό καλό κι όχι το δικό τους
-Κσι πώς θα γίνει αυτό,δάσκαλε;
-Με νέους αγώνες, Βασίλη! Ξανά όλοι στους δρόμους! Όπως στη Σερβία!
-Εδώ που τα λέμε, δεν υπάρχει άλλος τρόπος!
-Ο οργανωμένος λαός έχει δύναμη, Βασίλη
-Ναι
-Άρα, όλοι την Τετάρτη στην απεργία!
-Θα επιμείνω και στους άλλους γονείς, αλλά και στη δουλειά...
-Θα τα πούμε λοιπόν εκεί. Ναι... και να σκεφτούμε ένα πιο δυναμικό επόμενο βήμα
-Γεια σου, δάσκαλε. Νάσαι καλά
-Καλή συνέχεια, Βασίλη!


Ηλίας Παπαχατζής, εκπαιδευτικός

---

Η Σφήκα: Επιλογές

---