Με λένε Κώστα Σακκά

Του Γιώργου Βλαχακη

Με λένε Κώστα Σακκά.
Και λέτε πως
είμαι σε κρίσιμη κατάσταση
Ναι ρε πούστηδες.
Πεινάω.
Αλλά δε τρώω
το φαγητό σας.
Το ξέρασα ρε σαπρόκοιλοι.
Μου το ταΐζατε
χρόνια πολλά.
Τυλιγμένο σε νόμους κι έτσι.
Και το νερό σας, ρε,
δε με ξεδίψαγε.
Ούτε οι λέξεις σας,
ρε κοπρολάγνοι,
μου γέμιζαν το μυαλό.
Τι αξίζει να ζω
αν δε μπορώ να πεθάνω
ρε σπουδαρχίδες;

Κι όσο για σένα νοικοκύρη
που δήθεν με θαυμάζεις
για τις αποφάσεις μου
να πας να γαμηθείς..
Λούφαξε στις ονειρώξεις σου.
Μια ζωή
σε ανταλλακτικό παζάρι
πηγαίνεις
για ν’ ανταλλάξεις την ησυχία σου
με μια «επανάσταση»
που κάνεις στα κρυφά
πάνω στο σώμα μιας πουτανίτσας
μικρότερης από τη κόρη σου.

Κι σεις οι άλλοι, ρε,
που χρειάζεστε ένα ήρωα
για να ξεπλύνετε την «οργή» σας
μέσα σε μπαράκια που χουν
μουσική δυνατή ή την άλλη
την κουλτουριάρικη
και σεις, ρε,
να πάτε να γαμηθείτε.

Δε χρειάζομαι
κανέναν
από όσους με χρειάζονται
για την όποια δικαιολογία τους…

Κι εσύ ρε, άγνωστε κολλητέ.
Που δε με ξέρεις ..
Που δεν έχουμε πιει μπύρες μαζί
Κι ούτε έχουμε μαλώσει
για το προτσές της επανάστασης.
Που γράφεις
σε τοίχους άσπρους
φρεσκοβαμμένους
πως η σφαίρα είναι
προϊόν αναλώσιμο,
μη παραμελείς
τη τρεμούλα των χεριών σου.