Του ΒΑΓΓΕΛΗ ΤΣΕΡΕΜΕΓΚΛΗ
Το μυαλό στήνει περίεργα παιχνίδια και κάνει αυθαίρετες συγκρίσεις ...
Ξεκίνησαν την πορεία τους προς το κελί της φυλακής και οι δύο την ίδια χρονιά . (2008)
Ο ένας, βιώνοντας την σκληρότητα της ζωής στην πιο άγρια μορφή της και την πιο τρυφερή ηλικία του, κάπου κοντά στα 15 .
Ο άλλος, βρέθηκε για πρώτη φορά ενώπιον της δικαιοσύνης για τα φτερωτά εκατομμύρια που έλειπαν από το ταμείο του δήμου που διοικούσε .
Ο ένας πέταξε οριστικά και αμετάκλητα την δίψα του για ζωή σε ένα πιθανό όρκο τιμής (μόνο ο ίδιος μάλλον το ξέρει, βλέποντας μια άλλη ζωή (του κολλητού του ) να χάνεται άδικα και αναίτια . Τι άλλο θα μπορούσε να νιώσει ένας δεκαπεντάχρονος γι αυτό εκτός από μίσος . Μίσος τον κέρασαν, μίσος ήπιε, μίσος κέρασε και εκείνος, πρώτα από όλα στον ίδιο του τον εαυτό .
Ο άλλος ,όταν ήταν σε λίγο μεγαλύτερη ηλικία, έτυχε της απόλυτης αναγνώρισης από την κοινωνία, είχε μια ζωή στρωμένη με τις δάφνες της νίκης του . Έγινε ίνδαλμα για πολλούς της γενιάς του και των επόμενων γενιών . Ο πρωταθλητής, ο φτερωτός που μας κάνει υπερήφανους, ο, ο, ο δεν έχουν τελειωμό τα επίθετα αναγνώρισης .
Ο καθένας στην αντίστοιχη ηλικία, ο πρώτος, διάλεξε να βγάλει το θυμό του και το μίσος που υποχρεωτικά γεύτηκε χωρίς κανείς να τον ρωτήσει αν το ήθελε .
Ο δεύτερος με την χλιδάτη και γεμάτη επιτυχίες καριέρα του έριξε στρας και καπνό προπέτασμα, για να κρύψει επιμελώς τις ανομίες του .
Ο πρώτος δεν ήξερε ή δεν πρόλαβε να μάθει κόλπα και τερτίπια . Ωμός και αληθινός, μας είπε κατάμουτρα σας μισώ για το κακό που μου κάνατε . Δεν κρύφτηκε . Δεν λάδωσε , δεν έφαγε τίποτα άλλο, παρά το ξύλο της αρκούδας και διασύρθηκε ως άλλος τέτι - μπόυ, της εποχής του ατσαλάκωτου συνοδοιπόρου του στο δρόμο προς την φυλακή .
Ποιος αλήθεια μίσησε περισσότερο την κοινωνία ?
Ο αληθινός που της το είπε ξεκάθαρα και κατάμουτρα ή ο ''στρας'' που έτρωγε τις σάρκες της λίγο - λίγο, αδιαφορώντας αν θα καταρρεύσει ?
Απάντηση μάλλον δεν υπάρχει, συγκρίσεις θα γίνονται όμως πάντα, και όπως πάντα θα είναι αυθαίρετες ως εγκεφαλικά κατασκευάσματα !!!!!
Ξεκίνησαν την πορεία τους προς το κελί της φυλακής και οι δύο την ίδια χρονιά . (2008)
Ο ένας, βιώνοντας την σκληρότητα της ζωής στην πιο άγρια μορφή της και την πιο τρυφερή ηλικία του, κάπου κοντά στα 15 .
Ο άλλος, βρέθηκε για πρώτη φορά ενώπιον της δικαιοσύνης για τα φτερωτά εκατομμύρια που έλειπαν από το ταμείο του δήμου που διοικούσε .
Ο ένας πέταξε οριστικά και αμετάκλητα την δίψα του για ζωή σε ένα πιθανό όρκο τιμής (μόνο ο ίδιος μάλλον το ξέρει, βλέποντας μια άλλη ζωή (του κολλητού του ) να χάνεται άδικα και αναίτια . Τι άλλο θα μπορούσε να νιώσει ένας δεκαπεντάχρονος γι αυτό εκτός από μίσος . Μίσος τον κέρασαν, μίσος ήπιε, μίσος κέρασε και εκείνος, πρώτα από όλα στον ίδιο του τον εαυτό .
Ο άλλος ,όταν ήταν σε λίγο μεγαλύτερη ηλικία, έτυχε της απόλυτης αναγνώρισης από την κοινωνία, είχε μια ζωή στρωμένη με τις δάφνες της νίκης του . Έγινε ίνδαλμα για πολλούς της γενιάς του και των επόμενων γενιών . Ο πρωταθλητής, ο φτερωτός που μας κάνει υπερήφανους, ο, ο, ο δεν έχουν τελειωμό τα επίθετα αναγνώρισης .
Ο καθένας στην αντίστοιχη ηλικία, ο πρώτος, διάλεξε να βγάλει το θυμό του και το μίσος που υποχρεωτικά γεύτηκε χωρίς κανείς να τον ρωτήσει αν το ήθελε .
Ο δεύτερος με την χλιδάτη και γεμάτη επιτυχίες καριέρα του έριξε στρας και καπνό προπέτασμα, για να κρύψει επιμελώς τις ανομίες του .
Ο πρώτος δεν ήξερε ή δεν πρόλαβε να μάθει κόλπα και τερτίπια . Ωμός και αληθινός, μας είπε κατάμουτρα σας μισώ για το κακό που μου κάνατε . Δεν κρύφτηκε . Δεν λάδωσε , δεν έφαγε τίποτα άλλο, παρά το ξύλο της αρκούδας και διασύρθηκε ως άλλος τέτι - μπόυ, της εποχής του ατσαλάκωτου συνοδοιπόρου του στο δρόμο προς την φυλακή .
Ποιος αλήθεια μίσησε περισσότερο την κοινωνία ?
Ο αληθινός που της το είπε ξεκάθαρα και κατάμουτρα ή ο ''στρας'' που έτρωγε τις σάρκες της λίγο - λίγο, αδιαφορώντας αν θα καταρρεύσει ?
Απάντηση μάλλον δεν υπάρχει, συγκρίσεις θα γίνονται όμως πάντα, και όπως πάντα θα είναι αυθαίρετες ως εγκεφαλικά κατασκευάσματα !!!!!
